Pełny tekst orzeczenia

66/5/A/2015

POSTANOWIENIE

z dnia 6 maja 2015 r.

Sygn. akt SK 66/13



Trybunał Konstytucyjny w składzie:



Leon Kieres – przewodniczący

Zbigniew Cieślak

Maria Gintowt-Jankowicz – sprawozdawca

Piotr Tuleja

Sławomira Wronkowska-Jaśkiewicz,



po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 maja 2015 r., wniosku pełnomocnika skarżącego – adwokat R.J. o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym,



p o s t a n a w i a:



nie uwzględnić wniosku.





UZASADNIENIE



1. Adwokat R.J., jako pełnomocnik skarżącego D.N., wniosła o orzeczenie zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym.



2. Wyrokiem z 16 kwietnia 2015 r. Trybunał Konstytucyjny, po rozpoznaniu na rozprawie skargi konstytucyjnej orzekł, że art. 40 § 1 pkt 7 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.) w zakresie, w jakim nie przewiduje wyłączenia sędziego z mocy prawa od ponownego udziału w postępowaniu apelacyjnym, jeżeli sędzia w tej sprawie brał udział w wydaniu orzeczenia uchylającego wyrok sądu pierwszej instancji i przekazującego sprawę temu sądowi do ponownego rozpoznania, jest zgodny z art. 45 ust. 1 Konstytucji.



3. Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) „Koszty postępowania przed Trybunałem, z zastrzeżeniem ust. 2, ponosi Skarb Państwa”. Z ust. 2 zdanie pierwsze tego przepisu wynika, że Trybunał orzeka zwrot kosztów postępowania przed Trybunałem wraz z wyrokiem uwzględniającym skargę konstytucyjną. W uzasadnionych przypadkach Trybunał może orzec zwrot kosztów postępowania również wówczas, gdy nie uwzględnił skargi konstytucyjnej (art. 24 ust. 2 zdanie drugie ustawy o TK).

Zwrot kosztów postępowania na podstawie art. 24 ust. 2 zdanie drugie ustawy o TK ma charakter wyjątkowy i jest odstępstwem od zasady ogólnej wyrażonej w art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze. To znaczy, że pojęcie „uzasadnionego przypadku” musi być interpretowane ściśle i nie może podlegać wykładni rozszerzającej.

Trybunał, rozpoznając wniosek pełnomocnika skarżącego, nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzi „uzasadniony przypadek”, który przemawiałby za przyznaniem kosztów postępowania.



Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.