Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2016r. w S.

odwołania M. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 17 stycznia 2014 r. Nr (...)

w sprawie M. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o wysokość emerytury

oddala odwołanie.

Sygn. akt: IV U 345/14 UZASADNIENIE

Decyzją z 17 stycznia 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.111 ust.1 pkt 2 i 3 i art.116 ust.5 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił M. N. prawa do ponownego ustalenia wysokości emerytury. W uzasadnieniu stanowiska organ rentowy wskazał, że do wniosku o przeliczenie emerytury z 3 stycznia 2014r. ubezpieczona nie przedłożyła żadnych dokumentów. Wcześniejszą decyzją z 20 września 2010r. wydaną na wniosek ubezpieczonej z 26 lipca 2010r. organ przeliczył emeryturę, przy czym do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek z 10 kolejnych lat kalendarzowych wybranych z okresu 1987-2006 ,tj. z lat 1991-2000. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 73,98%. Decyzja z 20 września 2010r. była przedmiotem kontroli Sądu Okręgowego w Siedlcach, a następnie Sądu Apelacyjnego w Lublinie, który oddalił apelację ubezpieczonej od wyroku Sądu pierwszej instancji oddalającego odwołanie ubezpieczonej. W tych okolicznościach, wobec braku dokumentacji pozwalającej na ustalenie wyższego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru świadczenia brak jest podstaw do ponownego przeliczenia emerytury.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła ubezpieczona wnosząc o jej zmianę poprzez ponowne ustalenie wysokości emerytury uwzględniającej w podstawie wymiaru faktycznie otrzymywane przez nią wynagrodzenie, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi rentowemu do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu stanowiska ubezpieczona wskazała m.in., że zaskarżona decyzja jest dla niej krzywdząca, gdyż wniosek o przeliczenie emerytury oparła o dokumentację znajdującą się w aktach organu rentowego, która nie była należycie rozpatrzona. Podniosła, że nieprawidłowo został wyliczony wskaźnik z 2000r., gdyż nie liczono do niego kwoty 1 400 złotych. Ponadto chodzi jej o zaliczenie do wysokości emerytury wynagrodzenia z lat 1969-1988. Wskazała również, że organ rentowy wyliczył podstawę wymiaru nie z 10, ale z 9 lat kalendarzowych (odwołanie k.2-4 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i argumentację przywołaną w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.5-6).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona M. N. urodziła się w dniu (...) Przed osiągnięciem wieku emerytalnego uprawniona była do renty z tytułu niezdolności do pracy. Decyzją z 3 lipca 2007r., w związku z osiągnięciem przez ubezpieczoną wieku emerytalnego – 60 lat, organ rentowy działając na podstawie art.27a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przyznał ubezpieczonej od 3 lipca 2007r. ,tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego emeryturę. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury organ przyjął przeciętne uposażenie z 10 kolejnych lat kalendarzowych ,tj. od 1 stycznia 1991r. do 31 grudnia 2000r. Ustalony w ten sposób wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wyniósł 73,37% (decyzja z 3 lipca 2007r. k.189 akt emerytalnych – III tom).

