Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy
w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Sylwia Roszak

Protokolant stażysta Paulina Piotrowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2015 r. w B.

sprawy z powództwa B. M.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4 166,01 zł (cztery tysiące sto sześćdziesiąt sześć złotych jeden grosz) z ustawowymi odsetkami od dnia 27 października 2014 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałej części;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1010,72 zł (jeden tysiąc dziesięć złotych siedemdziesiąt dwa grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Sylwia Roszak

UZASADNIENIE

Powód (...).M. M. w pozwie wniesionym w dniu 22 maja 2015 roku wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ż. na jego rzecz kwoty 5.036,86 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty:

- 4.298,86 zł od dnia 27 października 2014 r. do dnia zapłaty,

- 738,00 zł od dnia 8 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwany zamówił u powoda wydruk po 2000 sztuk etykiet, z prośbą o uprzednie przesłanie szczegółów zamówienia do potwierdzenia przed rozpoczęciem produkcji. Powód wyjaśnił, że w mailu podano pozwanemu cenę za 1000 sztuk za etykietę 1 L: 639,75 i za etykietę 1 kg: 813,75 zł oraz koszt polimeru: 120 zł za każdy skorygowany polimer. Powód podał, że pozwany potwierdził ceny, czym uruchomił realizację zamówienia. Stwierdził, iż po realizacji zamówienia kierował korespondencję do pozwanego w celu odebrania towaru. Powód podał, że pozwany odmówił zapłaty kwestionując zamówienie i odmówił przyjęcia faktur, które były kilkukrotnie wysyłane do pozwanego.

W piśmie z dnia 22 czerwca 2015 roku pełnomocnik powoda wskazał, iż imię i nazwisko powoda brzmi B. M..

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany przyznał, że współpracował z powodem od 2013 r. i zamawiał u niego druk etykiet na opakowania produkowanych przez siebie wyrobów. Pozwany podał, że cena netto za 1 sztukę etykiet kształtowała się na poziomie od 9 do 14 gr/sztukę przy zamówieniu 10000 sztuk oraz, że do kosztów druku doliczany był koszt przygotowania każdego rodzaju etykiet do druku (wykonania polimeru) w kwocie 120 zł za sztukę. Pozwany przyznał, że potwierdził ceny wskazane przez powoda w pozwie jednakże wskazał, że spodziewał się, że cena netto wyniesie odpowiednio 32 grosze za sztukę etykiety 1 L i ok. 41 groszy za sztukę 1 kg oraz 120 zł za jeden skorygowany polimer. Następnie pozwany wyjaśnił, że powód przesłał przesyłkę zawierającą 2600 sztuk etykiet 1 KG (...) + oraz 2500 sztuk etykiet 1,5 kg (...), a także fakturę. Pozwany wskazał, że liczba sztuk etykiet była niezgodna z zamówieniem, a faktura była znacznie zawyżona. Stwierdził, że umowa została zrealizowana niezgodnie z treścią zamówienia i odmówił przyjęcia przesyłki oraz niezwłocznie powiadomił powoda, że nie może zaakceptować podanej kwoty. Według pozwanego zamówienie opiewało na 2000 sztuk etykiet 1 L (K.) za 639,75 zł, 2000 sztuk etykiet 1 L (O.) za 639,75 zł, 2000 sztuk etykiet 1 Kg (...) + za 813,75 zł, 2000 sztuk etykiet 1 kg (...) za 813,75 zł oraz niezbędne polimery w liczbie 4 sztuk po 120 zł za sztukę. W opinii pozwanego za całe zamówienie winien zapłacić 4.166,01 zł brutto.

W piśmie procesowym z dnia 19 sierpnia 2015 r. powód wyjaśnił, że przedmiotem sprawy jest indywidualne zamówienie, dla którego cena za sztukę (etykietę) została ustalona przez strony i jednoznacznie zaakceptowana przez pozwanego. Powód wskazał, że przywołane przez pozwanego wcześniejsze zamówienia przy nakładzie 10000 sztuk, było 5 krotnie wyższe. Powód wyjaśnił, że przy znacznie niższym nakładzie koszty produkcji są wyższe, a przywołane przez stronę pozwaną fakty, tylko dowodzą słuszności roszczenia zarówno co do istoty, jak i co do wysokości.

Sąd ustalił, co następuje:

Strony pozostawały w stałych stosunkach gospodarczych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej pozwany zamawiał u powoda etykiety samoprzylepne.

okoliczność bezsporna

Pozwany zamówił u powoda wydruk etykiet w ilości po 2000 sztuk. Pracownik powoda poinformował pozwanego, iż powód nie posiada w cenniku oferty dla nakładu 2000 sztuk i jednocześnie podał cenę dla etykiet 1 L: 639,75 zł netto oraz dla etykiet 1 kg: 813,75 zł netto. Koszt skorygowanych polimerów wynosił 120 zł za sztukę. Zamówienie opiewało na 2000 sztuk etykiet 1 L za 639,75 zł, 2000 sztuk etykiet 1 L za 639,75 zł, 2000 sztuk etykiet 1 Kg (...) + za 813,75 zł, 2000 sztuk etykiet 1 kg (...) za 813,75 zł oraz niezbędne polimery w liczbie 4 sztuk po 120 zł za sztukę. Pozwany zaakceptował podane ceny za 2000 sztuk, a powód przystąpił do realizacji zamówienia.

Dowód: korespondencja mailowa – k. 11-12 ¹ akt, zeznania strony pozwanej - prezesa zarządu B. S. - protokół rozprawy na płycie CD – k. 63 akt , protokół skrócony k. 61 akt.

Standardowo polimery doliczane są do danej etykiety. Cena za sztukę uzależniona jest od ilości etykiet, która jest niższa przy jej znacznej ilości bowiem koszty uzbrojenia maszyny są wysokie.

Dowód: zeznania świadka M. K. (1) – protokół rozprawy na płycie CD – k. 63 akt, protokół skrócony k. 60v.-61 akt.

Powód wykonał etykiety w 4 wzorach, każdy po 2000 sztuk i dostarczył je pozwanemu wraz z fakturą, w tym dwa wzory o pojemności w litrach i dwa o pojemności w kilogramach.

dowód: zeznania świadka M. K. (2) – protokół rozprawy na płycie CD – k. 63 akt, protokół skrócony k. 60v.

Powód wystawił pozwanemu fakturę VAT w dniu 26 września 2014 r. na łączną kwotę 5.399,86 zł tytułem wydrukowanych etykiet oraz dwóch użytych polimerów (koszt przygotowania etykiet do druku) z terminem płatności do 26 października 2014 r. Pozwany odmówił akceptacji należności za wystawioną fakturę wskazując, iż jest ona zawyżona i jest niezgodna z zamówieniem.

W dniu 7 listopada 2014 r. powód skorygował powyższą fakturę o kwotę 1.101,00 zł jako przyczynę podając ilość niezgodną z zamówieniem. W tym samym dniu powód wystawił pozwanemu fakturę VAT na łączną kwotę 738,00 zł tytułem kosztów przygotowania etykiet do druku ( 5 polimerów)

Dowód: faktura VAT nr: (...), k. 13 akt, faktura korygująca nr 1K/ (...) – k. 14 akt, faktura VAT nr (...):/ (...) – k. 15 akt., korespondencja mailowa – k. 34-37 akt, zeznania świadka M. K. (2) – protokół rozprawy na płycie CD – k. 63 akt, protokół skrócony k. 60v.

Powód wezwał pozwanego do odbioru z magazynu zamówionych etykiet i zapłaty należności w terminie wskazanym w fakturach.

Dowód: pismo z dnia 07.11.2014 r. - k. 16-17 akt

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dał wiarę zgromadzonym dowodom w niniejszej sprawie, zarówno przedłożonym dokumentom, które nie budziły wątpliwości co do swej autentyczności, jak i zeznaniom świadka S. S. i prezesa zarządu pozwanego - B. S., gdyż były one spójne i logiczne oraz ze sobą korelowały.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka M. K. (2) w zakresie twierdzeń, iż pozwany wiedział, że cena podana w ilościach obejmuje 1000 sztuk etykiet. W tej części zeznania świadka pozostają sprzeczne zarówno z korespondencją mailową jak i zeznaniami świadka S. S. i strony pozwanej. Z żadnej okoliczności nie wynikało, że ceny są podawane za 1000 sztuk. W tym zakresie zeznania omawianego świadka są nielogiczne.

