Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2013 roku.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Andrzeja Mazurkiewicza Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2013 roku

sprawy A. W.

oskarżonego z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy

z dnia 3 kwietnia 2013 roku, sygnatura akt VI K 33/13

I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. K. z Kancelarii Adwokackiej w Ś. 516,60 złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym:

III. zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt IV Ka 398/13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Świdnicy wyrokiem z dnia 3 kwietnia 2013 r., sygn. akt VI K 798/12:

I.  oskarżonego A. W.uznał za winnego tego, że w dniu 09 maja 2012 roku w Ś., województwie (...), działając wspólnie i w porozumieniu Ł. W., M. W.i Ł. K., w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, z terenu byłego szpitala przy ul. (...)zabrał w celu przywłaszczenia przewody miedziane o wadze 6,6 kg wartości 132 złotych, około 30 sztuk prętów zbrojeniowych o długości ok. 3 metrów i wadze 96 kg o łącznej wartości 277,44 złotych, 37 kg aluminiowej blachy falistej o wartości 640,10 złotych, o łącznej wartości skradzionego mienia w wysokości 1049, 54 złotych działając na szkodę Zgromadzenia (...), tj. o występku z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie tego przepisu wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

II.  oskarżonego A. W.uznał za winnego tego, że w dniu 09 maja 2012 roku w Ś., województwie (...), działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. W., po uprzednim wypchnięciu płyty zabezpieczającej i wybiciu szyby w oknie, weszli do wnętrza pomieszczenia byłej kotłowni poszpitalnej przy ul. (...), skąd usiłowali zabrać w celu przywłaszczenia elementy instalacji grzewczej o nieustalonej wartości, lecz z uwagi na ciężar i brak możliwości przetransportowania w/w elementów celu swojego nie osiągnęli, czym działali na szkodę Zgromadzenia (...), tj. występku z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk i za to na podstawie art.14§1 k.k. w zw. z art.279§1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85 kk i art. 86§1kk połączył kary orzeczone wobec oskarżonego A. W. w punktach I i II wyroku i wymierzył oskarżonemu karę łączną 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,

IV.  na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązał oskarżonego A. W.do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego Zgromadzenia (...)we W.kwoty 262,38 zł;

V.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w całości.

Z wyrokiem tym w całości nie pogodził się oskarżony.

W apelacji tzw. osobistej zaskarżonemu wyrokowi zarzucił oparcie o błędne ustalenia faktyczne, mające wpływ na jego treść przez ustalenie sprawstwa i zawinienia, cyt. : „pokrzywdzonego”, który – wedle zeznań świadków – nie brał aktywnego udziału w zajściu.

Stawiając powyższy zarzut apelujący domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do jej ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna.

Zawarte w apelacji twierdzenie o błędności ustaleń faktycznych wzbudza zdziwienie, bo przecież oskarżony A. W.w całej rozciągłości przyznał się do winy i w złożonych wyjaśnieniach, także przed Sądem obszernie opisał okoliczności obu przypisanych mu przestępstw z art.278§1 k.k. i z art.13§1 k.k. w zw. z art.279§1 k.k. Wyjaśnienia oskarżonego pozostają w relacjach pełnej zgodności i dopełnienia z wyjaśnieniami skazanych już w sprawie współsprawców M. W.i Ł. K.oraz Ł. W.. Można tu tylko dodać, iż ostatni z wymienionych, Ł. W.zdecydowanie wyjaśniał o okolicznościach czynu II-go, podkreślając iż oskarżony A. W.po uprzednim wyłamaniu zabezpieczenia z desek i wybiciu szyby razem z nim przedostał się do pomieszczenia kotłowni, skąd niczego nie zabrali, bo wykręcone przez nich mosiężne części pieca były zbyt ciężkie (k.29 akt).

Z niezrozumiałych względów apelujący oskarżony określa siebie jako „pokrzywdzonego”, której to tezy w żaden sposób nie uzasadnia. Być może czuje się skrzywdzony wymiarem kary, ale takie odczucia apelującego są oczywiście bezpodstawne. Przecież Sąd I instancji wymierzył mu (mimo licznych okoliczności obciążających, w tym uprzedniej wielokrotnej karalności za występki pospolite przeciwko mieniu) kary w dolnych ustawowych granicach zagrożenia, za czyn II z art.13§1 k.k. w zw. z art.279§1 k.k. najniższą z przewidzianych w ustawie, tj. 1-go roku pozbawienia wolności . Trafnie także Sąd I instancji ukształtował orzeczenie o karze łącznej pozbawienia wolności, z zastosowaniem zasady bliskiej absorpcji kar, jednocześnie eksponując brak jakichkolwiek podstaw faktycznych do ewentualnego zastosowania warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary łącznej.

Skoro zatem ustalenia faktyczne wyroku opierają się na prawidłowo ocenionym materiale dowodowym, nie występują tu jakiekolwiek błędy natury logicznej, co doprowadziło do jedynie słusznego orzeczenia o sprawstwie i zawinieniu oskarżonego A. W., zaś orzeczenie o karze spełnia kryteria art.53 k.k. i brak jest uzasadnionych podstaw do jego modyfikacji na korzyść oskarżonego, stąd zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy.

Ponieważ oskarżonemu wymierzono karę izolacyjną a z materiałów sprawy wynika, iż oskarżony nigdzie nie pracuje i nie posiada żadnego majątku, to stosownie do treści art.636§1 k.p.k. w zw. z art.624§1 k.p.k. zwolniono go od ponoszenia kosztów sądowych postępowania odwoławczego, zaś wydatkami za to postępowanie obciążono Skarb Państwa.