Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 grudnia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania B. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 12 sierpnia 2015 roku nr (...)

w sprawie B. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującej B. W. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 30 lipca 2015 roku na okres dwóch lat.

Sygn. akt IVU 861/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 15 grudnia 2015 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 12.08.2015 r. odmówił B. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 10.08.2015 r. została uznana za zdolną do pracy.

B. W. w odwołaniu od tej decyzji domagała się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż w jej ocenie zaskarżona decyzja jest wadliwa. Nie uwzględnia jej rzeczywistego stanu zdrowia, który ulega ciągłemu pogorszeniu i uniemożliwia podjęcie jakiejkolwiek pracy zarobkowej.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. W. urodzona w dniu (...) r., ma wykształcenie zasadnicze handlowe, pracowała jako sprzedawca, kierowca zaopatrzeniowiec, przy produkcji mleczarskiej, jako pracownik produkcji. W okresie od 01.11.1991 r. do 28.02.2007 r. pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Od 04.08.2014 r. do 29.07.2015 r. pobierała świadczenie rehabilitacyjne. Odwołująca legitymuje się wymaganym okresem składkowym i nieskładkowym.

/okoliczności bezsporne/

Odwołująca w dniu 18.06.2015 r. wystąpiła z wnioskiem o rentę.

/dowód: wniosek z dnia 18.06.2015 r. –k. 1-5 ar czV/.

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u B. W. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 748 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu kardiologii i neurologii.

Na podstawie zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły kardiolog i neurolog w zbiorczej opinii pisemnej rozpoznali u odwołującej:

- stan po przebytej stabilizacji przedniej międzytrzonowej w odcinku szyjnym kręgosłupa na poziomie C4-C5, C5-C6, C6-C7, ze znacznego stopnia ograniczeniem ruchomości w tym odcinku kręgosłupa,

- padaczkę - podejrzenie padaczki potylicznej,

- zaburzenia krążenia mózgowego na tle hypoplazji prawej tętnicy tylnej mózgu,

- zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa z nawrotowymi objawami korzeniowymi w prawej kończynie dolnej,

- zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z wypukliną jądra miażdżystego na korzeń nerwowy po stronie prawej,

- pierwotne nadciśnienie tętnicze III ESC/ (...).

Z powodu rozpoznanych schorzeń oraz stopnia ich nasilenia biegli uznali odwołującą za częściowo niezdolną do pracy na okres 2 lat od 30.07.2015 r. Niezdolność do pracy trwa nieprzerwanie od ustania świadczeń rehabilitacyjnych. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołująca od wielu lat ma dolegliwości bólowe odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa. W 2013 r. pojawiły się po upadku, napadowe zaburzenia widzenia, utraty przytomności, drętwienia rąk. Była diagnozowana neurologicznie, rozpoznano padaczkę - z podejrzeniem padaczki potylicznej, wprowadzono do leczenia leki p-padaczkowe. Po wprowadzeniu leczenia utraty przytomności nie powtórzyły się, nadal utrzymywały się zawroty głowy, omdlenia. Na podstawie przeprowadzonych badań rozpoznano dodatkowo hipoplazję prawej tętnicy tylnej mózgu. w lutym 2014 r. odwołująca przebyła zabieg operacyjny odcinka szyjnego kręgosłupa ze stabilizacja przednią kręgosłupa na poziomie C4-C5, C5-C6, C6-C7. Od czasu zabiegu znacznego stopnia ograniczeniem ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa. Badaniem stwierdza się podwyższone wartości ciśnienia tętniczego, znacznego stopnia ograniczenie ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa, z zaznaczonymi objawami korzeniowymi w prawej kończynie górnej, ograniczenie ruchomości odcinka lędźwiowego kręgosłupa z objawami korzeniowymi w prawej kończynie dolnej. Stwierdzone schorzenia ograniczają funkcjonowanie i odwołująca z przyczyn neurologicznych w znacznym stopniu utraciła zdolność do podjęcia pracy. Odwołująca nie może pracować jako pracownik fizyczny, nie może kontynuować pracy jako kierowca, nie może wykonywać pracy wymagającej przyjęcia pozycji pochylonej jak również wymagającej długotrwałego stania czy siedzenia. Przeciwwskazana obsługa maszyn oraz praca w godzinach nocnych. Odwołująca częściowo niezdolna do pracy okresowo. ze względu na trwałe ograniczenie ruchomości w odcinku szyjnym kręgosłupa nie rokuje poprawy w stanie zdrowia. Nadciśnienie tętnicze III okresu ESC, pierwotne, łagodne bez udokumentowanych zmian narządowych, nie powoduje długotrwałej niezdolności do podjęcia pracy. Podawane zasłabnięcia i utraty przytomności mają raczej podłoże neurologiczne. Brak dokumentacji medycznej wskazującej na tło kardiologiczne dolegliwości. Schorzenia kardiologiczne nie powodują długotrwałej niezdolności do pracy.

