Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 grudnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Tarnobrzegu V Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2015 r. w Tarnobrzegu

na rozprawie

sprawy z powództwa W. R. Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe w S.

przeciwko (...) S.A. w M.

o zapłatę kwoty 9 504,04 zł

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w M. na rzecz powoda W. R. Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe w S. kwotę 9 504,04 zł (dziewięć tysięcy pięćset cztery złote cztery grosze) z ustawowymi odsetkami od dnia 29 sierpnia 2014r

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 300,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu

Sędzia:

Sygn. akt V G C 392/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 11 grudnia 2015r.

Powód W. S. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą R. Przedsiębiorstwo Handlowo - Usługowe w S. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. w M. kwoty 9 504, 04 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 29 sierpnia 2014r. Wniósł także o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu w kwocie 300 zł.

W uzasadnieniu pozwu podał, że sprzedał pozwanemu towar w postaci 174 sztuk tzw. rur precyzyjnych dwóch typów o wartości zamówienia 9 504, 04 zł brutto. Uprawniony przedstawiciel pozwanego odebrał od powoda zamówiony przez pozwanego towar, podpisując dokument jego wydania. Pozwany nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń co sprzedanego mu towaru. Dla tej transakcji sprzedaży powód wystawił w dniu 07 sierpnia 2014r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 9 504, 04 zł z terminem płatności dnia 28 sierpnia 2014r. Powód wzywał pozwanego do uregulowania faktury, ale bezskutecznie.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty z dnia 13 maja 2015r. wydanym pod sygn. V G Nc 508/15 pozwany (...) S.A. w M. wniósł o uchylenie ww. nakazu zapłaty, oddalenie powództwa jako przedwczesnego, wyznaczenie rozprawy celem ugodowego zakończenia sporu pomiędzy stronami. Wniósł o zasądzenie na rzecz pozwanego kosztów procesu na zasadzie art. 101 kpc.

W uzasadnieniu przyznał, że łączyła go z powodem umowa. Uznał swoje zadłużenie. Zaproponował ugodowe zakończenie sporu z uwagi na trudności finansowe uniemożliwiające mu dotychczasowe spełnienie świadczenia. Zadeklarował chęć spłaty zadłużenia na drodze ugody sądowej zawartej przed Sądem i wniósł o wyznaczenie rozprawy celem ugodowego zakończenia sporu pomiędzy stronami i określenia w ramach tej ugody terminu spłaty zadłużenia. Zarzucił przy tym, że powód dostarczył mu materiał o niewłaściwej charakterystyce wbrew otrzymanej ofercie.

Wobec skutecznego wniesienia przez pozwanego sprzeciwu nakaz zapłaty utracił moc
a sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt V G C 392/15.

Zobowiązany przez Sąd w trybie art. 207 kpc, powód w odpowiedzi na sprzeciw pozwanego od nakazu zapłaty podtrzymał żądanie pozwu zaprzeczając zarzutom pozwanego, że zamówiony przez pozwanego towar okazał się wadliwy na etapie montażu ze względu na niewłaściwą charakterystykę. Co więcej, pozwany nigdy dotychczas takiego zarzutu nie zgłosił powodowi na etapie wymiany korespondencji przed wniesieniem sprawy do Sądu, ani też
w innej formie. Dlatego zarzut ten, zdaniem powoda, ma służył wyłącznie przewleczeniu procesu. Wyjaśnił, że zakup rur przez pozwanego poprzedziło zamówienie z dnia 06 sierpnia 2014r. przesłane powodowi pocztą elektryczną. Wedle treści zmówienia, pozwany chciał kupić
u powoda rury fi 35 x 5, 150 mb w gatunku (...) + N wg. (...)-1, za kwotę netto 6 525 zł, a także rury fi 48 x 4, 24 mb w gatunku (...) + N wg. (...)-1, za kwotę netto 1 188 zł. Rury pod pierwszą pozycją były wyprodukowane w Rosji, natomiast rury z drugiej pozycji na Słowacji. Powód posiada na oba asortymenty rur certyfikaty jakości wystawione przez uprawnione instytucje w obu krajach. Powód doręczył oba dokumenty pozwanemu. Pozwany nie zgłaszał powodowi zarzutu niewłaściwej charakterystyki towaru. Powód korespondując
z pozwanym domagał się od niego zapłaty. Pozwany, jak wynika z treści elektronicznej korespondencji, uznawał roszczenia powoda i obiecywał, że płatność zostanie uregulowana. Wcześniej pozwany nabył u powoda jedną z rur fi 48 x 4 w gatunku (...) + N wg (...)-1, reklamacji nie zgłaszał, a za towar zapłacił z góry. Z powyższych okoliczności, zdaniem powoda wynika, że dostarczył pozwanemu towar zgodnie z zamówieniem pozwanego, niewadliwy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 06 sierpnia 2014r. (...) (obecnie L. P.) S.A. w M. złożył u W. S. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą R. Przedsiębiorstwo Handlowo - Usługowe w S. zamówienie na rury fi 35 x 5, 150 mb w gatunku (...) + N wg. (...)-1, za kwotę netto 6 525 zł, rury fi 48 x 4, 24 mb w gatunku (...) + N wg. (...)-1 za kwotę netto 1 188 zł.

Dowód – zamówienie k. 48

Zamówione rury (...) (obecnie L. P.) S.A. w M. odebrał od W. S. – bez zastrzeżeń tak co do ilości jak i jakości towaru oraz jego charakterystyki.

