Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 marca 2015 r.

Sąd Rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy w W. Sąd Gospodarczy
XVI Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący : SSR Iwona Grzegorzewska

Protokolant : Emil Ruciński

po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2015 roku w W. na rozprawie

sprawy

z powództwa (...) Spółdzielnia (...) w W.

przeciwko M. W. (1), M. W. (2) wspólnikom spółki cywilnej

o zapłatę 5 183,90 zł

I.  oddala powództwo w całości ;

II.  zasądza od (...) Spółdzielnia (...) w W. na rzecz wspólników spólki cywilnej M. W. (1) i M. W. (2) kwotę 1 217,00 zł (jeden tysiąc dwieście siedemnaście złotych zero groszy) do ich majątku wspólnego, tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1 200,00 zł (jeden tysiąc dwieście złotych zero groszy) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt XVI GC 2066/13

UZASADNIENIE

Powód SPOŁEM (...) Spółdzielnia (...) w W. w pozwie skierowanym przeciwko pozwanym – M. W. (1) i M. W. (2) domagała się zasądzenia kwoty 5.183,90 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od enumeratywnie wskazanych kwot i okresów. Uzasadnienie pozwu powód oprał na twierdzeniu, że pozwani wykonywali umowę niezgodnie z jej postanowieniami poprzez bezpodstawne przyjmowanie od dłużnika wpłat, nie składanie sprawozdań z przebiegu windykacji przeciwko dłużnikowi, zaliczanie i zatrzymywanie wpłat od dłużnika w pierwszej kolejności na koszty zastępstwa w egzekucji, które miały być ustalone dopiero w postanowieniu kończącym ( pozew k. 2-9v).

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym przez Sąd w dniu 14 sierpnia 2013 r. w sprawie o sygn. XVI GNc 4800/13 zasądzono od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę żądaną pozwem wraz z odsetkami oraz kosztami procesu ( nakaz zapłaty k. 46).

Od powyższego nakazu zapłaty pozwani wnieśli sprzeciw, w którym domagali się oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenia od powoda na ich rzecz kosztów zastępstwa procesowego i kosztów sądowych według norm przepisanych. Argumentując swoje stanowisko podnieśli, iż umowa była wykonywana zgodnie z jej postanowieniami. Odnośnie potrącenia należności z egzekwowanych na rzecz powoda kwot to wskazali, że następowały one w oparciu o reguły kodeksowe, tj. zgodnie z kolejnością zaspokajania określoną w art. 1025 k.p.c. Przy czym po dniu 6 września 2012 r., z którym upłynął termin wypowiedzenia umowy pozwani potrącili na swoją rzecz wynagrodzenie w oparciu o zapis § 4 ust. 3 w zw. z § 3 ust. 1 i ust. 7 umowy ( sprzeciw k. 68-70).

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie ( pismo procesowe pełnomocnika powoda z dnia 17 stycznia 2014 r. k. 88-90).

Na ogłoszeniu wyroku w dniu 30 marca 2015 r. w imieniu prawidłowo zawiadomionych stron nikt się nie stawił ( protokół z publikacji orzeczenia k. 151).

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22 listopada 2011 r. SPOŁEM (...) Spółdzielnia (...) w W. (dalej: Spółdzielnia) zawarła z M. W. (1) i M. W. (2) – prowadzącymi działalność gospodarczą pod firmą Grupa (...) s.c. M. W. (2), M. W. (1) w Ł. (dalej: (...)) umowę o świadczenie usług windykacyjnych w ramach, której zlecone zostały usługi polegające na przeprowadzaniu czynności zmierzających do odzyskania i odbioru należności od dłużników w kwocie wskazanej w formularzy (...) Windykacji (...). Strony uzgodniły, że (...) będzie systematycznie informował Spółdzielnie o stanie zleconej sprawy ( dowód: umowa z dnia 22 listopada 2011 r. k. 15-15v).

