Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt IV Ka 414/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lipca 2013 roku.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący :

SSO Sylwana Wirth

Protokolant :

Agnieszka Paduch

przy udziale Barbary Chodorowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2013 roku

sprawy K. M.

oskarżonego z art. 222 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy

z dnia 12 lutego 2013 roku, sygnatura akt II K 646/11

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

Sygn. akt IV Ka 414/13

UZASADNIENIE

Prokurator Rejonowy w Świdnicy oskarżył K. M. o to, że w dniu 18 marca 2011 r. w B., woj. (...), w Zespole (...) podczas pełnienia obowiązków służbowych naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego w ten sposób, że ukłuł szpilką w łydkę nauczyciela M. B. – to jest o czyn z art.222§1 k.k.

Wyrokiem z dnia 12 lutego 2013 r. Sąd Rejonowy w Świdnicy uniewinnił oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

Wyrok powyższy w całości zaskarżył prokurator.

Powołując się na przepisy art.427§1 i 2 k.p.k., art.,.437 k.p.k. oraz art.438 pkt. 2 k.p.k., apelujący wyrokowi temu zarzucił obrazę przepisów postępowania – tj. art.391§1 k.p.k., poprzez nie wyjaśnienie sprzeczności wynikających z odmienności zeznań świadka K. B. złożonych w postępowaniu przygotowawczym z jego relacją przekazaną bezpośrednio po zdarzeniu – pokrzywdzonej M. B., która bezsprzecznie wskazuje na sprawstwo oskarżonego w zakresie czynu z art.222§1 k.k. i brak rozstrzygnięcia w zakresie co do odmienności zeznań tego świadka złożonych przed Sądem, nie dokonanie w tym zakresie konfrontacji obojga świadków oraz brak w tym zakresie ocen w uzasadnieniu skarżonego wyroku, podczas gdy zeznania te są szczególnie istotne na ustalenia winy sprawcy – i wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna, ponieważ zaskarżony wyrok wydano przedwcześnie.

Skoro świadek M. B. stanowczo i konsekwentnie podaje, że w bezpośredniej rozmowie ze świadkiem K. B. otrzymała od niego informację o ukłuciu jej przez oskarżonego, skoro tenże K. B. tę okoliczność potwierdził, dodając, ze widział szpilkę jedynie u K. M. bezpośrednio przed tym jak przechodziła koło niego pokrzywdzona i skoro wreszcie oskarżony na rozprawie w dniu 29 września 2011 r. przyznał się do sprawstwa – to zdaniem sądu odwoławczego nie może być wątpliwości wynikających z przeprowadzonych dowodów interpretowanych po myśli art.5§2 k.p.k.

Nawet jeśli nie ma bezpośrednich świadków działania oskarżonego, to zespół okoliczności wynikających zarówno z zeznań pokrzywdzonej, jak i pozostałych osób, powiązany z przyznaniem się K. M. do zarzucanego mu zachowania, wydaje się prowadzić do jednej wersji zdarzenia, pozwalającej ustalić podstawę faktyczną orzeczenia w sposób pewny.

Trzeba zwrócić uwagę na fakt, że pomimo, iż oskarżony i świadkowie siedzieli obok siebie, to tylko ten pierwszy miał szpilkę w ręce, tylko o nim jako sprawcy „ukłucia” mówiło się po zdarzeniu „na korytarzu” i tylko on potwierdził swoje sprawstwo.

W tym stanie rzeczy, błędną wydaje się ocena dowodów przeprowadzona przez sąd orzekający, dlatego zaskarżony wyrok uchylono.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy – jeśli będzie to konieczne Sąd I instancji powinien przeprowadzić czynność konfrontacji pomiędzy świadkami oraz pomiędzy oskarżonym a świadkami.