Dowód – dokument WZ k. 12

(...) (obecnie L. P.) S.A. w M. odebrał od W. S. certyfikaty jakości rur wyprodukowanych w Rosji i na Słowacji, wystawione przez uprawnione instytucje w obu tych krajach.

Dowód – certyfikaty k. 52-53, 54-55

W dniu 07 sierpnia 2014r. W. S. wystawił (...) (obecnie L. P.) S.A. w M. fakturę VAT nr (...) na kwotę 9 504, 04 zł z terminem zapłaty 21 dni, w związku ze sprzedażą rur zgodnie z zamówieniem z dnia 06 sierpnia 2014r.

Dowód – faktura k. 13

W korespondencji mailowej prowadzonej ze spółką (...) we wrześniu
i październiku 2014r., W. S. wzywał spółkę do zapłaty faktury i otrzymał zapewnienie od spółki, że faktura zostanie zapłacona.

Dowód – korespondencja k. 56-62

Pismem z dnia 03 grudnia 2014r. W. S. wezwał (...) (obecnie L. P.) S.A. w M. do uregulowania faktury do dnia 20 grudnia 2014r. pod rygorem skierowania sprawy na drogę sądowa. Wezwanie spółka odebrała 18 grudnia 2014r. Nie uregulowała faktury.

Dowód – wezwanie do zapłaty k. 14, potwierdzenie odbioru k. 15

W dniu 23 czerwca 2014r. spółka (...) zamówiła u W. S. jedną rurę fi 48 x 4 w gatunku (...) + N wg (...)-1, którą zamówiła później w sierpniu 2014r. Reklamacji nie zgłaszała. Za towar zapłaciła.

Dowód – zamówienie k. 49-50, faktura k. 51

Na podstawie w/w dowodów Sąd ustalił stan faktyczny, poddając je ocenie na podstawie art. 233 § 1 kpc.

Na stronach spoczywał ciężar udowodnienia faktów, z których strony wywodziły skutki prawne (art. 6 kc).

Przedłożone przez strony dokumenty prywatne stanowiły dowód tego, że osoby, które je podpisały, złożyły oświadczenia w nich zawarte (art. 245 kpc). O materialnej mocy dowodowej tych dokumentów Sąd rozstrzygnął zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów, o której wyżej. Dowód z dokumentu prywatnego jest samodzielnym środkiem dowodowym, którego moc sąd ocenia według ogólnych zasad określonych w art. 233 § 1 kpc (wyrok Sądy Najwyższego
z dnia 30 czerwca 2004r. IV CK 474/2003, OSNC 2005/6/113).

Twierdzenia i oświadczenia stron Sąd wziął pod uwagę przy ustaleniu stanu faktycznego w zakresie, w jakim nie były one wzajemnie kwestionowane (art. 229 i 230 kpc).

Pominięciu podlegał wniosek pozwanego o przesłuchanie pozwanego – wobec niestawiennictwa na rozprawę w dniu 11 grudnia 2015r. (wcześniej na wniosek pozwanego sąd odroczył rozprawę wyznaczoną na dzień 06 listopada 2015r.), jak i mając na uwadze że wszystkie dla sprawy okoliczności zostały już wyjaśnione przez Sąd (art. 217 § 3 kpc).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

W procesie powód udowodnił, że przysługuje mu od pozwanego należność na kwotę pozwem dochodzoną z odsetkami za opóźnienie w płatności - w tytułu sprzedaży pozwanemu rur precyzyjnych dwóch typów zgodnie ze złożonym w tym zakresie zamówieniem przez pozwanego.

Powyższą okoliczność potwierdzają załączone przez powoda do pozwu dowody
w postaci dokumentów: zamówienia, wydania towaru i certyfikatów jakości sprzedanego towaru. W dacie odbioru towaru, jak również przed skierowaniem przeciwko pozwanemu pozwu na drogę postępowania sądowego, do powoda nie wpłynęły od pozwanego zastrzeżenia co do ilości jak również jakości sprzedanego mu towaru czy wreszcie jego niezgodności ze złożonym zamówieniem. Zarzut taki pojawił się dopiero w toku postępowania sądowego, ale okazał się nieskuteczny w świetle dowodów z dokumentów przedstawionych w procesie przez powoda.
W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany uznał natomiast żądanie pozwu. Wskazał, że chce ugodowego zakończenia sporu z powodu jak to określił trudności finansowych. Pomimo prawidłowego zawiadomienia nie stawił się na posiedzenie sądowe w dniu 11 grudnia 2015r.
Na rozprawie w dniu 11 grudnia 2015r. powód wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty pozwem dochodzonej wraz z odsetki za opóźnienie w zapłacie i kosztami procesu.

W procesie oprócz wniosku o przesłuchanie, pozwany nie złożył żadnych innych wniosków dowodowych, przy czym na rozprawie nie pojawił się.

Wobec powyższego na podstawie art. 535 kc i 481 kc Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 9 504, 04 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 29 sierpnia 2014r.

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu stanowił art. 98 kpc. Na przyznaną powodowi od pozwanego kwotę 300 zł złożyła się w całości uiszczona opłata sądowa od pozwu.

Sędzia:

ZARZĄDZENIE

Odpisy wyroku i uzasadnienia doręczyć pozwanemu.

Sędzia: