Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 lutego 2016r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marek Dziwiński

Protokolant: Aneta Bącal

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 lutego 2016r. w K.

sprawy z powództwa M. W. (1)

przeciwko J. S.

o zapłatę

I  zasądza od pozwanej J. S. na rzecz powoda M. W. (1) kwotę 38.000,00 zł (trzydzieści osiem tysięcy i 00/100 złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 09.02.2014r. do dnia zapłaty, zastrzegając pozwanej prawo do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie jej odpowiedzialności do stanu czynnego spadku po K. S.;

II  zasądza od pozwanej J. S. na rzecz powoda M. W. (1) kwotę 4.317,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 2.400,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 1418/15

UZASADNIENIE

Powód M. W. (1) wystąpił z pozwem przeciwko K. S., żądając zasadzenia od pozwanego kwoty 38.000,00 zł z ustawowymi odsetkami od 9 lutego 2014r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz 17,00 zł tytułem zwrotu kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Uzasadniając swoje żądanie powód podał, że w dniu 11 grudnia 2013r. pozwany, jako użytkownik (leasingobiorca) samochodu R. (...), zawarł z powodem umowę, na podstawie której zobowiązał się dokonać spłat pozostałych rat leasingowych, dokonania wykupu przedmiotowego samochodu, a następnie przeniesienia jego własności na rzecz powoda za uzgodnioną kwotę 38.000,00 zł. Powód podał dalej, że na poczet realizacji umowy powód przekazał pozwanemu całą uzgodnioną kwotę 38.000,00 zł a pozwany wydał powodowi samochód wraz z dokumentami i kluczykami. Powód podał dalej, że pozwany nie dokonał wykupu pojazdu i nie dokonał przeniesienia jego własności na rzecz powoda a na żądanie zwrotu kwoty 38.000,00 zł twierdził, iż kwotę tę przekazał K. T.. Powód podniósł, że twierdzenia pozwanego w tym względzie są mało wiarygodne, a ponadto przekazanie przedmiotu świadczenia osobie trzeciej, nie mogło odnieść skutku wobec powoda, w związku z tym pozwany dalej zobowiązany jest do spełnienia świadczenia.

Pozwany K. S. wniósł o oddalenie powództwa i zasadzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, kwoty 17,00 zł stanowiącej zwrot opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz wydatków w kwocie 4,20 zł za wysyłkę odpowiedzi na pozew.

Uzasadniając swoje stanowisko pozwany podniósł, że nie zawierał przedmiotowej umowy z powodem lecz z K. T. i jemu zwrócił kwotę 38.000,00 zł w związku z rezygnacja z zawarcia umowy. Pozwany podał dalej, że gdyby przyjąć iż K. T. działał jako pełnomocnik powoda, to także i w tym wypadku powództwo podlegało oddaleniu z uwagi na odstąpienie umowy sprzedaży przez pozwanego i zwrócenie całej otrzymanej kwoty K. T..

Po śmierci pozwanego K. S., postanowieniem z 12 czerwca 2015r. została wezwana do udziału w sprawie w charakterze pozwanej J. S. (k – 65).

W piśmie procesowym z 24 lipca 2015r. wniosła o oddalenie powództwa, zasądzenie od powoda kosztów procesu.

Uzasadniając swoje stanowisko pozwana podniosła te same argumenty co jej zmarły mąż.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód M. W. (1), prowadzący działalność gospodarczą w zakresie handlu samochodami, dowiedział się od K. T., który wcześniej rozmawiał z K. S., że ten ostatni ma do sprzedaży samochód R. (...). Powód, chcąc zarobić, postanowił kupić ten samochód, a następnie, po jego remoncie, miał zamiar sprzedać ten pojazd z zyskiem.

/dowód: płyta CD zawierająca nagranie rozmów przeprowadzonych przez M. W. i K. S. – k – 7, zeznania powoda M. W. złożone na rozprawie w dniu 20 stycznia 2016r./

Powód M. W. (1) umówił się z K. S. na spotkanie celem ustalenia warunków transakcji. W trakcie spotkania M. W. (1) i K. S. ustalili, że K. S., za otrzymaną od M. W. (1) kwotę 38.000,00 zł sprzeda powodowi przedmiotowy pojazd, po wcześniejszym zapłaceniu rat leasingu i wykupieniu samochodu na swoją własność. K. S. oddał powodowi pojazd wraz z dokumentami i kluczykami a powód zapłacił kontrahentowi kwotę 38.000,00 zł.

/dowód: płyta CD zawierająca nagranie rozmów przeprowadzonych przez M. W. i K. S. – k – 7, zeznania świadka M. P. złożone na rozprawie w dniu 20 stycznia 2016r., zeznania powoda M. W. złożone na rozprawie w dniu 20 stycznia 2016r./

K. S. nie wykupił samochodu od leasingodawcy. Nie zwrócił też powodowi M. W. (1) kwoty 38.000,00 zł w związku z niedojściem umowy do skutku.

/dowód: płyta CD zawierająca nagranie rozmów przeprowadzonych przez M. W. i K. S. – k – 7, zeznania powoda M. W. złożone na rozprawie w dniu 20 stycznia 2016 r./

W toku procesu K. S. zmarł. Spadek po nim w całości nabyła z dobrodziejstwem inwentarza jego żona J. S..

