Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 luty 2016r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Dariusz Śliwiński (spr.)

SSO Leszek Matuszewski

SSO Hanna Bartkowiak

Protokolant: p.o. stażysty J. T.

przy udziale B. T. Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Poznaniu

po rozpoznaniu w dniu 05 luty 2016r.

sprawy J. J.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku Sądu Rejonowego Poznań S. w P.

z dnia 22.09.2015 r. sygn. akt III K 734/14

1.  utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy

2.  zwalnia oskarżonego od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa kosztów procesu za postępowanie odwoławcze w tym opłaty za II instancję.

H. B. D. L. M.

UZASADNIENIE

Wyrokiem łącznym z dnia z dnia 22 września 2016 r. Sąd Rejonowy Poznań-Stare Miasto w P. wymierzył skazanemu J. J. karę łączną 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, zaliczył na jej poczet okresy odbytych już kar pozbawienia wolności oraz orzekła o kosztach obrony z urzędu oraz kosztach postepowania.(k.218-219)

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca skazanego w zakresie orzeczenia o karze. (k.240)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy skazanego okazała się bezzasadna i nie zasługiwała na uwzględnienie.

Uzasadnienie wyroku odpowiada wymogom art. 424 § 1 k.p.k. i pozwala w pełni na kontrolę prawidłowości rozstrzygnięcia przez Sąd odwoławczy a skarżący w tym zakresie nie podniósł żadnych zarzutów..

Przechodząc natomiast do istoty rozważań w sprawie, w pierwszym rzędzie należy zauważyć, że zgodnie z art. 565 § 1 kpk wyrok łączny może zapaść, gdy zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej wymienione w art. 85 kk w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów. Te warunki to:

1.  popełnienie przez sprawcę dwu albo więcej przestępstw,

2.  popełnienie ich zanim zapadł pierwszy, choćby nieprawomocny wyrok co do któregokolwiek z tych przestępstw,

3.  wymierzenie za te przestępstwa kar tego samego rodzaju albo podlegających łączeniu.

Pamiętać tu należy, ze wobec skazanego stosowano przepisy o krze łącznej w brzemieniu sprzed 1.07.2015r.

Zarzut niewłaściwego przygotowania się Sądu Rejonowego do orzekania w sprawie jest całkowicie gołosłowny. Sąd wydając wyrok dysponował kompletem niezbędnych dokumentów a w związku z tym absurdalne jest zarzucanie, że z dokumentami tymi nie zapoznał się i nie korzystał z nich przy wydawaniu zaskarżonego wyroku. Przeczy temu także analiza uzasadnienia zaskarżonego wyroku, z którego wprost wynika jakie dokumenty służyły Sadowi do wydania wyroku.

Podkreślić tu należy, że Sąd Rejonowy nie miał wręcz prawa sugerować się przy okazji wymierzania kary łącznej orzeczeniami w innej sprawie dotyczącej skazanego a zwłaszcza zastosowaną tam metodą absorpcji kary. Pamiętać tu należy, że łączeniu podlegały inne kary pozbawienia wolności, orzeczone innymi wyrokami jednostkowymi a więc w inny sposób należało stosować reguły wykorzystywane przy miarkowaniu kary łącznej. Tak więc Sąd Rejonowy w żaden sposób nie był zobowiązany do wzięcia pod uwagę innego wyroku łącznego wydanego wobec skazanego a dotyczącego innych kar jednostkowych.

Sąd Okręgowy wskazuje także, że zachowanie skazanego w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności ma pewne, ale nie kluczowe znaczenie przy orzekaniu kary łącznej. Także postępy resocjalizacji oraz sytuacja rodzinna mają znaczenie przy ewentualnych czynnościach postepowania wykonawczego (przerwa w wykonaniu kary, warunkowe przedterminowe zwolnienie) a nie wpływają w sposób istotny na wymiar kary łącznej albowiem wymierzanie kary łącznej ma przede wszystkim aspekt techniczny a nie może stanowić swoistej nagrody za dobre zachowanie skazanego w warunkach izolacji, swoistej formy ułaskawienia, zwłaszcza w świetle jego wielokrotnej karalności. Dobre zachowanie skazanego zasługuje na pochwalę ale nie ma kluczowego znaczenia dla wymiary ewentualnej kary łącznej, która winna być orzekane przede wszystkim przy uwzględnieniu zbieżności czasowej ukaranych czynów i ich podobieństwa przedmiotowego i podmiotowego, co zdaje się skarżącemu umykać.

Sąd Rejonowy był władny orzec karę łączną w wymiarze od 1 roku pozbawienia wolności do 3 lat i 6 miesiąca pozbawienia wolności. Czyny przypisane skazanemu w badanych wyrokach zostały przez niego popełnione w znacznym odstępie czasu (31 sierpnia 2002r. do 31 stycznia 2005r. r.). Ponadto godziły one w różne rodzajowe dobra prawnie chronione, tj. w funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości, w mienie, pewność dokumentów. Zatem, wbrew odmiennemu zapatrywaniu obrońcy skazanego, nie sposób przyjąć, iż były to czyny podobne i , popełnione w bliskości czasowej, a ponadto ich wzajemne powiązania przedmiotowo-podmiotowe uzasadniały zastosowanie zasady pełnej lub zbliżonej do pełnej absorpcji. Wymierzona skazanemu kara łączna 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności nie może być uznana za niewspółmiernie surową, gdy uwzględni się powyżej wskazane okoliczności, które mają kluczowe znaczenie przy miarkowaniu kary łącznej. .

Podkreślenia wymaga, iż za ewentualnie zdecydowanie bardziej korzystnym dla skazanego ukształtowaniem wymiaru tej kary łącznej nie mogła, jak już wyżej wskazano, przemawiać generalnie pozytywna ocena jego zachowania w czasie odbywania kary pozbawienia wolności. Nienaganne funkcjonowanie w zakładzie karnym jest bowiem obowiązkiem skazanego i z tylko z tego tytułu nie powinien być on premiowany przy wydawaniu wyroku łącznego.

Sąd Okręgowy nie miał żadnych zastrzeżeń do rozstrzygnięcia Sądu I instancji w przedmiocie zaliczenia na poczet wymierzonej kary łącznej pozbawienia wolności okresów już odbytych kar pozbawienia wolności.

Reasumując, Sąd Okręgowy nie znalazł powodów, aby uznać, iż kara łączna pozbawienia wolności orzeczona przez Sąd Rejonowy w zaskarżonym wyroku raziła swą surowością, a wręcz przeciwnie, uznając, że jest ona odpowiednia i sprawiedliwa, utrzymał zaskarżony wyrok w mocy, uznając apelację obrońcy skazanego za bezzasadną.

Z uwagi na niestawiennictwo obrońcy skazanego na rozprawie Sąd Okręgowy nie uwzględnił jego wniosku o zasadzenie na jego rzecz kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu albowiem nie wykonał on w postepowaniu odwoławczym żadnej czynności, gdyż pamiętać trzeba, że sporządzenie apelacji należy do postępowania pierwszoinstancyjnego.

Biorąc pod uwagę sytuację rodzinną i majątkową skazanego Sąd Okręgowy na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk zwolnił go od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

H. B. D. L. M.