Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lipca 2013 roku

Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodnicząca: Sędzia Sądu Rejonowego Bogna Witek

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Mariola Strąk

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2013r. w Kędzierzynie –Koźlu

na rozprawie

sprawy z powództwa A. G. (1)

przeciwko B. G.

o uchylenie obowiązku alimentacyjnego

1.  oddala powództwo,

2.  kosztami postępowania w sprawie obciąża powoda w zakresie w jakim je poniósł.

Sygn. akt III RC 118/13

UZASADNIENIE

14 marca 2013 roku wpłynął do tutejszego Sądu pozew A. G. (1) przeciwko B. G. o uchylenie obowiązku alimentacyjnego. Ponadto powód zażądał zasądzenia na jego rzecz od pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych.

Uzasadniając żądanie pozwu A. G. (1) podał, że wyrokiem z dnia 31 stycznia 2007 roku Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu zasądził od niego na rzecz B. G. alimenty w wysokości 150 zł./miesięcznie, sygn. akt R III C 503/06. Aktualnie pozwana świadczy pracę, natomiast powód utracił w lutym 2013 roku stałe zatrudnienie z powodu likwidacji zakładu pracy. Obecnie jest zarejestrowany w charakterze osoby bezrobotnej. Pobiera zasiłek dla bezrobotnych w wysokości 748,40 zł./miesięcznie. Całość tej kwoty wydatkuje na jego bieżące utrzymanie. Dotychczas, pomimo starań, nie udało mu się znaleźć nowego zatrudnienia.

W reakcji na pozew odpowiedź wniosła pozwana B. G., domagając się oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia od powoda na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

Ustosunkowując się do twierdzeń powoda, pozwana wskazała, że wyrokiem z dnia 10 października 2005 roku Sąd Okręgowy w Opolu ich małżeństwo zostało rozwiązane przez rozwód z wyłącznej winy powoda, sygn. akt I RC 374/05. Z uwagi na zły stan zdrowia nie może podjąć dodatkowego zatrudnienia, co zwiększyłoby jej możliwości zarobkowe. Pozostaje pod opieką lekarską różnych specjalistów, zaś od ponad trzech lat legitymuje się orzeczeniem o niepełnosprawności w stopniu lekkim. W ciągu ostatnich sześciu lat była dwukrotnie hospitalizowana. W tym czasie wzrosły też jej koszty nabycia lekarstw. Pozwana świadczy pracę za wynagrodzeniem w wysokości 1.149 zł./miesięcznie. Do niedawna otrzymywała również od swojego syna kwotę około 450 zł./miesięcznie na poczet kosztów częściowej partycypacji w kosztach utrzymania ich wspólnego miejsca zamieszkania. Zaprzestał on tych świadczeń z powodu utraty pracy. W skład jej kosztów utrzymania wchodzi czynsz: 268,67 zł./miesięcznie, pobór energii elektrycznej-151,24 zł./miesięcznie, pobór energii gazowej-49,70/ 2 miesiące, Internet i telewizja kablowa-127 zł./miesięcznie, lekarstwa-100 zł./miesięcznie, bilet miesięczny-82 zł./miesięcznie, materiał grzewczy-1.500 zł./rocznie, podatek od nieruchomości-72 zł./rocznie, opłata za użytkowanie wieczyste gruntu-108 zł./rocznie. Łącznie 893,76 zł./miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 31 stycznia 2007 roku Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu zasądził od A. G. (1) na rzecz B. G. alimenty w kwocie 150 zł./miesięcznie, płatne do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od 14 listopada 2006 roku, sygn. akt R III C 503/06.

Dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu –k.39 akt R III C 503/06

W tym czasie B. G. utrzymywała siebie i troje małoletnich dzieci z wynagrodzenia za pracę w wysokości 650 zł./miesięcznie i alimentów na rzecz małoletniego K. G. (1) w wysokości 300 zł./miesięcznie oraz w wysokości 260 zł./miesięcznie na rzecz małoletniej K. G. (2). A. G. (2) nie pobierał w tym okresie alimentów. K. G. (2) uczęszczała do szkoły policealnej, w której czesne wynosiło 190 zł./miesięcznie. W związku z dojazdem do szkoły ponosiła dodatkowy koszt 44 zł. Koszt utrzymania mieszkania, w którym wspólnie zamieszkiwali składał się z wydatków w postaci: czynsz-268 zł./miesięcznie. pobór energii elektrycznej-196 zł./miesięcznie, pobór energii gazowej-42 zł./2 miesiące, podatek od nieruchomości 170 zł./rocznie, materiał grzewczy- 800 zł./rocznie. Ponosiła również koszt dojazdu do pracy w wysokości 150 zł./miesięcznie. Pobierała dodatek mieszkaniowy w kwocie 268 zł./miesięcznie.