W dniu 17 października 2008r. ubezpieczona wystąpiła do organu rentowego z wnioskiem o doliczenie do stażu ubezpieczenia okresu urlopu wychowawczego na syna K. N. ur. w dniu (...), a także o przeliczenie emerytury z uwzględnieniem podstawy wymiaru z 20 lat wybranych z całego okresu ubezpieczenia (wniosek z 17 października 2008r. k.237 akt emerytalnych – tom III). Po rozpoznaniu powyższego wniosku w dniu 30 października 2008r. organ rentowy wydał dwie decyzje. Pierwszą oznaczoną numerem (...), w której doliczył do stażu ubezpieczenia okres niewykonywania pracy przez ubezpieczoną z powodu opieki nad dzieckiem (decyzja k.267 akt emerytalnych) i drugą oznaczoną numerem (...)- (...), w której odmówił ubezpieczonej prawa do ponownego obliczenia wysokości świadczenia z uwzględnieniem zarobków z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu wskazując, że wskaźnik podstawy wymiaru ustalony z uwzględnieniem zarobków z 20 lat wybranych z całego okresu ubezpieczenia wynosi 48,95% i jest niższy od poprzednio ustalonego – z 10 lat kalendarzowych od 1 stycznia 1991r. do 31 grudnia 2000r., który wynosi 73,37% (decyzja z 30 października 2008r. k.271 akt emerytalnych – tom III). Powyższa decyzja była przedmiotem odwołania ubezpieczonej do Sądu Okręgowego w Siedlcach. Sprawa toczyła się pod sygnaturą akt IV U 1131/08 i zakończyła się wyrokiem z 26 listopada 2010r. oddalającym odwołanie ubezpieczonej (wyrok Sądu Okręgowego w Siedlcach z 26 listopada 2010r. k.142 akt IV U 1131/08). Następnie wyrokiem z 7 kwietnia 2011r. Sąd Apelacyjny w Lublinie oddalił apelację ubezpieczonej od powyższego wyroku Sądu pierwszej instancji (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 7 kwietnia 2011r. k.181 akt IV U 1131/08 SO w Siedlcach).

W toku powyższego procesu - na skutek pisma procesowego ubezpieczonej z 22 lipca 2010r. (na k.119 akt IV U 1131/08 SO w Siedlcach), które organ rentowy potraktował jako nowy wniosek o ustalenie wysokości świadczenia, decyzją z 20 września 2010r. organ rentowy przeliczył od 1 lipca 2010r. emeryturę ubezpieczonej, przy czym do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia przyjął przeciętne uposażenie z 10 kolejnych lat kalendarzowych ,tj. od 1 stycznia 1991r. do 31 grudnia 2000r. Ustalony w ten sposób wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wyniósł 73,98%. Podwyższenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury z 73,37% do 73,98% wynikało z ponownego ustalenia wskaźnika za rok 2000, za który przyjęto podstawę wymiaru w wysokości 17 637,22 złotych uwzględniającej podstawę wymiaru składek z okresu zatrudnienia we wskazanym roku w (...) SA, a następnie w Firmie Usługowej (...) w S. (decyzja z 20 września 2010r. i pismo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z 20 września 2010r. skierowane do Sądu Okręgowego w Siedlcach do sprawy IV U 1131/08 k.287 i 291 akt emerytalnych – III tom). Powyższa decyzja z 20 września 2010r. nie była przez ubezpieczoną zaskarżona.

W dniu 3 stycznia 2014r. wpłynął do organu rentowego wniosek ubezpieczonej o ponowne przeliczenie emerytury przy uwzględnieniu załączonej dokumentacji oraz wyjaśnień. Odnosząc się do opinii biegłej księgowej A. D. sporządzonej w sprawie IV U 1131/08 ubezpieczona wskazała, że w 1969r. jej wynagrodzenie wyniosło 18 000 złotych, a nie 16 200 złotych jak ustaliła biegła, co wynika z tego, że pracę w rozpoczęła w dniu 1 marca 1969r., a nie 30 marca 1969r. jak przyjął ZUS. Z kolei w 1974r. jej zarobki wyniosły 21 994 złotych, a nie 20 994 złotych jak ustaliła biegła, co wynika z nie doliczenia do wynagrodzenia podwyżki, którą uzyskała z dniem 1 sierpnia 1974r. Podwyżka ta wyniosła 200 złotych miesięcznie, co w okresie od sierpnia do grudnia daje o 1 000 złotych więcej. Wreszcie wskazała, że do ustalenia wysokości emerytury nie uwzględniono jej zarobków od 1969r. do 1988r. Do przedmiotowego wniosku ubezpieczona załączyła kopii opinii biegłej księgowej ze sprawy IV U 1131/08 oraz kopię pisma zatytułowanego zaświadczenie dotyczącego zatrudnienia ubezpieczonej w Kółku Rolniczym w W., z którego wynika, że ubezpieczona była zatrudniona w w/w kółku od 1 marca 1969r. do 30 marca 1974r., a jej wynagrodzenie wynosiło 1 800 złotych (wniosek o przeliczenie emerytury z 3 stycznia 2014r. wraz z załącznikami k.441-445 akt emerytalnych – III tom). Po rozpoznaniu powyższego wniosku zaskarżoną decyzją z 17 stycznia 2014r. organ rentowy działając na podstawie art.111 ust.1 pkt 2 i 3 i art.116 ust.5 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił ubezpieczonej prawa do ponownego ustalenia wysokości emerytury wskazując na brak nowych dokumentów uzasadniających takie przeliczenie. Podniósł, że decyzją z 20 września 2010r. przeliczono emeryturę ubezpieczonej, przy czym do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek z 10 kolejnych lat kalendarzowych wybranych z okresu 1987-2006 ,tj. z lat 1991-2000. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 73,98% (decyzja z 17 stycznia 2014r. k.446 akt emerytalnych – tom III).