Wynagrodzenie dla (...) z tytułu wykonanej umowy strony określiły prowizyjnie w wysokości 30% netto od każdej odzyskanej kwoty od dłużnika. Dodatkowo (...) należały się także koszty zastępstw procesowych oraz zwrot wydatków poniesionych w postępowaniu egzekucyjnym. Strony ustaliły, że po wpłynięciu na rachunek Spółdzielni kwot należnych od dłużnika tytułem należności głównej bądź ubocznej, przekazane zostanie na konto (...) – bez odrębnego wezwania – należne wynagrodzenie prowizyjne w terminie 10 dni od daty wpływu ( § 2 ust. 3 i ust. 7; § 3 ust. 1 i ust. 4 umowy).

Dodatkowo strony przewidziały, że w sytuacji wycofania przez Spółdzielnię zlecenia windykacji, gdy dłużnik spłaca należność w ratach lub gdy została zawarta ugoda z dłużnikiem czy też spłata wierzytelności została zabezpieczona przez (...) lub na jego wniosek przez organ egzekucyjny, należne jest wynagrodzenie prowizyjne, które przysługiwałoby (...) w przypadku ściągnięcia całej wierzytelności wraz z kosztami i zwrotem wydatków zgodnie z § 3 ust. 3 i ust. 4 umowy ( § 4 ust. 3 umowy).

(...) prowadził działania zmierzające do windykacji należności od dłużnika E. M.. W tym celu wszczęte zostało postępowanie egzekucyjne przed Komornikiem sądowym przy Sądzie Rejonowym dla Ł. M. K. (sygn. akt KM 2599/11). Postanowieniem z dnia 14 marca 2012 r. postępowanie egzekucyjne zostało umorzone z uwagi na bezskuteczność egzekucji. Z kolei postanowieniem z dnia 24 stycznia 2012 r. Komornik sądowy przyznał wierzycielowi koszty zastępstwa prawnego w egzekucji w kwocie 600 złotych i zwrócił tytuł wykonawczy ( dowód: zlecenie windykacji wierzytelności k. 16; pełnomocnictwo k. 16v; nakaz zapłaty z dnia 22 października 2007 r. opatrzony klauzulą wykonalności k. 17; postanowienie komornika sądowego z dnia 7 maja 2010 r. k. 17v; postanowienie komornika sadowego z dnia 14 marca 2012 r. k. 18-19v; postanowienie komornika sądowego z dnia 6 grudnia 2011 r. k. 61).

W następstwie podjętych przez (...) działań windykacyjnych E. M. podjęła się ratalnej spłaty swojego zobowiązania wobec Spółdzielni. Spłata następowała w równych ratach po 500 złotych ( dowód: zeznania świadka W. W. k. 137-140; zeznania pozwanej M. W. (2) k. 149v-150).

Z tytułu powyższego w dniu 6 lutego 2012 r. została wystawiona faktura VAT o nr (...) na kwotę 500 złotych, która została w całości zatrzymana poprzez zaliczenie kwoty 184,50 złotych na wynagrodzenie prowizyjne, zaś pozostałą kwotę na koszty zastępstwa prawnego w egzekucji. Następnie w dniu 19 marca 2012 r. została wystawiona faktura VAT o nr (...), a w dniu 7 kwietnia 2012 r. faktura VAT o nr (...). Wpłaty dłużniczki E. M. w wysokości po 500 złotych zostały zaliczone w tenże sam sposób. W dniu 11 maja 2012 r. została wystawiona faktura VAT o nr (...) na kwotę 344,40 złotych. (...) z tej faktury zaliczył wynagrodzenie prowizyjne w kwocie 184,50 złotych i kwotę 159,90 złotych tytułem kosztów zastępstwa w egzekucji ( dowód: faktury VAT k. 20-21v).

Powołując się na rażące naruszenie przez (...) zapisów umowy, Spółdzielnia pismem z dnia 24 maja 2012 r. wezwała do złożenia korekt faktur VAT jako wystawionych niezgodnie z zapisami umowy. Dodatkowo Spółdzielnia wskazała, że nie wyraża zgody na zaliczanie w pierwszej kolejności ściągniętych kwot w całości na swoje koszty. Zażądała udokumentowania wysokości kwoty kosztów zastępstwa w egzekucji potrącanych przez (...) z wpłat dłużniczki, a nadto zażądała przekazania wszelkich dokumentów dotyczących egzekucji prowadzonej przeciwko E. M., złożenia raportów dotyczących podjętych czynności wraz z kopiami pism i dowodami ich nadania, w terminie 5 dni od dnia doręczenie przedmiotowego pisma. Wezwanie dotyczyło również zwrotu 70% kwoty wpłaconej przez dłużniczkę ( dowód: pismo z dnia 24 maja 2012 r. wraz z potwierdzeniem odbioru k. 22-22v).

