Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 lipca 2015 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Żoliborza w W. II Wydział Cywilny

w składzie :

Przewodniczący: SSR Marcin Czapnik

Protokolant: Danuta Jurkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2015 r. w Warszawie

sprawy z powództwa M. K. i E. K.

przeciwko Miastu S. W.

o ustalenie wraz z pozwem o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od M. K. i E. K. solidarnie na rzecz Miasta S. W. kwotę 2.400,00 (dwa tysiące czterysta 00/100) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt II C 1688/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 23 września 2013 r. M. K. i E. K. wnieśli o ustalenie, iż przesłanki z art. 211 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r., Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) zostały spełnione zgodnie z treścią wniosku powodów z dnia 13 grudnia 2000 r., a w konsekwencji wnieśli o nakazanie stronie pozwanej Miastu S. W. złożenia oświadczenia woli, którego treścią jest nieodpłatne przeniesienie własności garażu o powierzchni 14,5 m2 (boks nr 2) oraz oddanie w użytkowanie wieczyste gruntu opisanego w ewidencji gruntów jako działka nr (...) z obrębu 7-05-13, położonego w W. przy ul. (...), o powierzchni 17 m2, dla której Sąd Rejonowy dla Warszawy M. w W. prowadzi księgę wieczystą o numerze (...) z tym, że wyrok zastępuje umowę. Ponadto wnieśli o zasądzenie zwrotu kosztów postepowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Na uzasadnienie swojego stanowiska wskazali, iż spełniają wszystkie wymogi opisane w art. 211 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami tj. garaż wskazany w pozwie został wybudowany ze środków własnych powodów i pozostają oni jego najemcami. Nadto wskazali, że garaż został wybudowany na podstawie pozwolenia z lokalizacją stałą, a żądanie w powyższym przedmiocie zostało złożone przez powodów do dnia 31 grudnia 2000 r. (pozew, k. 1-4)

W odpowiedzi na pozew z dnia 12 lutego 2014 r. strona pozwana Miasto S. W. wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powodów kosztów procesu.

Strona pozwana wskazała, iż jakkolwiek państwo K. złożyli wniosek w sprawie regulacji stanu prawnego gruntu zabudowanego garażem, opisanego w ewidencji jako działka nr (...) z obrębu 7-05-13, położonego w W. przy ul. (...) w trybie art. 211 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, to nie spełnione zostały pozostałe przesłanki uzasadniające wydanie pozytywnej decyzji w przedmiocie wniosku powodów. Pozwana zarzuciła, iż powodów nie łączył z Miastem S. W. stosunek najmu. Ponadto wskazała, że sporny garaż został wybudowany bez pozwolenia na budowę. (odpowiedz na pozew, k. 71)

Na rozprawie w dniu 14 października 2014 r. pełnomocnik strony pozwanej podniósł zarzut przedawnienia roszczenia powodów. (k. 187)

Pismem procesowym z dnia 29 października 2014 r. powodowie precyzując żądanie wskazali, iż wnoszą o nakazanie stronie pozwanej złożenia oświadczenia woli, którego treścią jest nieodpłatne przeniesienie na powodów własności garażu o powierzchni 14,5 m2 (boks nr 2) oraz oddanie powodom w użytkowanie wieczyste na 99 lat gruntu opisanego w ewidencji gruntów jako działka nr (...) z obrębu 7-05-13, położonego w W. przy ul. (...), o powierzchni 17 m2, dla której Sąd Rejonowy dla Warszawy M. w W. prowadzi księgę wieczystą o numerze (...), w celu posadowienia na gruncie w/w garażu wykorzystywanego na cele osobiste użytkownika wieczystego, niezwiązanego z działalnością gospodarczą z jednoczesnym ustaleniem pierwszej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego w kwocie 1.213,80 zł oraz opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego w kwocie 242,76 zł z jednoczesnym zobowiązaniem uczestników do utrzymania budynku w należytym stanie i obowiązkiem odbudowy budynku w przypadku jego zniszczenia w terminie 2 lat od zniszczenia, w przypadku zaś wygaśnięcia umowy, użytkownikom wieczystym będzie przysługiwać wynagrodzenie za budynki i urządzenia istniejące na gruncie w wysokości oszacowanej przez strony wartości tych budynków i urządzeń w dniu wygaśnięcia użytkowania wieczystego, z tym że wyrok zastępuje umowę. (pismo procesowe powodów, k. 190)

W dalszych pismach procesowych oraz na rozprawie strony podtrzymały dotychczas zgłoszone żądania i zaprezentowane stanowiska w oparciu o identyczne podstawy faktyczne swych twierdzeń i zarzutów. Powodowie podnieśli nadto, iż zgłoszony przez pozwaną zarzut przedawnienia należy ocenić jako sprzeczny z zasadami współżycia społecznego (art. 5 k.c.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 14 lipca 1973 r. powód M. K. zawarł z (...) Spółdzielnią Budowlano Mieszkaniową w W. umowę uprawniającą do korzystania z boksu garażowego nr (...) o pow. 14,5 m2 znajdującego się w zespole garażowym przy ul. (...) w W.. Powód M. K. pokrył koszt budowy garażu w kwocie 20.000 zł. Umowa zawarta została na czas trwania stosunku członkostwa pomiędzy powodem a spółdzielnią. Z tytułu używania boksu garażowego powód zobowiązał się płacić na konto spółdzielni opłaty eksploatacyjne. Opłaty wnosił do 1990 r.

Dowód:

- umowa z dnia 14 lipca 1973 r., k. 8-12

- zeznania powoda, k. 179

- zeznania powódki, k. 188

Wnioskiem z dnia 18 grudnia 2000 r. (data prezentaty urzędu gminy) powód M. K. wystąpił do Urzędu Gminy W.-B. o przekazanie garażu przy ul. (...) na własność oraz gruntu w wieczyste użytkowanie.

Dowód:

- wniosek powoda z dnia 18 grudnia 2000 r., k. 3

Pismem z dnia 6 lutego 2001 r. Urząd Gminy W.-B. zwrócił się użytkowników garaży przy ul. (...), w tym m.in. do powoda M. K. z zapytaniem, komu obecnie uiszcza czynsz z tytułu najmu garażu. W odpowiedzi z dnia 5 marca 2001 r. wskazano, iż umowy najmu podpisane zostały przez użytkowników garaży z (...) Spółdzielnią Budowlano-Mieszkaniową w W., a w konsekwencji czynsz najmu regulowany był na rzecz wskazanego podmiotu.

Dowód:

- pismo Urzędu Gminy W.-B. z dnia 6 lutego 2001 r., k. 105

- pismo użytkowników garaży z dnia 5 marca 2001 r., k. 19

Pismem z dnia 3 kwietnia 2001 r. Urząd Gminy W.-B. wskazał użytkownikom garaży przy ul. (...), w tym m.in. powodowi, iż z uwagi na korzystanie z garażu zlokalizowanego przy ul. (...) bez opłacania czynszu wykluczona jest regulacja stanu prawnego przedmiotowego garażu w trybie art. 211 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Dnia 9 maja 2001 r. użytkownicy garaży, w tym powód wskazali Urzędowi Gminy W.-B., iż użytkują wskazane garaże od ok. 30 lat, a czynsz za użytkowane garaże uiszczali od chwili zawarcia umów do 1991 r. tj. czasu podziału (...) Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej w W. na mniejsze jednostki organizacyjne. Nowopowstała Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w W. po kilku miesiącach nie chciała pobierać czynszu oraz administrować garażami. W rezultacie użytkownicy garaży sami podejmowali różnego rodzaju prace remontowo-konserwacyjne. Użytkownicy garaży we własnym zakresie zainstalowali prąd, wykonali instalację wodną, malowali dachy, drzwi garażowe, wymieniali rynny, dokonywali obróbek blacharskich.