Ubezpieczona była zatrudniona w Kółku Rolniczym w W. od 1 marca 1969r. do 28 lutego 1974r. W okresie tego zatrudnienia jej wynagrodzenie wynosiło 1 800 złotych (kopia legitymacji ubezpieczeniowej k.243-245 akt emerytalnych tom III i legitymacja ubezpieczeniowa – w kopercie na k.30 akt sprawy oraz zaświadczenie zarządu Kółka Rolniczego w W. z 12 kwietnia 1974r. - w aktach osobowych ubezpieczonej z okresu zatrudnienia w Spółdzielni Kółek Rolniczych w D.).

Od 1 marca 1974r. ubezpieczona była zatrudniona w Spółdzielni Kółek Rolniczych w D. z wynagrodzeniem w wysokości 1 500 złotych (umowa o pracę z 1 marca 1974r. - w aktach osobowych). W piśmie z 1 sierpnia 1974r. pracodawca poinformował ubezpieczoną o podwyższeniu od 1 sierpnia 1974r. wynagrodzenia do kwoty 1 700 złotych miesięcznie (pismo z 1 sierpnia 1974r. - w aktach osobowych). W okresie od 11 sierpnia 1975r. do 31 października 1978r. ubezpieczona przebywała na urlopie bezpłatnym, a od 1 października 1981r. do 1 kwietnia 1987r. na urlopie wychowawczym. Zatrudnienie ubezpieczonej w powyższej Spółdzielni ustało z dniem 9 października 1988r. (pismo z 8 marca 1977r. dot. urlopu bezpłatnego, pismo z 27 czerwca 1978r. o przedłużeniu urlopu bezpłatnego do 31 października 1978r. oraz świadectwo pracy z 14 października 1988r. - w aktach osobowych oraz na k.5 tom II akt organu rentowego).

W okresie od 1 lutego 1991r. do 31 października 2000r. ubezpieczona była zatrudniona w (...) SA. W ostatnim roku jej pracy w tym przedsiębiorstwie ,tj. w okresie od 1 stycznia 2000r. do 31 października 2000r. jej wynagrodzenie wyniosło 14 817,22 złotych (zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 11 czerwca 2003r. k.58 akt emerytalnym tom III). Następnie, od 2 listopada 2000r. do 28 lutego 2002r. ubezpieczona była zatrudniona w Firmie Usługowej (...) w S. (świadectwo pracy z 28 lutego 2002r. k.61 akt emerytalnych – tom III). W okresie od 2 listopada 2000r. do 31 grudnia 2000r. wynagrodzenie ubezpieczonej stanowiące podstawę wymiaru składek wyniosło 2 820 złotych (poświadczenie ubezpieczenia z 29 lipca 2003r. k.69-70 akt emerytalnych tom III). Suma w/w kwot stanowiąca podstawę wymiaru składek za 2000r. wynosi 17 637,22 złotych (14 817,22 + 2 820).

