Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2015 roku.

Sąd Rejonowy w Golubiu-Dobrzyniu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Leszek Osiński

Protokolant: st.sekr.sądowy Barbara Dera

w obecności oskarżyciela Prok. Rej. -----

po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2015 roku

sprawy K. K.

s. R. i M. z domu S.

ur. (...) w G.-D.

oskarżonego o to, że: w dniu 1 maja 2015 roku w K. na ul. (...) gm. K., pow. g. (...) (...), woj. (...)- (...) będąc w stanie nietrzeźwości wynoszącym 1,18 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu kierował pojazdem mechanicznym motorowerem marki L. o nr rej. (...) po drodze publicznej

tj. o przestępstwo z art. 178a § 1 kk

ORZEKA:

I.  uznaje oskarżonego K. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu, tj. przestępstwa z art. 178a § 1 kk i za to na mocy art. 178a § 1 kk wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na mocy art. 69 § 1 i 2 kk w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata;

III.  na mocy art. 71 § 1 kk w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk orzeka wobec oskarżonego karę grzywny w wysokości 60 (sześćdziesięciu) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 100 (sto) złotych;

IV.  na mocy art. 42 § 2 kk w zw. z art. 43 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii A oraz motorowerów na okres 2 (dwóch) lat;

V.  na mocy art. 49 § 2 kk w zw. z art. 4 § 1 kk orzeka od oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 100 (stu) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej (nr konta (...));

VI.  zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej zaś obciąża go wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 70 (siedemdziesięciu) złotych.

Sygn. akt II K 44/15

UZASADNIENIE

1 maja 2015 roku K. K. uczestniczył w spotkaniu przy grillu w miejscu swojego zamieszkania w P.. Podczas spotkania w godzinach od 11.00 do 14.00 wypił około 9-10 piw o pojemności 0,5 litra. Następnie od 15.00 do 21.00 spał, po czym postanowił jechać do K. w odwiedziny do swojej siostry. Około godziny 23.00 rozpoczął jazdę swoim motorowerem marki L. o numerze rejestracyjnym (...). Podczas jazdy został zatrzymany do kontroli drogowej w K. przy ulicy (...)W trakcie kontroli poddano go badaniom na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Próby przeprowadzone w godzinach 23.33 i 0.05 przyniosły wyniki 1,18 i 1,08 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego K. K. – k. 15, k. 27;

- protokół badania stanu trzeźwości – k. 2.

Oskarżony K. K. nie był dotychczas karany, wykształcenie gimnazjalne, bez zawodu, żonaty, na utrzymaniu 3 osoby, zdrowy, w PZP nie leczył się.

Dowód:

- karta karna – k. 24;

- dane osobopoznawcze – k. 20.

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i na etapie postępowania przygotowawczego złożył wyjaśnienia, które stały się podstawą ustaleń w przedmiotowej sprawie. Sąd uznał je za wiarygodne. Wskazują one na przebieg zdarzeń poprzedzających jazdę motorowerem w stanie nietrzeźwości. W wyjaśnieniach oskarżony przyznał, iż na kilka godzin przed jazdą spożył znaczną ilość alkoholu, co tłumaczy jego stan stwierdzony podczas kontroli trzeźwości. Nie ulega wątpliwości, iż oskarżony dobrowolnie spożywał alkohol, a następnie miał świadomość swojego stanu podczas jazdy pojazdem mechanicznym. Wskazuje na to choćby fakt, iż pierwotnie miał pojechać do siostry taksówką. Wyjaśnienia oskarżonego nie budzą wątpliwości, są obiektywne i logiczne. Ich uzupełnienie stanowi protokół badania na zawartość alkoholu, który sąd również uznał za wiarygodny.

Podczas składania wyjaśnień oskarżony wyraził wolę dobrowolnego poddania się karze. Wobec tego uzgodniono wymiar kary i środków karnych. Strony ustaliły, iż do sądu zostanie skierowany wniosek o orzeczenie:

- kary 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na 2 lata próby,

- grzywny w wymiarze 60 stawek dziennych po 10 złotych,

- świadczenia pieniężnego w wymiarze 100 złotych,

- zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii A oraz motorowerów na okres 2 lat,

- zwolnienie z opłaty i obciążenie wydatkami w sprawie (k.27).

