Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Bartek Męcina

Protokolant: sekr. sąd. Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2016 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa Miasta Ł. Administracji Zasobów Komunalnych Ł.

przeciwko D. S.

o zapłatę

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powoda Miasta Ł. Administracji Zasobów Komunalnych Ł. na rzecz pozwanej D. S. kwotę 617 zł. (sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 2825/15

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2004 roku powód Gmina Ł. - Administracja (...) Ł. (...) wytoczył przeciwko J. T. i D. T. powództwo o zapłatę solidarnie kwoty 3.523,02 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód podniósł, że J. T. jest najemczynią lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w Ł.. W lokalu wraz z pozwaną mieszka też jej pełnoletnia córka, D. T.. Pomimo ciążącego obowiązku pozwane nie płaciły czynszu na rzecz powoda w związku z czym na koniec czerwca 2004 r. istniało zobowiązane w wysokości 3.523,02 zł., w tym 1.038,52 zł. z tytułu odsetek.

(pozew 3-6)

W dniu 5 listopada 2004 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi wydał w sprawie VIII Nc 2554/04 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym nakazał, aby J. T. i D. T. zapłaciły na rzecz powoda kwotę 3.523,02 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 13 września 2004 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 695,50 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu.

(nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym k. 15)

W dniu 25 sierpnia 2015 roku pozwana D. S. z domu T., reprezentowana przez pełnomocnika będącego adwokatem, wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty. Pozwana zaskarżyła nakaz w całości i wniosła o oddalenie powództwa w całości, wskazując, że od dawna nie zamieszkuje w przedmiotowym lokalu.

(sprzeciw k. 43- 44)

W odpowiedzi na sprzeciw pełnomocnik powoda podtrzymał swoje stanowisko w sprawie oraz wskazał, że dochodzona kwota dotyczy okresu od 1 lutego 2000 r. do 30 czerwca 2004 r. W uzasadnieniu pisma pełnomocnik powoda wskazał, że pozwana nie informowała go o ewentualnej zmianie miejsca zamieszkania, a potwierdzenie zmiany adresu zameldowania może mieć tylko pomocnicze znaczenie przy ustalaniu faktu zajmowania przez pozwaną przedmiotowego lokalu.

(odpowiedź na sprzeciw k. 56- 57)

Na rozprawie w dniu 11 stycznia 2015 roku pełnomocnik powoda podtrzymał żądanie pozwu, zaś pełnomocnik pozwanej wniósł o oddalenie powództwa w całości, podnosząc dodatkowo zarzut przedawnienia roszczenia.

(protokół rozprawy k. 75- 76)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 listopada 1995 r. Gmina Ł. zawarła z J. T. umowę najmu lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w Ł.. (okoliczności bezsporne, umowa najmu k. 10)

D. S. mieszkała w lokalu nr (...) położonym przy ul. (...) w Ł. do września 2000 r. Następnie pozwana przeprowadziła się do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w Ł., aby opiekować się swoim niepełnosprawnym ojcem. W tym lokalu D. S. mieszkała do 2008 r.

(zeznania pozwanej k. 76 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami k. 75)

D. S. w okresie od 7 lutego 1980 r. do 8 września 2000 r. była zameldowana w lokalu mieszkalnym nr (...) położonym przy ul. (...) w Ł.. Następnie od 8 września 2000 r. do 3 czerwca 2008 r. pozwana była zameldowana w lokalu mieszkalnym nr (...) położonym przy ul. (...) w Ł..

(zeznania pozwanej k. 97 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami k. 94, zaświadczenie o poprzednich adresach k. 28)

W związku z zawarciem małżeństwa D. T. zmieniła nazwisko na S..

(bezsporne)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny bądź na podstawie znajdujących się w aktach sprawy dowodów z dokumentów, których prawdziwości
i rzetelność ich sporządzenia nie kwestionowała żadna ze stron procesu, a nadto w oparciu o wiarygodne zeznania pozwanej.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo nie było zasadne i nie zasługiwało na uwzględnienie w stosunku do pozwanej D. S..