E. M. w dalszym ciągu dokonywała ratalnej spłaty w wysokości 500 złotych. W dniu 11 czerwca 2012 r. została wystawiona kolejna faktura VAT o nr (...), na kwotę 500 złotych, z której zatrzymana została kwota 184,50 złotych ( dowód: faktura VAT k. 23).

Spółdzielnia pismem z dnia 5 lipca 2012 r. rozwiązała łączącą strony umowę, za miesięcznym okresem wypowiedzenia, tj. z dniem 31 sierpnia 2012 r., wskazując jednocześnie, że z dniem rozwiązania umowy odwołane zostają wszelkie udzielone (...) pełnomocnictwa ( dowód: pismo z dnia 5 lipca 2012 r. wraz z potwierdzeniem nadania k. 24-25).

Kolejnym pismem z dnia 31 lipca 2012 r. Spółdzielnia ponownie wskazała, że odwołuje wszelkie udzielone pełnomocnictwa i wezwała (...) do złożenia raportu z podjętych czynności ze wskazaniem jakie kwoty i kiedy zostały ściągnięte, w terminie 7 dni. W między czasie, w dniu 12 lipca 2012 r., została wystawiona faktura VAT o nr (...) na kwotę 184,50 złotych ( dowód: pismo z dnia 31 lipca 2012 r. wraz z potwierdzeniem odbioru k. 26-26v; pismo z dnia 6 sierpnia 2012 r. wraz z potwierdzeniem odbioru k. 27-27v; faktura VAT k. 28).

Za miesiąc sierpień i wrzesień 2012 r. wystawione zostały kolejne faktury VAT, odpowiednio z dnia 13 sierpnia 2012 r. o nr 150/12 oraz z dnia 13 września 2012 r. o nr 169/12 na kwoty po 500 złotych. W obu przypadkach zatrzymane zostały kwoty 184,50 złotych tytułem wynagrodzenia prowizyjnego i przekazane Spółdzielni kwoty po 315,50 złotych. W dniu 12 października 2012 r. wystawiona została faktura VAT o nr (...) o wartości 500 złotych. Kwota została zaliczona na poczet wynagrodzenia prowizyjnego (...) ( dowód: faktury VAT k. 29-31).

W odpowiedzi na powyższe Spółdzielnia pismem z dnia 8 listopada 2012 r. wezwała (...) do korekty faktury VAT o nr (...) do kwoty 150 złotych plus podatek VAT oraz do natychmiastowego zwrotu tytułów wykonawczych dotyczących dłużników Spółdzielni, jak również zwrotu kwoty 315,50 złotych ( dowód: pismo z dnia 8 listopada 2012 r. wraz z kserokopią książki nadawczej k. 32-33).

W listopadzie 2012 r. Spółdzielnia otrzymała od (...) informację, że E. M. nie posiada stałego adresu zameldowania na terenie W.. Czynności terenowe doprowadziły do ustalenia, iż dłużniczka wyprowadziła się poza granice kraju, niczego po sobie nie pozostawiając. Spłata należności przez E. M. odbywa się począwszy od dnia 6 lutego 2012 r. i trwa nadal. Płatności realizowane są przez B. S.. (...) wskazał jednocześnie, że sprawa rokuje na skuteczne zaspokojenie roszczenia wierzyciela w całości. W załączeniu przesłana została faktura VAT o nr (...), na kwotę 500 złotych. Kwota została zaliczona na poczet wynagrodzenia prowizyjnego (...) ( dowód: pismo z dnia 16 listopada 2012 r. wraz z fakturą VAT k. 34-34v).

