Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 lutego 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Andrzej Dyrda

Sędzia SO Leszek Dąbek (spr.)

SR (del.) Joanna Łukasińska - Kanty

Protokolant Marzena Makoś

po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2016 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa Ł. S. (S.)

przeciwko A. M.

o uchylenie obowiązku alimentacyjnego ewentualnie o obniżenie alimentów

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Żorach

z dnia 7 września 2015 r., sygn. akt III RC 47/15

1.  prostuje zawarte w części wstępnej zaskarżonego wyroku oznaczenie przedmiotu sprawy o tyle, że jest nim uchylenie obowiązku alimentacyjnego ewentualnie obniżenie alimentów;

2.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchyla obowiązek alimentacyjny powoda Ł. S. wobec pozwanej A. M. ustalony w wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka (...) w R. z dnia 31 marca 2014 roku, w sprawie o sygn. akt II RC 1623/13 z dniem 13 lutego 2015 roku oraz nie obciąża pozwanej kosztami procesu;

3.  nie obciąża pozwanej kosztami postępowania odwoławczego.

SSR (del.) Joanna Łukasińska - Kanty SSO Andrzej Dyrda SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 1767/15

UZASADNIENIE

Powód Ł. S. żądał uchylenia obowiązku alimentacyjnego orzeczonego wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 31 03 2014 r. od niego na rzecz pozwanej A. M., ewentualnie obniżenie alimentów z kwoty 500 zł

do kwoty 100 zł miesięcznie, począwszy od dnia wniesienia powództwa oraz zasą-dzenie na jego rzecz od pozwanej zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadniając żądanie twierdził, że od czasu zasądzenia alimentów jego sytuacja materialna nie uległa zmianie. Otrzymuje on wynagrodzenie za pracę w wysokości 1 446,32 zł netto oraz z obsługi imprez artystycznych i po uiszczeniu alimentów na rzecz córki stron pozostaje mu na utrzymanie 250 zł miesięcznie. Sytuacja pozwanej jest znacznie korzystniejsza, gdyż od września 2014r.podjęła pracę i jest w stanie utrzymać się samodzielnie.

Pozwana A. M. wnosiła o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu podnosiła, iż sytuacja powoda nie uległa zmianie, ma możliwości zarobkowe i uzyskuje dodatkowe środki finansowe z imprez plenerowych.

Gd strony żyły razem powód osiągał z tego tytułu dodatkowy dochód w wysokości 3 500 zł netto.

Sąd Rejonowy w Żorach w wyroku z dnia 07 09 2015r. r. zasądził od powoda na rzecz pozwanej alimenty w wysokości 200 zł miesięcznie począwszy od dnia
7 09 2015 r. do dnia 15-go każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności każdej z rat, a to w miejsce alimentów zasądzonych wyrokiem Sadu Okręgowego w Gliwicach – Ośrodek (...) w R. z dnia 31 03 2014r., w sprawie o sygnaturze akt II RC 1623/13, w wysokości
po 500 zł miesięcznie, oddalił powództwo w pozostałym zakresie oraz zniósł koszty procesu między stronami.

W motywach orzeczenia jako podstawę prawną rozstrzygnięcia powołał regulację
art. 60 § 2 k.r.o., art. 135 k.r.o. i art. 138 k.r.o. Stwierdził, iż po obu stronach nastąpiła zmiana stosunków umożliwiająca zmianę wysokości alimentów przez ich obniżenie,
w szczególności zmieniła się sytuacja finansowa pozwanej. Jej wynagrodzenie łącznie z płaconymi przez powoda alimentami w wysokości 700 zł wynosi średnio 3 120 zł, czyli 1 560 zł na osobę. Sytuacja powoda także się poprawiła, jego wynagrodzenie wzrosło z kwoty 1 371,83 zł do kwoty 1 803,29 zł, nadto z dodatkowych dochodów otrzymuje średnio 200-300 zł miesięcznie. Uwzględniając dochód na jednego członka rodziny, uznał, iż pozwana znajduje się w lepszej sytuacji niż powód, co jednak jest uzasadnione skoro pozwana jest niewinna rozkładu pożycia, a w przypadku pozostawania we wspólnym gospodarstwie to dochód na członka rodziny także wynosiłby około 1 500 zł.

O kosztach procesu orzekał stosując regulację art. 100 k.p.c.

Orzeczenie zaskarżył powód Ł. S. , który wnosił o jego zmianę przez uwzględnienie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz od pozwanej zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

Zarzucał, że przy ferowaniu wyroku naruszono prawo materialne, regulację art. 60 § 2 k.r.o. poprze utrzymanie obowiązku alimentacyjnego pomimo, że obecna sytuacja materialna pozwanej nie pogorszyła się istotnie w skutek orzeczenia rozwodu i pomimo, że utrzymanie obowiązku alimentacyjnego jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i zasadami słuszności. Ponadto błędne ustalenie, iż z dodatkowych prac powód otrzymuje 200-300 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu podnosił, iż sytuacja finansowa pozwanej jest znacznie korzystniejsza niż powoda. Dysponuje ona wyższym wynagrodzeniem, dodatkowo otrzymuje alimenty na siebie i córkę. Ponadto wynajem mieszkania w lipcu 2015r. miał na celu sztuczne zwiększenie uzasadnionych wydatków pozwanej. Powód z uwagi na realizację kontaktów z dzieckiem w weekendy znacznie ograniczył wykonywanie dodatkowych prac, średnio otrzymuje 100-150 zł miesięcznie.