Dowód:

- pismo Urzędu Gminy W.-B. z dnia 3 kwietnia 2001 r., k. 20

- pismo użytkowników garaży z dnia 9 maja 2001 r., k. 107-108

- zeznania świadka S. L., k. 168

- zeznania świadka T. S., k. 169-170

- zeznania świadka S. Z., k. 178

- zeznania powoda, k. 179

Pismem z dnia 10 maja 2001 r. Urząd Gminy W.-B. zwrócił się do (...) Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej (...) w W. o udzielnie informacji w przedmiocie finansowania budowy zespołu garażowego przy ul. (...), jak również pozwoleń na budowę. Użytkownicy garaży pismem z dnia 4 czerwca 2001 r. zwrócili się do (...) Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej (...) w W. o pomoc w uzyskaniu prawa własności do garaży oraz użytkowania wieczystego gruntu pod nimi.

Dowód:

- pismo Urzędu Gminy W.-B. z dnia 10 maja 2001 r., k. 109

- pismo użytkowników garaży z dnia 4 czerwca 2001 r., k. 22

Dnia 3 lipca 2001 r. prezes zarządu (...) Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej (...) wskazał Urzędowi Gminy W.-B., iż zespół garaży przy ul. (...) został prawdopodobnie wybudowany w ramach zadania budowy budynku mieszkalnego znajdującego się w sąsiedztwie, a następnie został przekazany członkom spółdzielni w zamian za garaże przy ul. (...). Podniesiono, iż użytkownicy garaży ponieśli pełne koszty ich wybudowania. (...) Spółdzielnia Budowlano-Mieszkaniowej (...) pismem z dnia 16 lipca 2001 r. zwróciła się do Urzędu Gminy W.-B. z propozycją zrzeczenia się na rzecz Gminy prawa wieczystego użytkowania działki o powierzchni 309 m2 znajdującej się przy ul. (...) oraz części działki o nr ew. 7 znajdującej się pod garażami policyjnymi w rejonie ul. (...)/Żeromskiego w zamian za działkę znajdująca się pod ośmioma garażami przy ul. (...) (zespół 206) użytkowanymi przez członków spółdzielni, w tym powoda. Urząd Gminy W. – B. pismem z dnia 31 sierpnia 2001 r. poinformował użytkowników garaży, w tym powoda pismem z dnia 10 grudnia 2001 r . o możliwości oddania gruntu pod garażami w 10-letnią dzierżawę. Pismem z dnia 28 stycznia 2012 r. Urząd Gminy W. B. poinformował (...) Spółdzielnię Budowlano-Mieszkaniową (...) o odmowie oddania w użytkowanie wieczyste gruntu pod ośmioma garażami przy ul. (...), a to wobec uchwały Rady Gminy dotyczącej oddania gruntu w dziesięcioletnią dzierżawę użytkownikom garaży.

Dowód:

- pismo (...) z dnia 3 lipca 2001 r., k. 16

- pismo (...) z dnia 16 lipca 2001 r., k. 24

- pismo Urzędu Gminy W.-B. z dnia 31 sierpnia 2001 r., k. 153

- pismo Urzędu Gminy W.-B. z dnia 10 grudnia 2001 r., k. 25

- pismo Urzędu Gminy W.-B. z dnia 28 stycznia 2002 r., k. 26

Pismem z dnia 9 kwietnia 2002 r. Urząd Gminy W.-B. zaproponował m.in. powodowi podpisane umowy wieloletniej dzierżawy gruntu pod garażem samochodowym zlokalizowanym w W. przy ul. (...). Powód wraz z innymi osobami korzystającymi z garaży nie przystał na propozycję zawarcia umowy dzierżawy. Strona pozwana nie zaakceptowała poprawek do umowy wprowadzonych przez użytkowników garaży. W ocenie powoda przedstawiony przez pozwaną projekt umowy nie traktował równoprawnie stron.

