Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 grudnia 2015 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy M. w W. VIII Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Bazan

Protokolant: Mariola Wyglądała, M. N., C. M., M. K., W. Z., M. B. (1)

przy udziale Prokuratora: Jarosław Serownik, K. B., M. C., M. G., M. W., U. T., T. Ł., E. P., J. W., D. S.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 26 lipca 2013 r., 22 października 2013 r. 12 grudnia 2013 r. 13 lutego 2014 r., 16 kwietnia 2014 r., 2 czerwca 2014 r., 5 sierpnia 2014 r., 14 stycznia 2015 r., 18 marca 2015 r., 15 maja 2015 r., 20 sierpnia 2015 r., 25 listopada 2015 r.

sprawy:

J. R. (1) , syna K. i B. z domu C., urodzonego (...) w S.

oskarżonego o to, że:

w dniu 29.11.2010 r. w W. przy ul. (...) będąc prokurentem (...) Sp. z o.o. przywłaszczył powierzone mienie w postaci maszyny do mieszania i dozowania poliuretanu R. - (...) 250 PU NV o numerze seryjnym (...) o wartości 60.000 zł, którą otrzymał od (...) Sp. z o.o. na podstawie umowy użyczenia z dnia 23 lipca 2008 r.,

tj. o czyn z art. 284 § 2 kk

orzeka:

I  Oskarżonego J. R. (1) uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu

II  Na podstawie art. 632 pkt 2 kpk koszty procesu przejmuje na rachunek Skarb Państwa;

Sygn. akt VIII K 272/12

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 4 grudnia 2015 r.

J. R. (1) oskarżony został o to, że w dniu 29 listopada 2010 r. w W. przy ul. (...) będąc prokurentem firmy (...) Sp. z o.o. przywłaszczył powierzone mienie w postaci maszyny do mieszkania i dozowania poliuretanu R. - (...) 250 PU NV o numerze seryjnym (...) o wartości 60 000 zł., którą otrzymał od (...) Sp. z o.o. na podstawie umowy użyczenia z dnia 23 lipca 2008 r., tj. o czyn z art. 284 § 2 k.k.

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Spółki (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. współpracowały ze sobą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka (...) Sp. z o.o. prowadząca działalności m.in. w zakresie sprzedaży mas uszczelniających, dostarczała materiały do produkcji szyb zespolonych firmie (...) Sp. z o.o., prowadzonej produkcję okien. Produkcję okien wykonywano w zakładzie produkcyjnym w S., W dniu 23 lipca 2008 r. spółka (...). z o.o zawarła ze spółką (...) Sp. z o.o. umowę użyczenia maszyny do mieszkania i dozowania poliuretanu marki R. - (...) 250 PU NV ( k.58-62). W aneksie do tej umowy wartość maszyny ustalono na kwotę 25 000 euro, co po przeliczeniu stanowi 100 000 złote, zaś firma (...) Sp. z o.o. zobowiązała się do zakupu od firmy (...) Sp. z o.o. materiałów do produkcji okien wytwarzanych z wykorzystaniem użyczonej maszyny do mieszkania i dozowania poliuretanu ( k.63). Maszyna ta była w posiadaniu spółki (...) Sp. z o.o. na podstawie umowy leasingu zawartej pomiędzy (...) Sp. z o.o. a (...) Funduszem (...). Maszyna ta stanowiła jeden z elementów linii produkcyjnej do wytwarzania okien znajdującej się w zakładzie produkcyjnym spółki (...) Sp. z o.o. mieszczącym się w S.. Maszyna ta została dostarczona do zakładu produkcyjnego w S. w dniu 8 stycznia 2009 r. (k.32). Do czerwca 2010 roku (...) Sp. z o.o. przekazywała spółce (...) Sp. z o.o. umówione opłaty za użytkownie wymienionej wyżej maszyny. Wówczas doszło do zaprzestania współpracy pomiędzy spółkami (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. Spółka (...) Sp. z o.o. wystąpiła z roszczeniami przeciwko spółce (...) Sp. z o.o., uznają iż dostarczony jej towar był wadliwy i poniosła z tego powodu znaczne straty. Spółka (...) Sp. z o.o. nie uznała roszczeń spółki (...) Sp. z o.o. (k.46-47, 49-53, 55). W dniu 27 stycznia 2010 r (...) Sp. z o.o. wypowiedziała spółce umowę użyczenia maszyny R. - (...) 250 PU NV.(k.54). Po wypowiedzeniu umowy użyczenia maszyna R. - (...) 250 PU NV pozostawała w zakładzie produkcyjnym firmy (...) Sp. z o.o., który mieścił się w miejscowości S. przy ul. (...). M. B. 183. Pismami z dnia 27 października 2010 r. i 23 listopada 2010 r. spółka (...) Sp. z o.o. zwrócił się do (...) Sp. z o.o. o zapłatę zaległych faktur oraz o zwrot maszyny będącej przedmiotem umowy użyczenia z dnia 23 lipca 2007 r. (k.24,25).

