Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 18 czerwca 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu, Wydział II Cywilny - Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Urszula Kubowska - Pieniążek

Sędzia SO Wojciech Wójcik (spr.)

Sędzia SO Elżbieta Sobolewska - Hajbert

po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2013 r. we Wrocławiu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku (...) S.A. z siedzibą w

K.

przy udziale Z. R.

o wpisane w dziale III księgi wieczystej (...) ograniczonego sposobu

korzystania z nieruchomości

na skutek apelacji wnioskodawcy

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Krzyków z dnia 31 stycznia

2013 r.

o sygn. akt Dz.Kw. 13999/12 postanawia:

I. oddalić apelację;

II. zasądzić od wnioskodawcy na rzecz uczestnika postępowania kwotę 107 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 325/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Krzyków we Wrocławiu oddalił wniosek (...) S.A. z siedzibą w K. o wpis w dziale III księgi wieczystej (...) ograniczonego sposobu korzystania z nieruchomości.

W uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał, iż podstawą wpisu mogą być jedynie dokumenty z podpisem notarialnie poświadczonym, jeżeli przepisy szczególne nie przewidują innej formy dokumentu, zaś dokumenty nie odpowiadające tym wymogom, ich niepoświadczone przez organ wydający odpisy - nie mają przymiotu dokumentu urzędowego i nie mogą stanowić podstawy wpisu w księdze wieczystej.

Apelację od tego postanowienia wywiódł wnioskodawca zaskarżając je w całości i wnosząc o jego zmianę w całości i dokonanie wpisu w dziale III księgi wieczystej (...) ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości przez przeprowadzenie i utrzymanie na niej linii elektroenergetycznej 220 kV K. -Ś. wynikającego z decyzji administracyjnej wydanej w dniu 1 października 1963 r. na podstawie art. 35 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości prze Prezydium Powiatowej Rady Narodowej we W. oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił:

1.  naruszenie przepisów postępowania, mające wpływ na rozstrzygnięcie, tj. art. 244 k.p.c, art. 129 § 2 i § 3 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. poprzez przyjęcie, że odpis dokumentu, sporządzony przez notariusza, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 14 lutego 199.1 - Prawo o notariacie (Dz. U. 2008, Nr 189, poz. 1158 z późn. zm.) nie stanowi dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 244 k.p.c, podczas gdy w świetle art. 129 § 2 i § 3 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. tak sporządzony odpis dokumentu zastępuje oryginał dokumentu urzędowego, jakim jest decyzja administracyjna;

2.  naruszenie przepisów postępowania, mające wpływ na rozstrzygnięcie, tj. art. 244 § 1 k.p.c. i art. 250 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c, poprzez uznanie, że oryginał decyzji administracyjnej może być zastąpiony wyłącznie urzędowo poświadczonym odpisem przez powołany organ władzy publicznej w przepisanej dc tego formie, tj. organ który sporządził daną decyzję, podczas gdy organ który sporządził decyzję administracyjną już nie istnieje w strukturach administracyjnych i wyłączona jest możliwość wydania przez ten organ odpisu decyzji w rozumieniu art. 244 § 1 i art. 250 § 1 k.p.c.

3.  naruszenie art. 626 ⁹ k.p.c. poprzez oddalenie wniosku z uwagi na przedłożenie dokumentu urzędowego w nieprawidłowej formie, pomimo że zgodnie ze stanem prawnym ukształtowanym ustawą z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustaw w zakresie uwierzytelniania dokumentów (Dz. U. z 2009 r. Nr 216, poz. 1676), odpis dokumentu, sporządzony przez notariusza, zastępuje oryginał (na mocy art. 129 §2 k.p.c.) przy jednoczesnym braku regulacji wyłączającej w sposób wyraźny i

jednoznaczny stosowanie art. 129 § 2 k.p.c. w postępowaniu przed sądem wieczystoksięgowym.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja podlegała oddaleniu.