Dowód: protokół zeznań B. G.-k.20 akt R III C 503/06

zaświadczenie o zarobkach-k.5-7 akt R III C 503/06

pismo MOPS w K.-k.26 akt R III C 503/06

A. G. (1) świadczył w tym czasie pracę za wynagrodzeniem w wysokości 1.000 zł./miesięcznie w okresie jesienno-zimowym oraz 1.700 zł./miesięcznie w okresie wiosenno-letnim. Od października 2006 roku zamieszkiwał w lokalu mieszkalnym swojej konkubiny. Przez pierwsze dwa miesiące wspólnego zamieszkania na koszt eksploatacji tego mieszkania wydał około 500 zł. Przekazywał A. G. (2) kieszonkowe w wysokości 120 zł./miesięcznie. Był zadłużony w kilku instytucjach bankowych. Jego konkubina pracowała wówczas i studiowała zaocznie. W listopadzie 2006 roku uzyskała wynagrodzenie w wysokości 1.700 zł.

Dowód: zeznania A. G. (1)-k.20-21 akt R III C 503/06

zaświadczenie o zarobkach-k.18 akt R III C 503/06

informacja z banków-k.28-31,35,36 akt R III C 503/06

informacja z (...) we W.-k.34 akt R III C 503/06

B. G. ma 49 lat i zamieszkuje w K.. Jest zatrudniona w charakterze pracownika gospodarczego na podstawie umowy o pracę na czas określony, pobierając wynagrodzenie w wysokości 1.149 zł./miesięcznie. Wspólnie z nią zamieszkuje jej najmłodszy syn, legitymujący się wykształceniem średnim. Do czasu utraty zatrudnienia ponosił on koszt utrzymania ich wspólnego miejsca zamieszkania w wysokości 450 zł./miesięcznie. Aktualnie pozostałe osoby, które wcześniej z nimi zamieszkiwały, tworzą odrębne gospodarstwa domowe, zamieszkując oddzielnie. Stan zdrowia B. G. uległ pogorszeniu. Była dwukrotnie hospitalizowana. Leczy kardiologicznie i ortopedycznie. Choruje na nadciśnienie tętnicze oraz dokucza jej ból kolan. Legitymuje się orzeczeniem o niepełnosprawności w stopniu lekkim. Nie ma możliwości podjęcia dodatkowej pracy. W skład jej kosztów utrzymania wchodzi m.in. : czynsz: 268,67 zł./miesięcznie, pobór energii elektrycznej-151,24 zł./miesięcznie, pobór energii gazowej-49,70/ 2 miesiące, internet-127 zł./miesięcznie, lekarstwa-100 zł./miesięcznie, bilet miesięczny-82 zł./miesięcznie, materiał grzewczy-1.500 zł./rocznie, podatek od nieruchomości-72 zł./rocznie, opłata za użytkowanie wieczyste gruntu-108 zł./rocznie.

Dowód: zeznania B. G.-k.35

zaświadczenie o zarobkach-k.21,32

karta informacyjna leczenia szpitalnego-k.22-23

orzeczenie o stopniu niepełnosprawności-k.36

A. G. (1) ma 50 lat. i zamieszkuje w K.. Jest osobą bezrobotną z prawem do zasiłku w wysokości 748,40 zł./miesięcznie. Nie płaci alimentów na żadne z dzieci, które uzyskały w między czasie samodzielność życiową. Do lutego 2013 roku pracował za wynagrodzeniem 1.700 zł./miesięcznie. Odchodząc z pracy dostał odprawę w wysokości 5.000 zł. Dotychczas nie udało mu się, pomimo prób, podjąć zatrudnienia. Wciąż zamieszkuje z konkubiną A. K., świadczącą pracę w charakterze nauczyciela języka angielskiego, pobierającą z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości 1.800 zł./miesięcznie. W skład kosztów utrzymania mieszkania, w którym zamieszkują, wchodzą: czynsz-520 zł./miesięcznie, pobór energii elektrycznej-104 zł./miesięcznie, pobór energii gazowej-180 zł./2 miesiące, internet wraz z telefonem stacjonarnym-140 zł. Łącznie 944 zł./miesięcznie. Ponadto A. G. (1) uiszcza miesięcznie składki z tytułu ubezpieczenia na życie-54 zł., ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej kierującego pojazdem mechanicznym-52 zł., jak również spłaca dług w stosunku do banku w wysokości 42 zł./miesięcznie z tytułu zakupu aparatu fotograficznego-52 zł./miesięcznie, a także z tytułu używania telefonu komórkowego-102 zł./miesięcznie. Korzystając z samochodu osobowego A. (...) z 1997 roku ponosi koszt paliwa w wysokości-150 zł./miesięcznie. Jest właścicielem nieruchomości położonej w J., której minimalna wartość wynosi 25.000 zł. Z tego tytułu uiszcza podatek od nieruchomości-46 zł./miesięcznie oraz zapłatę za pobór wody-10 zł./miesięcznie. Cierpi na nadciśnienie tętnicze. Nabywa lekarstwa w kwocie 12 zł./ miesięcznie.