Dowód:

- pismo Urzędu Gminy W.-B. z dnia 9 kwietnia 2002 r., k. 148

- pismo użytkowników garaży z dnia 23 kwietnia 2002 r., k. 27-28

- pismo użytkowników garaży z dnia 30 grudnia 2002 r., k. 140-141

- projekt umowy dzierżawy z 2002 r., k., 149-151

- pismo (...) m.st. W. z dnia 10 czerwca 2005 r., k. 138

- projekt umowy dzierżawy z 2005 r., k. 135- 137

- zeznania świadka S. L., k. 169

- zeznania świadka T. S., k. 170

- zeznania świadka S. Z., k. 178

- zeznania powoda, k. 180

- zeznania powódki, k. 189

W zasobach archiwalnych Delegatury Biura Naczelnego Architekta Miasta w D. B. nie ma decyzji o pozwoleniu na budowę zespołu boksów garażowych przy ul. (...) w W.. (...) Spółdzielnia Budowlano-Mieszkaniowa (...) także nie posiada dokumentacji związanej z budową w/w garaży przy ul. (...) w W..

Dowód:

- pismo (...) m. st. W. z dnia 17 listopada 2005 r., k. 29

- pismo (...) z dnia 16 marca 2009 r., k. 18

Pismem z dnia 7 grudnia 2011 r. powód M. K. zwrócił się do Biura (...) w W. wyrażając wolę nabycia działki ewidencyjnej nr (...) o powierzchni 17 m2 położonej pod garażem usytuowanym w zespole nr 206 w W. przy ul. (...).

Dowód:

- pismo powoda z dnia 8 grudnia 2011 r., k. 30-31

Postanowieniem z dnia 19 grudnia 2011 r. Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla m. st. W. nr III (...) odmówiono wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie legalizacji garaży przy ul. (...), wobec faktu iż organ nadzoru budowlanego nie mógł uznać przedmiotowych garaży za samowolę budowlaną.

Dowód:

- postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla m. st. W. z dnia 19 grudnia 2011 r., k. 17

Powód M. K. w dniu 13 listopada 2012 r. ponownie zwrócił się do Biura (...) w W. wyrażając wolę nabycia działki ewidencyjnej nr (...) o powierzchni 17 m2 położonej pod garażem usytuowanym w zespole nr 206 w W. przy ul. (...). Pismem z dnia 22 listopada 2012 r. Urząd Miasta Stołecznego W. Biuro (...) Delegatura w D. B. zaproponował powodowi zawarcie umowy dzierżawy przedmiotowego gruntu do czasu rozpoznania wniosku o bezprzetargowe nabycia działki pod garażem. Pismem z dnia 4 grudnia 2012 r. Urząd Miasta Stołecznego W. Biuro (...) negatywnie rozpoznał wniosek powoda M. K. w przedmiocie nabycia gruntu położonego przy ul. (...), dz. ew. nr 57/8 o pow. 17 m2.

Dowód:

- pismo powoda z dnia 13 listopada 2012 r., k. 33-34

- pismo (...) m.st. W. z dnia 20 listopada 2012 r., k. 35

- pismo (...) m.st. W. z dnia 22 listopada 2012 r., k. 131

- pismo (...) m. st. W. z dnia 4 grudnia 2012 r., k. 130

Pismem z dnia 31 grudnia 2012 r. (data nadania pisma w placówce pocztowej) pełnomocnik powodów zwrócił się do Urzędu Miasta Stołecznego W. Biura (...) o pozytywne rozpatrzenie wniosku powoda z dnia 13 grudnia 2000 r. złożonego do Urzędu Gminy W. B. w dniu 18 grudnia 2000 r. w przedmiocie przekazania na własność garażu usytuowanego w kompleksie garaży położonych w W. przy ul. (...) oraz użytkowania wieczystego gruntu, na którym garaż został wniesiony.

