Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Cz 519/13

POSTANOWIENIE

Dnia 5 września 2013r.

Sąd Okręgowy w Słupsku IV Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Andrzej Jastrzębski

Sędziowie SO : Mariola Watemborska, Mariusz Struski (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 5 września 2013r. w Słupsku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy egzekucji z nieruchomości prowadzonej p-ko dłużnikom M. S. i A. S. przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Bytowie Wojciecha Daroszewskiego z udziałem wierzycieli egzekwujących (...) sp. z o. o. w (...) Sp. z o.o. w (...) FINANSE sp. z o.o. w (...) spółki akcyjnej w K., L. (...)) sp. z o.o. w G., (...) L. M., K. R., P. P., sp. j. w T., (...) sp. z o.o. w G. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w (...) sp. z o.o. w G., (...) so. Z o.o. w G. i (...)w B. Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w W., (...) L. D., K. R., P. P. S.. J. w T.

na skutek zażalenia dłużnika A. S. na postanowienie Sądu Rejonowego w Lęborku VI Zamiejscowy Wydział Cywilny w Bytowie z dnia 14 czerwca 2013r., sygn. akt I Co 2/13

postanawia

oddalić zażalenie.

Sygn. akt IV Cz 519/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Lęborku VI Zamiejscowy Wydział Cywilny w Bytowie udzielił przysądzenia nieruchomości położonej w B. przy ul. (...), stanowiącej nieruchomość lokalową położoną na działce gruntu nr (...), dla której w Sądzie Rejonowym w Lęborku VI Zamiejscowy Wydział Cywilny w Bytowie prowadzona jest księga wieczysta (...) będącej przedmiotem przetargu w dniu 16 kwietnia 2012r. na rzecz małżonków P. M. i J. M. do majątku wspólnego nabywców.

Od powyższego postanowienia zażalenie wywiódł dłużnik A. S. wnosząc o jego zmianę poprzez odmowę udzielenia przybicia ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Skarżący podniósł naruszenie przepisów postępowania tj.

art. 998 w zw. z art. 967k.p.c. a nadto art. 952 k.p.c.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Podstawą zażalenia na przysądzenie własności, z mocy art. 998 § 2 k.p.c. nie mogą być uchybienia sprzed uprawomocnienia się przybicia.

Kontrola sądu na obecnym etapie egzekucji ogranicza się do stwierdzenia, czy postanowienie o przybiciu lub ustaleniu ceny nabycia jest prawomocne i czy wykonane zostały warunki licytacyjne lub też wpłacona została cena nabycia. Sąd nie ocenia prawidłowości poprzednich faz postępowania i ewentualnych uchybień, które z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o przybiciu ulegają prekluzji.

Z tych względów, zarzut naruszenia art. 952 kpc jako sprokurowany pozostał poza zainteresowaniem Sądu drugiej instancji, podobnie jak wątpliwości podniesione w samym uzasadnieniu zażalenia, dotyczące opisu charakteru nieruchomości podlegającej zbyciu w drodze przetargu. Tym bardziej, że ta ostatnia kwestia była przedmiotem zarzutu podniesionego przez dłużnika przy okazji zaskarżenia przybicia. (k. 641).

Przechodząc do zarzutu naruszenia art. 998 w zw z 967 kpc w przekonaniu Sądu drugiej instancji nie ma wątpliwości, że problem rzekomego doręczenia J. M. odpisu postanowienia z dnia 19 marca 2013r. w innym terminie niż w dniu 8 kwietnia br. nie istnieje. Uważna lektura zwrotnego poświadczenia odbioru k. 687 akt wskazuje, że w dniu 25 marca 2013r. miało miejsce awizowanie tej przesyłki. Stąd zapewne omyłkowe wpisanie tej daty obok daty 8 kwietnia 2013r. Jednocześnie, gdyby faktycznie doręczono w tej pierwszej dacie korespondencję w/w osobie to zwrotne poświadczenie odbioru nie było by przetrzymywane w urzędzie pocztowym do dnia 8 kwietnia 2013r., a taka data widnieje na pierwszej stronie z.p.o. i w dniu następnym przesyłka trafiła do sądu.

Zgodnie z art. 967 k.p.c. licytant po uzyskaniu prawomocnego przybicia uzyskuje status nabywcy i na jego wniosek sąd może oznaczyć dłuższy termin do uiszczenia ceny nabycia, który nie może jednak przekroczyć miesiąca od dnia otrzymania wezwania (por. postanowienie SN z dnia 11 lutego 2000 r., III CKN 1109/99, LEX nr 51625). Ze sformułowań tego przepisu wynika, że przewiduje on dwa rodzaje terminów do uiszczenia ceny nabycia nieruchomości na licytacji: termin ustawowy dwóch tygodni i termin sądowy, który nie może przekroczyć miesiąca.

Z kart 686 i 691 akt sprawy wynika, że datą doręczenia nabywcom odpisu orzeczenia Sądu Rejonowego z dnia 19 marca 2013r. w którym wezwano ich do zapłaty ceny nabycia, są odpowiednio dzień 15 kwietnia 2013r. i 8 kwietnia br. Wniosek jest więc taki, że jeśli chodzi o termin ustawowy kluczowy dla sprawy, który nie można było ani przedłużyć, ani skrócić, można go było tylko przywrócić (art. 168 k.p.c.), to nie został on naruszony przy złożeniu w dniu 8 kwietnia 2013r. wniosku o przedłużenie terminu dla wykonania warunków licytacyjnych. Uzasadnienie dla tego wniosku nie ma znaczenia, ocena jego zasadności nie mieści się w kategorii badania przez Sąd Okręgowy należy bowiem do swobodnej oceny sądu rozpoznającego sam wniosek. Dywagacje zażalenia w tej mierze nie mają żadnego znaczenia. Natomiast termin sądowy wyznaczany przez sąd mógł ulec przedłużeniu faktycznie do dnia 15 maja 2013r. z uwagi na datę doręczenia postanowienia z dnia 19 marca 2013r. drugiemu z licytantów tj. P. M., który korespondencję obejmującą wezwanie do zapłaty otrzymał w dniu 15 kwietnia 2013r. Bez względu na moment złożenia samego wniosku o przedłużenie terminu to data 15 kwietnia 2013r. jest determinującą dla wyznaczenia końca przedłużonego terminu sądowego. Zażalenie błędnie pomija osobę drugiego nabywcy, koncentrując się na dacie doręczenia postanowienia z dnia 19 marca 2013r. J. M.. Ponadto gdyby nawet doszło do przekroczenia terminu sądowego to jego naruszenie nie rodziłoby żadnych skutków materialnoprocesowych z powodu charakteru tego terminu. Jednocześnie wykonanie warunków licytacyjnych w okresie błędnie wyznaczonym przez sąd nie mogłoby skutkować pogorszeniem sytuacji licytantów, którzy uzyskali przybicie i faktycznie wykonali warunki licytacji, a więc uznaniem nieważności zapłaty reszty ceny.

Z uwagi na powyższe, na mocy art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. orzeczono, jak w sentencji postanowienia.