Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 października 2015 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Renata Folkman

Protokolant: sekr.sądowy Joanna Kotala

przy udziale Prokuratora: Adama Zarzyckiego

po rozpoznaniu w dniu 5 października 2015 roku na posiedzeniu sprawy

M. B.

s. M. i D. z domu S.

ur. (...) w P. (...)

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 29 maja 2015 roku około godz. 14:50 w P. (...)woj. (...) na ul. (...) prowadził pojazd mechaniczny samochód osobowy m-ki V. (...) nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości prowadzącym do stężenia: I-sze badanie o godz. 15:20 - 1,64 mg/l, II-gie badanie o godz. 16:27 - 1,67 mg/l, III-cie badanie o godz. 16.30 - 1,61 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, czym umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym,

tj. o czyn z art. 178a§1 kk

II.  w dniu 29 maja 2015 roku około godz. 14:50 w P. (...), woj. (...) na ul. (...) dokonał czynnej napaści na pełniącym czynności służbowe związane z kontrolą drogową pod kątem sprawdzenia stanu trzeźwości kierowców, umundurowanym funkcjonariuszu Komendy Miejskiej Policji w P. (...). sierż. szt. G. O., polegającej na użyciu w postaci najechania kierowanym pojazdem - samochodem osobowym m-ki V. (...) nr rej. (...) na stojącego na drodze podejmującego próbę zatrzymania funkcjonariusza sierż. szt. G. O. doprowadzając do jego upadku na jezdnię czym spowodował obrażenia jego ciała w postaci stłuczenia głowy, stłuczenia przednio przyśrodkowej powierzchni kolana prawego, ogólnych potłuczeń ciała, które spowodowały naruszenie czynności narządu jego organizmu na czas trwający poniżej dni siedmiu, po czym oddalił się z miejsca zdarzenia,

tj. o czyn z art. 223§1 kk w zw.z art. 157§2 kk w zw.z art. 11§2 kk

III.  w dniu 29 maja 2015 roku w P. (...). na ul. (...) i ul. (...) będąc w stanie nietrzeźwości naraził ludzi na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w ten sposób, że: na ulicy (...) w trakcie szaleńczej jazdy przez tory kolejowe samochodem osobowym m-ki V. (...) o numerze rej. (...) zmusił instruktora nauki jazdy J. W.kierującego samochodem osobowym T. (...) do osłaniania przed zderzeniem kursanta (...) poruszającego się przed samochodem motocyklem przed zderzeniem z w/w V. (...), a następnie w trakcie skrętu V. (...) z ulicy (...) w ulicę (...) wjechał na chodnik i prowadził nim jazdę w ostatniej chwili zatrzymując pojazd tuż przed pieszymi I. K. i jej córką A. S., które prowadziły wózek z bliźniakami,

tj. o czyn z art. 160§1 kk

orzeka

1.  oskarżonego M. B. uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu w punkcie I czynu i za to na podstawie art. 178a§1 kk w zw.z art. 4§1 kk wymierza mu karę grzywny w liczbie 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

2.  na podstawie art. 42§2 kk w zw.z art. 4§1 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 3 (trzech) lat;

3.  na podstawie art. 63§2 kk w zw.z art. 4§1 kk na poczet orzeczonego w punkcie 2 zakazu zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 29 maja 2015 roku;

4.  na podstawie art. 49§2 kk w zw.z art. 4§1 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne i zobowiązuje do zapłaty kwoty 5000 (pięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

5.  na podstawie art. 63§1 kk w zw.z art. 4§1 kk na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 29 maja 2015 roku do dnia 17 lipca 2015 roku, przyjmując, że jeden dzień tymczasowego aresztowania równy jest dwóm dziennym stawkom grzywny i wobec tego karę grzywny uznaje za wykonaną w całości;

6.  oskarżonego M. B. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie II i za to na podstawie art. 223§1 kk w zw.z art. 11§3 kk w zw.z art. 4§1 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

7.  oskarżonego M. B. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie III i za to na podstawie art. 160§1 kk w zw.z art. 4§1 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

8.  na podstawie art. 85 kk, art. 86 § 1 kk w zw.z art. 4§1 kk jednostkowe kary pozbawienia wolności (orzeczone za czyn II i III) łączy i wymierza oskarżonemu M. B. karę łączną 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

9.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk w zw.z art. 4§1 kk wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu na okres próby 4 (czterech) lat;

10.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa tytułem zwrotu wydatków kwotę 160,08 (stu sześćdziesięciu 08/100) złotych, natomiast zwalnia go od opłaty.