W związku z zaprzestaniem prowadzenia działalności przez firmę (...) Sp. z o.o. J. R. (2) prowadził ze Z. R. (1) rozmowy dot. sprzedaży linii technologicznej do produkcji okien. W rozmowach tych nie uczestniczył J. R. (1).

W dniu 10.01.2011 r. (...) sp. z o.o. wystawiła fakturę VAT nr (...). W fakturze tej jako nabywca została wskazana J. R. (3). W fakturze tej jako przedmioty sprzedaży wskazano elementy linii produkcyjnej identycznej jak te, które zostały wyszczególnione w załączniku do umowy sprzedaży zawartej w dniu 12.01.2011 r. pomiędzy (...) Sp. z o.o. a Z. R. (1) (k. 502, k. 109). Wśród maszyn opisanych w fakturze pod pozycją 10 opisana została maszyna: (...) S. (...) nr (...). Sprzedawca określił wartość maszyn na kwotę 800 538,13 PLN. (k. 502, k. 109). J. R. (3) zbyła w/w maszyny i urządzenia spółce (...) Sp. z o.o.

W dniu 12.01.2011 r. w S. pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. Al. (...) lok. 27 – sprzedającym, a Z. R. (1) – kupującym, zawarta została umowa sprzedaży linii produkcyjnej do produkcji okien. Do umowy dołączony został załącznik nr 1 zawierający spis maszyn i urządzeń objętych umową sprzedaży zwierający 21 pozycji. Wśród maszyn opisanych w tym załączniku, pod pozycją 10 opisana została maszyna: (...) S. (...) nr (...). Sprzedawca określił wartość wszystkich maszyn wchodzących w skład linii produkcyjnej na kwotę 1 150 000 PLN. Sprzedawca oświadczył, iż maszyny szczegółowo określone w załączniku do umowy należą do sprzedającego, są wolne od wad prawnych, w tym wszelkich praw osób trzecich i jakichkolwiek innych obciążeń i zabezpieczeń.. Umowę tą w imieniu firmy (...) Sp. z o.o. podpisał - J. R. (1) ( k. 109). J. R. (1) został upoważniony do podpisanie tej umowy w imieniu spółki (...) Sp. z o.o. przez swojego brata J. R. (2) ( k.457-460 zeznania J. R. (2) ).

Po podpisaniu umowy M. R. - (...) 250 PU NV znajdowała się w zakładzie produkcyjnym w S. do czasu przeprowadzenia w tym zakładzie czynności przeszukania, tj. do dnia 3 listopada 2011 r. Do tego czasu była używana do produkcji okien, nie była z zakładu usuwana, nie była nikomu użyczana ( k.103-105, k.106-107).