Nie aprobując stanowiska (...), Spółdzielnia w dniu 6 grudnia 2012 r. wezwała do zwrotu kwoty 315,50 złotych nieprzekazanej z tytułu wystawionej faktury VAT o nr (...) oraz do wystawienia faktury korygującej (do faktury VAT o nr (...)) i natychmiastowego zwrotu kwoty 1.845 złotych ( dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 6 grudnia 2012 r. z potwierdzeniem nadania oraz odbioru k. 35-35v).

W dniu 7 grudnia 2012 r. została wystawiona faktura VAT o nr (...), na kwotę 500 złotych. Kwota została zaliczona na poczet wynagrodzenia prowizyjnego (...) ( dowód: faktura VAT 36v).

Spółdzielnia była informowana o działaniach (...). Wyjaśniono także, iż w wyniku wypowiedzenia zawartej umowy o windykację w sytuacji gdy dłużnik w dalszym ciągu spłaca należność w ratach po 500 złotych (o czym Spółdzielnia była informowana), powstało po stronie (...) roszczenie o wynagrodzenia prowizyjne w wysokości 30% netto od kwoty wymagalnej na ten dzień należności od dłużniczki w łącznej wysokości 31.085,87 złotych. Uprawnienie to znajduje odzwierciedlenie w łączącej strony umowie. Z tego tytułu następowała potrącenia należności, z której na dzień 11 grudnia 2012 r. pozostała kwota 7.919,26 złotych netto ( dowód: pismo z dnia 11 grudnia 2012 r. k. 36; korespondencja e-mail k. 60; zeznania świadka W. W. k. 137-140; zeznania pozwanej M. W. (2) k. 149v-150).

Odnosząc się zaś do wezwania do zapłaty z dnia 6 grudnia 2012 r. wskazania, że niemożliwe jest wystawienie faktury korygującej gdyż poprawnie naliczono 14 pozycji opłat od każdego dłużnika. Natomiast kwota 315,50 złotych została potrącona na poczet należności (...) z tytułu wynagrodzenia prowizyjnego w wysokości 30% netto od kwoty 31.085,87 złotych, zgodnie z postanowienia umowy, a konkretnie § 4 ust. 3 w zw. z § 3 ust. 1 i ust. 7 ( dowód: pismo z dnia 3 stycznia 2013 r. k. 37).

W 2013 r. (...) wystawił następujące faktury VAT:

- nr (...) z dnia 13 lutego 2013 r., na kwotę 500 złotych, w całości zatrzymując pobraną od dłużnika kwotę;

- nr (...) z dnia 26 kwietnia 2013 r., na kwotę 1.000 złotych, w całości zatrzymując pobraną od dłużnika kwotę;

- nr (...) z dnia 13 maja 2013 r., na kwotę 500 złotych, w całości zatrzymując pobraną od dłużnika kwotę;

- nr (...) z dnia 12 czerwca 2013 r., na kwotę 500 złotych, w całości zatrzymując pobraną od dłużnika kwotę;

- nr (...) z dnia 11 lipca 2013 r., na kwotę 500 złotych, w całości zatrzymując pobraną od dłużnika kwotę.

W okresie od lutego 2012 r. do czerwca 2013 r. E. M. wpłaciła bezpośrednio (...) należność w wysokości 8.000 złotych. Z tejże kwoty przekazano Spółdzielni kwotę w wysokości 1.102,10 złotych. Pismem z dnia 19 marca 2013 r. została zwrócona bez księgowania faktura VAT o nr (...) oraz (...) został wezwany do zwrotu nienależnie pobranych kwot w wysokości 3.421,90 złotych, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania ( dowód: faktury VAT k. 38-40; pismo z dnia 19 marca 2013 r. wraz z potwierdzeniem odbioru k. 41-41v).