Dowód:

- pismo pełnomocników powodów z dnia 29 grudnia 2012 r., k. 36-42

Dnia 10 maja 2013 r. Urząd Miasta Stołecznego W. Biuro (...) poinformował pełnomocnika powodów, iż pismem z dnia 3 kwietnia 2001 r. Zastępca Naczelnika Wydziału Geodezji i (...) Urzędu Gminy W. B. poinformował użytkowników garaży, iż wykluczona jest regulacja ich stanu prawnego na podstawie art. 211 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Dowód:

- pismo (...) m.st. W. z dnia 1 lutego 2013 r., k. 43

- pismo (...) m.st. W. z dnia 10 maja 2013 r., k. 87-88

- pismo pełnomocnika powodów z dnia 18 maja 2013 r., k. 44-46

- pismo pełnomocnika powodów z dnia 22 maja 2013 r., k. 78-79

- pismo (...) m.st. W. z dnia 4 czerwca 2013 r., k. 47

- pismo pełnomocnika powodów z dnia 26 czerwca 2013 r., k. 48-49

Właścicielem działki nr (...) położonej w W. przy ul. (...) o powierzchni 0.0017 ha na podstawie decyzji komunalizacyjnej Wojewody (...) nr (...) z dnia 18 listopada 1993 r. jest Miasto S. W.. Dla wskazanej nieruchomości gruntowej Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w W. prowadzi księgę wieczystą o nr (...).

Dowód:

- wypis z rejestru gruntów, k. 121-122

- okoliczności niesporne

Przed tut. Sądem w sprawie o sygn. II Ns 1153/09 toczyło się postępowania z wniosku S. L., J. S., M. K. i S. Z. z udziałem Miasta S. W. o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie. Wniosek we wskazanym postępowaniu dotyczył działki nr (...) z obrębu 7-05-13, położonej w W. przy ul. (...). Postanowieniem z dnia 31 maja 2011 r. wniosek został oddalony. (okoliczność niesporna)

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy, na podstawie którego poczyniono powyższe ustalenia faktyczne, Sąd jako wiarygodne uznał przedstawione przez strony dokumenty, albowiem nie budziły one wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy. Wymienione dokumenty Sąd uznał za wiarygodne z uwagi na ich formę i treść. Widnieją na nich stosowane podpisy i pieczęcie, są czytelne, nie zawierają budzących wątpliwości skreśleń, poprawek lub innych uszkodzeń. Należy również stwierdzić, iż same strony nie kwestionowały prawdziwości przedłożonych do akt sprawy dokumentów. W toku postępowania nie ujawniły się nadto żadne okoliczności mogące podważyć obiektywną ich wymowę i zakwestionować ich materialną oraz formalną prawdziwość. Wskazać przy tym należy, iż dokumenty urzędowe sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy w zakresie ich działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone.

Ustaleń faktycznych w sprawie dokonano także na podstawie osobowych środków dowodowych. Za wiarygodne należało uznać zeznania świadków S. L., J. S., S. Z., ponieważ okoliczności faktyczne przez nich podniesione znajdują potwierdzenie w dokumentach wspomnianych we wstępie oceny przeprowadzonych dowodów w sprawie. Za wiarygodne w aspekcie okoliczności faktycznych należało uznać także zeznania powoda oraz powódki. Znajdują one potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym i nasuwały żadnych wątpliwości co do zgodności ze stanem rzeczywistym. Inną rzeczą pozostaje kwestia słuszności ocen wyrażanych przez świadków, tudzież powoda oraz powódkę na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego sprawy. Jednakże wskazane opinie pozostają poza zakresem oceny wiarygodności relacji świadków oraz stron.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Podstawę prawną zgłoszonego żądania powodowie upatrywali w treści art. 211 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2602 z późn. zm.). Zgodnie z treścią wskazanego przepisu osoba, która na podstawie pozwolenia na budowę wybudowała przed dniem 5 grudnia 1990 r. ze środków własnych garaż na gruncie stanowiącym własność Skarbu Państwa lub własność gminy, a także jej następca prawny, mogą żądać nabycia tego garażu na własność oraz oddania w użytkowanie wieczyste gruntu niezbędnego do korzystania z tego garażu, jeżeli jest jego najemcą. Nabycie garażu na własność następuje nieodpłatnie. Wskazane uprawnienie wygasa, jeżeli żądanie nabycia garażu na własność oraz oddania użytkowania wieczystego gruntu niezbędnego do korzystania z tego garażu nie zostanie złożone właściwemu organowi do dnia 31 grudnia 2000 r.

