Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 grudnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Andrzejewska

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Mierzejewska

po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2015 roku w Ostrołęce

na rozprawie sprawy z powództwa

W. B. (NIP (...))

przeciwko

A. B. (NIP (...))

o zapłatę kwoty 25 100,36 zł

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego A. B. na rzecz powoda W. B. kwotę 25 100,36 zł (dwadzieścia pięć tysięcy sto złotych trzydzieści sześć groszy) z ustawowymi odsetkami:

- od kwoty 6 209,00zł od dnia 29.01.2015 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 2 081,16zł od dnia 03.02.2015 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 3 092,26zł od dnia 06.02.2015 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 4 746,82zł od dnia 14.02.2015 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 6 603,62zł od dnia 17.02.2015 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 2 367,50zł od dnia 18.02.2015 roku do dnia zapłaty;

2. tytułem zwrotu kosztów procesu zasądza od pozwanego na rzecz

powoda kwotę 314,00zł.

SSR Anna Andrzejewska

Sygn. akt VGC 439/15

UZASADNIENIE

Powód W. B. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) W. B. z siedzibą w W. wniósł w dniu 19 maja 2015 roku pozew przeciwko A. B. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą A. B. (...) z siedzibą w W. o zasądzenie na jego rzecz kwoty 25.100,36 złotych z ustawowymi odsetkami od kwoty 6.209,00 złotych od dnia 20.01.2015 roku do dnia zapłaty, od kwoty 2.081,16 złotych od dnia 03.02.2015 roku do dnia zapłaty, od kwoty 3.092,26 złotych od dnia 06.02.2015 roku do dnia zapłaty, od kwoty 4.746,82 złotych od dnia 14.02.2015 roku do dnia zapłaty, od kwoty 6.603,62 złotych od dnia 17.02.2015 roku do dnia zapłaty, od kwoty 2.367,50 złotych od dnia 18.02.2015 roku do dnia zapłaty, a także o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazał, że świadczył pozwanemu usługi dotyczące wywozu i zagospodarowania odpadów, jak również mechanicznego ich przetwarzania. Z tytułu wykonanych usług wystawił pozwanemu sześć faktur VAT na łączną kwotę 25.100,36 złotych: nr (...) z dnia 14.01.2015 roku na kwotę 6.209,00 złotych z terminem płatności 28.01.2015 roku, nr (...) z dnia 19.01.2015 roku na kwotę 2.081,16 złotych z terminem płatności 02.02.2015 roku, nr (...) z dnia 22.01.2015 roku na kwotę 3.092,26 złotych z terminem płatności 05.02.2015 roku, nr (...) z dnia 30.01.2015 roku na kwotę 4.746,82 złotych z terminem płatności 13.02.2015 roku, nr (...) z dnia 02.02.2015 roku na kwotę 6.603,62 złotych z terminem płatności 16.02.2015 roku, nr (...) z dnia 03.02.2015 roku na kwotę 2.367,50 złotych z terminem płatności 17.02.2015 roku. Pomimo upływu wskazanego w fakturach terminu zapłaty, pozwany należności nie uiścił.

Referendarz sądowy Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym z dnia 28.05.2015 roku w sprawie VI Nc-e 892392/15 orzekł zgodnie z żądaniem pozwu (k. 5v).

Pozwany A. B. wniósł sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym wnosząc o oddalenie powództwa w całości. Zaprzeczając twierdzeniom pozwu wskazał, że powód ustalił z pozwanym prolongatę zapłaty do końca sierpnia 2015 roku.

Postanowieniem z dnia 14.07.2015 roku referendarz sądowy Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ostrołęce .

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Powód wykazał, że strony wiązała umowa, którą należy zakwalifikować jako umowę o dzieło (art. 627 kc). Opisane w fakturach czynności wykonane przez powoda z tytułu których domaga się od pozwanego zapłaty niewątpliwie należą do umów rezultatu, tym samym należności ujęte w fakturach VAT: nr (...) z dnia 14.01.2015 roku na kwotę 6.209,00 złotych z terminem płatności 28.01.2015 roku, nr (...) z dnia 19.01.2015 roku na kwotę 2.081,16 złotych z terminem płatności 02.02.2015 roku, nr (...) z dnia 22.01.2015 roku na kwotę 3.092,26 złotych z terminem płatności 05.02.2015 roku, nr (...) z dnia 30.01.2015 roku na kwotę 4.746,82 złotych z terminem płatności 13.02.2015 roku, nr (...) z dnia 02.02.2015 roku na kwotę 6.603,62 złotych z terminem płatności 16.02.2015 roku, nr (...) z dnia 03.02.2015 roku na kwotę 2.367,50 złotych z terminem płatności 17.02.2015 roku stanowiły wynagrodzenie w związku z wykonaną przez powoda umową.

