Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Lidia Kopczyńska

Protokolant: stażysta Sylwia Gawarecka

po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2016 r. w Ciechanowie

na rozprawie

sprawy z powództwa E. M.

przeciwko E. B.

o zapłatę

orzeka

I.  zasądza od pozwanej E. B. na rzecz powódki E. M. kwotę 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 29.04.2014r. do dnia zapłaty;

II.  odnośnie żądania zasądzenie odsetek od dnia 28.02.2014r. do dnia 28.04.2014r. postępowanie w sprawie umarza;

III.  w pozostałym zakresie oddala powództwo;

IV.  nakazuje Skarbowi Państwa- Sądowi Rejonowemu w Ciechanowie wypłacenie E. M. kwoty 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu nadpłaconej części opłaty sądowej, wpłaconej na kwit (...);

V.  zasądza od pozwanej E. B. na rzecz powódki E. M. kwotę 1.517 zł ( jeden tysiąc pięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 444/15

UZASADNIENIE

Powódka E. M., reprezentowana przez adwokata K. K., w pozwie złożonym w dniu 28 kwietnia 2015 r. wnosiła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej E. B. kwoty 10000 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 28 lutego 2014 r. do dnia zapłaty. Ponadto powódka wnosiła o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 28 lutego 2014 r. pożyczyła E. B. kwotę 10000 zł na przeprowadzenie odpłatnego zabiegu operacyjnego. W ustnej umowie strony ustaliły, że pożyczona pozwanej suma zostanie zwrócona w dniu 28 kwietnia 2014 r. w kwocie 10000 zł, bez żadnych odsetek i opłat za okres od 28 lutego 2014 r. do 28 kwietnia 2014 r. Pozwana pokwitowała odbiór kwoty 10000 zł w dniu 28 lutego 2014r. jednakże nie wywiązała się z umowy i pieniędzy nie zwróciła w umówionym okresie. Pomimo wezwań do zapłaty, do chwili wytoczenia powództwa pieniądze nie zostały zwrócone powódce.

Na rozprawie w dniu 25 listopada 20145 r. powódka cofnęła powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia odnośnie odsetek za okres od 28 lutego 2014 r. do 28 kwietnia 2014 r. (oświadczenie k. 44 akt).

Pozwana E. B. wnosiła o oddalenie powództwa.

Pozwana przyznała, że w dniu 28 lutego 2014 r. pożyczyła od E. M. kwotę 10000 zł, fakt, że pieniądze miała zwrócić do 28 kwietnia 2014 r. oraz to, że do chwili obecnej pieniędzy nie oddała. Jednakże zdaniem pozwanej nie była ona zobowiązana do zwrotu tych pieniędzy, gdyż pożyczyła je dla swojego męża P. B. i dlatego to on powinien zwrócić pieniądze powódce.

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 lutego 2014 r. powódka E. M. i pozwana E. B. zawarły ustną umowę pożyczki. E. M. pożyczyła pozwanej kwotę 10000 zł na 2 miesiące tj. do 28 kwietnia 2014r. Pozwana E. B. zobowiązała się oddać powódce kwotę 10000 zł w dniu 28 kwietnia 2014 r., bez żadnych odsetek i opłat. W dniu 28 lutego 2014 r. pozwana pokwitowała odbiór kwoty 10000 zł, jednakże w ustalonym terminie pieniędzy powódce nie zwróciła (dowód: zeznania powódki k. 56 akt, zeznania pozwanej k. 39-40, 56 akt, pokwitowanie k. 7 akt).

Wobec nie zwrócenia pieniędzy, pismem z dnia 24 listopada 2014 r. powódka wezwała pozwaną do zwrotu pożyczki w terminie do 31 grudnia 2014 r. pod rygorem skierowania sprawy do sądu (dowód: kserokopia pisma k. 8 akt).

Na wezwanie do uiszczenia należności pozwana nie udzieliła odpowiedzi i nie zwróciła pieniędzy (bezsporne).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, a w szczególności: pozwu k. 2-3, 15-20 akt, wezwania do zapłaty k. 4-6, 8, 25-28 akt, pokwitowania odbioru pieniędzy k. 7, 24 akt i zeznań powódki E. M. k. 56 akt, pozwanej E. B. k. 39-40, 56 akt.

