Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 grudnia 2015 roku

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący Sędzia SA - Ewa Plawgo

Sędziowie SA - Hanna Wnękowska ( spr)

SO ( del) - Hubert Gąsior

Protokolant - sekr. sąd. Łukasz Jachowicz

przy udziale Prokuratora Hanny Gorajskiej-Majewskiej

po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2015 roku

sprawy T. W. ur. (...) w S. s. T. i L. zd. W.,

oskarżonego o przestępstwo z art.. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 29 czerwca 2015 roku

sygn. akt XII K 109/14

zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego T. W. utrzymuje w mocy;

zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 480 zł opłaty za drugą instancję oraz pozostałe koszty sądowe za postępowanie odwoławcze;

zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. S. Kancelaria Adwokacka w W. kwotę 738 zł ( w tym 23 % VAT) tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu przed Sądem Apelacyjnym.

UZASADNIENIE

Od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 czerwca 2015 roku sygn. XII K 109/14 w sprawie oskarżonego D. W. apelację wniósł obrońca oskarżonego. Obrońca wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy w całości Sądowi Okręgowemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje.

Apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Wbrew zarzutowi 1 i 4 apelacji , Sąd Okręgowy prawidłowo dokonał ustaleń faktycznych należycie oceniając ujawniony materiał dowodowy. Wszystkie dowody mające znaczenie dla rozstrzygnięcia poddane zostały wnikliwiej analizie a ich ocena zgodna jest z wymogami określonymi w art. 7 k.p.k.

Wobec braku potrzeby powtarzania argumentacji przedstawionej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku , wystarczy w tym miejscu podkreślić , że – jak stwierdził w opinii biegły z zakresu pisma ręcznego, E. B. – podpisy widniejące na wniosku kredytowym, umowie kredytowej oraz umowie nabycia nieruchomości zostały złożone przez oskarżonego. Biegły wykluczył aby którykolwiek z tych podpisów został odtworzony przy pomocy środków technicznych czy też został odwzorowany przez osobę trzecią.

Opinia biegłego E. B. oraz pozostałe dowody dotyczące zawarcia przez oskarżonego przedmiotowych umów w szczególności zeznania J. K., K. N., B. W. i A. C. tworzą logiczną całość stanowiącą wystarczającą przesłankę ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd Okręgowy.

Dokonana przez Sąd Okręgowy ocena prawna czynu oskarżonego jest prawidłowa. Okoliczności zawarcia przez oskarżonego przedmiotowej umowy kredytowej jednoznacznie wskazują ,że - jak słusznie przyjął Sąd Okręgowy – oskarżony działał w zamiarze bezpośrednim będącym znamieniem podmiotowym przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

Podniesiona w apelacji okoliczność, że oskarżony nie interesował się nieruchomością nabytą za środki uzyskane tytułem kredytu, została przez Sąd Okręgowy wnikliwie rozważona i należycie oceniona. Skarżący nie wskazał żadnych przesłanek , które podważyłyby ocenę Sądu, iż okoliczność ta nie poddaje w wątpliwość ustaleń o winie oskarżonego.

Niezasadny jest także zarzut obrazy art. 170 § 1 pkt. 2 i § 2 k.p.k.

Wniosek dowodowy , którego oddalenie kwestionuje skarżący, dotyczył wyłącznie okoliczności podpisania przez oskarżonego wniosku kredytowego , a zatem - wobec niebudzącego wątpliwości , w świetle opinii biegłego E. B. , faktu podpisania przez oskarżonego nie tylko tego wniosku ale także umowy kredytowej i umowy nabycia nieruchomości - Sąd Okręgowy zasadnie uznał, że wnioskowany dowód nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia. Odnosząc się do zarzutu apelacji dotyczącego wysokości otrzymanego przez oskarżonego kredytu wystarczy odwołać się do treści umowy kredytowej, z której jednoznacznie wynika , że oskarżony otrzymał kredyt w wysokości 145 293 ,00 euro ( równowartości 675 000zł ) oraz , że kredytobiorca zobowiązany został do zapłaty prowizji bankowej od kwoty przyznanego kredytu ( § 2 pkt. 1 i § 3 pkt. 1 umowy kredytowej ). Podkreślenia przy tym wymaga, że należy odróżnić wysokość kwoty rozporządzonej przez Bank w wyniku przedmiotowego wprowadzenia w błąd przez oskarżonego od wysokości szkody faktycznie poniesionej przez Bank, uwzględniającej fakt dokonania wpłat dwóch rat w wysokości 5500 zł i 3000 zł.

Okoliczność, że Bank w piśmie z dnia 23.06.2006r. , do którego odwołuje się skarżący, wskazał jako kwotę należnego kapitału kwotę 562 431,83 zł nie oznacza - wbrew wywodom apelacji - że taką właśnie szkodę poniósł Bank w 2004r , kiedy to udzielał kredytu oskarżonemu . Zwrócić trzeba uwagę , że oskarżony otrzymał kredyt liczony w euro , a zatem o wysokości wskazywanej równowartości w złotówkach decyduje aktualny kurs euro.

Nie zasługuje na uwzględnienie stanowisko obrońcy , że wniosek prokuratora o orzeczenie środka karnego na podstawie art. 46 § 1 k.k. został złożony po terminie. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem termin do zakończenia pierwszego przesłuchania pokrzywdzonego obowiązywał tylko wówczas gdy w sprawie przesłuchiwany był pokrzywdzony. W sytuacji zaś gdy nie dochodziło do przesłuchania pokrzywdzonego , wniosek o naprawienie szkody w trybie art. 46 § 1 k.k. mógł zostać złożony również w głosach stron

( por. wyrok Sądu Najwyższego z 17.05.2012r. VKK 322/11).

Mając na uwadze wszystkie wskazane wyżej okoliczności ,przy uwzględnieniu argumentacji przedstawionej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, Sąd Apelacyjny uznał apelację obrońcy oskarżonego za niezasadną.

Wymierzone oskarżonemu kary i środek karny nie noszą cech rażącej niewspółmierności. Zostały orzeczone z uwzględnieniem wszystkich okoliczności podmiotowych i przedmiotowych a okoliczności te znalazły

należyty wyraz w ich wysokości. W tym miejscu wystarczy zwrócić uwagę na uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego oraz fakt, iż przedmiotowego czynu dopuścił się w warunkach recydywy.

Podkreślić także trzeba , iż obowiązek naprawienia szkody dotyczy jedynie części szkody poniesionej przez Bank – co w należyty sposób uwzględnia możliwości finansowe oskarżonego

Z powyższych względów Sąd Apelacyjny orzekł jak w wyroku.