Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2013r

Sąd Okręgowy w Ostrołęce II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSO Anna Łaszczych (spr.)

Sędziowie: SO Magdalena Dąbrowska

SO Marek Konrad

Protokolant Luiza Ustaszewska – Sęk

przy udziale Prokuratora Okręg. Andrzeja Ołdakowskiego

po rozpoznaniu w dniu 11 września 2013r.

sprawy K. R.

oskarżonej o przestępstwo z art. 286§1 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Przasnyszu

z dnia 10 maja 2013r, sygn. akt II K 685/12

orzeka :

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Przasnyszu do ponownego rozpoznania

Sygn. akt II Ka 190/13

UZASADNIENIE

K. R. została oskarżona o to, że :

W dniu 28 kwietnia 2012 roku w miejscowości K. gm. C. woj. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, za pomocą wprowadzenia w błąd doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem T. P. w ten sposób, że podając się za pracownika Opieki Społecznej w P., pod pozorem zapewnienia większej sumy pieniędzy z Ośrodka Pomocy Społecznej, wyłudziła pieniądze w kwocie 300 złotych, powołując tym samym straty w wysokości 300 złotych na szkodę T. P.

tj. o czyn z art. 286 §1 kk

Sąd Rejonowy w Przasnyszu wyrokiem z dnia 10 maja 2013 roku w sprawie II K 685/12:

1.  oskarżoną K. R. uniewinnił od popełnienia zarzucanego jej czynu

2.  kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa

Apelację od powyższego wyroku złożył prokurator, zaskarżając wyrok w całości na niekorzyść K. R.. Na podstawie art. 427 § 2 kpk i art. 438 pkt 2 kpk wyrokowi temu zarzucił:

- mającą wpływ na jego treść obrazy przepisów postępowania karnego, tj. art. 7 kpk i art. 410 kpk poprzez dowolną, sprzeczną z zasadą obiektywizmu ocenę materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie z pominięciem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego oraz oparcie wyroku nie na całokształcie okoliczności ujawnionych w toku rozprawy co skutkowało uniewinnieniem K. R. od popełnienia zarzucanego jej czynu, podczas gdy właściwa ocena materiału dowodowego, zwłaszcza zeznań pokrzywdzonej T. P. i korespondujących z nią zeznań świadka K. W., zgodna ze wskazaniami przepisów kodeksu postępowania karnego oraz uwzględnienie wszystkich przeprowadzonych na rozprawie dowodów i wynikających z nich okoliczności, powinny prowadzić do uznania oskarżonej za winną popełnienia czynu z art. 286 § 1 kk

- obrazę przepisów postępowania tj. art. 424 § 1 pkt 1 kpk, mającą wpływ na treść orzeczenia, polegającą na zaniechaniu wskazania w uzasadnieniu wyroku opisu ustaleń stanu faktycznego oraz zaniechaniu przedstawienia wszystkich przeprowadzonych dowodów w tym wyjaśnień oskarżonej, a także zaniechaniu dokonania ich prawidłowej oceny.

Prokurator w oparciu o art. 427 § 1 kpk i art. 437 § 2 kpk wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Przasnyszu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora jest zasadna i została uwzględniona.

Trafnie podnosi prokurator w apelacji zarzut obrazy przepisów postępowania karnego mającą wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 7 kpk, art. 410 kpk, art. 424 § 1 pkt 1 kpk. Wprawdzie Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie dowodowe należycie, dokładnie, ale nie dokonał w ogóle analizy ani oceny przeprowadzonych dowodów. Zgodzić należy się ze stanowiskiem prokuratora zawartym w apelacji, że Sąd Rejonowy nie poczynił w sprawie żadnych ustaleń faktycznych.

Zgodnie z art. 424 § 1 pkt 1 kpk Sąd winien w uzasadnieniu wskazać, jakie fakty uznał za udowodnione lub nie udowodnione, na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych. Uzasadnienie wyroku nie spełnia w ogóle wymogów określonych w art. 424 § 1 pkt 1 kpk.

Sąd ograniczył się w zasadzie w uzasadnieniu do wskazania, że podstawę decyzji o uniewinnieniu oskarżonej K. R. stanowiły zeznania świadków B. C. (1), która zapewniła alibi oskarżonej oraz świadka K. W., który miał wskazać w kościele oskarżoną pokrzywdzonej i ta wtedy ją rozpoznała jako sprawcę oszustwa. To stanowisko Sądu nie znajduje potwierdzenia w materiale dowodowym, a wręcz pozostaje z nim w sprzeczności. Z zeznań świadka K. W. złożonych w postępowaniu przygotowawczym ( k. 17), jak przed Sądem ( k. 65-66) wynika, że ksiądz nie wskazywał pokrzywdzonej oskarżonej, a pokrzywdzona rozpoznała oskarżoną w kościele i po wyjściu z kościoła powiedziała o tym księdzu i wskazała oskarżoną K. R..

Zasadnie podnosi prokurator w apelacji zarzut obrazy przepisu art. 7 kpk. Sąd Rejonowy w ogóle nie poddał analizie i ocenie wyjaśnień oskarżonej K. R., zeznań pokrzywdzonej T. P. i świadków B. W., H. P., Z. J., A. K., W. P., a zeznania świadków K. W. i B. C. (2) zostały potraktowane przez Sąd pobieżnie, wyrywkowo i w oderwaniu od pozostałych dowodów. Przepis art. 7 kpk brzmi jednoznacznie, że organy postępowania kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Z kolei przepis art. 410 kpk stanowi, że podstawę wyroku może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głownej. Treść uzasadnienia wyroku wskazuje jednoznacznie, że wyrok w niniejszej sprawie zapadł z naruszeniem tego przepisu.

Uchybienia, jakich Sąd Rejonowy dopuścił się w niniejszej sprawie muszą skutkować uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Sąd Odwoławczy został całkowicie pozbawiony możliwości kontroli zapadłego rozstrzygnięcia.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd winien przeprowadzić dokładnie postępowanie dowodowe, wszystkie zebrane dowody poddać wnikliwej analizie i ocenie zgodnej z regułami określonymi w art. 7 kpk. Uzasadnienie wyroku musi odpowiadać wymogom z art. 424 § 1 kpk. Tylko wtedy możliwe będzie wydanie prawidłowego rozstrzygnięcia w sprawie, a w razie wniesienia apelacji przez strony Sąd Okręgowy będzie miał możliwość kontroli zapadłego orzeczenia.

Z tych względów z mocy art. 437 § 2 kpk Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.