Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 grudnia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania A. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 20 marca 2015 roku nr (...)

w sprawie A. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującej A. P. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 02 grudnia 2014 roku na okres dwóch lat.

Sygn. akt IVU 436/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 8 grudnia 2015 r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 20.03.2015 r. odmówił A. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 16.03.2015 r. została uznana za zdolną do pracy.

A. P. w odwołaniu od tej decyzji domagała się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Na uzasadnienie swojego żądania podniosła, iż od 15 lat pozostaje w leczeniu psychiatrycznym, jej stan zdrowia stale się pogarsza i nie pozwala na podjęcie zatrudnienia.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Stan sprawy przedstawia się następująco:

A. P. urodzona w dniu (...) r., ma wykształcenie zawodowe stolarz galanterii drewnianej pracowała jako sprzedawca, opiekunka do dziecka. Odwołująca w okresie od 09.10.2014 r. do 30.11.2014 r. pobierała zasiłek dla bezrobotnych. Dotychczas nie pobierała renty z tytułu niezdolności do pracy. Odwołująca spełnia warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego. W dniu 02.12.2014 r. odwołująca wystąpiła z wnioskiem o rentę.

/okoliczności bezsporne/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u A. P. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 z późń. zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu psychiatrii.

Na podstawie wyników badań, w tym osobistego badania odwołującej i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły psychiatra rozpoznał u odwołującej:

- zaburzenia afektywne dwubiegunowe - obecnie epizod depresji.

Z powodu rozpoznanego schorzenia biegły psychiatra uznał odwołującą za częściowo niezdolną do pracy okresowo na okres 2 lat od 02.12.2015 r. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu. Niezdolność do pracy trwa nadal.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołująca pozostaje w wieloletnim leczeniu psychiatrycznym ambulatoryjnym z powodu zaburzeń afektywnych. Przez kilkanaście lat występowały jedynie epizody depresyjne, w 2014 r. wystąpił epizod maniakalny, a następnie kolejny epizod depresyjny z powodu którego była hospitalizowana w oddziale psychiatrii w K.. po hospitalizacji w okresie od 26.08.2014 r. do 24.09.2014 r. rozpoznano u niej „organiczne zaburzenia nastroju i osobowości, niedoczynność tarczycy”. W okresie od 23.03.2015 r. do 17.06.2015 r. była leczona w oddziale dziennym z rozpoznaniem „choroba afektywna dwubiegunowa - epizod depresji”, wypisana w stanie poprawy, w epikryzie zawarto informację, że „nie obserwowano klinicznych cech, które wskazywałyby na organiczne podłoże zaburzeń”. Dokumentacja z leczenia ambulatoryjnego potwierdza rozpoznanie zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, epizodów depresji oraz epizod manii od grudnia 2013 r. do maja 2014 r. W dokumentacji leczenia ambulatoryjnego znajduje się wpis „pacjentka po leczeniu szpitalnym, w szpitalu im. B. w K. z niewiadomych powodów, prawdopodobnie z powodu zatajenia przez pacjentkę długotrwałego leczenia, rozpoznano u pacjentki organiczne zaburzenia nastroju”. W czasie obecnego badania psychiatrycznego rozpoznano u odwołującej epizod depresyjny - obniżenie nastroju, napędu, zaburzenia aktywności złożonej. Obecny stan psychiczny, upośledzający funkcjonowanie w stopniu znacznym oraz niekorzystny przebieg choroby powodują, że odwołując jest częściowo niezdolna do pracy okresowo na okres 2 lat od 02.12.2014 r. Przekwalifikowanie zawodowe w obecnym stanie psychicznym jest niemożliwe.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 8-11 as/.

Żadna ze stron nie kwestionowała opinii.

Sąd ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy podzielił wnioski opinii biegłego z zakresu psychiatrii, gdyż zostały one w sposób przekonujący uzasadnione, a poza tym w rzeczowy sposób odnosiły się do okoliczności niezbędnych dla ustalenia stanu zdrowia odwołującej, a w konsekwencji jej zdolności do pracy. Przedmiotowa opinia sporządzona została przez biegłego sądowego posiadającego odpowiednią wiedzę, kwalifikacje oraz doświadczenie zawodowe. Opinia ta jest rzetelna i przekonująca. Specjalista wydał opinie po zapoznaniu się z dokumentacją oraz po osobistym badaniu odwołującej, a zatem posiadał kompleksowe informacje niezbędne do sformułowania wniosków.

Opinia biegłego w ocenie Sądu spełniają ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie A. P. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 20.03.2015 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 z późń. zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczona ze względu na stan zdrowia jest niezdolna do pracy, czy też jest zdolna do pracy, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS.

Sąd w oparciu o opinie biegłego psychiatry sporządzoną na podstawie wyników badań i dokumentacji medycznej stwierdził, że A. P. z uwagi na schorzenia psychiatryczne tj. zaburzenia afektywne dwubiegunowe - obecnie epizod depresji - spełnia warunek w postaci częściowej niezdolności do pracy okresowo od dnia 02.12.2014 r. na okres 2 lat. Przekwalifikowanie zawodowe w obecnym stanie psychicznym jest niemożliwe. Odwołująca pozostaje w wieloletnim leczeniu psychiatrycznym ambulatoryjnym z powodu zaburzeń afektywnych. Przez kilkanaście lat występowały jedynie epizody depresyjne, w 2014 r. wystąpił epizod maniakalny, a następnie kolejny epizod depresyjny z powodu którego była hospitalizowana w oddziale psychiatrii w K.. po hospitalizacji w okresie od 26.08.2014 r. do 24.09.2014 r. rozpoznano u niej „organiczne zaburzenia nastroju i osobowości, niedoczynność tarczycy”. W okresie od 23.03.2015 r. do 17.06.2015 r. była leczona w oddziale dziennym z rozpoznaniem „choroba afektywna dwubiegunowa - epizod depresji”, wypisana w stanie poprawy, w epikryzie zawarto informację, że „nie obserwowano klinicznych cech, które wskazywałyby na organiczne podłoże zaburzeń”. Dokumentacja z leczenia ambulatoryjnego potwierdza rozpoznanie zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, epizodów depresji oraz epizod manii od grudnia 2013 r. do maja 2014 r. W dokumentacji leczenia ambulatoryjnego znajduje się wpis „pacjentka po leczeniu szpitalnym, w szpitalu im. B. w K. z niewiadomych powodów, prawdopodobnie z powodu zatajenia przez pacjentkę długotrwałego leczenia, rozpoznano u pacjentki organiczne zaburzenia nastroju”. W czasie obecnego badania psychiatrycznego rozpoznano u odwołującej epizod depresyjny - obniżenie nastroju, napędu, zaburzenia aktywności złożonej. Obecny stan psychiczny, upośledzający funkcjonowanie w stopniu znacznym oraz niekorzystny przebieg choroby powodują, że odwołując jest częściowo niezdolna do pracy okresowo na okres 2 lat od 02.12.2014 r. od daty wniosku zgodnie z art. 129 ust. 1 powołanej ustawy.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołująca spełnia przesłanki z art. 12, 13 i 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. należało orzec jak sentencji wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 20.03.2015 r. przyznając A. P. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 02.12.2014 r. na okres 2 lat.