Sąd przychylił się do wniosku skierowanego w trybie art. 335§1 kpk, kierując sprawę na posiedzenie w przedmiocie skazania bez przeprowadzenia rozprawy. Okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości. W sprawie ustalono, iż oskarżony dobrowolnie spożywał alkohol, wprowadzając się w stan nietrzeźwości. Następnie, mając świadomość swojego stanu, również dobrowolnie prowadził pojazd mechaniczny po drodze publicznej. Jego zachowanie wyczerpało w związku z tym znamiona występku z art. 178a§1 kk.

Zgodnie z tym, uznając oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu wymierzono mu na mocy art. 178a§1 kk karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie sądu kara ta – tak co do rodzaju, jak i jej wymiaru – jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. Przy jej wymierzeniu sąd miał na uwadze stopień stężenia alkoholu w organizmie oskarżonego. Przekraczał on ponad dziesięciokrotnie dopuszczalne normy. Z drugiej strony jako okoliczność łagodzącą wzięto pod uwagę wcześniejszą niekaralność oskarżonego. W ocenie sądu warunki i właściwości oskarżonego oraz jego dotychczasowy sposób życia i zachowanie po popełnieniu przestępstwa przemawiają za postawieniem wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej. Z tego też względu wykonanie kary warunkowo zawieszono na okres 2 lat próby. Należy przyjąć, iż już sama możliwość zarządzenia wykonania kary będzie stanowiła dostateczną tamę przed dalszym popełnianiem przestępstw przez oskarżonego. Mając na uwadze treść wniosku, sąd podzielił również stanowisko co do orzeczenia wobec oskarżonego kary grzywny. Jej wymiar uzgodniono na 60 stawek dziennych po 10 złotych. Na skutek oczywistej omyłki karę tę orzeczono w wymiarze 60 stawek po 100 złotych, co stanowi naruszenie porozumienia procesowego zawartego przez strony. Należy podkreślić, iż naruszenie to nie było intencją sądu. Za ustaleniem wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 100 złotych w żadnym wypadku nie przemawia sytuacja majątkowa i dochody oskarżonego. Przeciwnie, sytuacja majątkowa oskarżonego skłaniała do uwzględnienia wniosku i ustalenia wysokości stawki na minimalnym poziomie 10 złotych. Kara tak orzeczona stanowiłaby dolegliwość dostosowaną do stopnia bezprawia wyrządzonego przez sprawcę. Dostrzeżonego błędu sąd orzekający nie mógł już skorygować. Środek karny zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii A oraz motorowerów na okres 2 lat orzeczono zgodnie ze złożonym wnioskiem. Stanowi on trafną reakcję na czyn oskarżonego. Jego zachowanie wskazuje na lekceważenie porządku prawnego, zobowiązując zarazem do wyeliminowania go z uczestnictwa w ruchu drogowym (art. 42§2 kk w zw. z art. 43§1 kk w zw. z art. 4§1 kk). Mając na uwadze charakter czynu, na mocy art. 49§2 kk w zw. z art. 4§1 kk wymierzono wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 100 złotych. Orzeczony środek ma charakter symboliczny, wskazując na konieczność refleksji nad zachowaniem na drodze. Stanowi także dolegliwość finansową dostosowaną do możliwości płatniczych oskarżonego. Wymierzając środki karne w postaci zakazu prowadzenia pojazdów oraz świadczenia pieniężnego, zastosowano przepisy obowiązujące w momencie popełnienia czynu przez oskarżonego. Niewątpliwie w tym zakresie przepisy obowiązujące w tym czasie były dla sprawcy względniejsze (art. 4§1 kk).

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 kpk. Wobec tego na mocy art. 624§1 kpk zwolniono oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty, natomiast na mocy art. 627 kpk obciążono go wydatkami w sprawie w kwocie 70 złotych. Rozstrzygnięcie w tym zakresie uwzględnia sytuację majątkową i wysokość dochodów oskarżonego. Oskarżony osiąga stosunkowo niskie dochody w kwocie około 550 złotych miesięcznie. Uiszczenie opłaty od kary pozbawienia wolności i grzywny stanowiłoby uszczerbek przewyższający jego możliwości płatnicze. Z kolei wysokość wydatków nie jest nadmierna. Wydatki te zostały wywołane przestępczym działaniem oskarżonego. Brak wobec tego powodów, aby i od nich zwolnić oskarżonego.