Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 czerwca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: st. sekr. sądowy Jerzy Stępień

po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

odwołania G. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 7 stycznia 2013 roku nr (...)- (...)

w sprawie G. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o rentę

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, ze przyznaje odwołującej się G. G. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 grudnia 2012 r. na okres dwóch lat.

Sygn. akt IVU 193/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 18 czerwca 2013 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 7 stycznia 2013 r. odmówił G. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 02.01.2013 r. została uznana za zdolną do pracy.

G. G. w odwołaniu od tej decyzji domagała się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Na uzasadnienie podniosła, iż stan jej zdrowia nie uległ poprawie, a wręcz pogorszeniu.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

G. G. urodzona w dniu (...), z wykształceniem zawodowym o specjalności kucharz, pracowała jako układacz wyrobów szklanych. Odwołująca od 26.02.2011 r. do 30.11.2012 r. pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Odwołująca się w dniu 06.11.2012 r. złożyła ponowny wniosek o rentę.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 11.03.2011 r. –k. 37 ar czIII,

decyzja ZUS z dnia 21.06.2012 r. –k. 50 ar czIII,

wniosek z dnia 06.11.2012 r. –k. 52 ar czIII).

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u G. G. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych specjalistów z zakresu neurologii specjalisty chorób wewnętrznych, chirurga-ortopedy i kardiologa.

Biegli sądowi na podstawie wyników badań i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej stwierdzili, że odwołująca choruje na:

- stan po przebytym urazie barku lewego i pełnym zwichnięciu stawu barkowo-obojczykowego w 2009 r. i leczeniu operacyjnym barku w 2009 r. i 2011 r.,

- niestabilność stawu barkowego lewego do leczenia operacyjnego,

- przewlekły zespół bólowy barkowy lewostronny,

- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z dyskopatiami: szyjną i lędźwiową,

- przewlekły zespół bólowy korzeniowy szyjny i lędźwiowy,

- żylaki kończyn dolnych niepowikłane,

- nadciśnienie tętnicze w wywiadzie.

Biorąc pod uwagę rozpoznane u odwołującej schorzenia oraz stopień ich nasilenia biegli uznali ją za częściowo niezdolną do pracy okresowo na okres 2 lat od 01.12.2012 r. Odwołująca nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołująca w 2009 r. uległa wypadkowi i doznała zwichnięcia stawu ramienno-łopatkowego lewego, leczonego dwukrotnie operacyjnie w 2009 r. i 2011 r. z powodu niestabilności stawu barkowego jest kwalifikowana do kolejnego zabiegu operacyjnego. Stan przedmiotowy obejmuje niestabilność tego stawu, nieznaczne bólowe ograniczenia ruchomości kończyny w tym stawie, zaznaczone zaniki mięśniowe na ramieniu i przedramieniu lewym, niewielkie proksymalne i dystalne osłabienie siły mięśniowej tej kończyny. Ponadto stwierdza się ograniczenie ruchomości kręgosłupa szyjnego, lędźwiowego, osłabienie lewego odruchu skokowego i zaznaczone objawy rozciągowe z kończyn dolnych. Objawom przedmiotowym towarzyszą przewlekłe dolegliwości bólowe w zakresie barku lewego, cierpniecie kończyny górnej lewej, ból w okolicy kolan i bioder. Z tych powodów pozostaje w stałym leczeniu ortopedycznym, przyjmuje leki przeciwbólowe, korzysta z zabiegów rehabilitacyjnych. W sumie dolegliwości w zakresie układu ruchu utrzymują się od 2009 r. w nasileniu uniemożliwiającym odwołującej powrót do wykonywanej pracy. Mimo przygotowania zawodowego gastronomicznego nie pracowała w wyuczonym zawodzie. Od blisko 30 lat wykonywała pracę układacza wyrobów szklanych w hucie szkła. Zajecie to obejmuje ręczne formowanie elementów szklanych, wiąże się z koniecznością wielokrotnego podnoszenia obrabianych elementów i utrzymywania ich w rękach w przymusowej pozycji ciała i pracy oburęcznej. W chwili obecnej nie jest zdolna do wykonywania takiej pracy. Niestabilność stawu barkowego lewego uniemożliwia pełne posługiwanie się tą kończyną. Aktualny stan przedmiotowy oraz planowany kolejny etap leczenia operacyjnego daje podstawę do przewidywania dalszej długotrwałej niezdolności do pracy w wykonywanym zawodzie.

/ dowód : opinia sądowo-lekarska – k.7-11 as/.

Wydaną w tym zakresie opinie biegłych sądowych Sąd uznał za trafną i dostatecznie wyjaśniającą przedmiot sporu, gdyż została wydana przez specjalistów z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołująca, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej.

Opinia biegłych w ocenie Sądu spełnia ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Żadna ze stron nie kwestionowała opinii.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto ich nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie G. G. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 7 stycznia 2013 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczona ze względu na stan zdrowia jest niezdolna do pracy, czy też stan jej zdrowia uległ zmianie, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS.

Sąd w oparciu o opinie biegłych lekarzy neurologa, chirurga-ortopedy, specjalisty chorób wewnętrznych i kardiologa sporządzoną na podstawie wyników badań i dokumentacji medycznej stwierdził u ubezpieczonej istnienie przesłanek uzasadniających przyjęcie, iż G. G. z uwagi na obecne schorzenia układu ruchu tj. stan po przebytym urazie barku lewego i pełnym zwichnięciu stawu barkowo-obojczykowego w 2009 r. i leczeniu operacyjnym barku w 2009 r. i 2011 r., niestabilność stawu barkowego lewego do leczenia operacyjnego, przewlekły zespół bólowy barkowy lewostronny, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z dyskopatiami: szyjną i lędźwiową i przewlekły zespół bólowy korzeniowy szyjny i lędźwiowy spełnia warunek w postaci częściowej niezdolności do pracy okresowo na okres 2 lat od dnia 01.12.2012 r. i jednocześnie nie rokuje zdolności do przekwalifikowania zawodowego. Odwołująca utraciła zdolność do pracy w wykonywanym zawodzie układacz wyrobów szklanych, a wyuczonym zawodzie nigdy nie pracowała.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołująca spełnia przesłanki z art. 12, 13 i 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ §2 kpc należało orzec jak sentencji wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 7 stycznia 2013 r. przyznając rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01.12.2012 r. na okres 2 lat.