W dniu 3 listopada 2011 r. maszyna R. - (...) 250 PU NV została zwrócona spółce (...). Pokwitowanie odbioru maszyny podpisał A. S. ( k. 108).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

wyjaśnień oskarżonego J. R. (1) ( k.143-144, 285a-289, 306-310 ), zeznań świadków A. S. ( k. 31-32, 43-44, 315-319,), Z. R. (1) (k. 106-107, 329-331, 618-619, 620), M. T. ( k. 384-385), J. R. (2) (k. 457-460, 619-620), oraz dokumentów: zawiadomienie o przestępstwie (k.6-7), umowa użyczenia wraz z załącznikami ( k.18-23), pismo do T. G. (k. 24), wezwanie do zapłaty (k. 25-26), umowa leasingu operacyjnego (k. 27-30), protokół przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie ( k. 31-32), decyzja o odmowie wypłaty odszkodowania ( k. 35-36), pismo do T. G. (k. 37), wezwanie do zapłaty (k. 38-39, 40), reklamacja ( k. 45, 48), pismo do T. G. (k. 55), odpis z KRS ( k. 68-71), protokół przeszukania ( k. 103-105), pokwitowanie ( k.108), umowa sprzedaży z dnia 12.01.2011 r. (k. 109), postanowienie komornika sądowego ( k. 302), wyrok zaoczny – kserokopie ( k. 303-303a), decyzja (k. 304-305), odpis pełny z KRS ( k. 348-350), kserokopie części akt rejestrowych (k. 425-448), odpis pełny z KRS ( k. 492-496), pismo J. R. (3) ( k. 499), faktura VAT nr (...) z dnia 10.01.2011 r. ( k. 500).

Wyjaśnienia oskarżonego wespół z pozostałymi dowodami ujawnionymi na rozprawie Sąd ocenił w oparciu o reguły art. 7 k.p.k., zgodnie z którymi Sąd ocenia dowody swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, jak i wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego.

Oskarżony J. R. (1) na etapie postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, iż spółce (...) był zatrudniony na stanowisku dyrektora. Zajmował się rzeczami technicznymi i częściowo sprzedażą produktów. Dbał o ciągłość produkcji. Oskarżony podał, iż T. G. współpracowała z firmą (...) Sp. z o.o. Kupowali od nich poliuretan, butyl, sito molekularne narożniki, szprosy, ramki kolorowe i inny niezbędny asortyment do produkcji szyb zespolonych. T. G. kupiła też od (...) maszynę do mieszania i dozowania poliuretanu. Mieli za nią zapłacić około 100 000 zł. Płacili w ratach, gdyż była to forma leasingu. Dalej oskarżony podał, iż cały czas współpracowali z firmą (...), współpraca układała się dobrze do czasu gdy dostali zły poliuretan i zareklamowali go. Rozmowy w sprawie reklamacji prowadzone z firmą (...) nie przyniosły pozytywnego rezultatu. Klienci firmy (...) wystąpili wobec tej firmy z żądaniami rekompensaty lub wymiany wadliwych okien. W związku z taką sytuacją firma (...) wystawiła firmie (...) oświadczenie o potrąceniu wzajemnych roszczeń. Innych kroków prawnych wobec (...) Instrument firma (...) nie podjęła. T. G. wstrzymała wypłatę firmie (...) należnych rat za maszynę, zgodnie z oświadczeniem. Oskarżony wyjaśnił, iż koszty jakie poniosła firma (...) aby wyjść z twarzą wobec klientów znacznie przekroczyły to co byli winni firmie (...). Znaczna kwota strat poniesiona przez T. G. wynikała z tego, że przez wyprodukowanie wadliwych szyb stracili kompletny produkt, a nie tylko komponent, którym jest poliuretan. Oskarżony podał, iż wie, że na polecenie Prokuratury ta maszyna została zatrzymana przez Policję. Oskarżony wyjaśnił, iż w jego ocenie jest to sprawa cywilna o potrącenie wzajemnych roszczeń. Oskarżony wyjaśnił, iż maszyny nie przywłaszczył sam dla siebie, tylko została ona zatrzymana w spółce. Maszyna została zatrzymana w miejscu, gdzie ustawili ją panowie z (...). Nikt tej maszyny nie chciał ukraść, sprzedać, ona cały czas stała w tym samym miejscu (k. 143-144)