Państwo K. w pozwie z dnia 23 września 2013 r. wnieśli o ustalenie, iż w ich konkretnym przypadku zaktualizowały się przesłanki określone w art. 211 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, albowiem złożyli stosowny wniosek w terminie tj. w dniu 18 grudnia 2000 r., garaż został wybudowany z ich środków własnych oraz pozostają najemcami wskazanego garażu wybudowanego na podstawie pozwolenia z lokalizacją stałą.

Na tak określone żądanie pełnomocnik strony pozwanej zarzucił, iż pozwanej nie łączył z powodami stosunek najmu, jak również zwrócił uwagę iż wskazany garaż nie został wybudowany zgodnie z przepisami. Na rozprawie w dniu 14 października 2014 r. podniósł ponadto zarzut przedawnienia zgłoszonego przez powodów roszczenia.

Zgodnie z art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata.

Pozew został wniesiony w dniu 23 września 2013 r. (data prezentaty urzędu pocztowego). Roszczenie określone w art. 211 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami przedawnia się na natomiast na ogólnych zasadach w terminie 10 lat od dnia jego wymagalności (art. 118 k.c.). Wymagalność roszczenia przysługującego powodom w niniejszej sprawie zależała od podjęcia przez nich czynności w postaci złożenia stosownego wniosku, co nastąpiło 18 grudnia 2000 r. (data prezentaty urzędu gminy), a więc roszczenie przedawniło się 18 grudnia 2010 roku.

Wskazać w tym miejscu należy, iż w toku postępowania nie zostało wykazane, że strona pozwana kiedykolwiek uznała roszczenie powodów przed upływem terminu przedawnienia (art. 123 § 1 pkt 2 k.c.), tudzież zrzekła się zarzutu przedawniania już po upływie terminu przedawnienia (art. 117 § 2 k.c.). W ocenie Sądu strona pozwana zajmowała konsekwentne stanowisko w sprawie uznając, iż powodom nie przysługuje roszczenie na podstawie art. 211 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, albowiem nie spełniają oni przesłanek zawartych we wskazanym przepisie. Podkreślenia wymaga, że powstanie roszczenia i jego wymagalność należy łączyć ze zgłoszeniem żądania odpowiedniemu organowi, co w niniejszej sprawie miało miejsce w dniu 18 grudnia 2000 r., więc roszczenie uległo przedawnieniu z końcem 18 grudnia 2010 r., a powództwo wniesiono w dniu 23 września 2013 r. Powództwo podlega zatem oddaleniu jako przedawnione.

