Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt IV Ka 393/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 czerwca 2013 roku.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący :

SSO Mariusz Górski

Protokolant :

Agnieszka Paduch

przy udziale Andrzeja Mazurkiewicza Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2013 roku

sprawy M. J.

oskarżonego z art. 191 § 1 kk zw. z art. 12kk, art. 190 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez

od wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku

z dnia 28 marca 2013 roku, sygnatura akt II K 45/13

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt IV Ka 393/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem M. J. uznany został za winnego, że w dniu 20 stycznia 2013 r. w K., woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem groził A. J. uszkodzeniem samochodu osobowego marki P. (...) o nr rej. (...) w celu zmuszenia pokrzywdzonego do wyjścia z mieszkania na podwórko, czym działał na szkodę A. J.,

to jest za winnego popełnienia czynu z art.191§1 k.k. w zw. z art.12 k.k. i za to na mocy powołanych wyżej przepisów wymierzono oskarżonemu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności.

Tymże wyrokiem M. J. uznany został za winnego, że w dniu 28 września 2011 r. w K., woj. (...) groził A. J. pozbawieniem życia, które to groźby wzbudziły u niego uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione,

to jest za winnego dokonania przestępstwa z art.190§1 k.k. i za to w oparciu o ten przepis wymierzono sprawcy karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Zgodnie z treścią art.85 k.k. i art.86§1 k.k. wymierzono M. J. karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie zawieszono warunkowo na okres lat 3 (art.69§1 i 2 k.k. oraz art.70§1 pkt. 1 k.k.), oddając przy tym oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego (art.73§2 k.k.).

Nadto, zważywszy na treść art.72§1 pkt. 7 k.k. zobowiązano M. J. do powstrzymywania się od wszelkich form kontaktowania się z pokrzywdzonym oraz zbliżania się do niego na odległość mniejszą niż 100 m.

Wyrok powyższy zaskarżył prokurator zarzucając obrazę przepisów postępowania karnego określonych w art.343§1, 5-6 kpk w zw. z art.335§1 k.p.k., która ma wpływ na treść wyroku poprzez rozstrzygnięcie nim co do kar i śródków karnych objętych uzgodnieniem z oskarżonym z naruszeniem tego uzgodnienia poprzez wymierzenie oskarżonemu na podstawie art.190§1 k.k. kary jednostkowej 6 miesięcy pozbawienia wolności zamiast uzgodnionej kary w wysokości 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz ustalenia w uzgodnionym środku karnym zakazu zbliżania się do pokrzywdzonego odległości nie mniejszej niż 100 metrów pomimo nie określenia jej w uzgodnieniu na etapie postępowania przygotowawczego.

Tym samym apelujący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Kłodzku do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył:

Apelacja jest oczywiście trafna.

Skoro Sąd I instancji wydał wyrok skazujący na skutek wniosku prokuratora, złożonego w trybie art.335§1 k.k. i za drugi z przypisanych oskarżonemu występków wymierzył karę inną niż wskazana w owym (a uzgodnionym z M. J.) wniosku (6 zamiast 3 miesięcy pozbawienia wolności), to jedynym możliwym rozstrzygnięciem było uchylenie zaskarżonego orzeczenia o przekazanie sprawy do ponownego jej rozpoznania.

Tak więc Sąd Rejonowy, rozpoznając powtórnie sprawę winien albo orzec zgodnie ze złożonym przez oskarżyciela wnioskiem, albo też należy skierować sprawę na rozprawę i rozpoznać ją na zasadach ogólnych (art.343§7 k.p.k.).

Dodatkowej analizy wymaga także wniosek oskarżyciela oparty na zasadzie art.72§1 pkt. 7 k.p.k., a to czy dopuszczalne było „samowolne” doprecyzowanie owego wniosku poprzez wskazanie odległości nie mniejszej niż 100 m na jaką oskarżony nie może zbliżać się do pokrzywdzonego.