W związku z powyższym Spółdzielnia wystąpiła z żądaniem zasądzenia dochodzonej należności na drogę sądową ( pozew k. 2-9v).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów powołanych wyżej oraz twierdzeń stron co do okoliczności bezspornych. Sąd, dokonując oceny dokumentów w ramach swobodnej oceny dowodów uznał je za wiarygodne i przydatne dla ustalenia faktycznego a w konsekwencji, poczynił na ich podstawie ustalenia faktyczne, zwracając uwagę, iż dokumenty te stanowią dowód na to, iż osoba która dokument podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w tym dokumencie (art. 245 k.p.c.). Ponadto, Sąd dał wiarę w całości zeznaniom zarówno świadka W. W. (k. 137-140) jak również pozwanej M. W. (2) (k. 149v-150), które były spójne i logiczne oraz znajdowały oparcie w dokumentach przyjętych za podstawę dokonanych ustaleń faktycznych, pomijając jednocześnie dowód z przesłuchania pozwanego M. W. (1) z uwagi na jego nieusprawiedliwione niestawiennictwo na rozprawie. Zgodnie bowiem z art. 302 § 1 k.p.c. Sąd w razie niestawiennictwa strony postanowi czy dowód z przesłuchania stron należy przeprowadzić czy też pominąć ten dowód w zupełności. Sąd nie znalazł podstaw do usprawiedliwienia nieobecności pozwanego albowiem w jego ocenie przedsiębiorca winien tak zorganizować swoją działalność by stawiennictwo w Sądzie związane niewątpliwie z jego prowadzeniem nie kolidowało z innymi czynnościami z tym związanymi. Nie wykluczając, iż w wyjątkowych okolicznościach nie da się tych obowiązków pogodzić, w niniejszej sprawie uznać należy, iż brak jest tego rodzaju kolizji.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Zgodnie z postanowieniami umowy o świadczenie usług windykacyjnych z dnia 22 listopada 2011 r. strona pozwana zobowiązała się do wyegzekwowania od dłużników należności powoda. W zamian za wykonanie umowy należne było wynagrodzenie prowizyjne w wysokości 30% netto od każdej odzyskanej kwoty od dłużnika. Dodatkowo (...) należały się także koszty zastępstw procesowych oraz zwrot wydatków poniesionych w postępowaniu egzekucyjnym. Umowa o świadczenie usług windykacyjnych była ukształtowana jako umowa rezultatu, albowiem pozwani byli zobowiązani do osiągnięcia określonego rezultatu – wyegzekwowania należności powodowej Spółdzielni. Wynagrodzenie pozwanych było wprost określone jako procent od kwot, które wpłynęły na konto strony powodowej a objęte były zleceniem windykacyjnym.

Nie ulega wątpliwości, iż działania pozwanych – M. W. (1) i M. W. (2) doprowadziły do wyegzekwowania należności m. in. od dłużniczki E. M.. Z zeznań świadka W. W. wynikało, że przedmiotowa sprawa od samego początku była specyficzna i problematyczna. Ustalono bowiem, że dłużniczka nie przebywa na terenie Polski tylko najprawdopodobniej na Wyspach B.. W związku z czym świadek skontaktował się ze swoim znajomym, któremu udało się odnaleźć E. M.. Uzgodniono, że będzie ona regulowała zobowiązanie w systemie ratalnym po 500 złotych miesięcznie. Wpłaty regulowane były (i są) przez osobę trzecią ale ze wskazaniem numeru sprawy i nazwiskiem dłużniczki.

W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, iż działania windykacyjne prowadzone przez stronę pozwaną należy powiązać z zapłatą należności na rzecz Spółdzielni. Uprawniony jest także wniosek, iż istnieje normalny związek przyczynowy między spłatą należności przez E. M. a działaniami pozwanych. Płatność nastąpiła dopiero po otrzymaniu zlecenia na windykację określonych należności przez M. i M. W. (2) i po podjęciu działań mających na celu wyegzekwowanie wierzytelności. Zgodnie z warunkami umowy i określonymi w niej zasadami wynagrodzenia, strona pozwana na podstawie zleceń windykacyjnych podejmowała stosowne czynności mające na celu odzyskanie wierzytelności. Umowa nie precyzowała, jakie szczególne czynności mają zostać podjęte aby dłużnik uregulował należność. Mogły to być negocjacje, wezwania do zapłaty, spotkania, rozmowy telefoniczne, pozwy, wnioski o zawezwanie do próby ugodowej, pisma procesowe, wszelkie czynności, które mogły doprowadzić do spłaty. Za każdą taką spłatę należna był pozwanym prowizja (§ 3 ust. 1 umowy). Spółdzielnia nie musiała już angażować swoich pracowników, ani ponosić dalszych kosztów obsługi zadłużenia, bowiem zlecała windykację pozwanym. Zdaniem Sądu, pozwani prowadzili skuteczną i efektywną egzekucję w granicach dozwolonych przez prawop; nie mieli uprawnień i kompetencji komornika, który może bezpośrednio ingerować w sferę majątkową dłużnika, co zresztą w niniejszym przypadku nie doprowadziłoby do zamierzonego efektu w postaci odzyskania należności, zajęcie rachunków czy zabezpieczenia majątku sparaliżowałyby działalność dłużnika i konieczne były właśnie działania windykacyjne, które oferowali i przeprowadzali pozwani.