W przedmiotowej sprawie nie było wątpliwości co do charakteru prawnego stosunku zobowiązaniowego łączącego strony. Strony zawarły umowę o dzieło, której przedmiotem było wykonanie przez powoda dla pozwanego etykiet. Nie było również sporu co do tego, że powód wykonał etykiety jednakże pozwany podniósł, iż cena za wykonane dzieło była zawyżona. Pozwany kwestionował również ilość zamówionych etykiet. W związku z powyższym pozwany uznał, że powód nie wykonał umowy a tym samym nie należy mu się wynagrodzenie.

Zgodnie natomiast z art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Umowa o dzieło ma charakter konsensualny, odpłatny i wzajemny. Do essentiale negotii umowy o dzieło należy określenie dzieła, jak również wynagrodzenia za nie.

W przedmiotowej sprawie strony ustaliły, że pozwany zapłaci kwotę 639,75 zł dla etykiet 1 L, 813,75 zł dla etykiet 1 kg oraz 120,00 zł za każdy skorygowany polimer. Jak wynika z przeprowadzonych dowodów, a co też przyznał pozwany w swoich twierdzeniach, zamówienie opiewało na 2000 sztuk etykiet 1 L (K.) za 639,75 zł, 2000 sztuk etykiet 1 L (O.) za 639,75 zł, 2000 sztuk etykiet 1 Kg (...) + za 813,75 zł, 2000 sztuk etykiet 1 Kg (...) – za 813,75 zł oraz 4 polimery po 120 zł za sztukę. Takie zamówienie został też zrealizowane.

Zdaniem Sądu powód nie wykazał, aby oferta zawierała cenę za 1000 sztuk. Z przedstawionej korespondencji mailowej wynika bowiem, iż pozwany zamawiał etykiety w ilości 2000 sztuk za pakiet i cena za taką ilość została podana, co wynika z e maila z dnia 18 września 2013 roku podpisanego przez M. K. (2). Stwierdzenie, iż „w cenniku nie ma ceny dla nakładu 2000 sztuk zatem podaję cenę: …..” może oznaczać jedynie tyle, że pracownika powoda podał cenę za 2000 sztuk. Treść tego zapisu w żadnej mierze nie świadczy, iż jest to cena za 1000 sztuk, a wyłącznie cena za 2000 sztuk, która nie jest w cenniku pozwanego. Trzeba podkreślić, że zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia tego faktu spoczywał na powodzie, który z faktu tego wywodził skutki prawne. Powód nie wykazał, iż wskazana w e mailu cena jest za 1000 sztuk. Nie ma żadnych racjonalnych powodów, aby uznać, iż tak faktycznie było. Powód nie udowodnił także ilości użytych polimerów, a zatem należało uznać, za właściwą ilość przyznaną przez pozwanego, który jako niezbędne wskazał 4 skorygowane polimery.

Bezspornym było również, że pozwany nie zapłacił powodowi ceny wskazując, że wcześniejsze zamówienia zawierały znacznie niższe ceny za sztukę zamówionego towaru.

W tym zakresie Sąd uznał za wiarygodne twierdzenia powoda poparte zeznaniami świadka M. K. (2), iż powyższe różnice spowodowane są kosztami uzbrojenia maszyny, które są wyższe przy niskich nakładach produkcji. Nadto pozwany zaakceptował ceny zawarte w korespondencji mailowej.

Wyjaśnić również należy, iż Sąd uznał, że pozwanemu nie przysługiwało prawo do odstąpienia od umowy, ani na na mocy art. 635 k.c., ani też na podstawie art. 636 k.c., czy też art. 644 k.c. W myśl przepisu art. 635 k.c., jeżeli przyjmujący zamówienie opóźnia się z rozpoczęciem lub wykończeniem dzieła tak dalece, że nie jest prawdopodobne, żeby zdołał je ukończyć w czasie umówionym, zamawiający może bez wyznaczenia terminu dodatkowego od umowy odstąpić jeszcze przed upływem terminu do wykonania dzieła. Zgodnie zaś z art. 636 § 1 k.c. jeżeli przyjmujący zamówienie wykonywa dzieło w sposób wadliwy albo sprzeczny z umową, zamawiający może wezwać go do zmiany sposobu wykonania i wyznaczyć mu w tym celu odpowiedni termin. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu zamawiający może od umowy odstąpić albo powierzyć poprawienie lub dalsze wykonanie dzieła innej osobie na koszt i niebezpieczeństwo przyjmującego zamówienie. Natomiast w myśl art. 644 k.c. dopóki dzieło nie zostało ukończone, zamawiający może w każdej chwili od umowy odstąpić płacąc umówione wynagrodzenie. Jednakże w wypadku takim zamawiający może odliczyć to, co przyjmujący zamówienie oszczędził z powodu niewykonania dzieła.