Na rozprawie oskarżony J. R. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, w szczególności, iż podpisując umowę sprzedaży w imieniu firmy (...) był przekonany, że zarządy obu firm dopilnowały formalności, a firma (...) stała się właścicielem maszyny. Stąd wynikało jego oświadczenie w umowie. Oskarżony wyjaśnił, iż doszedł do przekonania, że pomiędzy firmami zostało wszystko załatwione. Oskarżony wyjaśnił, iż nie przypomina sobie aby brał udział w pracach nad umową. Odpowiadając na pytanie pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego oskarżony J. R. (1) wyjaśnił, iż jego przekonanie, o stanie prawnym maszyny wynikało z tego, że była ona w posiadaniu firmy (...), nikt po tą maszynę się nie zgłaszał, z tego co wie, R. dalej zamawiał kleje w firmie (...). w czasie kiedy ta maszyna dalej tam stała (k. 285a-289, 306-310).

Przesłuchany w charakterze świadka Z. R. (1) w swoich zeznaniach opisał okoliczności zakupu całej linii produkcyjnej do produkcji szyb zespolonych. W swoich pierwszych zeznaniach świadek podał, iż negocjacji prowadził z J. R. (1). Podczas uzupełniającego przesłuchania na rozprawie, świadek widząc jednocześnie J. R. (1), i J. R., jednoznacznie zeznał, iż negocjacje co do zakupu całej linii produkcyjnej wraz z maszyną R. - (...) 250 PU NV prowadził z J. R. (2). J. R. (1) widział, tylko raz, podczas podpisywania umowy (k. 106-107, 329-331, 618-619, 620).

Przesłuchany w charakterze świadka J. R. (2) zeznał, w szczególności, iż jego żona J. R. (3) była udziałowcem spółki (...), udzielała tej spółce pożyczki lub kilku pożyczek. Wszystkie maszyny poza tą jedną, która nie była własnością firmy (...) były przewłaszczone pod zabezpieczenie spłaty pożyczki. Później, gdy firma (...) zaprzestała produkcji to została wystawiona faktura na te wszystkie maszyny na J. R. (3). Dalej świadek zeznał, iż jego żona sprzedała te maszyny firmie (...) i następie te maszyny zostały sprzedane Z. R. (2). Świadek podał, iż w związku z tym, iż maszyna została zajęte przez Policję, to pomiędzy firmą (...) i panem R. został zawarty aneks do umowy, w którym ta maszyna została wyjęta z zakresu sprzedaży (k. 457-460). Świadek zeznał, iż w czynnościach związanych z nabyciem maszyn od J. R. (3) przez spółkę (...) nie uczestniczył J. R. (1). Świadek zeznał w szczególności, iż projekt umowy pomiędzy spółką (...) a Z. R. (1) sporządził, któryś z jego pracowników. Świadek zeznał, iż udział J. R. (1) w transakcji pomiędzy Faktorią a Z. R. (1) był taki, że on wtedy jechał do S. do rodziców i został przez świadka poproszony aby podpisał umowę ze Z. R. (1). Świadek zeznał, iż J. R. (1) nie brał czynnego udziału w opracowywaniu treści umowy pomiędzy spółką (...), a Z. R. (k. 457-460).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego J. R. (1) albowiem ich treść nie została skutecznie zakwestionowana żadnymi innymi dowodami przeprowadzonymi i ujawnionymi na rozprawie. Opierając się na zasadach doświadczenie życiowego Sąd uznał, iż opisane przez J. R. (1) zachowanie w zakresie okoliczności podpisania umowy kupna sprzedaży linii produkcyjnej do produkcji szyb zespolonych i jego wiedzy co własności zbywanych elementów linii, mogło mieć miejsce. Nadto wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie są zgodne z zeznaniami świadków Z. R. (1) złożonymi na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2015 r. ( k. 618-619, 620) i J. R. (2). Świadek Z. R. (1) jest osobą obcą dla oskarżonego, brak jest jakichkolwiek podstaw do kwestionowania jego zeznań, w ocenie Sądu nie ma jakichkolwiek podwodów aby uznać, że Z. R. (1) składając zeznania, świadomie lub nieświadomie podawał niezgodnie z rzeczywistością fakty. Oceniając zeznania J. R. (2) Sąd miał na uwadze, iż świadek ten jest bratem oskarżonego i mógł on w sposób świadomy lub podświadomy opisywać przebieg zdarzeń w sposób korzystny dla J. R. (1). Tym niemniej zeznania świadka J. R. (2) są spójne z depozycjami bezstronnego świadka Z. R. (1).