Mając powyższe na względzie Sąd doszedł do przekonania, że pozwani działali w ramach i zgodnie z postanowieniami umowy z dnia 22 listopada 2011 r. Co więcej, wbrew twierdzeniom strony powodowej posiadali stosowane upoważnienie do pośredniczenia w przekazaniu wszelkich należnych powodowi od dłużnika E. M. kwot pieniężnych, które to upoważnienie zostało udzielone w zastrzeżonej formie pisemnej zgodnie z § 6 ust 6 umowy, a konkretnie w zleceniu windykacyjnym z dnia 30 listopada 2011 r. oraz w pełnomocnictwie z tego samego dnia. Udowodnione zostało również to, że pozwani zawiadamiali Spółdzielnię o najważniejszych i najistotniejszych okolicznościach dotyczących przedmiotowego postępowania windykacyjnego. Świadczą o tym zeznania świadka W. W., zeznania pozwanej M. W. (2) jak również wydruk z korespondencji e-mail z dnia 26 marca 2012 r. Zresztą sam fakt wystawiania faktur VAT jak również zawarta w nich treść świadczyło o egzekwowaniu co miesięcznych rat w wysokości 500 złotych od dłużniczki E. M..

W kwestii zasadności dokonywanych potrąceń, Sąd w całości podzielił stanowisko strony pozwanej. Celem wyjaśnienia należy wskazać, że podział sumy uzyskanej z egzekucji odbywa się według zasad ustawowych. Jest on oparty na zasadzie uprzywilejowania oraz na zasadzie równorzędności, która występuje w postaci zasady stosunkowości (proporcjonalności) albo wyjątkowo zasady pierwszeństwa ( por. W. Broniewicz, Postępowanie cywilne w zarysie, Warszawa 1999, s. 456). Według zasady uprzywilejowania należności podlegające zaspokojeniu z tej sumy podzielone są według kolejności zaspokojenia na kategorie, z których każda kolejna kategoria jest zaspokajana po całkowitym zaspokojeniu kategorii poprzedniej. Należność objęta przedmiotowym zakresem dwóch lub więcej kategorii zaspokojenia będzie zaspokojona zawsze w kolejności właściwej dla kategorii wcześniejszej. O uprzywilejowaniu pewnych należności względem innych, zwłaszcza jako wyjątku od ogólnej zasady równorzędności, muszą decydować szczególnie ważne względy. W doktrynie jako takie wymienia się przyczyny społeczno-gospodarcze, założenia polityki prawa, względy socjalne, pewność obrotu gospodarczego i interes publiczny. Wysunięcie na plan pierwszy egzekucyjnego zaspokojenia kosztów egzekucji jest w pełni usprawiedliwione, ponieważ daje to wierzycielowi egzekwującemu pewność, że spodziewana z egzekucji kwota pokryje te koszty i nie zostanie uszczuplona na zaspokojenie innych wierzycieli, którzy mogą przyłączyć się do podziału sumy uzyskanej z egzekucji. Pewność ta decyduje często o podjęciu wysiłku i ryzyka prowadzenia egzekucji. W pełni zrozumiałe jest uprzywilejowanie należności alimentacyjnych (druga kolejność zaspokojenia) oraz należności za pracę, rent z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolność do pracy, kalectwo i śmierć oraz kosztów zwykłego pogrzebu dłużnika (trzecia kolejność zaspokojenia). O wysokiej – trzeciej kolejności ich zaspokojenia zadecydowało doniosłe znaczenie społeczne i humanitarne wymienionych należności, które z tych samych względów korzystają jeszcze z wielu innych przywilejów egzekucyjnych określonych. Artykuł 1025 § 1 k.p.c. wymienia kategorie zaspokojenia według ustalonej kolejności. Na pierwszym miejscu znajdują się koszty egzekucyjne, przez które należy rozumieć wszelkie koszty niezbędne do przeprowadzenia egzekucji, które dłużnik powinien zwrócić wierzycielowi, w tym również koszty postępowania o podział sumy uzyskanej z egzekucji. Do kosztów tych należą w szczególności koszty egzekucyjne wyłożone przez wierzyciela egzekwującego, koszty nieuiszczone przez wierzyciela, a przypadające na rzecz organu egzekucyjnego i ustalone postanowieniem komornika (art. 770 k.p.c.) oraz należności pełnomocnika wierzyciela.