Powód jako podstawę odpowiedzialności pozwanej wskazał przepisy umowy najmu z dnia 2 listopada 1995 r. Zgodnie z § 2 pkt. 4 zawartej pomiędzy Gminą Ł., a J. T. umowy najmu lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w Ł., najemca był zobowiązany uiszczać czynsz i inne opłaty określone w ust. 1- 3 umowy miesięcznie z góry bez uprzedniego wezwania w terminie do dnia 10 każdego miesiąca kalendarzowego za który przypada należność. Z kolei § 2 pkt. 6 powyższej umowy stanowił, że za zapłatę czynszu i opłat odpowiadają solidarnie z najemcą stale mieszkające z nim w dacie zawarcia umowy osoby pełnoletnie.

Z ustalonego przez Sąd stanu faktycznego wynika jasno, że D. S. mieszkała w lokalu mieszkalnym nr (...) położonym przy ul. (...) w Ł. do września 2000 r. Potem pozwana przeprowadziła się do swojego niepełnosprawnego ojca, aby się nim opiekować, do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w Ł.. Tam D. S. mieszkała do 2008 r. Powyższe okoliczności potwierdzają nie tylko zeznania pozwanej, ale również przedstawione zaświadczenie o poprzednich adresach zameldowania, z którego wynika, iż w lokalu mieszkalnym nr (...) położonym przy ul. (...) w Ł. D. S. była zameldowana do 8 września 2000 r.

W związku z powyższym, D. S. nie jest zobowiązana do zapłaty czynszu najmu za okres od września 2000 r. do końca okresu objętego powództwem, gdyż pozwana w tym okresie nie zamieszkiwała w przedmiotowym lokalu.

Również co do roszczenia obejmującego czynsz najmu za okres od 1 lutego 2000 r. do września 2000 r. powództwo podlegało oddaleniu, z uwagi na podniesiony przez stronę pozwaną zarzut przedawnienia. Zgodnie z art. 117 § 2 kc po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Nie ulega wątpliwości, że czynsz najmu za korzystanie z lokalu mieszkalnego jest świadczeniem okresowym, gdyż najemca ma obowiązek spełnić świadczenie co miesiąc. W myśl przepisu art. 118 kc, który stanowi, że jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej- trzy lata. Wobec tego nie ulega wątpliwości, że termin przedawnienia roszczenia o czynsz najmu lokalu mieszkalnego wynosi 3 lata. W myśl art. 120 § 1 kc zdanie pierwsze bieg przedawnienia zaczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. W przypadku roszczenia powoda należy przyjąć, że roszczenie z tytułu czynszu najmu lokalu mieszkalnego stawało się wymagalne oddzielnie za każdy miesiąc z osobna, od 11 dnia każdego miesiąca, skoro zgodnie z § 2 pkt. 4 umowy z dnia 2 listopada 1995 r. najemca zobowiązał się do uiszczania czynszu miesięcznie z góry bez uprzedniego wezwania w terminie do 10 dnia każdego miesiąca. Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, roszczenie powoda za wrzesień 2000 r. stało się wymagalne w dniu 11 września 2000 r. Wobec tego roszczenie powoda za wrzesień 2000 r. przedawniło się w dniu 12 września 2003 r. Tymczasem pozew został złożony w dniu 13 września 2004 r. Zatem roszczenie powoda za okres od lutego 2000 r. do września 2001 r. jest przedawnione. W związku z przedawnieniem części należności głównej, nie ulega wątpliwości, że przedawnieniu uległo również roszczenie o odsetki od należności głównej w tym zakresie.

Z powyższych przyczyn powództwo w przedmiotowej sprawie musiało podlegać oddaleniu, jako niezasadne.

O obowiązku zwrotu kosztów procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności stron za wynik sprawy, na podstawie art. 98 k.p.c. Jej zastosowanie jest uzasadnione faktem, że żądanie w całości. Powód winien zatem zwrócić pozwanej koszty niezbędne poniesione w celu obrony jego słusznych praw (art. 98 § 3 k.p.c.).

Koszty poniesione przez pozwaną wyniosły łącznie 617 zł i obejmowały koszty zastępstwa adwokata w kwocie 600 zł (§ 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokatów oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu) oraz 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Mając na uwadze powyższe, Sąd zasądził od powoda na rzecz D. S. kwotę 617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.