Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 grudnia 2015 r.

Sąd Rejonowy Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie III Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2015 r. w Szczecinie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej

z siedzibą w W.

przeciwko C. M.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego C. M. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 1070 zł (tysiąc siedemdziesiąt) z odsetkami ustawowymi

- od kwoty 269 zł (dwieście sześćdziesiąt dziewięć złotych) od dnia 11 listopada 2011 roku;

- od kwoty 267 zł (dwieście sześćdziesiąt siedem złotych) od dnia 27 stycznia 2012 roku;

- od kwoty 267 zł (dwieście sześćdziesiąt siedem złotych) od dnia 27 kwietnia 2012 roku;

- od kwoty 267 zł (dwieście sześćdziesiąt siedem złotych) od dnia 27 lipca 2012 roku;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 44,76 zł (czterdzieści cztery złote siedemdziesiąt sześć groszy) tytułem kosztów procesu.

SSR Joanna Suchecka

Sygn. akt III C 615/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 30 grudnia 2015r. wydanego w postępowaniu uproszczonym

Pozwem z dnia 2 października 2014r. złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego C. M. kwoty 1070 zł wraz z ustawowymi odsetkami opisanymi w pozwie i kosztami procesu.

Powód wskazał, iż na dochodzoną kwotę składają się cztery raty należne z tytułu zawartej z pozwanym umowy ubezpieczenia pojazdu marki M. (...) obowiązującej w okresie od 27 października 2011 r. do 26 października 2012r.

Nakazem zapłaty z dnia 28 października 2014r. orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany wniósł od powyższego nakazu sprzeciw zaskarżając go w całości, w którym przyznał, że zawarł umowę ubezpieczenia wskazanego w pozwie samochodu, jednakże podniósł, że pojazd ten był zakupiony w M. Bank na raty, a w związku z pogarszającą się sytuacją finansową jego firmy i brakiem spłaty rat kredytu, pojazd został zabrany przez Bank i zlicytowany przez komornika, więc nie jest już jego właścicielem. Pozwany podał, że o fakcie utraty prawa własności do pojazdu informował ubezpieczyciela, a także później, gdy otrzymał wezwanie do zapłaty i uzyskał zapewnienie, że sprawa została wyjaśniona. Dodatkowo pozwany podniósł zarzut przedawnienia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 października 2011r. C. M. zawarł umowę z (...) S.A. w W., na podstawie której ubezpieczył pojazd M. (...) o nr rejestracyjnym (...) na okres od 27 października 2011 r. do 26 października 2012r. Na podstawie tej umowy C. M. zobowiązał się do uiszczenia składki z tytułu ubezpieczenia OC w łącznej kwocie 1070 zł, płatnej w czterech ratach: 269 zł do 10 listopada 2011r., 267 zł do 26 stycznia 2012r., 267 zł do 26 kwietnia 2012r. i 267 zł do 26 lipca 2012r. W dniu zawarcia umowy ubezpieczający był właścicielem pojazdu, który zakupił w poprzednim roku.

Dowód:

- umowa ubezpieczenia z kalkulacją składki k. 52-55

- potwierdzenie pokrycia ubezpieczeniowego k. 33-34.

Pismem z dnia 30 września 2014r. (...) S.A. wezwał C. M. do uregulowania zadłużenia z tytułu składki OC w kwocie 1070 zł wraz z odsetkami w kwocie 350,70 zł.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu.

Podstawę prawną żądania stanowił art. 805 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Powód swoje roszczenie wywodził z zawartej z pozwanym umowy ubezpieczenia OC pojazdu marki M. (...) o nr rej. (...), obejmującej okres od 27 października 2011 r. do 26 października 2012r. Fakt zawarcia umowy oraz jej warunki o nie były kwestionowane, a nadto zostały potwierdzone przedłożonymi przez powoda dokumentami w postaci potwierdzenia pokrycia ubezpieczeniowego oraz umowy ubezpieczenia stwierdzonej polisą.

Pozwany kwestionując zasadność żądania podniósł, że utracił prawo własności do ubezpieczonego pojazdu oraz że o tym fakcie ubezpieczyciel był informowany, a sprawa została wyjaśniona, stąd brak podstaw do obciążenia go dochodzoną kwotą. Pozwany podniósł także zarzut przedawnienia.

W odniesieniu do zarzutu przedawnienia stwierdzić należy, że jest on chybiony. Zgodnie z art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowego oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. W danym przypadku, wobec braku przepisów szczególnych, oraz faktu, że roszczenie dotyczy umowy zawartej w ramach prowadzonej przez powoda działalności gospodarczej, termin przedawnienia wynosi trzy lata. Zgodnie z art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Najdalej wymagalna rata objęta niniejszym pozwem stała się wymagalna w dniu 10 listopada 2011r. Pozew w niniejszej sprawie został wniesiony w dniu 2 października 2014r., a zatem przed upływem terminu przedawnienia.