Przede wszystkim należy wskazać, że - niezależnie od rozstrzygnięcia zasadności zarzutów naruszenia art. 129 k.p.c. - załączona do wniosku decyzja nie uzasadnia dokonania wpisu w żądanym zakresie. Sąd jest bowiem związany treścią decyzji administracyjnej, a z zezwolenia z dnia 1 października 1963 r. wynika, że poprzednikowi prawnemu wnioskodawcy zezwolono wyłącznie na „przeprowadzenie linii energetycznej" przez teren tam wskazany. Tymczasem we wniosku domagano się wpisania ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości przez „przeprowadzenie i utrzymanie" na nieruchomości linii elektroenergetycznej. Znany Sądowi Okręgowemu, odosobniony zresztą, pogląd Sądu Najwyższego nie przesądza, że przedstawiona w niniejszej sprawie decyzja może stanowić wystarczająca podstawę wpisu, pomijając kwestię dopuszczalności wpisu do księgi wieczystej tego rodzaju ograniczeń prawa własności, niewymienionych w art. 16 u.k.w.h. Pogląd ten został wyrażony w sprawie, w której istotne było samo stwierdzenie istnienia uprawnienia do korzystania z nieruchomości bez konieczności precyzowania jego treści czy zakresu, natomiast wpis w księdze wieczystej ze względu na funkcje tego* rejestru musi wskazywać precyzyjnie zakres przedmiotowy i przestrzenny uprawnień obciążających własność. Wymogom tym nie odpowiada z pewnością ogólnikowe określenie zawarte we wniosku. Tym bardziej decyzja administracyjna, jeśli ma stanowić podstawę wpisu do księgi wieczystej, musi szczegółowo określać uprawnienie nadane jej adresatowi.

Już z tych względów wniosek podlegał oddaleniu. Decyzja administracyjna nie przesądza o istnieniu uprawnienia do utrzymywania linii energetycznej ani nie precyzuje zakresu takiego ewentualnego prawa.

Wbrew twierdzeniom skarżącego, art. 129 § 2 k.p.c. nie stanowi lex specialis wobec materialnoprawnej regulacji art. 31 u.k.w.h. i art. 250 k.p.c. Nie budzi wątpliwości, że wpis do księgi wieczystej może nastąpić - w wypadku gdy zdarzeniem prawnym powodującym zmianę stanu prawnego nieruchomości był np. wyrok sądu czy decyzja administracyjna - na podstawie odpowiedniego dokumentu urzędowego (art. 244 § 1 k.p.c). Zgodnie z art. 250 k.p.c. w odniesieniu do dokumentów urzędowych strona może - poza przedstawieniem oryginału - także „przedstawić urzędowo poświadczony przez ten organ odpis lub wyciąg z dokumentu". Poglądy doktryny i orzecznictwa wyrażone w tym zakresie przez nowelizacją art. 129 k.p.c nie straciły na aktualności. Nie można podzielić argumentacji, że art. 129 § 2 k.p.c. jest w tym zakresie przepisem szczególnym. Nie wskazuje na to w szczególności systematyka kodeksu. W ocenie Sądu Okręgowego kopia decyzji administracyjnej czy wyroku Sądu nie staje się dokumentem urzędowym tylko dlatego, że art. 129 § 2 k.p.c. dopuszcza złożenie zamiast oryginału dokumentu jego poświadczonego odpisu.

Interpretacja forsowana w apelacji prowadziłaby do przyjęcia, że wpis w księdze wieczystej może zostać dokonany np. na podstawie kserokopii aktu notarialnego poświadczonego przez radcę prawnego występującego w sprawie za zgodność z oryginałem, czy też tak samo poświadczonej kserokopii wyroku sądowego.

W oczywisty sposób chybione są zarzuty naruszenia art. 129 § 3 k.p.c. Przepis ten nie znajduje zastosowania w sprawie. Wynika z niego, że charakter dokumentu urzędowego ma sama klauzula poświadczająca zgodność z oryginałem, lecz już nie tak poświadczona kopia. Poświadczenie za zgodność z oryginałem wskazanej decyzji administracyjnej nie powoduje, że jej poświadczona kopia zyskuje przymiot dokumentu urzędowego.

W związku z powyższym, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację
jako oczywiście bezzasadną.