Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 stycznia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Ryszard Warda

Protokolant: Katarzyna Bojnicka

Przy udziale osk. publ.:I. G. – Urząd Skarbowy w W.

po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2016 r.

sprawy A. O.

obwinionego o czyn z art. 57 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wyszkowie z dnia 3 lipca 2015 r., sygn. II W 212/14

orzeka:

1.  zaskarżony wyrok uchyla i na podstawie art. 17 § 1 pkt. 6 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. w zw. z art. 51 § 1 i 2 k.k.s. w zw. z art. 44 § 3 k.k.s. postępowanie umarza;

2.  koszty procesu przejmuje na rachunek Skarbu Państwa,

3.  zasądza ze Skarbu Państwa na rzecz obwinionego A. O. kwotę 420 zł (czterysta dwadzieścia) tytułem zwrotu kosztów ustanowienia obrońcy w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt II Ka 443/15

UZASADNIENIE

A. O. został oskarżony o to, że pełniąc funkcję prezesa w (...) Sp. z o.o. i będąc z tego tytułu odpowiedzialnym za prawidłowe regulowanie zobowiązań podatkowych, uporczywie nie wpłacał w terminie do Urzędu Skarbowego w W. podatku od towarów i usług za miesiące: kwiecień - grudzień 2011 r. oraz styczeń 2012 r. w łącznej kwocie 111.944 zł, to jest o wykroczenie skarbowe z art. 57 § 1 k.k.s. w zw. z art 6 § 2 k.k.s.

Wyrokiem z dnia 3 lipca 2015 r. wydanym w sprawie II W 212/14 Sąd Rejonowy w Wyszkowie w ramach zarzucanego oskarżonemu A. O. czynu uznał go za winnego tego, że w okresie od 25 maja 2011 r. do 25 lutego 2012 r. w W. pełniąc funkcję prezesa w (...) Sp. z o.o. i będąc z tego tytułu odpowiedzialnym za prawidłowe regulowanie zobowiązań podatkowych, uporczywie nie wpłacał w terminie do Urzędu Skarbowego w W. podatku od towarów i usług za miesiące: kwiecień - grudzień 2011 r. oraz styczeń 2012 r. w łącznej kwocie 111.944 zł i tak opisany czyn zakwalifikował z art. 57 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. i za to skazał go, zaś na podstawie art. 57 § 1 k.k.s. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 7000 złotych. Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 113 k.k.s. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu w wysokości 790 złotych, w tym kwotę 700 złotych tytułem opłaty.

Apelację od powyższego wyroku w całości na korzyść oskarżonego wniósł jego obrońca. Orzeczeniu temu zarzucił obrazę przepisów prawa procesowego, a mianowicie:

1.  art. 17 § 1 pkt. 6 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. polegającą na wszczęciu i prowadzeniu postępowania pomimo, iż karalność wkroczenia z art. 57 § 1 k.k.s. w zakresie nieuregulowania przez A. O. należności z tytułu podatku od towarów i usług za okres od kwietnia 2011 r. do stycznia 2012 r. uległa przedawnieniu z dniem 31 grudnia 2012 r., co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą określoną w art. 439 § 1 pkt. 9 k.p.k.,

2.  art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny wyjaśnień złożonych przez obwinionego A. O. w zakresie w jakim Sąd odmówił im wiary, a które są konsekwentne, stanowcze i zgodne z zasadami logiki oraz doświadczenia życiowego, a zatem w całości powinny zostać one uznane za wiarygodny dowód w sprawie, a z których to wyjaśnień wynika, że obwiniony mimo tego, iż w okresie od maja 2011 r. do lutego 2012 r. zaniechał kilkakrotnie zapłaty podatku od towarów i usług to jednak nie przejawiał negatywnego stosunku do realizacji obowiązku zapłaty podatku w terminie i podjął czynności zmierzające do realizacji obowiązku zapłaty podatku,

3.  nadto skarżący podniósł błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia poprzez błędne przyjęcie, iż oskarżony uporczywie nie wpłacał podatku w terminie, co doprowadziło do przyjęcia, iż jego zachowanie wypełniało znamiona wykroczenia skarbowego określonego w art. 57 § 1 k.k.s., podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, aby oskarżony wyrażał negatywny stosunek do realizacji obowiązku zapłaty podatku w terminie (element subiektywny).

