Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 listopada 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2015 r. w Szczecinie

sprawy M. F.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o przyznanie renty

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Okręgowego w Gorzowie Wlkp. VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 10 grudnia 2014 r. sygn. akt VI U 332/14

oddala apelację.

SSA Urszula Iwanowska SSA Jolanta Hawryszko SSO del. Beata Górska

Sygn. akt III AUa 113/15

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G., po rozpoznaniu wniosku ubezpieczonej M. F. z 30.12.2013 r., decyzją z 4.03.2014 r. odmówił prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy powołując się na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 24.02.2014 r. ustalające, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. M. F. złożyła od decyzji odwołanie domagając się przyznania renty. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 10 grudnia 2014 r. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonej prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 1.12.2013 na stałe.

Sąd okręgowy ustalił, że M. F., ur. (...), wykształcenie zawodowe sprzedawca, pracowała jako salowa, praczka, palacz kotłowy, sprzedawca. Posiada okresy składkowe i nieskładkowe w wymiarze 31 lat, 4 miesięcy i 26 dni a w ostatnim 10-leciu przed zgłoszeniem wniosku udowodniła wymagany okres ubezpieczenia 10 lat i 5 dni. Ostatnio podlegała ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia od 17.04.1996 r. do 03.01.2014 r.

Rozpoznanie lekarskie wskazuje: - jaskra prawie dokonana w oku prawym i zaawansowana w oku lewym, z resztkowym polem widzenia, korelującym z obrazem tarcz nerwów wzrokowych w badaniu HRT, - zespół bólowy kręgosłupa na tle zmian zwyrodnieniowych bez istotnej dysfunkcji ruchowej, objawów korzeniowych i ubytkowych oraz nadciśnienie tętnicze. Ze względu na stan narządu wzroku M. F. jest całkowicie trwale niezdolna do pracy od 28.09.2012r. Powodem niezdolności jest resztkowe pole widzenia obojga oczu korelujące ze zmianami tarcz nerwów wzrokowych, obserwowanych oftalmoskopowi oraz z badaniem HRT.

Sąd Okręgowy przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych z dziedzin odpowiadających schorzeniom ubezpieczonej okulisty oraz specjalisty medycyny pracy. Biegła okulista oceniła, że powodem niezdolności do pracy jest resztkowe pole widzenia obojga oczu, korelujące ze zmianami tarcz nerwów wzrokowych, obserwowanych oftalmoskopowo oraz z badaniem HRT. Za datę początkową niezdolności uznała udokumentowane zmiany w polu widzenia i neuropatię jaskrową obu nerwów wzrokowych , czyli 28.09.2012 data wykonania perymetrii statycznej. Biegła wyjaśniła, że termin jaskra prawie dokonana oznacza, że doszło do krytycznego uszkodzenia nerwu wzrokowego, przejawiającego się zaawansowaną neuropatią nerwu wzrokowego i krytycznie zwężonym polem widzenia przy zachowanej dość dobrej ostrości wzroku. Nagła utrata widzenia jest w takich przypadkach kwestią czasu. Każda zwyżka ciśnienia wewnątrzgałkowego może spowodować nieodwracalną ślepotę najpierw prawego, potem lewego oka. Biegła nie zgodziła się z orzeczeniem KL ZUS wskazując, że pole widzenia, dołączone do orzeczenia, jest niemożliwe do wykorzystania, gdyż nie opisano warunków jego wykonania (wielkość znaczka i jego jasność), co jest niezbędne dla prawidłowej oceny. Ponadto wynik badania kinetycznego pola widzenia nie koreluje ani ze stanem klinicznym, ani z wynikami badań (głównie HRT) zamieszczonymi w pliku dokumentacji medycznej ZUS. Nie jest możliwe, aby prawie całkowicie uszkodzony nerw wzrokowy wygenerował tak dobre pole widzenia, jak ukazano w konsultacji. Natomiast biegła specjalista medycyny pracy wskazała, że opinia specjalisty chorób oczu jest wiodącą w przedmiotowej sprawie. Zawężenie pola widzenia, niedowidzenie oraz możliwość nagłej utraty wzroku nie pozwala na zatrudnienie nawet do lekkiej pracy fizycznej. Zdaniem sądu okręgowego zastrzeżenia organu rentowego do opinii nie zawierały merytorycznych zarzutów, stąd wnioski o powołanie nowego biegłego sąd oddalił. Biegła okulista ustosunkowała się do opinii konsultanta pozwanego wyczerpująco, a sąd ww. argumentację podzielił. Sąd I instancji opinię biegłych ocenił jako wiarygodną.