Wykonanie prawa odstąpienia od umowy następuje przez złożenie przyjmującemu zamówienie jednostronnego oświadczenia woli, którego skuteczność jest uzależniona od dojścia do adresata w taki sposób, że mógł się on zapoznać z jego treścią (art. 61 kc). Zgodnie z art. 494 kc strona, która odstępuje od umowy wzajemnej (a taką niewątpliwie jest zawarta przez strony umowa o dzieło), obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała od niej na mocy umowy; może żądać nie tylko zwrotu tego, co świadczyła, lecz również naprawienia szkody wynikłej z niewykonania zobowiązania.

W przedmiotowej sprawie bezspornym było, że powód wykonał zamówione dzieło tym samym oświadczenie woli pozwanego wyrażone w mailu z dnia 02.10.2014 r. nie można było uznać za skuteczne odstąpienie od umowy. Pozwany nie przedstawił żadnych dowodów potwierdzających opóźnienie w wykonaniu dzieła, które upoważniałoby go do odstąpienia od umowy na podstawie art. 635 k.c, nie wykazał także nienależytego wykonania dzieła – jego wad, co mogłoby być podstawą odstąpienia od umowy na podstawie art. 636 § 1 k.c., ani także, że zaszły przesłanki do odstąpienia od umowy na podstawie art. 644 k.c.

Pozwany nie był uprawniony do odstąpienia od umowy tylko dlatego, iż powód naliczył w fakturze wynagrodzenie wyższe niż uzgodnione. Winien on odebrać towar, a następnie za niego zapłacić w kwocie umówionej. Odesłanie etykiet nie upoważniało powoda do odmowy zapłaty wynagrodzenia. Zgodnie z art. 642 § 1 k.c. w braku odmiennej umowy przyjmującemu zamówienie należy się wynagrodzenie w chwili oddania dzieła

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że powództwo z tytułu wynagrodzenia za wykonane dzieło – wydruk etykiet oraz za wykonane polimery zasługuje na uwzględnienie i na podstawie art. 627 k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.166,01 zł (2 razy po 2000 sztuk za 639,75 zł i 2 razy za 2000 sztuk po 813,75 zł oraz 4 polimery po 120 zł).

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. zasądzając je od dnia 27 października 2014 r. do dnia zapłaty.

Sąd oddalił powództwo w części ponad żądanie wynikające z umowy oraz w części dotyczącej odsetek od kwoty 738,00 zł.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. dokonując stosunkowego rozdzielenia kosztów i nakładając na strony obowiązek zwrotu kosztów postępowania. Mając na uwadze wartość przedmiotu sporu, a zasądzoną kwotę, powód wygrał sprawę w 83%, zaś przegrał w 17 %. Koszty, jakie poniósł powód to kwota 1467 zł. Na powyższą kwotę składa się kwota 250 zł tytułem opłaty od pozwu, kwota 1200 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika ustalonego w oparciu o § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) i kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Koszty poniesione przez pozwanego wyniosły 1217 zł i objęły opłatę od pełnomocnictwa 17 zł, wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika 1200 zł (§ 6 pkt 4 wyżej powołanego Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości). Strona powodowa wygrała sprawę w 83 %, a więc należą jej się koszty w kwocie 1217,61 zł. W przypadku strony pozwanej, która wygrała sprawę w 17 % należny zwrot wynosi 206,89 zł (17 % całkowitych kosztów). W tym stanie rzeczy, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1010,72 zł stanowiącą różnicę pomiędzy kosztami należnymi stronom.

SSR Sylwia Roszak