Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 czerwca 2013r.

Sąd Okręgowy w Lublinie w XI Wydziale Karnym-Odwoławczym

w składzie: Przewodniczący: SSO Włodzimierz Śpiewla

Sędziowie: SO Sławomir Kaczor - spr.

SO Katarzyna Żmigrodzka

Protokolant: Małgorzata Purc

przy udziale Prokuratora Krzysztofa Rubika

po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2013 r.

sprawy B. G.

oskarżonego z art. 222 § 1 kk i in.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego we Włodawie

z dnia 30 listopada 2012 r. sygn. akt II K 107/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt. V w ten sposób, że w miejsce art. 69 § 1 i 2 kk powołuje art. 69 § 1, 2 i 4 kk;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalnia oskarżonego od zwrotu wydatków za postępowanie odwoławcze ustalając, że ponosi je Skarb Państwa.

XI Ka 399/13

UZASADNIENIE

B. G. oskarżony został o to, że:

I. w dniu 23 lutego 2012r. we W. woj. (...) działając publicznie, z oczywiście błahego powodu, okazując przy tym rażące lekceważenie porządku prawnego, znieważył sierż. M. N. i sierż. W. B. podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych w ten sposób, że wyzywał ich słowami powszechnie uznanymi za wulgarne i obelżywe, stosował wobec nich przemoc polegającą na kopaniu po nogach i szarpaniu za mundury i groził pozbawieniem życia i uszkodzeniem pojazdu służbowego w celu zmuszenia do zaniechania przedsięwzięcia prawnej czynności służbowej, przy czym czynów tych dopuścił się w ciągu pięciu lat od odbycia kary roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo podobne

tj. o czyn z art.222 § 1 k.k. w zb. z art.224 § 2 k.k. w zb. z art.226 § 1 k.k. w zw. z art.57a § 1 k.k. w zw. z art.64 § 1 k.k.

II. w dniu 23 lutego 2012r. we W. woj. (...) działając umyślnie uszkodził biurko w komendzie Powiatowej Policji we W. w wyniku czego powstały straty w wysokości 680 zł na szkodę Komendy Wojewódzkiej Policji w L.

tj. o czyn z art.288 § 1 k.k.

Wyrokiem z dnia 30 listopada 2012r. Sąd Rejonowy we Włodawie:

I. B. G. uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w punkcie I przyjmując, iż czynu tego dopuścił się w ciągu jednego dnia po odbyciu w okresie 15 lipca 2009 roku do 14 września 2010r. oraz od 30 czerwca 2011roku do 22 lutego 2012 roku części – roku, 9 miesięcy i 22 dni – kary pozbawienia wolności w wymiarze 3 lat i 6 miesięcy orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 14 września 2010r. sygn. II K 42/10, zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 10 lutego 2011 roku sygn. II AKa 2/11 za umyślne przestępstwo podobne z art.280 § 2 k.k. w zw. z art.275 § 1 k.k. w zw. z art.276 k.k. w zw. z art.159 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k. tj. czynu wyczerpującego dyspozycje art.222 § 1 k.k. w zb. z art.224 § 2 k.k. w zb. z art.226 § 1 k.k. w zw. z art.57a § 1 k.k. w zw. z art.64 § 1 k.k. i za to na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów skazał go, przyjmując za podstawę wymiaru kary art.224 § 2 k.k. w zw. z art.57a § 1 k.k. w zw. z art.11 § 3 k.k., na karę 2 lat pozbawienia wolności;

II. na podstawie art.57a § 2 k.k. orzekł od oskarżonego na rzecz M. Ł. oraz W. B. nawiązki w kwotach po 500 zł;

III. B. G. uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w punkcie II przyjmując, iż czynu tego dopuścił się w ciągu jednego dnia po odbyciu w okresie 15 lipca 2009 roku do 14 września 2010r. oraz od 30 czerwca 2011 roku do 22 lutego 2012 roku części – roku, 9 miesięcy i 22 dni – kary pozbawienia wolności w wymiarze 3 lat i 6 miesięcy orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 14 września 2010r. sygn. II K 42/10, zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 10 lutego 2011 roku sygn. II AKa 2/11 za umyślne przestępstwo podobne z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art.275 § 1 k.k. w zw. z art.276 k.k. w zw. z art.159 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k. tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art.288 § 1 k.k. w zb. z art.64 § 1 k.k. i na podstawie art.288 § 1 k.k. wymierzył mu karę 7 miesięcy pozbawienia wolności;

IV. na podstawie art.85 k.k. i art.86 § 1 k.k. połączył orzeczone wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności i jako karę łączną wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności;

V. na podstawie art.69 § 1 i 2 k.k. i art.70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie tak orzeczonej kary warunkowo zawiesił na okres próby 5 lat, oddając oskarżonego na podstawie art.73 § 1 k.k. w okresie próby pod dozór kuratora;

VI. na podstawie art.71 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł;

VII. na podstawie art.72 § 1 pkt 5 k.k. zobowiązał oskarżonego w okresie próby do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu;

VIII. na podstawie art.63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej grzywny zaliczył okres zatrzymania oskarżonego w dniach od 23 lutego 2012 roku do 24 lutego 2012roku;

IX zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 400 zł opłaty, zwolnił oskarżonego od zwrotu wydatków postępowania.

Od wyroku tego apelację wniósł prokurator. Zaskarżając rozstrzygnięcie w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego zarzucił obrazę prawa materialnego, a mianowicie art.69 § 4 k.k. polegającą na niepowołaniu tego przepisu w podstawie prawnej rozstrzygnięcia w przedmiocie warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec B. G. w sytuacji gdy rozstrzygając w tym przedmiocie sąd ustalił istnienie szczególnego wypadku uzasadniającego warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności.

Podnosząc powyższy zarzut prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uzupełnienie podstawy warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności o przepis art.69 § 4 k.k.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja co do zasady zasługuje na uwzględnienie. W istocie szczególną podstawą regulującą możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wobec sprawcy występku o charakterze chuligańskim jest art.69 § 4 k.k., który dopuszcza takie rozstrzygnięcie w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Jeżeli natomiast Sąd Rejonowy uznał, że wypadek taki ma miejsce w sprawie niniejszej winien wskazany przepis powołać w podstawie prawnej rozstrzygnięcia – obok art.69 § 1 i 2 k.k. Kwestią wtórną jest natomiast to, że popełniona przez Sąd Rejonowy nieprawidłowość winna zostać oceniona jako obraza art.413 § 1 pkt 6) k.p.k.

Z tych względów, a nadto nie stwierdzając uchybień skutkujących zaistnieniem bezwzględnych przyczyn odwoławczych, Sąd Okręgowy na podstawie art.437 § 2 k.p.k. orzekł jak w wyroku.

Za zwolnieniem oskarżonego od zwrotu wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym przemawiają względy słuszności, co nastąpiło na podstawie art.624 § 1 k.p.k. w zw. z art.634 k.p.k.