Sąd I instancji wydał rozstrzygnięcie w oparciu o przepisy art. 57, art. 58 ust. 1, art. 12 i art. 13 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. 2013.1440 j.t.). Wobec oceny, że ubezpieczona jest całkowicie i trwale niezdolna do pracy zgodnej z kwalifikacjami, sąd okręgowy zmienił decyzję z 4.03.2014r. i przyznał ubezpieczonej prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na stałe od 1.12.2013 r. tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym złożyła wniosek.

Apelację od wyroku złożył organ rentowy zarzucając naruszenie art. 227 k.p.c. i art. 233 § 1 k.p.c. polegające na dowolnej ocenie materiału dowodowego, w wyniku pominięcia wniosku dowodowego o przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego okulisty i z zakresu medycyny pracy, celem wydania opinii rozstrzygającej. Organ rentowy wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania, ewentualnie o uchylenie wyroku.

Sąd Apelacyjny rozważył sprawę i uznał, że apelacja była niezasadna.

Rozstrzygnięcie sądu okręgowego było prawidłowe, ponieważ postepowanie dowodowe zostało właściwie przeprowadzone i doprowadziło do jednoznacznych ustaleń w zakresie przesłanki niezdolności do pracy. Powołani w sprawie biegli wyczerpująco wskazali przesłanki, którymi kierowali się kwalifikując, że ubezpieczona jest całkowicie i trwale niezdolna do pracy. W ocenie sądu apelacyjnego wnioski opinii biegłych pozwoliły na jednoznaczne stwierdzenie, że schorzenia układu wzroku nie pozwalały na przyjęcie, że M. F. była zdolna do pracy zgodnej z posiadanymi przez nią kwalifikacjami.

Istotną kwestią w rozpoznawanym przypadku były właśnie kwalifikacje ubezpieczonej, co zdaje się pominął apelujący. Ubezpieczona wykonywała bowiem ciężką fizycznie pracę salowej, posiada kwalifikacje zawodowe sprzedawca, nie posiada natomiast kwalifikacji do pracy umysłowej. Z opinii biegłych wynika jednoznacznie, że ubezpieczona nie może wykonywać żadnej, nawet lekkiej pracy fizycznej. W takim kontekście zarzuty organu formułowane w zakresie poprawności procedury są niezrozumiałe. W sprawie nie ma konieczności prowadzenia kolejnego dowodu, skoro biegli stwierdzili, że z uwagi na zaawansowane schorzenie narządu wzroku stanowczo należy wykluczyli możliwość pracy ubezpieczonej jako pracownika fizycznego. Należy przy tym wytknąć organowi rentowemu, że już na etapie postępowania administracyjnego lekarz konsultant ZUS wskazał, że ubezpieczona nie może wykonywać ciężkich prac fizycznych. To stwierdzenie w uzasadnieniu orzeczenia lekarskiego zostało jednak sparafrazowane, a przy tym zupełnie pominięto okoliczność, że praca salowej należy do kategorii ciężkiej pracy fizycznej. W sprawie wnioski opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów były zbieżne z wnioskami lekarza konsultanta ZUS, co czyni niezasadnym zarzuty organu rentowego w zakresie naruszenia przepisów proceduralnych.

Mając na uwadze przedstawione w sprawie stanowisko, sąd apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację organu rentowego.

SSA Urszula Iwanowska SSA Jolanta Hawryszko SSO del. Beata Górska