Potrącenia należności pozwanych z egzekwowanych na rzecz powoda kwot następowały właśnie w oparciu o zapis art. 1025 § 1 k.p.c. – w przypadku zastępstwa w egzekucji, zaś w przypadku wynagrodzenia prowizyjnego w wysokości 30% netto – zgodnie z § 3 ust. 1 umowy. Przy czym po dniu 6 grudnia 2012 r. (w którym upłynął termin wypowiedzenia) strona pozwana potrącała na swoją rzecz wynagrodzenie w oparciu o zapis § 4 ust. 3 w zw. z § 3 ust. 1 i ust. 7 umowy. Postanowienia umowne wprost regulowały sytuację, w której nastąpiło wycofanie zlecenie windykacyjnego a jednocześnie dłużnik w dalszym ciągu regulował swoje zobowiązanie. W tej sytuacji pozwanym należało się wynagrodzenie prowizyjne zgodnie z § 3 ust. 1 umowy, które przysługiwałoby w przypadku ściągnięcia całej należności wraz z kosztami i zwrotem wydatków, tj. prowizja liczona od wymagalnej do dłużnika na ten dzień łącznej kwoty należności w wysokości 31.085,87 złotych – wobec wypowiedzenia pozwanym umowy w sytuacji gdy dłużniczka E. M. spłaca należność w ratach. Powyższe uprawnienie pozwanych do dokonywania potrącenia należności (po ustaniu umowy) z egzekwowanych od E. M. kwot zostało wprowadzone do treści umowy i nie budzi żadnych zastrzeżeń Sądu. Jest jasne, czytelne i w pełni zrozumiałe. Zresztą zgodnie z zasadą swobody umów, strony mogą ukształtować łączący je stosunek prawny według swojego uznania, pod warunkiem, że treść lub cel nie sprzeciwiają się właściwości stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Strony mogą więc ukształtować umowę dowolnie, z zachowaniem ograniczeń wynikających z przepisu art. 3531 k.c.

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że roszczenie strony powodowej pozbawione zarówno podstawy faktycznej jak i prawnej podlega oddaleniu w całości.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie drugim wyroku na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na poniesione przez stronę pozwaną koszty procesu składało się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego. Zgodnie z § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) minimalna stawka wynagrodzenia radcy prawnego przy wartości przedmiotu sporu przekraczającej 5.000 złotych, a nie przekraczającej 10.000 złotych wynosi 1.200 złotych. Do kosztów celowego dochodzenia praw i celowej obrony zalicza się również opłatę skarbową w kwocie 17 złotych uiszczoną od dokumentu pełnomocnictwa co zostało potwierdzone przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 12 marca 2003 r., sygn. akt III CZP 2/03, OSNC 2003/12/161. Ponieważ zgodnie z treścią ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2006 r. Nr 225, poz. 1635 ze zm.) opłacie skarbowej podlega dokument stwierdzający ustanowienie pełnomocnika, a obowiązek jej zapłaty ciąży na osobach i jednostkach wystawiających (sporządzających) dokumenty (w tym dokument pełnomocnictwa) opłatę skarbową należy zaliczyć do kosztów procesu, ale nie wynagrodzenia pełnomocnika, gdyż to nie on ją uiszcza, a jego mocodawca.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji wyroku.