Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Kow.1372/15el

POSTANOWIENIE

Dnia 5.11.2015r.

Sąd Okręgowy w S. Wydział III Penitencjarny w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO w S. Jan Filipczyk

Protokolant sekr. sądowy Wojciech Kazaniecki

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w S. del. do Prokuratury Okręgowej wS. Anny Janas oraz Zastępcy Kierownika Działu Penitencjarnego Aresztu Śledczego w S. P. G.

po rozpoznaniu na posiedzeniu Areszcie Śledczym w S. - Oddział Zewnętrzny w U. wniosku skazanego K. P. s. L.

o zezwolenie na odbycie kary w systemie dozoru elektronicznego

na podstawie art.6 ust.1 pkt 2 oraz art.6 ust.2 ustawy z dnia 7 września 2007r. o wykonaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego (Dz.U. z 2010r. Nr 142 poz.960) w zw. z art.14 ust.1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015r. poz.396)

postanawia:

odmówić skazanemu K. P. (P.) s. L. i G., ur. dnia (...) w L., nr PESEL (...) zezwolenia na odbycie poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego kary łącznej 9 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w L.z dnia 12.03.2015r., sygn. akt IIK 570/14 za czyn z art.178a§1 i § 4kk, art.226§1kk i art.224§2kk.

UZASADNIENIE

Skazany K. P. złożył wniosek o udzielenie zezwolenia na odbycie kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego, wskazując, iż pracuje, a zarobione pieniądze przeznacza na utrzymanie rodziny.

Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art.6 ust.1 pkt 1, 2 ustawy z dnia 7 września 2007r. o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego, zezwolenia na odbycie kary w systemie dozoru elektronicznego można udzielić wobec skazanego, któremu orzeczono karę pozbawienia wolności nieprzekraczającą jednego roku, a nie zachodzą warunki przewidziane w art.64§2 kk, jest to wystarczające dla osiągnięcia celów kary.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w L.z dnia 12 marca 2015r. w sprawie IIK 570/14 K. P. został skazany, za czyn z art.178a§1 i §4 kk, art.226§1kk i art.224§2 kk, na karę łączną 9 miesięcy pozbawienia wolności.

Stwierdzić należy, że skazany nie jest sprawcą przypadkowym, a naruszenie przez niego porządku prawnego nie było zdarzeniem incydentalnym. Jak wynika z informacji z Krajowego Rejestru Karnego z dnia 20.08.2015r. skazany był 12-krotnie karany, w szczególności za przestępstwa przeciwko mieniu w tym z użyciem przemocy. Ponadto w sprawach: VIK 108/04, VIK 156/04U, VIK 401/04U Sądu Rejonowego w L. orzeczono wobec skazanego kary pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, których wykonanie następnie zarządzano. To dowodzi, że skazany jest sprawcą wyjątkowo niepoprawnym, który w sposób lekceważący odnosi się do obowiązującego porządku prawnego. Zważywszy na jego dotychczasową karalność należy jednoznacznie stwierdzić, że skazany jest osobą zdemoralizowaną, mającą skłonności do popełniania czynów sprzecznych z prawem.

O stopniu demoralizacji skazanego świadczy także, że na posiedzenie Sądu w dniu 15.10.2015r. w przedmiocie udzielenia mu zezwolenia na odbywanie kary w systemie dozoru elektronicznego, stawił się w stanie wskazującym na spożycie alkoholu. Okoliczność tę potwierdziło badanie alkotestem, które wykazało u niego obecność 0,55 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Taka postawa skazanego wskazuje, że nie daje on gwarancji poprawnego funkcjonowania w warunkach poza jednostka penitencjarną, w tym przestrzegania porządku prawnego i stosowania się do nałożonych obowiązków w czasie odbywania kary w systemie dozoru elektronicznego. Stąd też, w ocenie Sądu, skazany wymaga oddziaływań wychowawczych, które powinny być wobec niego prowadzone w warunkach izolacji więziennej.

Zatem, w ocenie Sądu Penitencjarnego, sposób życia skazanego na wolności, w tym częste wchodzenie w konflikt z prawem pozwalają na stwierdzenie, że odbywanie przez skazanego kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego nie byłoby wystarczające do osiągnięcia celów kary. Niewątpliwie, względy bezpieczeństwa i stopień demoralizacji skazanego nie przemawiają za celowością odbywania przez niego kary w systemie dozoru elektronicznego.

Dlatego też, uznając wniosek skazanego za niezasadny, należało postanowić jak wyżej.

III Kow 1372/15

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE