Ts 18/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
718/II/B/2014
POSTANOWIENIE
z dnia 7 kwietnia 2005 r.
Sygn. akt Ts 18/05
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Safjan,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Cz.R.,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE
W piśmie zatytułowanym „skarga konstytucyjna od przytoczonych wyżej wyroków” wniesiono o uznanie niezgodności z Konstytucją postępowania dowodowego, a wydanym w sprawie skarżącego wyrokom, zarzucono naruszenie przepisów kodeksu postępowania karnego oraz kodeksu karnego. W uzasadnieniu skargi pełnomocnik skarżącego przytoczył szereg błędów, którymi – jego zdaniem – obarczone było postępowanie dowodowe zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i w toku instancji postępowania sądowego. Ponadto pełnomocnik skarżącego wniósł o zasądzenie nieopłaconych kosztów adwokackich obrony z urzędu.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie zarzut niezgodności przepisu ustawy lub innego aktu normatywnego z Konstytucją. Pogląd ten był już wielokrotnie wyrażany przez Trybunał Konstytucyjny m.in. w postanowieniu z 21 czerwca 1999 r., Ts 56/99 (OTK ZU nr 6/1999, poz. 143). Trybunał wyraźnie zaznaczył wówczas, że „przedmiotem badania Trybunału Konstytucyjnego przy rozpoznawaniu skargi konstytucyjnej nie są akty stosowania prawa, a więc prawomocne orzeczenia lub ostateczne decyzje zapadłe w indywidualnych sprawach, lecz wyłącznie akty normatywne na podstawie których rozstrzygnięcia te zostały wydane. (...) Należy podkreślić, iż podstawowym zadaniem Trybunału Konstytucyjnego jest orzekanie w sprawach zgodności z Konstytucją aktów normatywnych w celu wyeliminowania z systemu obowiązującego prawa przepisów niezgodnych z Konstytucją, co znajduje odzwierciedlenie również w przyjętym kształcie instytucji skargi konstytucyjnej. Nie należy natomiast do zadań Trybunału stwierdzanie niezgodności ustaleń sądu lub organu administracji publicznej z Konstytucją”.
W skardze konstytucyjnej Cz.R. nie sformułowano wszakże zarzutu naruszenia konstytucyjnych wolności lub praw skarżącego przez przepis ustawy lub innego aktu normatywnego, jednoznacznie żądając stwierdzenia niezgodności z Konstytucją postępowania dowodowego oraz uznanie, iż wskazane w skardze wyroki naruszają bliżej nieokreślone przepisy kodeksu postępowania karnego oraz kodeksu karnego. Tak określony przedmiot skargi konstytucyjnej z oczywistych względów wykracza poza zakres uprawnień Trybunału Konstytucyjnego wynikających z art. 79 ust. 1 Konstytucji.
Odnosząc się do wniosku pełnomocnika skarżącego w sprawie „zasądzenia nieopłaconych kosztów adwokackich obrony z urzędu” Trybunał Konstytucyjny, mając na względzie art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.), nie dostrzega uzasadnionego przypadku, który stanowi przesłankę fakultatywnego orzeczenia zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem również wówczas, gdy nie uwzględnił skargi konstytucyjnej. Należy podkreślić, że przedmiot niniejszej skargi nie mieści się w zakresie kognicji Trybunału Konstytucyjnego.
Biorąc po uwagę powyższe okoliczności, należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.
POSTANOWIENIE
z dnia 7 kwietnia 2005 r.
Sygn. akt Ts 18/05
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Safjan,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Cz.R.,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE
W piśmie zatytułowanym „skarga konstytucyjna od przytoczonych wyżej wyroków” wniesiono o uznanie niezgodności z Konstytucją postępowania dowodowego, a wydanym w sprawie skarżącego wyrokom, zarzucono naruszenie przepisów kodeksu postępowania karnego oraz kodeksu karnego. W uzasadnieniu skargi pełnomocnik skarżącego przytoczył szereg błędów, którymi – jego zdaniem – obarczone było postępowanie dowodowe zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i w toku instancji postępowania sądowego. Ponadto pełnomocnik skarżącego wniósł o zasądzenie nieopłaconych kosztów adwokackich obrony z urzędu.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie zarzut niezgodności przepisu ustawy lub innego aktu normatywnego z Konstytucją. Pogląd ten był już wielokrotnie wyrażany przez Trybunał Konstytucyjny m.in. w postanowieniu z 21 czerwca 1999 r., Ts 56/99 (OTK ZU nr 6/1999, poz. 143). Trybunał wyraźnie zaznaczył wówczas, że „przedmiotem badania Trybunału Konstytucyjnego przy rozpoznawaniu skargi konstytucyjnej nie są akty stosowania prawa, a więc prawomocne orzeczenia lub ostateczne decyzje zapadłe w indywidualnych sprawach, lecz wyłącznie akty normatywne na podstawie których rozstrzygnięcia te zostały wydane. (...) Należy podkreślić, iż podstawowym zadaniem Trybunału Konstytucyjnego jest orzekanie w sprawach zgodności z Konstytucją aktów normatywnych w celu wyeliminowania z systemu obowiązującego prawa przepisów niezgodnych z Konstytucją, co znajduje odzwierciedlenie również w przyjętym kształcie instytucji skargi konstytucyjnej. Nie należy natomiast do zadań Trybunału stwierdzanie niezgodności ustaleń sądu lub organu administracji publicznej z Konstytucją”.
W skardze konstytucyjnej Cz.R. nie sformułowano wszakże zarzutu naruszenia konstytucyjnych wolności lub praw skarżącego przez przepis ustawy lub innego aktu normatywnego, jednoznacznie żądając stwierdzenia niezgodności z Konstytucją postępowania dowodowego oraz uznanie, iż wskazane w skardze wyroki naruszają bliżej nieokreślone przepisy kodeksu postępowania karnego oraz kodeksu karnego. Tak określony przedmiot skargi konstytucyjnej z oczywistych względów wykracza poza zakres uprawnień Trybunału Konstytucyjnego wynikających z art. 79 ust. 1 Konstytucji.
Odnosząc się do wniosku pełnomocnika skarżącego w sprawie „zasądzenia nieopłaconych kosztów adwokackich obrony z urzędu” Trybunał Konstytucyjny, mając na względzie art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.), nie dostrzega uzasadnionego przypadku, który stanowi przesłankę fakultatywnego orzeczenia zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem również wówczas, gdy nie uwzględnił skargi konstytucyjnej. Należy podkreślić, że przedmiot niniejszej skargi nie mieści się w zakresie kognicji Trybunału Konstytucyjnego.
Biorąc po uwagę powyższe okoliczności, należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.