Oceniając zeznania świadków A. S., Z. R. (1), J. R. (2), M. T. Sąd uznał je za wiarygodne. Przy czym oceniając zeznania świadka Z. R. (1) Sąd przyjął jako odpowiadające rzeczywistości w zakresie podmiotu, z którym ten świadek prowadził negocjacje dotyczące zakupu linii produkcyjnej, zeznania złożone przez tego świadka na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2015 r. ( k. 618-619, 620). Zeznając w tym dniu świadek Z. R. (1) zobaczył na sali rozprawa braci R. – J. R. (1) i J. R. (2). Widząc J. R. (2) i J. R. (1) świadek Z. R. (1) jednoznacznie zeznał, iż wszelkie negocjacje dotyczące zakupu linii produkcyjnej prowadził z J. R. (2). W ocenie Sądu składając zeznania na wcześniejszym etapie postępowania świadek mógł pomylić imiona braci, dlatego też wówczas twierdził, iż negocjacje prowadził z J. R. (1).

Zeznania przesłuchanych w toku postępowania świadków A. S., Z. R. (1), J. R. (2), M. T. oraz wyjaśnienia oskarżonego J. R. (1) co do zasady nie wykluczając się, są ze sobą zbieżne. Opierając się na zasadach doświadczenia życiowego stwierdzić należy, iż przedstawione przez świadków zdarzenia i sytuacje mogły faktycznie mieć miejsce. W toku postępowania nie zgromadzono materiału dowodowego, który mógłby podważyć w całości albo w części treść zeznań złożonych przez świadków.

Nie budziły również żadnych zastrzeżeń co do swej rzetelności, opisane wyżej dokumenty uznane za ujawnione w toku rozprawy. Dokumenty te zostały sporządzone w sposób, fachowy i rzetelny oraz w formie określonej w stosownych regulacjach prawnych. Żadna ze stron nie kwestionował autentyczności i rzetelności tych dokumentów.

Sąd zważył co następuje:

W pierwszej kolejności Sąd Rejonowy jest zobowiązany wskazać, iż naczelnymi zasadami polskiego procesu karnego, którego reguły obowiązują w postępowaniu karnym są: zasada in dubio pro reo i zasada domniemania niewinności.

Godzi się też podkreślić, iż według zasad obowiązującej procedury karnej to nie oskarżony musi udowodnić swoją niewinność, lecz oskarżyciel winien udowodnić winę oskarżonego. Przy czym udowodnić, to znaczy wykazać w sposób nie budzący wątpliwości wiarygodnymi dowodami - bezpośrednimi lub pośrednimi.

Mając na uwadze powyższe, oceniając zgromadzone w sprawie dowody, Sąd doszedł do przekonania, że brak jest dostatecznych podstaw do jednoznacznego ustalenia, że oskarżony dopuścił się przestępstwa zarzucanego mu aktem oskarżenia.