/dowód: odpis postanowienia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 29 stycznia 2015 r. – k – 63/

Sąd zważył co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowody potwierdził wersję powoda a obalił tezy pozwanej, co do podstawowej, najistotniejszej kwestii jaka wystąpiła w niniejszej sprawie, a mianowicie z kim K. S. zawierał umowę, na podstawie której otrzymał kwotę 38.000,00 zł. Pozwana, podobnie jak wcześniej jej zmarły mąż twierdziła, że K. S. zawierał umowę z K. T. i to później jemu zwrócił kwotę 38.000,00 zł. Twierdzenia te nie znalazły potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym. Zasadnicze znaczenie dla ustalenia faktów zawierania umowy miały nagrania rozmów, których dokonał powód już po tym, gdy okazało się, że K. S. nie wykupił samochodu z leasingu. Sąd zdaje sobie sprawę, że rozmowami tymi w sposób przemyślany kierował powód i jednym z celów nagrywania rozmów, było ewentualne użycie ich w toku postępowania sądowego. Dlatego też, sąd do treści tych nagrań podszedł z dużą ostrożnością. W części, w jakiej K. S. spontanicznie opisywał treść wzajemnych zależności pomiędzy nim a K. T. i powodem, pozwala na przyjęcie wskazywanej przez powoda wersji, że pierwotnie kontakt z K. S. miał K. T. i on ustalił za jaką cenę posiadacz samochodu chce go odsprzedać i on przekazał tę informację M. W. (1). Nie może budzić jednak wątpliwości, że to M. W. (1) zawierał z K. S. umowę, że to on dawał mu pieniądze, by posiadacz pojazdu zapłacił za pozostałe raty leasingu i po nabyciu pojazdu, by odsprzedał go M. W. (1). Świadczy o tym chociażby to, co podał w czasie jednej z rozmów z powodem K. S., że tego samego dnia, w którym posiadacz pojazdu otrzymał pieniądze na „wykup leasingu” i oddał samochód, przyjechał do niego K. T., by zabrać koła zapasowe i inne urządzenia wyposażenia pojazdu. Było to wcześniej umówione pomiędzy K. S. i K. T. i miało stanowić dodatkowy dochód dla K. T. za pośredniczenie w transakcji pomiędzy posiadaczem pojazdu a powodem. Taki rodzaj relacji pomiędzy stronami umowy wynikał także z zeznań M. W. (1), który niewątpliwie – co potwierdza w swoich zeznaniach także świadek M. P. (2) – wyłożył pieniądze na zakup samochodu od K. S..

Inną sprawa natomiast jest to, że z racji istotnej roli K. T. przy dojściu do zawarcia umowy, był on traktowany przez K. S. jako osoba reprezentująca interesy M. W. (1). Do tego, by przyjąć pełnomocnictwo od M. W. (1) dla K. T., pozwana powinna tę okoliczność udowodnić. Pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu (art. 98 k.c.) przy czym, stosownie do treści przepisu art. 99 § 2 k.c. pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie. Nawet gdyby przyjąć za prawdziwe, że K. S. zwrócił pieniądze dla M. W. (1), wręczając je do rąk K. T., to brak było podstaw do przypisania K. T. roli pełnomocnika. Tym samym, okoliczność ta nie miała istotnego znaczenia w niniejszej sprawie, gdyż K. S. mógł skutecznie wywiązać się z zobowiązania tylko przez zwrot pieniędzy do rąk M. W. (1). W każdym razie, posłużenie się osobą trzecią przy zwrocie pieniędzy uprawnionemu, musi być traktowane jako działanie podjęte na ryzyko zobowiązanego. Skoro pieniądze te nie trafiły do rąk powoda, to trzeba ocenić, że K. S. nie wywiązał się z obowiązku zwrotu świadczenia. Dla rozwiązania niniejszej sprawy obojętne były okoliczności, dlaczego w ogóle nie doszło do wywiązania się K. S. z zobowiązania przeniesienia własności samochodu na rzecz powoda.

Przy takich ustaleniach trzeba przyjąć, że powoda i K. S. łączyła przedwstępna umowa sprzedaży samochodu. W sytuacji, gdy do zawarcia umowy przyrzeczonej nie doszło, powód K. S. był zobowiązany do zwrotu świadczenia otrzymanego od powoda. Zgodnie z treścią przepisu art. 494 k.c. strona, która odstępuje od umowy wzajemnej, obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała od niej na mocy tej umowy. Skoro powód wezwał pismem z 25 stycznia 2014r. K. S. do zwrotu świadczenia, to w dniu 9 lutego 2014r. świadczenie w zakresie kwoty 38.000,00 zł było już wymagalne. W tych warunkach uwzględniono w całości powództwo powoda i zasądzono na jego rzecz kwotę 38.000,00 zł z ustawowymi odsetkami od 9 lutego 2014r. Kwotę tę zasądzono od pozwanej J. S., która w wyniku spadkobrania stała się uniwersalnym sukcesorem po K. S..

Pozwana nabyła po K. S. spadek w całości z dobrodziejstwem inwentarza, dlatego stosownie do treści przepisu art. 319 k.p.c., w wyroku zawarto zastrzeżenie, że pozwana ma prawo do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie jej odpowiedzialności do stanu czynnego spadku po K. S..

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 k.p.c. Na koszty procesu w kwocie 4.317,00 zł składały się: 1.900,00 zł – opłata sądowa, 2.400,00 zł – wynagrodzenie adwokata, 17,00 zł – opłata skarbowa od pełnomocnictwa.