W konkluzji apelacji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie, w którym nastąpiło przedawnienie karalności czynu oskarżonego i umorzenie w tym zakresie postępowania karnego, ewentualnie zaś o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wniesiona apelacja jest o tyle zasadna, że doprowadziła do uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania w związku ze stwierdzeniem przedawnienia karalności czynu zarzuconego oskarżonemu. W realiach przedmiotowej sprawy do obliczenia terminów przedawnienia mają zastosowanie przepisy art. 17 § 1 pkt. 6 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. w zw. z art. 51 § 1 i 2 k.k.s. w zw. z art. 44 § 3 k.k.s.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że wykroczenie skarbowe, którego popełnienie zarzucono oskarżonemu, polega na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej. W tym przypadku ustawodawca reguluje odrębny termin obliczania biegu przedawnienia. Zgodnie z art. 44 § 3 k.k.s. bieg przedawnienia rozpoczyna się z końcem roku, w którym upłynął termin płatności tej należności, i dotyczy to wszelkich należności, w przypadku których przepisy prawa finansowego wskazują termin płatności tych należności. Jeżeli zatem podatek od towarów i usług, który oskarżony miał uiścić, powinien być zapłacony najpóźniej do 27 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, to w przypadku ostatniej nieuiszczonej przez oskarżonego składki zapłata winna nastąpić do 27 luty 2012 r. Tym samym bieg terminu przedawnienia rozpoczął się z dniem 31 grudnia 2012 r.

Z kolei przepis art. 51 § 1 i 2 k.k.s. przewiduje, że karalność wykroczenia skarbowego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok. Okres ten ulega przedłużeniu o następne 2 lata jeśli w tym czasie wszczęto postępowanie przeciwko sprawcy. Warunek ten w niniejszej sprawie został spełniony, bowiem zarzut popełnienia wykroczenia przedstawiono A. O. w dniu 28 listopada 2013 r. (k. 6). W zaistniałej sytuacji obowiązuje okres 3 lat przedawnienia liczony od dnia 31 grudnia 2012 r.

W związku z powyższym termin przedawnienia karalności wykroczenia przypisanego A. O. upłynął 31 grudnia 2015 r. – w toku postępowania odwoławczego. Zauważyć przy tym należy, iż Sąd bada istnienie negatywnych przesłanek procesowych wymienionych w art. 17 § 1 k.p.k. na każdym etapie postępowania karnego, aż do czasu jego prawomocnego ukończenia. Dlatego też wydanie przez Sąd I instancji w dniu 3 lipca 2015 r. nieprawomocnego wyroku skazującego nie mogło w żaden sposób wpłynąć na ocenę wyżej wymienionych przesłanek.

Konkludując, wobec stwierdzenia negatywnej przesłanki procesowej z art. 17 § 1 pkt. 6 k.p.k., mającej zastosowanie w niniejszej sprawie za pośrednictwem art. 113 § 1 k.k.s., należało uchylić zaskarżony wyrok i umorzyć postępowanie. W związku z rodzajem wydanego rozstrzygnięcia, Sąd Okręgowy zasądził ze Skarbu Państwa na rzecz obwinionego A. O. kwotę 420 zł tytułem zwrotu kosztów ustanowienia obrońcy w postępowaniu odwoławczym, a nadto kosztami procesu obciążył Skarb Państwa. Podstawą normatywną była treść art. 634 k.p.k. w zw. z art. 632 pkt. 2 k.p.k.

Z tych względów Sąd Okręgowy orzekł, jak w sentencji orzeczenia.