W ocenie Sądu materiał dowodowy zgromadzony w toku postępowania i ujawniony na rozprawie, jednoznacznie wskazuje, iż oskarżony J. R. (1) nie zachował należytej staranności przed podpisaniem umowy sprzedaży linii produkcyjnej zawartej w dniu z dnia 12.01.2011 r. (k. 109). Jako osoba upoważniona do zawarcia umowy w imieniu (...) Sp. z o.o., J. R. (1) nie upewnił się, czy wszystkie maszyny i urządzenia linii produkcyjnej wymienione w załączniku do umowy z dnia 12.01.2011 r. faktycznie należą do firmy (...) Sp. z o.o., czy są wolne od wad prawnych. Nie upewnił się też, czy faktycznie doszło do rozstrzygnięcia sporu pomiędzy firmą (...). Sp. z o.o. a T. G. w zakresie dotyczącym rozstrzygnięcia reklamacji, nie upewnił, się czy faktycznie doszło do potrącenia wierzytelności. W konsekwencji takiego zachowania J. R. (1) podpisując w/w umowę sprzedaży z dnia 12.01.2011 r. złożył niezgodne z prawdą oświadczenie o tym, iż sprzedawane maszyny są wolne do wad prawnych.

Wskazać w tym miejscu należy, iż brak zachowania należytej staranności przez osobę umocowaną do zawarcia umowy kupna – sprzedaży, nie może być automatycznie utożsamiany z realizacją znamion przestępstwa z art. 284 § 2 k.k. Do oceny czy doszło do realizacji znamion przestępstwa przywłaszczenia powierzonego mienia niezbędna jest ocena zamiaru osoby zawierające umowę sprzedaży powierzonego mienia oraz zakres świadomość takiej osoby, co do własności sprzedawanych rzeczy.

Zgodnie z treścią art. 284 § 1 k.k. kto przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą lub prawo majątkowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Zgodnie z § 2 przytoczonego wyżej artykułu kto przywłaszcza sobie powierzoną mu rzecz ruchomą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Przestępstwo określone w art. 284 k.k. należy do kategorii tzw. przestępstw kierunkowych. Kodeks wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel; tym celem jest włączenie cudzej rzeczy ruchomej lub cudzego prawa majątkowego do majątku sprawcy lub postępowanie z tą rzeczą albo prawem majątkowym jak z własnym. Wyklucza to możliwość popełnienia przestępstwa przywłaszczenia z zamiarem wynikowym (por. L. Gardocki, Prawo karne, s. 302; A. Marek, Prawo karne..., s. 530).

Wskazać również należy, iż jak wynika z poglądów doktryny i orzecznictwa nie stanowi przywłaszczenia potrącenie wierzytelności względem pokrzywdzonego. W takim przypadku, niezależnie od oceny podstaw prawnych potrącenia oraz sposobu jego dokonania (np. poprzez złożenie przez sprawcę oświadczenia, z pominięciem drogi sądowej), po stronie dokonującego potrącenia brak jest elementów charakteryzujących stronę podmiotową przywłaszczenia, tj. zamiaru pozbawienia mienia bez jakiegokolwiek ekwiwalentu (por. wyrok SA w Krakowie z 22 listopada 2002 r., II AKa 494/02, KZS 2002, z. 12, poz. 73; B. Michalski (w:) Kodeks karny. Część szczególna, t. II, Komentarz, s. 911).

