Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy w Wołominie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Alina Bielińska

Protokolant: Ewelina Zaremba

po rozpoznaniu w dniu 26.11.2015 r.

sprawy G. K. urodz. (...) w W.,

syna J. i T. z d. R.

oskarżonego o to, że:

w dniu 13 października 2014 roku o godzinie 10:15 na ul. (...) w W., województwie (...) kierował na drodze publicznej motorowerem marki R. o nr rej (...) pomimo orzeczonego wobec niego wyrokiem Sądu Rejonowego w Wołominie (sygn. akt II K 223/10 z dnia 23.12.2010 r.) zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 4 (czterech) lat,

tj. o przestępstwo określone w art. 244 k.k.

orzeka

I.  oskarżonego G. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu przy czym przyjmuje, iż wyrok w sprawie IIK 223/10 zapadł 15.12.2010r. i za to na podstawie art. 244 k.k. skazuje go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na mocy art.69§1 i 2kk w zw. z art.70§1 pkt.1kk przy zastosowaniu art.4§1kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres lat 3 (trzech);

III.  na mocy art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych w całości, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

IIK 968/14

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 13.10.2014r. o godz. 10:15 oskarżony G. K. kierował na drodze publicznej tj. na ul. (...) w W. motorowerem marki R. o nr rej. (...), pomimo orzeczonego wobec niego wyrokiem z dnia 15.12.2010r. (sygn.. akt IIK 233/10) zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat, za czyn z art.178a§1kk w zb. z art.244kk w zw. z art.11§2kk. Wyrok ten uprawomocnił się 23.12.2010r. Powyższe wskazuje, iż w dniu 13.10.2014r. oskarżony dopuścił się czynu z art.244kk, czego nie kwestionował. Wyrok zaskarżył w części dotyczącej kary.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami Sąd wymierza karę według swego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu, cele zapobiegawcze, wychowawcze w stosunku do sprawcy, oczekiwania społeczne. Sąd musi mieć też na uwadze motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i rozmiar naruszonego prawa oraz skutki jak też właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po popełnieniu.

Przestępstwo z art.244kk zagrożone jest karą do 3 lat pozbawienia wolności.

G. K. w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do winy, odmówił składania wyjaśnień, ale wyraził gotowość dobrowolnego poddania się karze w wysokości 5 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie.

Prokurator nie zaakceptował kary w tym wymiarze, bowiem nie wystąpił z wnioskiem o wydanie wyroku w trybie art.335§1kpk tj. bez przeprowadzenia rozprawy.

Wyrokiem nakazowym z dnia 02.03.2015r. Sąd wymierzył oskarżonemu za przedmiotowy czyn karę 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 32 godzin miesięcznie, stosując dobrodziejstwo art.58§3kk, obowiązującego w dniu popełnienia czynu i dniu ówczesnego orzekania ( od dnia 01.07.2015r. przepis ten nie obowiązuje, wprowadzono inne rozwiązania prawne w tym zakresie). Z treści art.58§3kk wynikało bowiem, że jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nie przekraczającą 5 lat, sąd może orzec zamiast kary pozbawienia wolności grzywnę albo karę ograniczenia wolności, w szczególności jeżeli orzeka równocześnie środek karny. Zastosowanie tego przepisu miało charakter wyjątkowy.

Sprzeciw od w/w wyroku nakazowego wniósł prokurator, kwestionując go w części dotyczącej kary, uznając , iż orzeczona kara ograniczenia wolności nie spełni swej roli w zakresie prewencji szczególnej i nie jest dolegliwością współmierną do stopnia zawinienia oskarżonego oraz społecznej szkodliwości czynu jak również, że nie uwzględnia jego poprzedniej wielokrotnej karalności.

Sprzeciw ten spowodował, że wyrok nakazowy utracił moc.

G. K. na rozprawę w niniejszym postępowaniu nie stawił się. Dwukrotne próby doręczenia mu wezwania nie powiodły się, a zatem zgodnie z przepisami sąd uznał je za doręczony i podjął decyzję o wydaniu wyroku zaocznego.

Sąd podzielił stanowisko Prokuratury wyrażone w sprzeciwie od wyroku nakazowego. Fakt, iż oskarżony przyznał się do winy w świetle oczywistych, nie budzących wątpliwości dowodów nie mógł stanowić jedynej przesłanki przy wymiarze kary. Z kart karnej wynika, że G. K. przed popełnieniem zarzuconego mu czynu, był czterokrotnie karany. W sprawie VIk 930/08 przez Sąd Rejonowy w Grójcu za czyny z art.191§2kk i z art.178a§1kk. Natomiast przez Sąd Rejonowy w Wołominie w sprawach: VK 1004/10 za czyn z art.190§1kk, IIK 223/10 za czyn z art.178a§1kk w zb. z art. 244kk w zw. z art.11§2kk i w sprawie VK 1373/10 za czyn z art.193kk. Powyższa uprzednia karalność świadczy o braku poszanowania prawa przez oskarżonego. Podkreślić też należy, że przedmiotowy czyn jest podobny do dwóch, za które wcześnie został ukarany dość łagodnie. Orzeczone kary nie wpłynęły pozytywnie na postawę oskarżonego ani nie przyniosły oczekiwanych efektów prewencyjnych, bowiem dopuścił się następnego przestępstwa. Wskazuje to na lekceważenie przez niego prawa i orzeczeń sądu. W tych okolicznościach wymierzenie mu za przedmiotowy czyn, który jak wskazano wyżej zagrożony jest tylko karą pozbawienia wolności, kar o łagodniejszym charakterze przy zastosowaniu innych przepisów, nie wypełniałoby wymogów przewidzianych przy wymiarze kary zarówno w zakresie prewencji szczególnej jak i ogólnej.

Oczywiście Sąd nie pominął orzekając wobec G. K. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres lat 3 powyższych okoliczności jak i jego warunków rodzinnych i majątkowych. Oskarżony ma na utrzymaniu troje dzieci. Pracuje dorywczo.

Wymierzona oskarżonemu kara jest w ocenie Sądu bardzo łagodna, jeśli zważy się na wskazany wyżej okoliczności.

Sąd zwolnił nadto oskarżonego od ponoszeni kosztów niniejszego postępowania z uwagi na jego nie najlepszy stan majątkowy i niskie dochody.

Z tych względów Sąd zawyrokował jak w części dyspozycyjnej.