Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 12 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym

Przewodniczący: SSO Wiesława Buczek – Markowska

Sędziowie: SO Agnieszka Bednarek – Moraś

SO Tomasz Szaj (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2015 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku wierzyciela(...) w W., (...) (...)w S., (...) w W., (...) (...) w W., (...) w S., M. B., Z. L.,(...) w S., (...) (...) (...) w B., (...) (...)

przeciwko dłużnikowi P. M.

z udziałem nabywcy P. B.

o egzekucję z nieruchomości

na skutek zażalenia nabywcy P. B.

na postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin- Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 5 września 2014 r., sygn. akt IX Co 350/13

oddala zażalenie .

SSO Tomasz Szaj SSO Wiesława Buczek – Markowska SSO Agnieszka Bednarek – Moraś

Sygn. akt II Cz 281/15

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 5 września 2014 r., sygn. akt IX Co 350/13, Sąd Rejonowy Szczecin- Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie stwierdził wygaśnięcie skutków przybicia ograniczonego prawa rzeczowego stanowiącego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w S. przy ul. (...), KW nr (...), będącego własnością dłużnika P. M. o powierzchni (...)będącego przedmiotem licytacji w dniu 5 czerwca 2014 roku na rzecz P. B. za cenę 178 000,- zł i polecił komornikowi przelanie na rzecz (...) kwoty 19 670,- zł rękojmi po uprawomocnieniu niniejszego postanowienia.

Sąd Rejonowy wskazał, że postanowieniem z dnia 5 czerwca 2014 roku udzielił przybicia P. B.. Postanowieniem z dnia 23 czerwca 2014 roku, doręczonym 9 lipca 2014 roku wezwał go do uiszczenia reszty ceny w terminie 14 dni pod rygorem utraty rękojmi i wygaśnięcia skutków przybicia. Termin upłynął w dniu 23 lipca 2014 roku.

Sąd Rejonowy wskazał, że utrata rękojmi i wygaśnięcie skutków przybicia następuje z mocy prawa, stąd na podstawie art. 969 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

Zażalenie na postanowienie sądu nabywca zaskarżając je w całości.

Orzeczeniu zarzucił naruszenie przepisów postępowania, tj.:

- art. 967 k.p.c. w zw. z art. 5 k.p.c. poprzez ich niezastosowanie i nieuzasadnione nie pouczenie nabywcy o przysługującym mu prawie do złożenia wniosku o przedłużenie terminu do uiszczenia ceny nabycia, skutkiem czego przez chwilowy brak środków cena została uiszczona po upływie terminu,

- art. 6 k.p.c. w zw. z art. 967 k.p.c. poprzez naruszenie zasad postępowania egzekucyjnego zmierzającego do wyegzekwowania roszczenia i zaspokojenia wierzycieli, jako że P. B. wpłacił ostatecznie cenę, co na chwilę obecną umożliwia wierzycielom dłużnika uzyskanie zaspokojenia,

- art. 969 § 1 k.p.c. poprzez nakazanie komornikowi przelania wpłaconej kwoty na dochód Skarbu Państwa, podczas gdy do uiszczenia ceny nabycia po terminie doszło nie z winy P. B., a co więcej cena ta ostatecznie została uiszczona.

Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i nadanie licytacji dalszego biegu.

Wskazał, że w dniu 2 września 2014 roku P. B. wpłacił na rachunek Sądu kwotę 158 330,- zł, co wynikło stąd, że dopiero na początku września uzyskał środki na dokonanie wpłaty. Wskazał, że wzywając do uiszczenia ceny, Sąd nie pouczył nabywcy o prawie złożenia wniosku o przedłużenie terminu wpłaty. Zaś zgodnie z art. 5 k.p.c. Sąd powinien udzielić stronom pouczeń co do wykonywanych czynności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie podlegało oddaleniu w całości jako bezzasadne.

