Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Sebastian Mazurkiewicz

Sędziowie: SO Anita Jarząbek - Bocian

SO Agnieszka Wojciechowska-Langda (spr.)

protokolant: p.o. protokolant sądowy Monika Oleksy

przy udziale prokuratora Bartłomieja Szyprowskiego

po rozpoznaniu dnia 2 grudnia 2015 r. w W.

sprawy K. Ż., syna W. i K., ur. (...) w W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 278 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w W.

z dnia 9 kwietnia 2015 r. sygn. akt VIII K 59/15

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że w pkt 2 określa datę końcową tymczasowego aresztowania na 9 kwietnia 2015r.; w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. G. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę w instancji odwoławczej w tym podatek VAT; zwalnia oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda SSO Sebastian Mazurkiewicz SSO Anita Jarząbek - Bocian

Sygn. akt VI Ka 997/15

UZASADNIENIE

K. Ż. został oskarżony o to, że w dniu 5 września 2013 roku z terenu sklepu (...) w W. przy ulicy (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia plecaka firmy (...) o wartości 100 złotych z zawartością: bluzy z polaru o wartości 250 złotych, bluzy marki B. o wartości 250 złotych, maszynki elektrycznej do golenia z zestawem o wartości 400 złotych, poduszki dmuchanej o wartości 20 złotych, dwóch piłek firmy (...) o wartości 40 złotych, czapki o wartości 100 złotych, zestawu pierwszej pomocy o wartości 30 złotych, koca ochronnego o wartości 10 złotych, zestawu kosmetyków o wartości 30 złotych, ładowarki do telefonu marki N. o wartości 10 złotych, skarpet o wartości 5 złotych, szalika o wartości 30 złotych oraz notatnika i zdjęć, powodując łączną sumę strat w wysokości 1275 złotych na szkodę G. K., tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.

Wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2015 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi- Północ w W. w sprawie o sygn. akt VIII K 59/15 orzekł:

1.  oskarżonego K. Ż. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu, wyczerpującego dyspozycję występku z art. 278 § 1 k.k. i za to na podstawie tegoż przepisu skazał go, zaś na zasadzie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 37 k.k. wymierzył mu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej w punkcie 1 sentencji niniejszego wyroku kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu K. Ż., okres rzeczywistego pozbawienia wolności jego osoby w niniejszej sprawie w postaci: zatrzymania 10 października 2013 roku i tymczasowego aresztowania od 5 grudnia 2014 roku do daty uchylenia tegoż środka zapobiegawczego albo uprawomocnienia się niniejszego wyroku;

3.  na zasadzie art. 46 § 1 k.k. zobowiązał oskarżonego K. Ż. do naprawienia w całości szkody, która została wyrządzona przypisanym mu w punkcie 1 sentencji niniejszego wyroku przestępstwem, poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego, tj. G. K. kwoty 1275 złotych;

4.  na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. nakazał zwrócić osobie uprawnionej, od której został zatrzymany, czyli P. R. (adres na karcie 11v), dowód rzeczowy w postaci płyty CD-R (Drz- 1083/14) wymieniony w wykazie dowodów rzeczowych na karcie 16 pod pozycją o numerze 1, stwierdzając zbędność powyższego zwracanego dowodu rzeczowego dla postępowania karnego w niniejszej sprawie wobec wydania wyroku;

5.  przyznał od Skarbu Państwa na rzecz adwokata W. G. kwotę 885,60 złotych- uwzględniając należny podatek od towarów i usług (VAT) w wysokości 23 % tytułem obrony udzielonej oskarżonemu K. Ż. w tej sprawie z urzędu;

6.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego K. Ż. od kosztów sądowych za niniejszą sprawę w całości, przenosząc wszelkie poniesione wydatki ostatecznie na rachunek Skarbu Państwa.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obrońca oskarżonego K. Ż., zaskarżając wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze. Skarżący zarzucił wyrokowi rażącą niewspółmierność kary, tj. naruszenie art. 53 k.k. poprzez wymierzenie oskarżonemu kary pięciu miesięcy pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania w sytuacji, gdy prawidłowa ocena okoliczności dotyczących wymiaru kary uzasadnia wymierzenie jej z warunkowym zawieszeniem wykonania. Mając powyższe na uwadze, obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części poprzez wymierzenie oskarżonemu kary łagodniejszej z uwzględnieniem instytucji warunkowego zawieszenie wykonania kary.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja obrońcy oskarżonego jest niezasadna i nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszym rzędzie podnieść trzeba, że wina oskarżonego nie jest w sprawie kwestionowana i nie budzi wątpliwości. Sąd Rejonowy przeprowadził w sprawie niniejszej prawidłowe postępowanie dowodowe, zebrane dowody poddał analizie zgodnej z regułami art. 7 k.p.k. i na tej podstawie wyprowadził zasadny wniosek co do winy oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu. Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I- szej instancji co do przebiegu zdarzenia będącego przedmiotem niniejszego postępowania znajdują pełne oparcie w zgromadzonym materiale dowodowym, prawidłowa jest także kwalifikacja prawna zachowania oskarżonego.