W żadnym piśmie strony pozwanej kierowanym do powodów na przestrzeni lat nie zostało wyrażone stanowisko, że roszczenie powodów zostanie zrealizowane. Co więcej strona pozwana konsekwentnie odmawiała uczynić zadość żądaniu powoda. Wskazać należy, iż już w piśmie Urzędu Gminy W.-B. z dnia 3 kwietnia 2001 r. powód poinformowany został, iż w ocenie urzędu korzysta on bezumownie ze wskazanego lokalu, nie uiszcza czynszu, toteż wykluczona jest regulacja stanu prawnego przedmiotowego garażu w trybie art. 211 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Podobne stanowiska można odczytać z dalszej korespondencji pomiędzy stronami, w tym odnoszącej się do próby uregulowania istniejącego stanu faktycznego stosunkiem zobowiązaniowym w postaci umowy dzierżawy, tudzież wniosków powoda do strony pozwanej w przedmiocie nabycia własności działki pod rzeczonym garażem na własność. Strona pozwana identyczne stanowisko wyraziła także w piśmie z dnia 10 maja 2013 r. na skutek pisma pełnomocnika powodów z dnia 29 grudnia 2012 r. Ponownie wskazano powodom, iż wykluczona jest regulacja stanu prawnego garażu przy ul. (...) w W. w oparciu o art. 211 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, jednocześnie zwrócono uwagę, iż już 3 kwietnia 2001 r. Zastępca Naczelnika Wydziału Geodezji i (...) Urzędu Gminy W. B. informował użytkowników garaży, w tym powoda o braku możliwości pozytywnego rozpoznania jego wniosku.

