Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lutego 2016r.

Sąd Rejonowy w Słupsku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Joanna Kołodziej Michałowicz

Protokolant: st. sekr. sąd. Beata Stankiewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lutego 2016r. w S.

sprawy z odwołania S. K. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 21.05.2014r., znak: (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o świadczenie rehabilitacyjne

oddala odwołanie

Sygn. akt: V U 206/14

UZASADNIENIE

Ubezpieczony S. K. odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 21.05.2014 r., którą to odmówiono mu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 01.04.2014 r.

W uzasadnieniu odwołania podniósł, że jest posiada ograniczoną możliwość wykonywania pracy.

Cierpi na ciągłe bóle, które utrudniają chodzenie.

Leczenie i rehabilitacja nie dały poprawy.

Organ rentowy – Zakład Ubezpieczeń Społecznych w S. (ZUS) w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie.

Na uzasadnienie swego stanowiska organ wskazał, iż orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS nie stwierdzono okoliczności uzasadniających ustalenie na rzecz ubezpieczonego uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny .

S. K. ma 59 lat. Ostatnio pracował jako operator wózka widłowego. Wcześniej pracował jako pilarz, motorniczy. Nie pracuje od 2013 r.

W okresie od 04.01.2013 r. do 04.07.2013 r. tj. przez 182 dni D. K. był niezdolny do pracy z powodu choroby i otrzymywał zasiłek chorobowy.

W okresie od 05.07.2013 r. do 31.03.2014 r. tj. przez 9 miesięcy D. K. był niezdolny do pracy z powodu choroby i otrzymywał świadczenie rehabilitacyjne.

Bezsporne.

W dniu 11.03.2014 r. S. K. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddziale w S. wniosek o świadczenie rehabilitacyjne w związku z ogólnym stanem zdrowia.

Dowód: wniosek o świadczenie rehabilitacyjne – akta rentowe ZUS.

W dniu 03.04.2014 r. lekarz konsultant ZUS – neurolog wydał opinię. Rozpoznał okresowy zespół bólowy lędźwiowy w przebiegu zmian zwyrodnieniowych bez nasilonych objawów rozciągowych lub korzeniowych poza występowaniem zaburzeń czucia. Nie stwierdził zaników mięśniowych.

Zaopiniował, że ubezpieczony był zdolny do pracy zdolnej z kwalifikacjami. Wyjaśnił, że zgłaszane dolegliwości mogą być związane z niedokrwieniem nogi.

Dowód: opinia – k. 35 - 37 dokumentacja lekarska w aktach rentowych ZUS.

Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 09.04.2014 r., a następnie orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 09.05.2014 r. ustalono, brak okoliczności uzasadniających ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego.

Dowód: orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS – akta rentowe ZUS; orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS –akta rentowe ZUS.

Decyzją z dnia 21.05.2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił S. K. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 01.04.2014 r.

Dowód: decyzja ZUS O/S. – akta rentowe ZUS.

Od dnia 01.04.2014 r. S. K. był zdolny do pracy.

U S. K. występują następujące schorzenia: miażdżyca uogólniona, zaburzenia gospodarki lipidowej, nadciśnienie tętnicze wyrównane farmakologicznie bez powikłań narządowych, niedokrwienie II stopnia kończyn dolnych, bóle lędźwiowe, chromanie przestankowe.

Dowód: opinia biegłego lekarza z zakresu chorób wewnętrznych – k. 14 akt; opinia biegłego lekarza z zakresu kardiologii - k. 20, opinia biegłego lekarza z zakresu chirurgii - k. 38, 54, opinia biegłego lekarza z zakresu neurochirurgii – k. 61, dokumentacja medyczna k. 52, 66.

Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie S. K. nie jest zasadne.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. 2005, Nr 31, poz. 267) świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Świadczenie to przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.

Oznacza to, że dla przyznania świadczenia rehabilitacyjnego konieczne jest łączne spełnienie trzech przesłanek: wyczerpanie zasiłku chorobowego, dalsza niezdolność do pracy oraz pozytywne rokowanie dotyczące odzyskania zdolności do pracy wskutek leczenia lub rehabilitacji zastosowanej po wyczerpaniu zasiłku chorobowego.

W przedmiotowej sprawie ubezpieczony bezspornie spełnił pierwszą przesłankę, albowiem wyczerpał okres pobierania zasiłku chorobowego.

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się zatem do ustalenia, czy od 01.04.2014 r. ubezpieczony nadal był niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokowały odzyskanie przez niego zdolności do pracy.

Dla rozpoznania niniejszej sprawy niezbędne było posiadanie wiadomości specjalnych, dlatego też Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu chorób wewnętrznych, kardiologii, chirurgii i neurochirurgii.

Opinie sądowo – lekarskie sporządzone zostały przez lekarzy specjalistów w oparciu o dokumentację medyczną znajdującą się w aktach sprawy, aktach rentowych ZUS oraz badanie ubezpieczonego.

W opiniach wszyscy biegli wskazali, iż ubezpieczony był zdolny do pracy od 01.04.2014 r.

Odnosząc się do opinii Sąd stwierdził, że spełniają wymogi fachowości, rzetelności i logiczności. Wnioski zawarte w opiniach zostały uzasadnione w sposób jasny i przekonywujący. Ponadto opinie zostały sporządzone przez lekarzy specjalistów, a zatem zawarte w niej twierdzenia są poparte profesjonalną wiedzą na wysokim poziomie. Opinie są jednoznaczne i stanowcze.

Dlatego zostały przyjęte za podstawę poczynionych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych co do stanu zdrowia ubezpieczonego.

Zważyć też należy, że zgodnie z art. 233 § 2 k.p.c opinia biegłych podlega ocenie sądu, ale w zakresie mocy przekonywującej rozumowania biegłych i logicznej poprawności wyciągniętych wniosków. Sąd natomiast nie może wchodzić w zakres merytorycznej wiedzy biegłych. Sąd nie może nie podzielać merytorycznych poglądów biegłego (biegłych), czy zamiast nich wprowadzać własne stwierdzenia. Stanowisko Sądu w tym zakresie zgodnie jest z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia19.12.1990r., I PR 149/90,OSP 1991, nr 11-12,poz. 300.

Podkreślić należy, że przesłanką przyznania prawa do świadczenia rehabilitacyjnego nie jest stan zdrowia w ogólnym znaczeniu tego słowa lecz stan zdolności do pracy. Pojęcie to należy rozumieć jako kondycję organizmu umożliwiającą wykonywanie czynności pracowniczych, przy czym nie musi to być równoznaczne z wolnością od wszelkich chorób, dysfunkcji i dolegliwości. Istnieją bowiem stany chorobowe, które nie wykluczają zdolności do pracy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, że ubezpieczony od 01.04.2014 r. odzyskał zdolność do pracy, a tym samym nie zachodzą w stosunku do niego przewidziane w art. 18 ust.1 ustawy z dnia 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa przesłanki uprawniające do przyznania świadczenia rehabilitacyjnego.

Z tych względów na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c Sąd oddalił odwołanie, o czym orzeczono w sentencji wyroku.

SSR Joanna Kołodziej Michałowicz