(dowód: opinia sądowo-lekarska – k. 17-21 as)

Żadna ze stron nie kwestionowała opinii biegłych.

Wydaną w tym zakresie zbiorcza opinie biegłego kardiologa i neurologa Sąd uznał za trafną i dostatecznie wyjaśniającą przedmiot sporu, gdyż została wydana przez specjalistów z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołująca, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej.

Opinia biegłego kardiologa i neurologa w ocenie Sądu spełnia wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy dla celów rentowych w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto nie były kwestionowane prze strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie B. W. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 12.08.2015 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015 poz.748) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczona ze względu na stan zdrowia jest niezdolna do pracy, czy też jest zdolna do pracy, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS.

Sąd, w oparciu o zbiorczą opinię biegłego kardiologa i neurologa stwierdził, że B. W. z uwagi na schorzenia neurologiczne jest częściowo niezdolna do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami okresowo na okres 2 lat od 30.07.2015 r. Niezdolność do pracy trwa nieprzerwanie od ustania świadczeń rehabilitacyjnych. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu. Stwierdzone schorzenia stanowią przeciwwskazanie do wykonywania pracy fizycznej. Odwołująca choruje na: stan po przebytej stabilizacji przedniej międzytrzonowej w odcinku szyjnym kręgosłupa na poziomie C4-C5, C5-C6, C6-C7, ze znacznego stopnia ograniczeniem ruchomości w tym odcinku kręgosłupa, padaczkę - podejrzenie padaczki potylicznej, zaburzenia krążenia mózgowego na tle hypoplazji prawej tętnicy tylnej mózgu, zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa z nawrotowymi objawami korzeniowymi w prawej kończynie dolnej, zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z wypukliną jądra miażdżystego na korzeń nerwowy po stronie prawej i pierwotne nadciśnienie tętnicze III ESC/ESH. U odwołującej w 2013 r. pojawiły się po upadku, napadowe zaburzenia widzenia, utraty przytomności, drętwienia rąk. Była diagnozowana neurologicznie, rozpoznano padaczkę - z podejrzeniem padaczki potylicznej, wprowadzono do leczenia leki p-padaczkowe. Po wprowadzeniu leczenia utraty przytomności nie powtórzyły się, nadal utrzymywały się zawroty głowy, omdlenia. Na podstawie przeprowadzonych badań rozpoznano dodatkowo hipoplazję prawej tętnicy tylnej mózgu. W lutym 2014 r. odwołująca przebyła zabieg operacyjny odcinka szyjnego kręgosłupa ze stabilizacja przednią kręgosłupa na poziomie C4-C5, C5-C6, C6-C7. Od czasu zabiegu znacznego stopnia ograniczeniem ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa. Obecnie u odwołującej stwierdza się podwyższone wartości ciśnienia tętniczego, znacznego stopnia ograniczenie ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa, z zaznaczonymi objawami korzeniowymi w prawej kończynie górnej, ograniczenie ruchomości odcinka lędźwiowego kręgosłupa z objawami korzeniowymi w prawej kończynie dolnej. Stwierdzone schorzenia ograniczają funkcjonowanie i odwołująca z przyczyn neurologicznych w znacznym stopniu utraciła zdolność do podjęcia pracy. Odwołująca nie może pracować jako pracownik fizyczny, nie może kontynuować pracy jako kierowca, nie może wykonywać pracy wymagającej przyjęcia pozycji pochylonej jak również wymagającej długotrwałego stania czy siedzenia. Przeciwwskazana obsługa maszyn oraz praca w godzinach nocnych. Odwołująca częściowo niezdolna do pracy okresowo. Ze względu na trwałe ograniczenie ruchomości w odcinku szyjnym kręgosłupa nie rokuje poprawy w stanie zdrowia. Schorzenia kardiologiczne nie powodują długotrwałej niezdolności do pracy.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołująca spełnia przesłanki z art. 12, 13 i 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) i na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. należało orzec jak w wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 12.08.2015 r. przyznając B. W. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 30.07.2015 r. na okres 2 lat.