Zgodnie z art. 967 k.p.c. po uprawomocnieniu się postanowienia o przybiciu sąd wzywa licytanta, który uzyskał przybicie (nabywcę), aby w ciągu dwóch tygodni od otrzymania wezwania złożył na rachunek depozytowy sądu cenę nabycia z potrąceniem rękojmi złożonej w gotówce. Na wniosek nabywcy sąd może oznaczyć dłuższy termin uiszczenia ceny nabycia, nieprzekraczający jednak miesiąca. W niniejszej sprawie niesporne było, że P. B. w terminie wyznaczonym przez zdanie pierwsze powyższego przepisu ceny nabycia nie uiścił, jak również nie wniósł o oznaczenie dłuższego terminu uiszczenia ceny, zgodnie ze zdaniem drugim tego przepisu.

Stosownie do art. 969 § 1 k.p.c. jeżeli nabywca nie wykonał w terminie warunków licytacyjnych co do zapłaty ceny, traci rękojmię, a skutki przybicia wygasają. Wskazać należy, że utrata rękojmi następuje z mocy prawa, a postanowienie sądu stwierdzające jej utratę ma charakter deklaratoryjny (uchwała SN z dnia (...). Z tego też względu brak jest podstaw do uwzględnienia argumentacji celowościowej przywołanej w zażaleniu tyczącej się możliwości zaspokojenia wierzycieli dłużnika.

Zażalenie nabywcy opiera się na zarzucie naruszenia przez Sąd art. 5 k.p.c. poprzez zaniechanie pouczenia go o uprawnieniu do złożenia wniosku o oznaczenie dłuższego terminu uiszczenia ceny. Zarzut ten nie może okazać się trafny. Stosownie do art. 5 k.p.c. w razie uzasadnionej potrzeby sąd może udzielić stronom i uczestnikom występującym w sprawie bez adwokata, radcy prawnego, rzecznika patentowego lub radcy(...) (...)niezbędnych pouczeń co do czynności procesowych. Powyższy przepis nie nakazuje zatem sądowi pouczania wszystkich uczestników o wszelkich możliwych uprawnieniach, lecz ogranicza pouczenia do pouczeń niezbędnych oraz wymaga zajścia uzasadnionej potrzeby. Takowe okoliczności zaś w niniejszej sprawie nie zachodziły. Wzywając nabywcę do uiszczenia ceny Sąd oznaczył termin i skutki niezastosowania się do wezwania, czym wypełnił wymogi art. 5 k.p.c. Wskazał również podstawę prawną wezwania. Nabywca nie tylko nie wykonał zobowiązania lecz również w żaden inny sposób nie starał się o przedłużenie terminu (choćby nieporadnie). Musiał zatem być świadom konsekwencji braku wpłaty w oznaczonym terminie. Brak było zatem podstaw do uznania, że zachodziła uzasadniona potrzeba udzielania mu jakichkolwiek dalszych pouczeń.

Podkreślić zaś należy, że postanowieniem z dnia 11 lutego 2015 roku Sąd Rejonowy oddalił wniosek nabywcy o przywrócenie terminu do uiszczenia ceny nabycia.

Z tych samych względów bezzasadne jest zażalenie w zakresie punktu II postanowienia Sądu Rejonowego. Skarżący nie wskazuje innych przyczyn uzasadniających brak winy nabywcy. Brak środków nie może być za takowy uznany, skoro nabywca przystąpił do licytacji i samodzielnie decydował o wysokości zaoferowanej ceny.

Analiza akt egzekucyjnych Km 1318/13 wskazuje, że postępowanie egzekucyjne zostało wszczęte przed dniem 3 maja 2012 roku, a tym samym do skutków wygaśnięcia przybicia Sąd Rejonowy prawidłowo zastosował regulację obowiązującą przed tą datą.

Postępowanie egzekucyjne jest postępowaniem sformalizowanym. Aczkolwiek jego celem jest uzyskanie zaspokojenia wierzycieli, nie może to nastąpić wbrew czy też z naruszeniem obowiązujących przepisów. Wskutek tego podnoszony interes wierzycieli w uzyskaniu zaspokojenia nie może prowadzić do pominięcia regulacji ustawowej. Nadto interes ten nie jest oczywisty, albowiem nie można wykluczyć, że przy ponownej licytacji nieruchomość zostanie zbyta za wyższą cenę.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. orzekł o oddaleniu zażalenia, stanowiąc jak w sentencji.

(...)

(...)

1.  (...)

2.  (...)

(...)

3.  (...)

(...)