Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy II Wydział Karny w Ś. w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Zaganiacz

Protokolant: Barbara Lesiak

po rozpoznaniu dnia 3 listopada 2015 roku sprawy karnej

A. G.

urodzonego (...) w Ś., syna J. i J. z domu B.

oskarżonego o to, że:

w dniu 20 lipca 2015 roku w M. w woj. (...) naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza Policji KPP Ś. T. Z. poprzez uderzenie go otwartą dłonią w twarz podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych,

tj. o czyn z art. 222 § 1 kk

I.  oskarżonego A. G. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 222 § 1 kk i za to na podstawie powołanego przepisu wymierza mu karę 7 (siedmiu) miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  na podstawie art. 34 § 3 kk w zw. z art. 72 § 1 pkt 5 kk zobowiązuje oskarżonego A. G. do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu;

III.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej w pkt I wyroku kary ograniczenia wolności zalicza okres zatrzymania oskarżonego A. G. od dnia 20 lipca 2015 roku do dnia 21 lipca 2015 roku, przyjmując, iż jeden dzień pozbawienia wolności równa się dwóm dniom ograniczenia wolności;

IV.  zwalnia oskarżonego A. G. od ponoszenia kosztów sądowych, w tym opłaty, zaliczając wszelkie poniesione tymczasowo wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

(na podstawie art. 423 § 1a kpk w zakresie ograniczonym wnioskiem strony)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Opierając się na dowodach ujawnionych w toku postępowania przed Sądem, a załączonych do aktu oskarżenia, Sąd przypisał oskarżonemu A. G. sprawstwo i winę w zakresie zarzucanego mu występku z art. 222 § 1 kk. Za przypisane oskarżonemu przestępstwo wymierzył mu karę 7 miesięcy pozbawienia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie, uwzględniając w tym zakresie wyniki konsensusu osiągniętego na etapie postępowania przygotowawczego pomiędzy oskarżonym a oskarżycielem publicznym. Zdaniem Sądu kara orzeczona kara jest proporcjonalna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz do stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, nie przekraczając również granic kary sprawiedliwej i nie może być uznana za nadmiernie surową. Realność jej wykonania pozwoli na zrealizowanie wobec sprawcy przestępstwa jej celów zapobiegawczych i wychowawczych. Wzmocnieniu prewencyjnego oddziaływania na oskarżonego posłuży zobowiązanie go powstrzymywania się od nadużywania alkoholu, gdyż z okoliczności sprawy wynika, iż to właśnie stan upojenia alkoholowego był czynnikiem sprawczym, popychającym oskarżonego do podjęcia zachowania wyczerpującego znamiona czynu zabronionego, nad czym zresztą sam oskarżony ubolewał, wyrażając skruchę z tego tytułu. Na skutek omyłki Sąd błędnie wskazał podstawę rozstrzygnięcia w omawianym zakresie, powołując się na przepis art. 34 § 3 kk w zw. z art. 72 § 1 pkt. 5 kk, zamiast art. 34 § 1 pkt. 3 kk (pkt. II wyroku).

Na poczet wymierzonej kary, stosownie do treści art. 63 § 1 kk, zaliczono okres zatrzymania oskarżonego (pkt. III wyroku).

Uwzględniając sytuację osobistą i majątkową oskarżonego, Sąd orzekł w pkt. IV wyroku o zwolnieniu oskarżonego z obowiązku zapłaty kosztów sądowych, w tym opłaty, kierując się w tym zakresie treścią art. 624 § 1 kpk.