Dowód: zeznania A. G. (1) w części-k.34

decyzja o uznaniu za osobę bezrobotną-k.5

świadectwo pracy-k.19

zaświadczenie o zarobkach-k.26

zaświadczenie o wysokości zasiłku dla bezrobotnych-k.27

oświadczenia A. K.-k.30

Sąd zważył, co następuje;

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Podniesione przez powoda w stosunku do pozwanej żądanie uchylenia obowiązku alimentacyjnego znajduje swoją podstawę prawną w treści art. 138§1 ustawy z dnia 25 lutego 1964r.-Kodeks rodzinny i opiekuńczy(Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.-dalej ”k.r.o.”). Przepis ten głosi, iż: » W razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego «. Pozostaje on, co niewątpliwe, w logicznym związku z art. 135§1 k.r.o., który stanowi, że: » Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego «. Zestawienie tych przepisów w sposób jednoznaczny wskazuje, że żądanie uchylenia obowiązku alimentacyjnego może być uznane za usprawiedliwione m.in., gdy dłużnik alimentacyjny utraci materialną zdolność do łożenia na utrzymanie wierzyciela alimentacyjnego. Na tej podstawie tego twierdzenia wywodził swoje żądanie A. G. (1). Przeprowadzona przez Sąd analiza sytuacji materialnej powoda oraz pozwanej nie potwierdziła słuszności jego stanowiska.

Pozwany nie kwestionował, co do zasady, kosztów utrzymania B. G.. Zwrócił on, co fakt, uwagę, iż zamieszkuje ona z matką oraz najmłodszym synem, stąd tylko częściowo ponosi ona ciężar eksploatacji lokalu mieszkalnego, w którym mieszka, lecz fakty te zostały zaprzeczone przez pozwaną, która zeznała, że jej matka tylko spędza u niej czas, zamieszkując we własnym mieszkaniu, natomiast jej najmłodszy syn jest osobą bezrobotną, która nie będzie jak wcześniej partycypować w kosztach utrzymania lokalu mieszkalnego. Przy tak ukształtowanym materiale dowodowym należało uznać, iż powód nie przełamał obrony procesowej pozwanej. Jej relacja jest bowiem spójna i logiczna i nie była dalej kwestionowana. Z braku dodatkowych starań powoda w celu wykazania odmiennego stanu rzeczy koniecznym stało się uznać to stanowisko za wiarygodne. Za bezsporne i prawdziwe uznane zostały również dochody pozwanej. W ich skład wchodzi kwota alimentów w wysokości 150 zł./miesięcznie oraz kwota 1.149 zł./miesięcznie z tytułu wynagrodzenia za pracę. Razem 1299 zł./miesięcznie. Pozwana zamieszkuje w lokalu mieszkalnym, którego koszt utrzymania wynosi około 725 zł./miesięcznie. Dodatkowo nabywa miesięcznie również lekarstwa za kwotę około 100 zł. oraz bilet komunikacji miejskiej-85 zł. Oznacza to, że po uiszczeniu tych wydatków pozostaje pozwanej na utrzymanie kwota w wysokości 400 zł./miesięcznie. Biorąc pod uwagę typowy koszt nabycia żywności, środków czystości itp. kwota ta nie może być uznana za wystarczającą. Stan ten mógłby ulec poprawie w przypadku wsparcia finansowego ze strony jej syna, lecz uwzględniając fakt, że jest on osobą bezrobotną, nie można spodziewać się, iż będzie on mógł łożyć na utrzymanie mieszkania w kwocie, w której uiszczał koszty eksploatacyjne, gdy pracował, zwłaszcza, iż kwota zasiłku dla bezrobotnych ulega z czasem zmniejszeniu. Należy w końcu stwierdzić, iż alimenty, które zostały zasądzone na rzecz pozwanej nie mają na celu zapewnienia jej minimum egzystencji, lecz zmierzają do poprawy jej sytuacji życiowej, która uległa pogorszeniu wskutek rozwiązania małżeństwa z powodem. To, że stan ten się pogorszył jest oczywiste. Szczególnie widocznie wynika on z porównania kosztów utrzymania, które wskazał powód w konfrontacji z kosztami utrzymania, które podała pozwana. Bez wątpienia powód prowadzi bardziej konsumpcyjny styl życia. Pozwana nie ponosi przede wszystkim wydatków takich jak ubezpieczenie na życie, czy zakup aparatu fotograficznego.