Z art. 627 kc wynika, że przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Co do zasady zatem powód, jako wykonawca dzieła, miał prawo domagać się od pozwanego wynagrodzenia za jego wykonanie. Faktu wykonania dzieła nie negowała strona pozwana, więc pozwany zobowiązany jest do zapłaty kwot dochodzonych pozwem. Zaprzeczenie twierdzeniom pozwu pozwany uzasadniał faktem udzielenia mu przez powoda prolongaty terminu zapłaty do końca sierpnia 2015 roku.

Wobec takich twierdzeń pozwanego – na pozwanym spoczywał ciężar udowodnienia, że taka prolongata faktycznie miała miejsce, a nadto – mając na uwadze datę orzekania w niniejszej sprawie – także, że uiścił w tak odroczonym terminie płatności należność dochodzoną pozwem. W tym zakresie pozwany nie podjął żadnej inicjatywy – poza swoimi twierdzeniami nie zaoferował żadnych dowodów na poparcie swoich twierdzeń. Powód tymczasem kategorycznie zaprzeczył rzekomej prolongacie terminu płatności.

Fakt nieistnienia roszczenia powoda, czy też powstanie jego wymagalności od innych dat niż wynikające z zapisów przedłożonych przez powoda faktur pozwany powinien udowodnić.

W procesie cywilnym ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania i to one są zobowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (art. 6 kc i art. 232 kpc). Innymi słowy ten, kto powołując się na przysługujące mu prawo (żąda czegoś od innej osoby) obowiązany jest udowodnić fakty (okoliczności faktyczne) uzasadniające to żądanie, ten zaś, kto odmawia uczynienia zadość żądaniu (czyli neguje uprawnienie żądającego) obowiązany jest udowodnić fakty wskazujące na to, że uprawnienie żądającemu nie przysługuje. W procesie cywilnym strony mają obowiązek twierdzenia i dowodzenia tych wszystkich okoliczności (faktów), które stosownie do art. 227 kpc mogą być przedmiotem dowodu. Bierność strony w zakresie dowodzenia powoduje ujemne następstwa jej pasywnej postawy, bowiem fakty nieudowodnione zostaną pominięte i nie wywołają oczekiwanych skutków prawnych, co ostatecznie może oznaczać przegranie procesu. Strona nie może liczyć na to, że sąd zainicjuje przeprowadzenie dowodów, które mogłyby służyć poparciu jej twierdzeń. Faktycznie działanie Sądu z urzędu powinno ograniczać się tylko do sytuacji, gdy strona działa bez fachowego pełnomocnika i dodatkowo jest nieporadna. Z zasady nie dotyczy to więc przedsiębiorcy, którego profesjonalizm powinien obejmować także sferę funkcjonowania w obrocie prawnym. Pozwany nie sprostał ciężarowi dowodu i nie wykazał, że powodowi nie przysługuje żądanie względem pozwanego albo że przysługuje od innego niż wskazana przez powoda terminu wymagalności.

W tej sytuacji powództwo - co do żądania należności głównej i żądania odsetkowego - w całości zasługiwało na uwzględnienie. O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 481 § 1 kc. Odsetki należą się wierzycielowi bez potrzeby wykazywania jakiejkolwiek szkody i bez względu na to czy dłużnik dopuścił się winy. Jeżeli dłużnik nie zapłacił świadczenia pieniężnego w terminie, wierzyciel nie ma możliwości czerpania z niego korzyści. Doznany przez niego z tego powodu uszczerbek powinien być pokryty przez przyznanie mu odsetek za opóźnienie w zapłacie tej sumy.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu zgodnie z treścią art. 98 § 1 i 2 kpc. Powód nie wykazał, by poniósł inne koszty niż tylko opłata od pozwu w kwocie 314,00 złotych.