Wskazać w tym miejscu należy, iż maszyna M. R. - (...) 250 PU NV stanowiła jedynie jeden z wielu elementów linii produkcyjnej, sprzedawanej przez oskarżonego działającego w imieniu firmy (...) Sp. z o.o. Wartość całej linii produkcyjnej sprzedający ocenił na 1 150 000 złote netto, zaś wartość nowej maszyny M. R. - (...) 250 PU NV wynosiła około 85 000 zł., przy czym w momencie sprzedaży maszyna nie była już nowa, zaś wartość niespłaconych rat – jak wynika z zeznań pokrzywdzonego A. S. wynosiła 36 205 zł. ( k. 43 verte). Okoliczności, te oraz błędne przeświadczenie J. R. (1) o potrąceniu wierzytelności, w ocenie Sądu świadczą o tym, iż J. R. (1) nie działał w zamiarze bezpośrednim przywłaszczenia w/w maszyny, co najwyżej mógł się na to godzić. O braku bezpośredniego zamiaru przywłaszczenia maszyny świadczy też fakt, iż do momentu zabezpieczenia jej przez Policję, nie była ona nigdzie ukrywana, nie zmieniano miejsca w którym się znajduje. Maszyna R. - (...) 250 PU NV do momentu zabezpieczenia jej przez Policję cały czas znajdowała się w miejscu, które było znane pokrzywdzonej firmie (...).

Jak wynika z wyjaśnień oskarżonego J. R. (1) podpisując umowę sprzedaży linii produkcyjnej w imieniu spółki (...) Sp. z o.o. pozostawał w przekonaniu, iż kwestie reklamacji, roszczeń firm (...), kwestie potrącenia wierzytelności pomiędzy (...) In i T. G. zostały rozstrzygnięte. Zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy nie daje podstaw podważenia wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie. Jak wynika, z analizy zgromadzonego materiału dowodowego ujawnionego na rozprawie, przekonanie J. R. (1) było błędne. Błędy te zostały spowodowane brakiem należytej staranności, która powinien on zachować jako osoba upoważniona do podpisania umowy sprzedaży linii produkcyjnej.

Reasumując, Sąd uznał za udowodnione to, że oskarżony J. R. (1) – reprezentując spółkę (...) Sp. z o.o. - umową sprzedaży z dnia 12 stycznia 2011 r. sprzedała maszynę R. - (...) 250 PU NV, która to maszyna nie była własnością spółki w imieniu, której podpisywał umowę. Ustalenia te Sad poczynił na podstawie wyjaśnień oskarżonego i zeznań opisanych wyżej świadków oraz na podstawie dokumentów dołączonych do akt sprawy. Sąd uznał, iż zgromadzony w toku procesu i ujawniony na rozprawie materiał dowody nie daje podstawy do przyjęcie, iż zachowanie oskarżonego ukierunkowane było na przywłaszczenie opisanej wyżej maszyny R. - (...) 250 PU NV. Żaden z dowodów ujawniony na rozprawie nie wskazuje bowiem na to aby oskarżony działał w zamiarze bezpośrednimi przywłaszczenia rzeczy.

W związku z poczynionymi ustaleniami, opisanymi wyżej, w ocenie Sądu, w zachowaniu J. R. (1) brak jest znamion typu czynu zabronionego stypizowanego w art. 284 § 2 k.k. Do dekompletacji znamion doszło w wyniku, ustalenia, iż J. R. (1) zawierają ze Z. R. (1) umowę sprzedaży linii do produkcji elementów okien w imieniu firmy (...) Sp. z o.o. nie działał z zamiarem bezpośrednim przywłaszczenia maszyny R. - (...) 250 PU NV. Brak takiego zamiaru, prowadzi do stwierdzenia, że zachowanie J. R. (1) nie wyczerpuje znamion przestępstwa z art. 284 § 2 k.k.

W tym stanie rzeczy Sąd uniewinnił J. R. (1) od zarzucanego mu czynu, uznając, że fakt jego popełnienia przez oskarżonego nie został dowiedziony w sposób dostateczny. Nie dowiedziono bowiem w sposób bezsprzeczny, że J. R. (1) podpisując umowę sprzedaży linii produkcyjnej, działał w zamiarze bezpośrednim przywłaszczenia powierzonej rzeczy.

O kosztach procesu Sąd orzekł stosownie do art. 632 pkt 2 k.p.k. obciążając nimi w całości Skarb Państwa wobec uniewinnienia oskarżonego.