Sąd stanął na stanowisku, iż koszt utrzymania pozwanej w stosunku do poprzedniej sprawy alimentacyjnej wzrósł. Nie można nie zauważyć również jej pogarszającego się stanu zdrowia oraz trudności w podjęciu dodatkowej pracy wynikającej z jej częściowej niepełnosprawności. W tych okolicznościach fakt, iż świadczy ona pracę powinien być doceniony także przez powoda. Wynagrodzenie, które pobiera jest wynagrodzeniem skromnym, pozwalającym zaspokoić tylko najpilniejsze potrzeby życiowe.

Przechodząc do możliwości majątkowych i zarobkowych powoda należało uznać, iż jego bieżąca sytuacja zarobkowa, co jasne, uległa pogorszeniu w stosunku do poprzedniej sprawy alimentacyjnej. Okoliczność ta sama w sobie nie może jednak przesądzić uwzględnieniu powództwa. W toku poprzedniej sprawy alimentacyjnej powód był obciążony alimentami na rzecz swoich małoletnich dzieci w kwocie 560 zł./miesięcznie, a ponadto przekazywał kiszonkowe w wysokości 120 zł./miesięcznie synowi A. G. (2). Łącznie 680 zł./miesięcznie. Zaspokoił on wierzytelności instytucji bankowych. Nie jest zatem tak, że sytuacja bytowa powoda nie uległa w czasie od orzekania w poprzedniej sprawie alimentacyjnej również względnej poprawie. Mając na uwadze, że w niektórych miesiącach w roku pobierał on poprzednio wynagrodzenie w wysokości 1.000 zł./miesięcznie okoliczność ta nie może być pominięta. Niepokojący jest również wzrost kosztów, które wystąpiły w tym czasie. Wynika z nich, że powód zwiększył swoją konsumpcję nie licząc się z potrzebami wierzyciela alimentacyjnego m.in. zakupił aparatu fotograficzny , czy też zorganizował uroczystość urodzinową z udziałem orkiestry. Wątpliwości wywołuje również zakres wydatków na paliwo do samochodu osobowego, skoro powód nie dojeżdża regularnie do pracy. Pozwana korzysta ze środków komunikacji miejskiej.

Reasumując, powód, jakkolwiek jest osobą bez pracy, posiada zdolność zarobkową określoną przez wysokość zasiłku dla bezrobotnych. Ponadto jest właścicielem nieruchomości o wartości co najmniej 25.000 zł. Nie sposób również nie wskazać, iż kwota odprawy, którą uzyskał powód pozwoliłaby zaspokajać potrzeby alimentacyjne pozwanej przez około trzy lata. Nie zważając jednak na tę okoliczność powód już w miesiąc po utracie zatrudnienia wniósł o uchylenie obowiązku alimentacyjnego. Nie można dać również wiary, iż nie jest on w stanie pracować w ten sposób, iż nie może dźwigać żadnych przedmiotów. Fakt ten nie został potwierdzony zaświadczeniem lekarskim, czy innym odpowiednim dokumentem, co uniemożliwia przyjęcie, że jest on prawdziwy. Sama ocena powoda, nie będącego specjalistą w dziedzinie medycyny, nie może być w tym przypadku wystarczająca.

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w pkt 1 wyroku.

Rozstrzygnięcie w pkt 2 wyroku uzasadnia art. 98§1 ustawy z dnia 17 listopada 1964r.-Kodeks postępowania cywilnego(Dz. U. Nr 43, poz.296 ze zm.