W okresie zatrudnienia ubezpieczonej w Kółku Rolniczym w W., a następnie w Spółdzielni Kółek Rolniczych w D. wynagrodzenie ubezpieczonej stanowiące podstawę wymiaru składek wynosiło: w 1969r. - 18 000 złotych, w latach 1970 - 1972 po 21 600 złotych, w 1973r. - 23 458 złotych, w 1974r. - 21 039 złotych, w 1975r. - 13 882 złotych, w 1976r. - 0,00 złotych (urlop bezpłatny), w 1977r. - 8 052,66 złotych, 1978r. - 5 250 złotych, w 1979r. - 20 629 złotych, w 1980r. - 14 916 złotych, w latach 1981-1986 – 0,00 złotych (urlop bezpłatny, a następnie urlop wychowawczy), w 1987r. - 152 080 złotych i w 1988r. - 240 860 złotych. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wyliczony z 20 najkorzystniejszych lat z całego okresu podlegania ubezpieczonej ubezpieczeniu ,tj. z lat: 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1987, 1991, 1992, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002 i 2003 wynosi 67,78%, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wyliczony z kolejnych 10 lat kalendarzowych (1991-2000) wybranych z 20 lat kalendarzowych poprzedzających rok, w którym ustalono prawo do emerytury wynosi 73,98%. Wskaźnik ten jest korzystniejszy od w/w wskaźnika wyliczonego z 20 najkorzystniejszych lat z całego okresu podlegania ubezpieczeniu (opinia biegłej z zakresu księgowości A. D. k.39-44 akt sprawy i opinia uzupełniająca biegłej księgowej k.74-75 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie M. N. od decyzji z 17 stycznia 2014r. podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art.111 ust.1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art.15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenie emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1)  z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2)  z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury albo o ponowne ustalenie emerytury,

3)  z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury,

a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

Zaskarżoną decyzją organ rentowy odmówił ubezpieczonej ponownego ustalenia wysokości emerytury wskazując na brak dokumentacji pozwalającej na ustalenie – w myśl powyższych uregulowań - wskaźnika wysokości podstawy wymiaru świadczenia wyższego od ustalonego decyzją z 20 września 2010r. Należy przypomnieć, że wskazaną decyzją z 20 września 2010r. organ rentowy przeliczył emeryturę ubezpieczonej, przy czym do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek z 10 kolejnych lat kalendarzowych ,tj. z lat 1991-2000. Ustalony na tej podstawie wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wyniósł 73,98%. Wskazać ponadto należy, że kwestia wysokości emerytury ubezpieczonej była już przedmiotem badania przez tutejszy Sąd Okręgowy w sprawie IV U 1131/08 w ramach rozpoznawania odwołania ubezpieczonej od decyzji z 30 października 2008r., w której organ rentowy odmówił ubezpieczonej przeliczenia wysokości emerytury z uwzględnieniem podstawy wymiaru obliczonej z uwzględnieniem zarobków z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu (decyzja z 30 października 2008r. k.271 akt emerytalnych – tom III). W toczącym się wówczas procesie Sąd zasięgnął opinii biegłej księgowej A. D., która w opinii podstawowej oraz w dwóch opiniach uzupełniających dokonała ustaleń wysokości podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne ubezpieczonej w okresie od 1969r. do 1988r. ,tj. w okresie zatrudnienia ubezpieczonej w Kółku Rolniczym w W. oraz w Spółdzielni Kółek Rolniczych w D. (opinie biegłej księgowej k.65-68, 84-84 i 97-98 akt IV U 1131/08 Sądu Okręgowego w Siedlcach). W oparciu o te ustalenia Sąd Okręgowy ustalił, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru ustalony z 20 lat najkorzystniejszych wybranych z całego okresu zatrudnienia wynosi 67,15%, a zatem jest niższy od dotychczas przyjętego i obliczonego z 10 lat kalendarzowych ,tj. z lat 1991-2000 (wyliczenia organu rentowego w oparciu o ustalenia biegłej k.111-115 akt IV U 1131/08). W konsekwencji powyższego, wyrokiem z 26 listopada 2010r. Sąd Okręgowy oddalił odwołanie ubezpieczonej od decyzji z 30 października 2008r., a Sąd Apelacyjny w Lublinie wyrokiem z 7 kwietnia 2011r. oddalił apelację ubezpieczonej od wyroku Sądu pierwszej instancji (vide: ustalenia faktyczne).

