Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2015 r.

Sąd Rejonowy w Gliwicach Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Łukasz Malinowski

Protokolant: Sylwia Pordzik

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2015 roku w Gliwicach

na rozprawie sprawy

z powództwa Ł. K.

przeciwko Gminie G.

o ustalenie uprawnienia do lokalu socjalnego

1.  oddala powództwo;

2.  nie obciąża powoda kosztami procesu;

3.  przyznaje od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Gliwicach na rzecz radcy prawnego M. P. kwotę 738 zł (siedemset trzydzieści osiem złotych) brutto, w tym kwotę 138 zł (sto trzydzieści osiem złotych) podatku VAT, tytułem nieopłaconych kosztów pomocy prawnej świadczonej powodowi z urzędu.

SSR Łukasz Malinowski

UZASADNIENIE

Pozwem Ł. K. żądał ustalenia uprawnienia do zawarcia z pozwaną Gminą G. umowy najmu lokalu socjalnego w związku z orzeczeniem eksmisji przez Sąd Rejonowy w Gliwicach wyrokiem z dnia 14 lutego 2014r. w sprawie I C 1587/13 oraz zwolnienia z kosztów sądowych i przyznania pełnomocnika z urzędu. W uzasadnieniu podał, że we wskazanym wyroku eksmisyjnym Sąd nie przyznał mu prawa do lokalu socjalnego, podczas gdy jego sytuacja uległa zmianie – obecnie jest osobą bezrobotną. Wyrok nie został jeszcze wykonany, a powód dodatkowo wskazał, że był wychowankiem placówki opiekuńczo – wychowawczej.

W piśmie procesowym /k.6/ jako wartość przedmiotu sporu podał 27.867,21 zł.

Postanowieniem Referendarz Sądowy zwolnił powoda z kosztów sądowych i ustanowił dla niego radcę prawnego z urzędu.

W odpowiedzi pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Podała że roszczenie powoda jest pozbawione podstawy prawnej. Nadto wobec wypełnienia przesłanek przewidzianych w art. 24 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów (…) odpadła podstawa przyznania powodowi prawa do lokalu socjalnego. Nadto prawo to nie przysługuje powodowi w świetle zasad współżycia społecznego, które Sąd analizował już w toku sprawy eksmisyjnej.

Pełnomocnik powoda z urzędu podtrzymał jego stanowisko i wniósł o przyznanie kosztów pomocy prawnej z urzędu, które nie zostały pokryte w żadnej części.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód zamieszkuje w lokalu stanowiącym własność pozwanej, położonym w G. przy ul. (...). Wyrokiem zaocznym z dnia 14 lutego 2014r. Sąd Rejonowy w Gliwicach m.in. powodowi nakazał opuszczenie i opróżnienie tego lokalu jednocześnie nie przyznając mu prawa do lokalu socjalnego.

okoliczności bezsporne

Przed wydaniem wyroku zaocznego, powód nie korzystał z pomocy socjalnej oraz nie był zarejestrowany jako osoba bezrobotna.

dowody: pisma z OPS i PUP w G. /k.20 i 21 akt I C 1587/14/

Decyzją z dnia 10 marca 2015r. powód został uznany za osobę bezrobotną, bez prawa do zasiłku.

dowód: decyzja k. 3

Przeprowadzając postępowanie dowodowe w celu ustalenie stanu faktycznego sprawy, Sąd pominął dowód z przesłuchania powoda wobec jego nieusprawiedliwionego niestawiennictwa na rozprawie.

Sąd zważył, co następuje:

powództwo było nieuzasadnione.

We wskazanej sprawie eksmisyjnej Sąd w oparciu o art. 14 ust 3 badał z urzędu sytuację powoda i w wyniku tego uznał, że nie uzasadnia ona przyznania mu prawa do lokalu socjalnego, nakazując tym samym opróżnienie lokalu. Dlatego skoro powód nadal samowolnie zamieszkuje w lokalu mimo nakazania mu przez Sąd jego opróżnienia, to już z tej przyczyny, co słusznie zauważyła pozwana, w oparciu o art. 24 wskazanej ustawy powództwo podlegało oddaleniu, bowiem takiej osobie prawo do lokalu socjalnego nie przysługuje.

Ustawodawca w normie art. 24 ustawy, nakazuje także zbadanie czy przyznanie tego prawa byłoby w świetle zasad współżycia społecznego szczególnie usprawiedliwione. Zdaniem Sądu w sprawie powoda takie szczególne okoliczności nie zostały przez niego wykazane.

Z zebranego materiału dowodowego wynika, że powód nie korzysta z pomocy socjalnej, a od wyroku eksmisyjnego zmieniła się jedna okoliczność – powód jest obecnie bezrobotny. Wyłącznie ta okoliczność nie może per se stanowić o uznaniu sytuacji powoda za szczególną, wszak bezrobocie dotyka prawie co dziesiątego aktywnego zawodowo Polaka i nie każdy bezrobotny żyje w niedostatku. Nie zaoferował powód żadnych dalszych twierdzeń ani dowodów na ich poparcie, wskazujących na szczególność jego obecnej sytuacji życiowej, zdrowotnej, zarobkowej czy majątkowej. Twierdzenie, że powód był wychowankiem placówki opiekuńczo – wychowawczej, obecnie jest prawnie irrelewantne. Stąd mimo, że powód formalnie miał interes prawny do wytoczenia powództwa o ustalenie z art. 189 k.p.c. to materialnoprawnych przesłanek jego zasadności nie zdołał wykazać, co skutkować musiało jego oddaleniem w myśl art. 189 k.p.c. w zw. z art. 24 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów (…).

W zakresie kosztów procesu, Sąd mając na uwadze zwolnienie powoda z kosztów sądowych konsekwentnie nie obciążył go dalszymi kosztami procesu w oparciu o art. 102 k.p.c.

Należne radcy prawnemu z urzędu koszty nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej powodowi, winny zostać wyliczone w oparciu o w.p.s. Jednakże powód w sprawie o ustalenie uprawnienia do zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego określił go na oczywiście błędną wartość 27.867,21 zł. bez uwzględnienia art. 23 k.p.c. Sąd omyłkowo wartości tej nie zweryfikował w trybie art. 25 k.p.c. Dlatego mając na uwadze tę okoliczność, a także charakter sprawy, nakład pracy pełnomocnika z urzędu w tym konieczność stawiennictwa na jednym terminie rozprawy, Sąd doszedł do przekonania, że odpowiednim wynagrodzeniem będzie stawka 600 zł. powiększona o podatek vat.

SSR Łukasz Malinowski