UZASADNIENIE

(w zakresie kary, stosownie do wniosku Prokuratury – k. 154)

Sąd wymierzył M. B. – za zarzucone (aktem oskarżenia) i przypisane (wyrokiem) czyny – karę, zgodnie z wnioskiem Prokuratury Rejonowej w P.a skierowanym w trybie art. 335 § 1 kpk, następnie zmodyfikowanym na posiedzeniu wyznaczonym w przedmiocie rozpoznania wniosku (a to z uwagi potrzebę korekty ze strony prokuratora, bez jakiej niemożliwe było – z powodów formalnych – uwzględnienie wniosku).

Prokurator zawnioskował bowiem o karę:

⚫

za czyn I, to jest z art. 178 a § 1 kk, przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk – grzywny 80 stawek dziennych po 10 złotych każda; zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 3 lat; świadczenia pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5.000 zł;

⚫

za czyn II, to jest z art. 223 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk – 1 rok pozbawienia wolności i grzywny 60 stawek dziennych po 10 złotych każda;

⚫

za czyn III, to jest z art. 160 § 1 kk, przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk – 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny 60 stawek dziennych po 10 złotych każda;

⚫

jako kary łącznej - 1 rok i 3 miesiące pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 4 lat i grzywny 100 stawek dziennych po 10 złotych każda; bez obciążania kosztami postępowania. (k. 135 v)

Na posiedzeniu w dniu 05.10.2015 r. obrońca zawnioskowała, oskarżony się przyłączył, a prokurator zaakceptował następujące korekty, a mianowicie:

⚫

za czyn I, to jest z art. 178 a § 1 kk, przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk – grzywny 100 stawek dziennych po 10 złotych każda; zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 3 lat; świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5.000 zł;

⚫

za czyn II, to jest z art. 223 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk – 1 rok pozbawienia wolności;

⚫

za czyn III, to jest z art. 160 § 1 kk, przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk – 6 miesięcy pozbawienia wolności;

jako kary łącznej (odnośnie skazań jednostkowych za czyny II i III) - 1 rok i 3 miesiące pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 4 lat; bez obciążania kosztami postępowania. (k. 150)

Powyższa korekta była „wymuszona” względami formalnymi, bowiem za czyn II i III grzywna nie mogła być wymierzona z podstawy art. 33 § 2 kk, co najwyżej z podstawy art. 71 § 1 kk, z zatem niewłaściwe było wnioskowanie o jej wymiarze przy karach jednostkowych, co najwyżej przy karze łącznej, stąd w tym zakresie konieczna była korekta, z tym że – skoro grzywna co do skazań za czyny II i III mogła zostać wymierzona wyłącznie z podstawy ary 71 § 1 kk, to niemożliwe było jej połączenie z grzywną samoistną za czyn I, z tej przyczyny obrońca zawnioskowała stosowne korekty w tym zakresie (wyżej opisane), a prokurator (obecny na posiedzeniu) korekty jako rozsądne zaakceptował (zwłaszcza, że w finalnym efekcie takiej korekty oskarżony „otrzymywał” identyczną, jak we wniosku przed korektą, karę i środki karne, z tym że ogół reakcji karnej w wersji zaproponowanej przez prokuraturę we wniosku (w trybie art. 335 § 1 kpk) nie nadawał się do uwzględnienia z powodów, o których była już wyżej mowa).

Pokrzywdzeni byli zawiadomieni o terminie posiedzenia (oraz doręczono im odpisy wniosków prokuratury), nie stawili się, wobec czego sąd nie stwierdził od tej strony przeszkód do zaakceptowania korekt uzgodnionych przez obecne strony, zwłaszcza, że korekty nie dotyczyły one ani bezpośrednio, ani nawet pośrednio osób pokrzywdzonych (które zresztą nie przejawiły zainteresowania - bo nie musiały -sprawą niniejszą), a w związku z tym przeszkód do wyrokowania.

