Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2015 roku .

Sąd Rejonowy w Siedlcach VII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Małgorzata Semeniuk

Protokolant : st. sekr. sąd. Magdalena Wereda

w obecności prokuratora : Andrzeja Boruty

Po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21.09. 16. 11. 2015 roku w S.

Sprawy : R. O. syna A. T. zd. Głódź

Urodzonego (...) w S.

Oskarżonego o to ,że :

W dniu 19.03.2015r w S. na ul. (...) działając publicznie i bez powodu, okazując rażące lekceważenie dla obowiązującego porządku prawnego, znieważył słowami wulgarnymi

powszechnie uznanymi za obelżywe lekarza Zespołu (...) oraz ratownika medycznego K. G. i kierowcę karetki P. O. podczas i w związku z wykonywaniem przez nich obowiązków służbowych oraz kierował pod ich adresem groźby pobicia i pozbawienia życia, które wzbudziły w zagrożonych uzasadnioną okolicznościami obawę ich spełnienia

tj. o czyn z art. 226 § 1 KK w zb,. z art. 190 §1 KK w zw. z art. 11 §2 KK w zw. z art. 57a § 1 KK

ORZEKA:

1.  Oskarżonego R. O. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 226 § 1 KK w zb. z art. 190 §1 KK w zw. z art. 11 §2 KK w zw. z art. 57a § 1 kk i za to na podstawie art. 190 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 57a § 1 kk wymierza oskarżonemu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  Na podstawie art. 57a § 2 kk orzeka od oskarżonego R. O. na rzecz pokrzywdzonych :A. M. (1) , K. G. i P. O. nawiązki w kwotach po 300/ trzysta/ złotych na rzecz każdego z nich.

3.  Na podstawie art. 69 § 1 , 2 i § 4 kk i art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata,

4.  Na podstawie art. 71 § 1 kk wymierza oskarżonemu karę grzywny w wysokości 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 10 (dziesięć) złotych;

5.  Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 19.03. 2015 roku do dnia 20. 03. 2015 roku, przyjmując, iż jeden dzień zatrzymania równa się 2/ dwóm/ stawkom dziennym grzywny po 10/ dziesięć/ złotych każda.

6.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 270/ dwieście siedemdziesiąt/ złotych tytułem opłaty oraz 305/ trzysta pięć/ złotych tytułem kosztów postępowania.

Sygn. akt VII K 316/15

UZASADNIENIE

W oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy Sad Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 19 marca 2015 roku ok. 18.20 pracownicy Zespołu (...) w S. otrzymali wezwanie do nieprzytomnego mężczyzn który leży na ulicy (...) w pobliżu (...) zalewu. Karetka przybyła natychmiast na sygnale. Na ulicy (...) stał oskarżony R. O. ,który potwierdził ,że to on wezwał karetkę, widać był że jest pod wpływem alkoholu ale wskazał nieopodal dwóch mężczyzn którzy leżeli pijani. Lekarz, pielęgniarka i ratownik medyczny zbadali pacjentów , stwierdzili ,że są oni wydolni krążeniowo i oddechowo, tylko są w stanie upojenia alkoholowego. W trakcie badania oskarżony używał słów wulgarnych wobec funkcjonariuszy, przeszkadzał w badaniu ,zataczał się tak, iż niemalże przewrócił pielęgniarkę. Lekarz stwierdził ,że obaj pacjenci nie wymagają przewiezienia do szpitala, oni sami protestowali , nie chcieli żadnej pomocy. Lekarz zdecydował ,że należy wezwać patrol policji celem zabrania tych dwóch pijanych mężczyzn. Gdy pracownicy karetki wsiadali do pojazdu oskarżony nadal wyzywał ich słowami wulgarnymi , zaczął uderzać pięściami w samochód i szybę . Lekarz ponownie poprosił o przyśpieszenie interwencji policji zaś przez ten czas oskarżony cały czas używał słów wulgarnych i obelżywych wobec lekarz ,ratownika i kierowcy , groził każdemu z nich pobiciem .

Po przybyciu policji oskarżony nadal zachowywał się agresywnie , tak iż policjanci zmuszeni byli zastosować wobec niego chwyty obezwładniające i założyli mu kajdanki.