W odpowiedzi na apelację pozwana A. M. wnosiła o oddalenie apelacji i zasądzenie na jej rzecz od powoda zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podkreśliła, iż obowiązek alimentacyjny jest ustalany w oparciu
o możliwości zarobkowe powoda, a nie jego faktycznie otrzymywany dochód. Powód jest osoba młodą, aktywną zawodowo i nie wykorzystuje w pełni swoich możliwości.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje :

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował roszczenia powoda przyjmując za podstawę prawną swego rozstrzygnięcia regulację art. 138 k.r.o. w zw. 60 § 2 k.r.o.

a następnie prawidłowo rozpoznała sprawę.

Ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczną orzeczenia w części dotyczą okoliczności bezspornych pomiędzy stronami, a w pozostałym zakresie mają swoją podstawę w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowy, który w zakresie dokonanych ustaleń jest logiczny i wzajemnie spójny, a informacje zawarte
w poszczególnych źródłach dowodowych nawzajem się uzupełniają i potwierdzają
i jako takie są w pełni wiarygodne.

Zarzuty apelacji dotyczące podstawy faktycznej orzeczenia w istocie kwestionuję jej ocenę prawną i jako takie nie mają wpływu na powyższą ocenę.

Na podstawie umowy o pracę powoda złożonej na rozprawie w dniu 3 02 2016r. ustalono, że obecnie uzyskuje on dochody w wysokości 1 924 zł netto miesięcznie (k. 91).

Z tych też względów Sąd odwoławczy z powyższymi modyfikacjami przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.

Małżeństwo stron zostało rozwiązane przez rozwód z wyłącznej winy powoda.

W tym czasie strony nie mieszkały wspólnie, powód uzyskiwał średnie miesięczne wynagrodzenie w wysokości 1.371,83zł oraz osiągał dodatkowe dochody

z prac dorywczych w kwocie 3.000zł rocznie, a pozwana nie pracował, studiowała

i nie uzyskiwała żadnych dochodów.

W chwili wniesienia pozwu powód uzyskiwał dochody w wysokości 1.446,32zł netto, w chwili orzekania przez Sąd Rejonowy zarabiał 1.803,29zł a obecnie zarabia 1.924zł netto miesięcznie i nie uzyskuje dodatkowych dochodów z prac dorywczych.

Pozwana po rozwiązaniu związku małżeńskiego stron ukończyła studia

i podjęła pracę zarobkową, z której w lutym 2015r.uzyskała wynagrodzenie

w wysokości 2.810,42zł netto miesięcznie, a kolejnych miesiącach jej wynagrodzenie wynosiło ponad 2.200zł.

W świetle tych danych po rozwiązaniu małżeństwa stron i ustaleniu obowiązku powoda alimentowania pozwanej jego sytuacja materialna w zasadzie się nie zmieniła

a sytuacja materialna pozwanej znacznie się polepszyła i w już w chwili wniesienia pozwu była lepsza od sytuacji materialnej powoda i taki stan rzeczy utrzymuje się

do chwilo obecnej.

Dlatego już w chwili wniesienia pozwu nie istniała leżąca u podstaw zasądzenia alimentów - przewidziana w regulacji art. 60 § 2 k.r.o. - przesłanka istotnego pogorszenia się sytuacji materialnej pozwanej w następstwie orzeczenia rozwodu,

gdyż gdyby strony w dalszym ciągu pozostawały w związku małżeńskim pozwana

z osiąganych przez siebie dochodów zmuszona byłaby w większym niż powód zakresie przyczyniać się do utrzymania ich rodziny w tym także powoda.

Z tej przyczyny od czasu zasądzenia od powoda na rzecz pozwanej alimentów nastąpiła istotna zmiana stosunków w rozumieniu regulacji art. 138 k.r.o. w związku

z art. 60 § 2 k.r.o. i jego powództwo jest uzasadnione.

Nie znalazło to prawidłowego odzwierciedlenia w zaskarżonym wyroku

i dlatego apelację skarżącego jako uzasadnioną uwzględniono zmieniając zaskarżony wyrok w ten sposób, że zgodnie z żądaniem pozwu uchylono ustalony w wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka zamiejscowego w R. z dnia 31 03 2014r. obowiązek alimentacyjny powoda wobec pozwanej z dniem 13 02 2015r.

Reasumując zaskarżony wyrok jest wadliwy i dlatego apelację powoda jako uzasadniona uwzględniono, zmieniając zaskarżony wyrok w sposób określony w sentencji w oparciu o regulację art. 386 § 1 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na mocy regulacji art. 102 k.p.c.