Zaskarżona decyzja z 17 stycznia 2014r. dotyczy tej samej kwestii, która była przedmiotem w/w decyzji z 30 października 2008r. i procesu w sprawie IV U 1131/08. Rozpoznając wniosek ubezpieczonej z 3 stycznia 2014r. organ rentowy ponownie odmówił ubezpieczonej przeliczenia emerytury wskazując na brak nowej dokumentacji pozwalającej na dokonanie takiego przeliczenia. Rozpoznając w toku niniejszego procesu odwołanie ubezpieczonej Sąd zlecił biegłej A. D. ponowną analizę materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, aktach organu rentowego, w aktach załączonej sprawy IV U 1131/08 oraz nadesłanej przez Archiwum w K. dokumentacji płacowej ubezpieczonej z okresu zatrudnienia w latach 1969-1988 i ponowne ustalenie wysokości podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne we wskazanym okresie ze szczególnym uwzględnieniem podnoszonych przez ubezpieczoną w odwołaniu kwestii dotyczących wynagrodzenia w 1969r. (w związku z datą rozpoczęcia pracy), a także w 1974r. (w związku z udzieloną od 1 sierpnia 1974r. podwyżką wynagrodzenia zasadniczego) – vide: postanowienie dowodowe k.31 akt niniejszej sprawy. W wykonaniu powyższego, w opinii z 16 lipca 2015r. biegła ustaliła wysokość podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, a następnie wyliczyła wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury z 20 najkorzystniejszych lat z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, który wyniósł 67,78% oraz wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury z kolejnych 10 lat kalendarzowych (1991-2000), który wyniósł 73,98% (opinia biegłej k.39-44 akt sprawy). Na skutek zastrzeżeń zgłoszonych przez strony do powyższej opinii (przez organ rentowy w piśmie na k.57 akt sprawy i przez pełnomocnika ubezpieczonej w piśmie na k.58 akt sprawy) biegła złożyła jeszcze opinię uzupełniającą z 22 października 2015r., w której odniosła się do wskazanych zastrzeżeń. W odniesieniu do zastrzeżeń pełnomocnika ubezpieczonej biegła podtrzymała swoje ustalenia, natomiast w odniesieniu do zastrzeżeń organu rentowego dotyczących przyjęcia przez biegłą błędnego wskaźnika wysokości waloryzacji emerytury w 2008r. (106,50% zamiast 104,2%) biegła przyjmując zasadność zastrzeżenia zweryfikowała swoje ustalenia i przy przyjęciu prawidłowego wskaźnika waloryzacji za 2008r. (104,2%) ustaliła, że wysokość emerytury ubezpieczonej przy przyjęciu wyliczonego wyżej najkorzystniejszego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru (obliczonego z 10 lat kalendarzowych 1991-2000 i wynoszącego 73,98%) wynosi na dzień 1 stycznia 2014r. - 1 479,63 złotych brutto (uzupełniająca opinia biegłej księgowej z 22 października 2015r. k.74-75 akt sprawy). Analizując opinię biegłej księgowej (łącznie z opinią uzupełniającą) Sąd uznał, że stanowi ona wiarygodny dowód. Biegła wykonała zadanie zlecone w postanowieniu o dopuszczeniu dowodu. Zweryfikowała zgodnie z wytycznymi Sądu ustalenia co do wysokości wynagrodzenia ubezpieczonej za rok 1969 i 1974, a także w oparciu o zgromadzony materiał dokonała przedstawionych wyżej ustaleń, przy czym ustalając wskaźnik za 2000r. przyjęła podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne w prawidłowej wysokości ,tj. 17 637,22 złotych (vide: ustalenia faktyczne). Ustalona przez biegłą końcowo wysokość emerytury ubezpieczonej na dzień 1 stycznia 2014r. - przy przyjęciu w/w wskaźnika wysokości podstawy wymiaru - odpowiada wysokością kwocie emerytury ustalonej przez organ rentowy w decyzji z 5 marca 2013r. o waloryzacji emerytury od 1 marca 2013r. ,tj. kwocie 1 479,63 złotych brutto miesięcznie (decyzja z 5 marca 2013r. k.438 akt emerytalnych tom III).