Powyższe ustalenia faktyczne poczyniono w oparciu o : wyjaśnienia R. O. /k 26-29,32-33,57v/, zeznania P. O. /k 14-15, 58/, B. B. /k 11-13/, A. M. (1) /k 4-5, 66v-67/, K. G. /k 8-9, 67/, A. C. /k 67/, protokół zatrzymania osoby /k 17/, kserokopia umowy o pracę /k 60/, opinia z miejsca pracy oskarżonego /k 49/.

Oskarżony R. O. przyznał się do postawionego mu zarzutu. Wyjaśnił ,że przed zdarzeniem wypił ze znajomym alkohol, później niewiele pamięta z tego co się działo ,wydaje mu się ,że wzywał karetkę bo ktoś potrzebował pomocy , praktycznie ocknął się dopiero na K..

R. O. nie był dotychczas karany, ma 29 lat, dwoje dzieci , pracuje jako kierowca w firmie transportowej. W toku postępowania przygotowawczego naprawił w całości szkodę spowodowaną uszkodzeniem szyby w karetce / co skutkowało cofnięciem wniosku o ściganie i umorzeniem w tym zakresie przeciwko niemu postępowania/. Oskarżony przeprosił też za swój zachowanie pokrzywdzonych pracowników Zespołu Medycznego a przeprosiny te zostały w pozytywny sposób przez nich odebrane .

Sąd zważył co następuje :

Wyjaśnienia oskarżonego R. O. zasługują na wiarę , tak jak szczera jest jego skrucha i żal z powodu przekroczenia prawa.

Okoliczności popełnienia czynu przez oskarżonego potwierdzają w swych zeznaniach świadkowie lekarz :A. M. (1), ratownik K. G. i kierowca P. O. oraz pielęgniarka B. B.. Dodatkowo funkcjonariusz policji A. C. opisuje w swych zeznaniach okoliczności jakie wiązały się z zatrzymaniem oskarżonego i dowiezieniem do budynku K..

Świadek A. M. (2) wskazuje ,że słowa wulgarne kierowane przez oskarżonego odebrał do siebie, poczuł się znieważony i zagrożony ,zwłaszcza kiedy oskarżony wypowiadał w słowach wulgarnych groźby pobicia . Świadek K. G. wskazuje ,że oskarżony używał słów wulgarnych nie tylko podczas badania pacjentów ale gdy załoga wsiadła do karetki nadal on wyzywał ich słowami wulgarnymi, zaczął szarapć za klamki pojazdu, uderzał w szybę. Świadek G. stwierdza ,że poczuł się zagrożony ,gdyż sprawca zachowywał się agresywnie , był pod znacznym wpływem alkoholu. Ponadto potwierdza on ,że słowa wulgarne i groźby padały także pod adresem kierowcy karetki. Ten z kolei stwierdza ,że słyszał słowa wulgarne jakie padały z ust oskarżonego, nie słyszał gróźb gdyż już wówczas zamknięto okno w pojeździe, widział jednak ,że wymachuje rękoma w ich kierunku wykonując gesty groźby.

Świadek B. B. zeznała ,że oskarżony używał słów wulgarnych, wypowiadał tez groźby ale skierowane to było to męskiej części załogi, szczególnie agresywnie zachowywał się wobec lekarza. Świadek podkreśla, że nie odebrała słów wypowiadanych przez oskarżonego bezpośrednio do siebie i nie czuła się pokrzywdzona, po prostu spełniała swoje obowiązki.

Kwalifikacja prawna czynu przedstawiona w akcie oskarżenia z art. 226 § 1 kk w zb z art. 190 § 1 kk w w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 57a§ 1kk jest prawidłowa albowiem oskarżony znieważył słowami wygranymi , powszechnie uznanymi za obelżywe członków załogi zespołu ratownictwa medycznego w tym lekarza , kierowcę karetki oraz ratownika medycznego podczas i w związku z wykonywaniem przez nich obowiązków służbowych związanych z udzielaniem pomocy medycznej albowiem kwestionował on merytoryczną zasadność podejmowanych przeze nich czynności medycznych jak również w tym odstąpienie od przewiezienia pacjenta na Izbę Przyjęć Szpitala w S. .Przy czym z zeznań świadków wynika ,że czynił to z merytorycznego punktu widzenia całkowicie bezpodstawnie, albowiem po udzieleniu pomocy medycznej stwierdzili oni ,że pacjent który był w stanie upojenia alkoholowego nie znajduje się w stanie bezpośredniego zagrożenia życia i przewiezienie do szpitala jest zbędne.