Pozostałe zarzuty pozwanego dotyczące braku po jego stronie legitymacji biernej nie mogły zostać uwzględnione, albowiem okoliczności w nich podniesione nie zostały w żaden sposób wykazane, nie wynikają z materiału sprawy, ani nie zostały przyznane przez stronę przeciwną.

Sąd dokonuje ustaleń faktycznych i rozstrzyga o okolicznościach istotnych dla sprawy na podstawie dowodów zaoferowanych przez strony. Sąd nie jest natomiast zobowiązany do prowadzenia z własnej inicjatywy postępowania wyjaśniającego czy poszukiwania dowodów w celu rozstrzygnięcia istniejących wątpliwości. W procesie cywilnym ciężar dowodzenia ciąży na stronach. Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Z zasadą tą jest skorelowany obowiązek procesowy stron wskazywania dowodów dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (art. 232 k.p.c. zd drugie).

Zagadnienie na kim, w danym sporze spoczywa obowiązek udowodnienia faktów mających istotne znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, jest zaliczane do problematyki prawa materialnego. I tak zgodnie z wskazaną wyżej regułą rozkładu ciężaru dowodu (art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c.), na powodzie spoczywa obowiązek wykazania faktów, z których wywodzi dochodzone roszczenie, zaś obowiązek dowodowy pozwanego obejmuje fakty tamujące lub niweczące roszczenie powoda.

Weryfikacja okoliczności podnoszonych przez strony następuje na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, ocenionego zgodnie z regułami zakreślonymi w art. 233 k.p.c. Samo twierdzenie strony nie jest dowodem, lecz musi zostać udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą. Nie wymagają dowodu jedynie fakty notoryjne (art. 228 k.p.c.), przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną (art. 229 k.p.c.), objęte domniemaniami, które nie mogą być obalone. Sąd może ponadto uznać za przyznane fakty, jeżeli strona nie wypowie się co do twierdzeń drugiej strony o tych faktach (art. 230 k.p.c.), może też uznać za ustalone fakty, jeżeli wniosek taki można wyprowadzić z innych ustalonych faktów (domniemanie faktyczne - art. 231 k.p.c.).

W rozpatrywanej sprawie pozwany nie wykazał okoliczności podniesionych w sprzeciwie, które mogłyby niwelować jego odpowiedzialność za zapłatę dochodzonej przez powoda składki bądź którejś z jej rat. Pozwany nie tylko nie zaoferował dowodów na potwierdzenie tych okoliczności, lecz także nie podał danych o tym, kiedy okoliczności owe wystąpiły, a mianowicie kiedy utracił prawo własności ubezpieczonego pojazdu i kiedy o tym fakcie został poinformowany ubezpieczyciel. Pozwany nie podjął inicjatywy dowodowej mimo pouczenia go o treści art. 6 k.c., art. 217 k.p.c., art. 229 k.p.c., art. 230 k.p.c., art. 232 k.p.c., a także po tym, jak do sprawy włączył się po jego stronie zawodowy pełnomocnik.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 392) posiadacz pojazdu mechanicznego, który przeniósł prawo własności tego pojazdu, jest obowiązany do przekazania posiadaczowi, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu, potwierdzenia zawarcia umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych oraz do powiadomienia na piśmie zakładu ubezpieczeń, w terminie 14 dni od dnia przeniesienia prawa własności pojazdu, o fakcie przeniesienia prawa własności tego pojazdu i o danych posiadacza, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu. Stosownie do ust. 4 zd. drugie posiadacz pojazdu mechanicznego, który przeniósł prawo własności tego pojazdu, ponosi solidarną odpowiedzialność z posiadaczem pojazdu, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu, za zapłatę składki należnej zakładowi ubezpieczeń za okres od dnia przeniesienia prawa własności do dnia powiadomienia przez niego zakładu ubezpieczeń o okolicznościach, o których mowa w ust. 1. Pozwany natomiast nie wykazał, że ubezpieczyciel został poinformowany o zmianie prawie własności ubezpieczonego pojazdu ani także że zmiana taka nastąpiła w okresie obowiązywania umowy.

Wobec powyższego pozwany nie wykazał, że ustała jego odpowiedzialność wobec powoda za uregulowanie składki z tytułu zawartej umowy OC.

Z tych przyczyn roszczenie wynikające z zawartej umowy Sąd w całości uwzględnił.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. obciążając pozwanego jako stronę przegraną w całości poniesionymi przez powoda kosztami niniejszego procesu, na które składała się opłata od pozwu i koszt uzyskania uwierzytelnionych kopii pełnomocnictwa dla pełnomocnika powoda.

SSR Joanna Suchecka