Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Suchej Beskidzkiej I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2015 roku w Suchej Beskidzkiej

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.

przeciwko A. B.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej A. B. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 2.675,69 zł (dwa tysiące sześćset siedemdziesiąt pięć złotych 69/100) z ustawowymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, liczonymi od dnia 27.09.2014 roku do dnia zapłaty, oraz kwoty 501,13 zł (pięćset jeden złotych 13/100) i 222,51 zł (dwieście dwadzieścia dwa złote 51/100) - bez odsetek;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 717 zł (siedemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 600 zł (sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

3.  nadaje wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt I C 618/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 28 grudnia 2015 r., sygn. akt I C 618/15

W pozwie z dnia 22 kwietnia 2015 r. (data wniesienia, k.2, 11-12) powód (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W., wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej A. B. kwoty 2.675,69 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 27 września 2014 r. do dnia zapłaty, kwoty 501,13 zł z tytułu odsetek wyliczonych kwotowo bez odsetek oraz kwoty 222,51 zł z tytułu kosztów bez odsetek, jak również kosztów z tytułu opłaty od pozwu- 100,00 zł, opłaty skarbowej – 34,00 zł oraz 7,38 zł z tytułu opłat notarialnych.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, w dniu 30 sierpnia 2007 r. udzielił pozwanej limitu kredytowego, z tytułu którego pozwana zobowiązana była do spłaty limitu kredytowego w comiesięcznych ratach. Pomimo wezwań i monitów, pozwana nie wywiązała się ze wskazanego obowiązku, wobec czego po upływie terminu do uregulowania zadłużenia, całość zobowiązania stała się wymagalna. Przed skierowaniem sprawy na drogę sądową, powód ponownie wezwał pozwaną do zapłaty zobowiązania, którego pozwana nie uregulowała. Jednocześnie powód wyjaśnił, iż na dochodzoną przez niego kwotę składają się: należność główna w wysokości 2.675,69 zł, odsetki wyliczone kwotowo w wysokości 501,13 zł za okres od dnia 30 sierpnia 2007 r. do dnia 26 września 2014 r. oraz z tytułu opłat i prowizji- 222,51 zł. Powód wskazał, iż domaga się odsetek umownych w wysokości 4-krotności stopy kredytu lombardowego NBP liczonych jedynie od kwoty 2.675,69 zł za okres od dnia 27 września 2014 r. do dnia zapłaty.

Postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2015 r., sygn. VI Nc-e 752566/15 (k. 5), Sąd Rejonowy Lublin- Zachód w Lublinie przekazał sprawę do tut. Sądu.

Na rozprawie w dniu 28 grudnia 2015 r. (k. 42) pozwana A. B. oświadczyła, iż uznaje żądanie pozwu i przyznaje okoliczności w nim zawarte.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwaną A. B. łączyła z (...) Bank S.A. z siedzibą we W. (obecnie (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.) umowa o przyznanie limitu kredytowego Nr (...) z dnia 30 sierpnia 2007 r. Zgodnie z tabelą opłat i prowizji dla limitu kredytowego C. V. odsetki od przeterminowanego kapitału naliczane były według czterokrotności kredytu lombardowego NBP.

Dowód: okoliczność bezsporna, umowa o przyznanie limitu kredytowego z dnia 30.08.2007 r. (k. 18), regulamin przyznawania i korzystana z limitu kredytowego C. V. (k. 29), tabela opłat i prowizji dla limitu kredytowego C. V. (k. 34), tabela opłat i prowizji dla karty kredytowej C. V. (k. 35).

Pozwana nie regulowała należności zgodnie z postanowieniami umowy, wobec czego strona powodowa, pismem z dnia 27 czerwca 2014 r. wypowiedziała umowę z zachowaniem 30 – dniowego okresu wypowiedzenia, które to pismo zostało pozwanej doręczone w dniu 8 lipca 2014 r. Pozwana nie uregulowała należności. Na dzień 26 września 2014 r. zadłużenie pozwanej wynosiło 3.399,33 zł.

Dowód: okoliczność bezsporna, lista operacji (k. 19-28), wyciąg z ksiąg banku z dnia 26.09.2014 r. (k. 32), wypowiedzenie umowy o limit kredytowy i kartę (k. 33),, zwrotne potwierdzenie odbioru (k. 36).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Wysokość dochodzonej kwoty, ani warunki umowy nie były między stronami sporne.

Stosownie do treści art. 213 § 2 k.p.c., sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

Z oświadczenia pozwanej złożonego na rozprawie w dniu 28 grudnia 2015 r. wynika jednoznacznie, że uznaje żądanie pozwu i przyznaje okoliczności w nim zawarte. Zgodnie z dyspozycją art. 229 k.p.c., skutkiem przyznania niebudzącego wątpliwości, jest wyłączenie obligatoryjności przeprowadzania postępowania dowodowego co do przyznanych okoliczności faktycznych. Przyznanie jest więc, jak powszechnie się przyjmuje, w zasadzie oświadczeniem wiedzy strony, że twierdzenie faktyczne jej przeciwnika procesowego odpowiada rzeczywistości. Jest ono czynnością procesową jednostronną i nie musi być dla swej skuteczności przyjęte przez stronę przeciwną, gdyż jej adresatem jest organ rozstrzygający. Może ono dotyczyć ściśle określonej okoliczności faktycznej, ale również wszystkich faktów składających się na podstawę faktyczną żądania powództwa ( vide uzasadnienie wyroku SN z dnia 2 sierpnia 2000 r., I PKN 749/99, OSNP 2002, nr 4, poz. 87).

Przedłożone przez powoda dokumenty nie były przez pozwaną kwestionowane, nie budziły również wątpliwości Sądu. Sąd nie znalazł również podstaw do przyjęcia, aby uznanie żądania pozwu przez pozwaną było sprzeczne z prawem z zasadami współżycia społecznego lub aby zmierzało do obejścia prawa. Nie budziło również wątpliwości Sądu. O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c., uwzględniając w tym zakresie żądanie pozwu zarówno co do wysokości odsetek, jak i co do okresu, za który powód żąda zasądzenia odsetek. Wobec powyższego, Sąd na podstawie powołanych przepisów orzekł jak w pkt. 1 sentencji wyroku, uwzględniając w całości żądanie pozwu.

W pkt. 2 sentencji, Sąd orzekł o kosztach na zasadzie art. 98 § 1 k.p.c., uznając pozwaną za stronę przegrywającą sprawę, bowiem nie można było uznać, aby pozwana nie dała powodu do wytoczenia powództwa, skoro nie uregulowała należności pomimo stosownego wezwania z dnia 27 czerwca 2014 r. Jednocześnie, należy wskazać, iż Sąd zasądzając kwotę 600 złotych z tytułu zastępstwa procesowego, omyłkowo przyjął, iż w niniejszej sprawie powoda reprezentuje profesjonalny pełnomocnik, podczas gdy pełnomocnikami byli pracownicy strony powodowej. Nie ulega wątpliwości, iż tytułem kosztów procesu pozwana winna zwrócić powodowi łączną kwotę 141,38 zł, na którą składają się: opłata od pozwu- 100,00 zł, opłaty skarbowe od dwóch pełnomocnictw- 34,00 zł (k. 37 i 38) oraz opłaty notarialne w łącznej kwocie-7,38 zł za poświadczenie kopii dokumentu za zgodność z oryginałem (k. 13/2 i 14/2).

Zgodnie z art. 333§ 1 pkt 2 k.p.c. sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza roszczenie uznane przez pozwanego. Z uwagi na powyższe, Sąd orzekł jak w pkt. 3 sentencji wyroku.