Sąd nie uwzględnił wniosku pełnomocnika ubezpieczonej o dopuszczenie dowodu z kolejnej uzupełniającej opinii biegłej księgowej. W piśmie z 14 stycznia 2016r. złożonym na rozprawie w dniu 15 stycznia 2016r. (na k.83-84 akt sprawy) pełnomocnik ubezpieczonej bądź to powtarza zastrzeżenia podniesione we wcześniejszym piśmie (na k.58 akt sprawy) – dotyczące wyliczenia wynagrodzenia za 1982r., bądź ponosi takie, które dotyczą wyliczeń zawartych w podstawowej opinii biegłej (zawarte w pkt 3, 5 i 6 pisma i odnoszące się wyliczenia wynagrodzenia za 1987r. i 1988r.), a których nie zgłosił w zastrzeżeniach do tej opinii. Należy podkreślić, że po sporządzeniu przez biegłą opinii podstawowej przewodnicząca zarządziła doręczenie jej odpisów pełnomocnikom stron udzielając odpowiednio długiego - 21 dniowego terminu na zgłoszenie ewentualnych uwag lub zastrzeżeń do opinii – pod rygorem pominięcia w dalszym postępowaniu (zarządzenie k.49 akt sprawy). Pełnomocnik ubezpieczonej odebrał odpis opinii w dniu 4 sierpnia 2015r. (potwierdzenie odbioru na k.56) i w piśmie złożonym w dniu 27 sierpnia 2015r. zgłosił zastrzeżenia do podstawowej opinii biegłej z 16 lipca 2015r. (pismo pełnomocnika ubezpieczonej na k.58 akt sprawy), które były przedmiotem opinii uzupełniającej. Co do zastrzeżenia zawartego w pkt 2 pisma z 14 stycznia 2016r. dotyczącego wskaźnika waloryzacji emerytury za 2008r. wskazać należy, że w opinii uzupełniającej biegła wyjaśniła z czego wynika zmiana w porównaniu do wskaźnika zastosowanego w podstawowej opinii. Co do ostatniej uwagi zawartej w powyższym piśmie, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z 10 lat – od 1991r. do 2000r. powinien wynosić 73,98% wskazać należy, iż taki właśnie wskaźnik wynika z wyliczeń biegłej. Wskazać wreszcie należy, że do pisma dołączono plik kserokopii dokumentacji (w kopercie na k.85 akt sprawy), z których część znajduje się w aktach organu rentowego (kopie decyzji organu rentowego oraz zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawionych przez Spółdzielnię Kółek Rolniczych (...)). Pozostałą część stanowią częściowo nieczytelne kopie dokumentacji płacowej z powyższej Spółdzielni, której wg ubezpieczonej i jej pełnomocnika nie uwzględniła biegła w złożonej opinii. Obok wcześniejszych uwag wskazać należy, że dokumentacja ta nie była dotychczas składana przez ubezpieczoną w organie rentowym i nie była przez ten organ analizowana, a sąd w postępowaniu z odwołania od decyzji organu rentowego kontroluje prawidłowość decyzji w dacie jej wydania.

Reasumując, wobec ustalenia, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury obliczony z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia okazał się niższy od przyjętego dotychczas wskaźnika obliczonego z 10 kolejnych lat kalendarzowych – od 1991r. do 2000r., Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§1 kpc odwołanie ubezpieczonej oddalił.