Reasumując, sąd wymierzył M. B. karę (i środki karne):

⚫

za czyn I, na podstawie art. 178 a § 1 kk, przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk grzywny 100 stawek dziennych po 10 złotych każda; w oparciu o art. 42 § 2 kk w zw. z art. 4 § 1 kk - zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 3 lat; w oparciu o art. 63 § 2 kk w zw. z art. 4 § 1 kk – sąd zaliczył na poczet orzeczonego zakazu okres zatrzymania prawa jazdy od 29.05.2015 r.; w oparciu o art. 49 § 2 kk w zw. z art. 4 § 1 kk – sąd orzekł świadczenie pieniężne na cel społeczny i zobowiązał oskarżonego do zapłaty kwoty 5.000 zł na rzecz FPP i PP; w oparciu o art. 63 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk – sąd zaliczył na poczet orzeczonej grzywny okres tymczasowego aresztowania w ilości 50 dni i uznał w związku z tym grzywnę za wykonaną w całości;

⚫

za czyn II, na podstawie art. 223 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk, przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk – sąd wymierzył oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności;

⚫

za czyn III, na podstawie art. 160 § 1 kk, przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk, sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

jako karę łączną pozbawienia wolności (odnośnie skazań jednostkowych za czyny II i III) sąd wymierzył M. B. – w oparciu o art. 85 kk, art. 86 § 1 kk, przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk, 1 rok i 3 miesiące pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby lat 4, a to w oparciu o art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk, przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk.

Sąd zastosował kodeks karny w wersji obowiązującej przed 01.07.2015 r., jako korzystniejszy dla oskarżonego, z tym, że w odniesieniu do czynu I w wersji już zmienionej ustawą z dnia 17.04.2015 r. o zmianie ustawy kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, która już obowiązywała w dniu 29.05.2015 r., czyli w dniu popełnienia czynu I, ale i tak jest korzystniejsza dla oskarżonego niż kodeks karny w wersji obowiązującej po 01.07.2015 r. (na przykład jak chodzi o możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności i obwarowania z tym związane), dlatego poprzez art. 4 § 1 kk sąd zastosował wobec oskarżonego przepisy, jakie obowiązywały w chwili popełnienia każdego z czynów (co do czynu I – w wersji określonej ustawą z dnia 17.04.2015 r. o zmianie ustawy kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, która weszła w życie miesiąc po jej ogłoszeniu; zaś co do czynów II i III – w wersji obowiązującej do 30.06.2015 r.). Wobec tego sąd i do kary łącznej i do warunkowego zawieszenia zastosował kodeks karny w wersji obowiązującej do 30.06.2015 r. jako ewidentnie korzystniejszy dla oskarżonego. Akceptując uzgodniony przez obronę i oskarżonego (z jednej strony), a prokuratora (z drugiej strony) wymiar kar jednostkowych, środków karnych, a następnie kary łącznej i okresu zawieszenia wykonania orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności, sąd miał na względzie uzgodnienia wyżej wymienionych na tym polu oraz fakt, że poczucie sprawiedliwości nie sprzeciwiało się w sposób oczywisty i zdecydowany zaakceptowaniu uzgodnień i propozycji stron w tym zakresie. Mając powyższe na względzie sąd orzekł jak w wyroku.

O kosztach sąd orzekł, stosując zasadę sprawiedliwości, o czym zresztą strony – przed wyrokowaniem uprzedził – mianowicie, wydatki ponosi oskarżony, jako, że są to realne rachunki, które Skarb Państwa już uregulował i tylko jest kwestia czy zwróci to oskarżony, czy poniosą podatnicy. Oskarżony wprawdzie ma rodzinę, ale jest zdrowy, zdolny do pracy, zatem brak powodów, by podatnicy regulowali jego rachunki, dlatego w oparciu o art. 627 kpk sąd obciążył oskarżonego wydatkami. Natomiast sąd zwolnił oskarżonego z opłaty, właśnie z powodu jego obciążeń rodzinnych, stosownie do treści art. 616 § 2 kpk w zw. z art. 624 kpk, bowiem taka jest różnica pomiędzy wydatkami, a opłatą, że – w przypadku zwolnienia z opłaty – że opłatę sąd nie obciąża Skarbu Państwa, czyli podatników.