Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Łowiczu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca: SSR Anna Kwiecień - Motylewska

Protokolant: Dorota Boczek , Marcin Kazimierczak ,

Prokurator: Magdalena Bursa , Jakub Młoczak , Elżbieta Antosik-Ziółkowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 9 lipca 2015r. , 3 grudnia 2015r. , 29 grudnia 2015r.

sprawy: 1. Ł. M.

syna J. i E. zd. C.

urodz. (...) w S.

oskarżonego o to, że: I. w dniu 1 stycznia 2015 roku w Ł. , woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z B. B. wziął udział w pobiciu Ł. S. w ten sposób , że przewrócił go na betonową kostkę zaczął go szarpać za ubranie i zadawał uderzenia rękoma w okolice tułowia , chwycił go rękoma za szyję i dusił , swoim ciałem przyciskał leżąc na nim , a następnie wspólnie z B. B. zadawali uderzenia rękoma i pięściami w okolice barku , tułowia oraz dusił rękoma , przez co spowodował u Ł. S. obrażenia ciała w postaci: zestarzałe uszkodzenie prostownika D3 dłoni prawej , ranę tłuczoną grzbietu dłoni prawej , stanowiące naruszenie czynności narządu ciała trwające dłużej niż 7 dni , w myśl art. 157 par. 1 kk,

- tj. o czyn z art. 158 par. 1 kk i art. 157 par. 1 kk w zw. z art. 11 par. 2 kk

II. w dniu 1 stycznia 2015r. w Ł. , woj. (...) naruszył nietykalność cielesną Ł. S. w ten sposób , że podszedł do niego w trakcie tańca w sali tanecznej (...) i jednocześnie chwycił go ręką za szyję , a następnie zaczął go przyduszać zaciskając przedramię na szyi przewracając na podłogę,

- tj. o czyn z art. 217 par. 1 kk

III. w dniu 1 stycznia 2015 r. w Ł. , woj. (...) uderzył M. O. pięścią w głowę , w wyniku czego pokrzywdzony upadł na podłoże z betonowej kostki doznając obrażeń w postaci: wstrząśnienie mózgu , stłuczenie lewego płata czołowego , złamanie kości potylicznej , stłuczenie klatki piersiowej , stłuczenie głowy , powyższe obrażenia stanowią naruszenie czynności narządu ciała trwające dłużej niż 7 dni w myśl art. 157 par. 1 kk i naraził pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,

- tj. o czyn z art. 157 par. 1 kk i art. 160 par. 1 kk w zw. z art. 11 par. 2 kk

2. B. B.

syna G. i E. zd. D.

urodz. (...) w Ł.

o to , że: I. w dniu 1 stycznia 2015 roku w Ł. , woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. M. wziął udział w pobiciu Ł. S. w ten sposób , że leżącego na betonowej kostce pokrzywdzonego dusił rękoma , a następnie zadawali uderzenia rękoma i pięściami w okolice barku i tułowia , przez co spowodował u Ł. S. obrażenia ciała w postaci: zestarzałe uszkodzenie prostownika D3 dłoni prawej , ranę tłuczoną grzbietu dłoni prawej , stanowiące naruszenie czynności narządu ciała trwające dłużej niż 7 dni , w myśl art. 157 par. 1 kk,

- tj. o czyn z art. 158 par. 1 kk i art. 157 par. 1 kk w zw. z art. 11 par. 2 kk

Orzeka:

1.  Oskarżonego Ł. M. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia czynu wyczerpującego dyspozycję art. 158 par. 1 kk i art. 157 par. 1 kk w zw. z art. 11 par. 2 kk i za to , z mocy art. 157 par. 1 kk w zw. z art. 11 par. 3 kk i art. 4 par. 1 kk wymierza oskarżonemu karę 10 ( dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  Oskarżonego Ł. M. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia czynu wyczerpującego dyspozycję art. 217 par. 1 kk i za to , z mocy art. 217 par. 1 kk w zw. z art. 4 par. 1 kk wymierza oskarżonemu karę 2 ( dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

3.  Oskarżonego Ł. M. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu w punkcie III aktu oskarżenia czynu wyczerpującego dyspozycję art. 157 par. 1 kk i art. 160 par. 1 kk w zw. z art. 11 par. 2 kk i za to , z mocy art. 157 par. 1 kk w zw. z art. 11 par. 3 kk i art. 4 par. 1 kk wymierza oskarżonemu karę 8 ( ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