Ponadto oskarżony kierował pod adresem pokrzywdzonych : lekarza A. M. (1), kierowcy karetki P. O. i ratownika K. G. groźby pozbawienia ich życia i pobicia , które to groźby były realne z punktu widzenia subiektywnego i obiektywnego z uwagi na ich intensywność i poparte agresją fizyczną skierowaną na rzecz / uszkodzenie karetki nie objęte było niniejszym postępowaniem z uwagi na to ,ze SP ZOZ nie złożył wniosku o ściganie albowiem oskarżony naprawił szkodę/. Zachowanie oskarżonego było jednym czynem wyczerpującym dyspozycję art. 226 § 1 kk w zb. z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 57a§ 1kk ale groźby te nie wiązały się ze zmuszaniem pokrzywdzonych do podjęcia lub odstąpienia od czynności ale generalnie były manifestacją niezadowolenia oskarżonego z powodu sposobu postępowania personelu medycznego.

Podkreślić należy ,że oskarżony czynu tego dopuścił się w miejscu publicznym ,gdyż miejsce to było dostępne dla nieokreślonego kręgu osób nad Z. M. , działał też bez racjonalnego powodu albowiem za powód trudno uznać nieracjonalne i bezpodstawne kwestionowanie zasadności podejmowanych przez fachowy personel medyczny czynności lub odstąpienie od nich. Wprawdzie oskarżony tłumaczy swoje zachowanie nadmiernym spożyciem alkoholu i pozostawaniem w stanie upojenia alkoholowego ale było to wprawienie się w stan upojenia alkoholowego świadome i dobrowolne a nic nie wskazuje na to ,że miałoby być to upojenie patologiczne .Oskarżony mógł przewidzieć wcześniej negatywne konsekwencje swoich zachowań które w stanie upojenia alkoholowego podejmie każdy dorosły człowiek. Oskarżony jest osobą dojrzałą, zna tolerancję swego organizmu na alkohol jak również zachowanie pod jego wpływem .Oskarżony nie może tłumaczyć się ,że był pod wpływem alkoholu a Sąd nie może wziąć tego pod uwagę jako okoliczności łagodzącej uzasadniającej w drodze wyjątku warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności którą orzekł w wymiarze 6 miesięcy.

W ocenie Sadu stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego jest znaczny zważywszy na naruszenie porządku publicznego jak i dóbr osobistych zespołu karetki pogotowia ratunkowego oraz ograniczenie swobody działania przy podejmowaniu czynności przez członków zespołu ratunkowego. To prowadzi do wniosku ,że czyn oskarżonego jest społecznie szkodliwy w stopniu znacznym co eliminuje możliwość zastosowania wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania karnego pomimo spełnienia pozostałych przesłanek a mianowicie niekaralność oskarżonego oraz wyrażenie skruchy i przeproszenia pokrzywdzonych . Natomiast w ocenie Sadu żądanie oskarżyciela wymierzenia kary bezwzględnej pozbawienia wolności ,chociaż w niskim wymiarze 6 miesięcy nie jest rozstrzygnięciem adekwatnym do wagi popełnionego występku jak i sytuacji osobistej oskarżonego. Zdaniem Sadu zasługuje on na dobrodziejstwo warunkowego zawieszenie kary pozbawienia wolności ,gdyż jest on osobą niekaraną, cieszy się pozytywną opinią środowiskową , wyraził skruchę i przeprosił pokrzywdzonych

Chcąc aby oskarżonego spotkała realna dolegliwość za popełnione przestępstwo Sąd wymierzył na podstawie art. 71 § 1kk karę grzywny w rozmiarze 150 stawek dziennych przy określeniu wysokości jednej stawki na 10 złotych. Oprócz tego Sąd wymierzył oskarżonemu obligatoryjne nawiązki na rzecz pokrzywdzonych w kwotach po 300 złotych.

Orzeczenie o kosztach oparto na treści art. 628 kpk zaś o zaliczeniu okresu zatrzymania na poczet kary grzywny –na podstawie art. 63 § 1 kk.

Mając powyższe na względzie Sad orzekł jak w wyroku.