Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

K., dnia 19 października 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: S.S.O. Henryk Haak

Sędziowie: S.S.O. Paweł Szwedowski

S.S.O. Marian Raszewski – spr.

po rozpoznaniu w dniu 19 października 2015 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa J. B.

przeciwko M. B.

o zapłatę

w przedmiocie zażalenia M. B.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Kępnie VI Zamiejscowy Wydział Cywilny
w O.

z dnia 18 marca 2015 r., sygn. akt VI Nc 418/13

postanawia:

oddalić zażalenie

Sygn. akt II Cz 645/15

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 18 marca 2015 r., Sąd Rejonowy w Kępnie VI Zamiejscowy Wydział Cywilny w O. odrzucił sprzeciw pozwanej od nakazu zapłaty z dnia
19 maja 2014 r.

W uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał, że odrzucenie sprzeciwu od nakazu zapłaty stanowi konsekwencję odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności procesowej. Skoro bowiem nakaz zapłaty został doręczony pozwanej w dniu
2 sierpnia 2014 r. a sprzeciw złożono dopiero 25 listopada 2014 r., to jako spóźniony podlegał on odrzuceniu.

Zażalenie na powyższe orzeczenie wniosła M. B. zaskarżając
je w całości i domagając się jego uchylenia. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 169 § 1 k.p.c.
w zw. z art. 171 k.p.c. i art. 233 § 1 k.p.c. oraz błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych
za podstawę rozstrzygnięcia. Skarżąca na podstawie art. 380 k.p.c. wniosła również
o rozważenie słuszności podjętego rozstrzygnięcia w postanowieniu Sądu Rejonowego z dnia 18 marca 2015 r. w przedmiocie odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu.

Sąd Okręgowy, zważył co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Analizując zarzuty podniesione w zażaleniu na wstępie zgodzić należy się
ze stanowiskiem skarżącej, że skoro na postanowienie sądu I instancji w przedmiocie odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu nie przysługuje zażalenie, to w myśl art. 380 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. w niniejszej sprawie konieczna jest kontrola zasadności tego postanowienia, która może być dokonana jedynie w ramach zaskarżenia postanowienia
o odrzuceniu sprzeciwu od nakazu zapłaty.

Analiza argumentów podniesionych w zażaleniu oraz w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia prowadzi do wniosku, że zbyt daleko idącym jest twierdzenie skarżącej, że sam fakt przedłożenia zaświadczenia lekarskiego o jej niezdolności do pracy uzasadnia twierdzenie, że termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu rozpoczął swój bieg dopiero z chwilą zakończenia jej niezdolności do pracy, a zatem z dniem 18 listopada 2014 r. Podkreślić należy, że stwierdzenie niezdolności do pracy nie jest równoznaczne z brakiem możliwości obrony swoich interesów w toku postępowania sądowego. Jak zasadnie zauważył Sąd Rejonowy tego rodzaju wnioskowi przeczy okoliczność, iż pozwana będąc niezdolną
do pracy, w dniu 24 października 2014 r. oraz w dniu 28 października 2014 r. pojawiła się
w Sądzie domagając się dokonania kopii akt przedmiotowej sprawy, a zatem podejmując czynności mające na celu wniesienie sprzeciwu od nakazu zapłaty.

Zauważyć również należy, że rzeczywistą przyczyną uchybienia terminowi
do zaskarżenia nakazu zapłaty była nieobecność pozwanej w kraju, która skutkowała
nie podjęciem w terminie przesyłki zawierającej to orzeczenie.

Nie zasługuje również na uwzględnienie zarzut, że skarżąca celem uzyskania profesjonalnej pomocy prawnej zmuszona była udać się do odległego od jej miejsca zamieszkania miasta. Pozwana mieszka w O. a analiza akt niniejszej sprawy nie uzasadnia twierdzenia, że jest ona na tyle skomplikowana i wymagająca pomocy wyspecjalizowanego w danej dziedzinie pełnomocnika, że żaden z profesjonalnych pełnomocników prowadzących kancelarię w O. nie byłby w stanie sprostać obronie praw pozwanej w niniejszej sprawie. Pozwana nie ujawniła również w treści zażalenia z jakiej przyczyny, będąc osobą przewlekle chorą, której podróże miałyby sprawiać stałą trudność, jedynie profesjonalnego pełnomocnika prowadzącego kancelarię
we W. darzy zaufaniem, które wyklucza pomoc innego pełnomocnika działającego
na terenie O., po którym to mieście, mimo niezdolności do pracy, swobodnie się poruszała.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Rejonowego, że przyczyna niemożności podjęcia czynności procesowych w niniejszej sprawie ustała z chwilą podjęcia przez pozwaną czynności w Sądzie w dniu 24 października 2015 r. a najpóźniej miało to miejsce w chwili uzyskania kserokopii dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy, tj. 28 października 2015 r., skoro czynności
te poczyniła już przebywając w stanie wyłączającym możliwość świadczenia pracy.

Z tych przyczyn Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.