Z tych wszystkich względów Sąd nie dopatrzył się okoliczności uzasadniających zastosowanie w niniejszej sprawie art. 5 k.c. Stanowisko strony pozwanej było bowiem stabilne i nie nosiło znamion zachowania mogącego wprowadzić w błąd co do intencji, a w rezultacie doprowadzić do upłynięcia terminu przedawniania, mimo aktywności powodów. Zauważyć także trzeba, iż z materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy nie wynika, ażeby powód podejmował aktywne działania celem uregulowania stanu prawnego boksu garażowego od 2002 r. do 2011 r., albowiem dopiero pismem z dnia 8 grudnia 2011 r. zwrócił się do Biura (...) w W. wyrażając chęć nabycia działki pod boksem garażowym. Szerszą inicjatywę podjął natomiast pełnomocnik powodów inicjując pismem z dnia 31 grudnia 2012 r. wymianę korespondencji ze stroną przeciwną, jednakże już po upływie terminu przedawniania roszczenia. Wbrew wyrażanym przez powoda oraz powódkę ocenom w tym przedmiocie żadne z ustaleń faktycznych nie uzasadniało sprzeczności podniesionego zarzutu przedawnienia z zasadami współżycia społecznego. Okoliczności sprawy i dowody nie przemawiają za przyjęciem bezskuteczności podniesionego zarzutu przedawnienia jako sprzecznego z art. 5 k.c. Fakt, iż pozwana konsekwentnie zaprzeczała roszczeniu powodów, następnie starała się zawrzeć korzystne dla miasta umowy dzierżawy, przy jednoczesnym zachowaniu powodów którzy od ok. 1990 r. nie uiszczali żadnych należności z tytułu korzystania z cudzej własności nie sposób odczytać jako sprzeczność z zasadami współżycia społecznego. Zauważyć jednocześnie należy, iż wykonywane przez użytkowników prace konserwacyjne leżały wyłącznie w ich interesie. Twierdzenia o rzekomym nagannym zachowaniu urzędników wobec użytkowników garaży oraz wymuszeniach nie znajdują odzwierciedlenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Jakkolwiek nie ma to znaczenia w sprawie, albowiem powództwo uległo oddaleniu wobec skutecznie zgłoszonego zarzutu przedawnienia, to w ocenie Sądu należy odnieść się do pozostałych przesłanek określonych w art. 211 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, a warunkujących zasadność roszczenia budowanego na gruncie wskazanego przepisu.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż w ocenie Sądu powód na chwilę wystąpienia ze swym wnioskiem w dniu 18 grudnia 2000 r. nie był już najemcą garażu. Powód pokrył koszt budowy garażu ze środków własnych a następnie użytkował go na podstawie umowy zawartej w dniu 14 lipca 1973 r. z (...) Spółdzielnią Budowlano Mieszkaniową w W.. Następnie przez okres ok. 30 lat uiszczał z tego tytułu wymagany czynsz. Jednakże od chwili podziału spółdzielni na mniejsze jednostki organizacyjne tj. od 1990 r. powód- jak sam przyznał na rozprawie w dniu 17 czerwca 2014 r. - zaprzestał uiszczania czynszu. W toku postępowania nie zostało wykazane, ażeby powód od 1990 r. podejmował jakiekolwiek próby w celu ustalenia aktualnego wierzyciela, a w konsekwencji spełnienia świadczenia wzajemnego w postaci czynszu najmu. W ocenie Sądu stosunek zobowiązaniowy, który istniał z (...) Spółdzielnią Budowlano Mieszkaniową w W. wygasł na skutek nieuiszczania przez powoda czynszu najmu. Zobowiązanie przestało być wykonywane. W ocenie Sądu nawet jeżeli by przyjąć, iż strona pozwana wstąpiła w stosunek najmu to wskazana umowa przestała być wykonywana per facta concludentia, a powód (dłużnik stosunku zobowiązaniowego) nie zrobił nic żeby rzeczony stosunek zobowiązaniowy utrzymać, w tym odszukać wierzyciela, tudzież wpłacać świadczenia do depozytu sądowego. Przeciwnie twierdzenia nie zostały udowodnione. Konstruowane przez powodów teorie jakoby strona pozwana wstąpiła w pierwotny stosunek na podstawie art. 678 k.c., a sam najem trwa nadal należy ocenić li tylko jako nieudolną próbę poszukiwania argumentów w celu uzasadnienia swojego stanowiska w sprawie. O powyższym świadczy także chociażby jednoznaczne stanowisko powódki, która na rozprawie w dniu 14 października 2015 r. przyznała wprost, iż pomiędzy powodami a miastem nie było żadnej umowy uzasadniającej uiszczanie czynszu na rzecz gminy (k. 189). W ocenie Sądu przeciwne twierdzenia powodów w tym zakresie zawarte w pozwie, tudzież dalszych pismach procesowych zostały zgłoszone wyłącznie na potrzeby niniejszego postępowania. Należy także zwrócić uwagę na fakt, iż w postępowaniu toczącym się przed tut. Sądem w sprawie o sygn. II Ns 1153/09 o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie powód twierdził, iż jest samoistnym posiadaczem nieruchomości, ergo wykluczał, że łączy go ze stroną pozwaną jakikolwiek stosunek zobowiązaniowy związany z boksem garażowym nr (...). Przyznać natomiast należy rację powodom w zakresie w jakim twierdzili, iż wskazane garaże zostały wybudowane zgodnie z ówcześnie obowiązującymi przepisami prawa budowlanego. Zważyć bowiem należy, iż przepisy przejściowe ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane nie regulowały tzw. samowoli budowlanych powstałych przed datą wejścia w życie ustawy. W konsekwencji należy podzielić stanowisko wyrażone w uzasadnieniu postanowienia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla m. st. W. z dnia 19 grudnia 2011 r., iż powstałe wówczas samowole budowlane zostały uznane przez ustawodawcę za legalne, a sam fakt nielegitymowania się przez posiadaczy garażów stosowną dokumentacją nie może być przesłanką do uznania, iż rzeczony obiekt powstał w warunkach samowoli budowlanej. Jak słusznie podkreślił organ we wskazanej decyzji ustawa z dnia 31 stycznia 1961 r. Prawo budowlane, jak również ustawa z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane nie nakładały obowiązku przechowywania dokumentacji budowlanej w toku użytkowania obiektu. Okoliczność natomiast, iż powodowie w całości pokryli koszty budowy garażu została przyznana także przez stronę pozwaną.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w pkt 1 sentencji wyroku na zasadzie powołanych przepisów.

O kosztach orzeczono w pkt 2 wyroku na podstawie art. 98 k.p.c w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik postępowania przyjmując, że nakład pracy pełnomocnika uzasadnia przyznanie wynagrodzenia w stawce przewidzianej w § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 28 września 2002 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.).

(...)