Jako wiarygodne Sąd ocenił dokumenty, gdyż ich prawdziwość nie budzi wątpliwości i żadna ze stron w toku procesu ich nie kwestionowała. Sąd dał wiarę zeznaniom stron, odnośnie faktu udzielenia pożyczki i terminie jej zwrotu. Powyższe okoliczności znalazły potwierdzenie w przedłożonych dokumentach. Pozwana E. B. przyznała, że pożyczyła pieniądze od powódki E. M.. Kwota oraz termin zwrotu pieniędzy nie był również sporny. Przedmiotem sporu była wyłącznie okoliczność, czy zobowiązanym do zwrotu pożyczki była pozwana czy też jej mąż. W tym zakresie Sąd dał wiarę powódce, iż zobowiązanym do zwrotu pożyczki była pozwana a nie jej mąż P. B.. Strony łączyła ustna umowa, jednakże fakt pobrania pieniędzy został potwierdzony pisemnie przez pozwaną. Podpisując pokwitowanie pozwana nie zaznaczyła, że pożycza pieniądze dla męża. Na pokwitowaniu również brak jest podpisu P. B.. Powyższe spowodowało, że Sąd uznał za prawdziwe twierdzenie powódki, że pożyczyła ona pieniądze wyłącznie E. B., a nie P. B..

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 720. § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W dniu 28 lutego 2014 r. powódka E. M. i pozwana E. B. zawarły ustną umowę pożyczki. E. M. pożyczyła pozwanej kwotę 10000 zł do 28 kwietnia 2014r. Pozwana E. B. pokwitowała odbiór pożyczonej kwoty, jednakże w ustalonym terminie należności nie zwróciła. Strony uzgodniły, że za okres od 28 lutego 2014 r. do 28 kwietnia 2014 r. pozwana nie będzie ponosić odsetek ani innych kosztów. Ponieważ pozwana nie zwróciła pożyczonej kwoty, roszczenie powódki należy uznać za uzasadnione i dlatego Sąd zasądził na jej rzez od pozwanej kwotę 10000 zł.

Jak wynika z art. 476 zdanie pierwsze k.c., dłużnik dopuszcza się zwłoki, gdy nie spełnia świadczenia w terminie, a jeżeli termin nie jest oznaczony, gdy nie spełnia świadczenia niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. Zgodnie zaś z art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności.

Przepis § 1 art. 482 kc ustanawia dopuszczalność żądania odsetek za opóźnienie od zaległych odsetek (zarówno kapitałowych, jak i odsetek za opóźnienie) od chwili wytoczenia o nie powództwa (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 12 lutego 1992 r., I ACr 31/92, OSA 1992, z. 7, poz. 62). Dopuszczalność ta jest niezależna od uprzedniego porozumienia się stron w tym przedmiocie (wyrok Sądu Najwyższego z 13 października 2005 r., IV CK 162/05, LEX nr 186899). Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z 18 maja 1994 r. (III CZP 70/94, OSNC 1994, nr 11, poz. 220) jeżeli strony nie umówiły się inaczej, odsetki od odsetek należy liczyć od dnia wytoczenia powództwa o odsetki.

Powódka cofnęła powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia odnośnie żądania zasądzenia odsetek za okres od 28 lutego 2014 r. do 28 kwietnia 2014 r..

Art. 203 §1 kpc przewiduje, że pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Zgodnie z art. 203 § 4 kpc Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwala na uznanie, iż cofnięcie pozwu w niniejszej sprawie co do odsetek za okres od 28 lutego 2014 r. do 28 kwietnia 2014 r., nie jest sprzeczne z prawem ani zasadami współżycia społecznego, nie zmierza do obejścia prawa oraz nie narusza słusznego interesu stron. W tej sytuacji Sąd uznał częściowe cofnięcie pozwu za prawnie skuteczne.

W myśl art. 355 § 1 kpc Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Wobec skutecznego częściowego cofnięcia pozwu Sąd umorzył postępowanie w sprawie w tej części.

Po częściowym cofnięciu powództwa, powódka wnosiła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej E. B. kwoty 10000 zł z odsetkami od dnia 28 kwietnia 2014 r. Ponieważ strony uzgodniły, ze pożyczka ma być zwrócona w dniu 28 kwietnia 2014 r., to pierwszym dniem w który pozwana pozostawała w zwłoce jest 29 kwietnia 2014 r. Dlatego Sąd zasądził kwotę 10000 zł z odsetkami od dnia 29 kwietnia 2014 r., a w pozostałym zakresie powództwo oddalił.

Pozwana przegrała proces w całości. Zgodnie z zasadą wyrażoną w art 98 §1 i §2 k.p.c. strona przegrywająca zobowiązana jest do zwrotu kosztów procesu. Na koszty składają się: opłata sądowa, którą uiścił powód w kwocie 300 zł oraz koszty zastępstwa procesowego - wynagrodzenie adwokata w kwocie 1200 zł, których wysokość wynika z § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 461 z póź. zm.), 17 zł opłaty od pełnomocnictwa.

Na podstawie art. 80 ust 1 w zw z art. 28 pkt 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U 2014 poz. 1025) Sąd nakazał zwrócić powódce kwotę 200 zł nadpłaconej opłaty sądowej.

Z tych względów Sąd orzekł jak w wyroku.

(...)