Apelacja została wywiedziona w oparciu o art. 438 pkt 4 k.p.k. a skarżący kwestionuje w niej stanowisko Sądu Rejonowego, które legło u podstaw wymierzenia oskarżonemu kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Zarzut niewspółmierności kary, podniesiony w apelacji, nie jest zasadny. Rażąca niewspółmierność kary zachodzi, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które winny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez Sąd I instancji a karą, jaką winno się orzec w instancji odwoławczej w następstwie zastosowania dyrektyw wymiaru kary z art. 53 k.k. oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo.

W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy prawidłowo rozważył ogólne dyrektywy wymiaru kary, biorąc pod uwagę prewencję szczególną i ogólną sankcji. Sąd uwzględnił - jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego wyroku- zarówno okoliczności na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. Jako okoliczność łagodzącą uznał przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego czynu, natomiast uwzględnił jako okoliczności obciążające dotychczasową karalność K. Ż., a także to, że działał on z niskich pobudek. Oskarżony przed datą wyrokowania w niniejszej sprawie był wielokrotnie karany, co jednoznacznie wskazuje na niepoprawny sposób życia oskarżonego oraz lekceważący stosunek do obowiązujących norm prawnych, który z pewnością może rzutować negatywnie na rodzaj i wymiar kary.

W ocenie Sądu Okręgowego orzeczona wobec oskarżonego kara pozbawienia wolności za przypisany mu czyn nie nosi cech rażącej niewspółmierności w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. Również Sąd odwoławczy nie znalazł podstaw do warunkowego zawieszenia orzeczonej wobec oskarżonego kary 5 miesięcy pozbawienia wolności, bowiem dla zastosowania tej instytucji potrzebne jest spełnienie przesłanek z art. 69 k.k. Jednym z wymogów jest to, by kara warunkowo zawieszona była wystarczająca dla osiągnięcia wobec sprawcy jej celów, a w szczególności zapobiegła powrotowi do przestępstwa. Rozważając ewentualność warunkowego zawieszenia wykonania kary, Sąd bierze pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, a także dotychczasowy sposób życia, który w przypadku oskarżonego w żadnym razie nie pozwala przyjąć, iżby zachodziła w stosunku do niego pozytywna prognoza kryminologiczna. Jak już bowiem wskazano, oskarżony jest osobą wielokrotnie karaną, a zatem nie sposób uznać, aby popełniony przez niego czyn będący przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie miał charakter incydentalny w jego życiu. Za zastosowaniem wobec oskarżonego instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności nie przemawiają również argumenty podnoszone przez obrońcę w apelacji, tj. przyznanie się oskarżonego do popełnionego czynu czy też zachowanie oskarżonego po popełnieniu czynu. Co się tyczy bowiem tego drugiego, wskazać trzeba, że sam oskarżony w toku postępowania sądowego wyjaśnił, że zostawił skradziony plecak na przystanku, ponieważ o nim zapomniał (k. 246), a nie dlatego, że zrozumiał swój błąd - co wskazuje obrońca. Dlatego też Sąd Okręgowy w pełni podzielił stanowisko Sądu Rejonowego, iż brak jest pozytywnej prognozy kryminologicznej wobec oskarżonego K. Ż. i uznał, że jedynie kara pozbawienia wolności o charakterze bezwzględnym osiągnie wobec oskarżonego cele, o jakich mowa w art. 53 k.k., bowiem wyżej omówione okoliczności nie dają podstaw do uwzględnienia wniosku skarżącego o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku wykazała natomiast konieczność zmiany wyroku w punkcie 2, w którym Sąd Rejonowy zaliczając oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w niniejszej sprawie błędnie oznaczył koniec okresu tymczasowego aresztowania tj. „do daty uchylenia tegoż środka zapobiegawczego albo uprawomocnienia się niniejszego wyroku”. Stosowanie wobec oskarżonego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania zostało uchylone postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi- Północ w W. z 9 kwietnia 2015 roku i ta data winna stanowić datę końcową tymczasowego aresztowania zaliczonego na poczet orzeczonej kary w rozumieniu art. 63 § 1 k.k.

Z uwagi na sytuację majątkową oskarżonego, Sąd Okręgowy, zgodnie z dyspozycją art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

SSO Agnieszka Wojciechowska- Langda SSO Sebastian Mazurkiewicz SSO Anita Jarząbek- Bocian