4.  Na podstawie art. 85 kk , art. 86 par. 1 kk w zw. z art. 4 par. 1 kk orzeczone wobec oskarżonego Ł. M. w punktach pierwszym , drugim i trzecim wyroku kary pozbawienia wolności łączy i jako jedna łączną wymierza mu kare 1 ( jednego ) roku i 4 ( czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

5.  Na podstawie art. 69 par. 1 kk i art. 70 par. 1 pkt 1 kk w zw. z art. 4 par. 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego Ł. M. łącznej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 4 ( czterech ) lat;

6.  Oskarżonego B. B. uznaje za winnego dokonania czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia wyczerpującego dyspozycje art. 158 par. 1 kk i art. 157 par. 1 kk w zw. z art. 11 par. 2 kk i za to , z mocy art. 157 par. 1 kk w zw. z art. 11 par. 3 kk i art. 4 par. 1 kk wymierza oskarżonemu karę 10 ( dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

7.  Na podstawie art. 69 par. 1 i 2 kk i art. 70 par. 1 pkt 1 kk w zw. z art. 4 par. 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego B. B. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 4 ( czterech) lat;

8.  Na podstawie art. 46 par. 2 kk w zw. z art. 4 par. 1 kk orzeka od oskarżonego Ł. M. na rzecz pokrzywdzonych Ł. S. i M. O. kwoty po 2000 ( dwa tysiące) złotych, zaś od oskarżonego B. B. na rzecz pokrzywdzonego Ł. S. kwotę 1500 ( jeden tysiąc pięćset) złotych tytułem nawiązek;

9.  Zasądza na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonego Ł. M. kwotę 587,75 ( pięćset osiemdziesiąt siedem 75/100) , a od oskarżonego B. B. kwotę 467,75 ( czterysta sześćdziesiąt siedem 75/100) tytułem zwrotu kosztów sądowych;

UZASADNIENIE

( w zakresie dotyczącym oskarżonego Ł. M.)

Ł. S. wraz ze swoją rodziną i znajomymi uczestniczył w zabawie sylwestrowej organizowanej w sali (...) Ośrodka Kultury w Ł.. Pokrzywdzony przebywał w grupie około 20 osób , siedzących przy stole w głębi sali , naprzeciwko wejścia. Oprócz żony Ł. S. , przy tym samym stole siedzieli M. O. ze swoja partnerką E. G. (1) , małżonkowie J. i E. G. (2) , małżonkowie G. i L. K., małżonkowie K. i M. S. , małżeństwo Ł. i J. S. oraz inni.

( zeznania Ł. S. , k. 12)

Przy tym stole , ale w znacznej odległości i w towarzystwie swoich znajomych siedział oskarżony Ł. M.. W jego najbliższym gronie siedzieli jego żona P. , W. W. z partnerką J. G. (1) , B. B. z E. R..

( wyjaśnienia oskarżonego , k. 129)

Po godzinie 2.00 dnia 1 stycznia 2015 roku do grupy bawiących sie osób , wśród których był Ł. S. , doszedł oskarżony .Był on już pijany , tańczył , wymachiwał rękoma. W pewnym momencie oskarżony doszedł do Ł. S. , ręką objął go za szyję , przy czym zaczął go przyduszać , zaciskając swoje przedramię na szyi pokrzywdzonego ,a nastepnie przewrócił go na zimię. Pokrzywdzony na chwilę stracił świadomość. Do leżacych na podłodze mężczyzn doszedł M. O. i ich rozdzielił , pozostali obecni nie reagowali.

( zeznania Ł. S. , k. 12 v , 215 ; zeznania K. S. , k. 18; zeznania M. O. , k. 43v-44).

Około godz. 4.00 Ł. S. postanowił zakończyć zabawę. Kiedy czekał na żonę stojąc w przejściu między salami taneczną i jadalną , podszedł do niego oskarżony mówiąc , aby pokrzywdzony wyszedł z nim za budynek i bił się. Pokrzywdzony zignorował oskarżonego i wyszedł z żoną z budynku. Za nimi wyszedł też oskarżony z żoną. W pewnym momencie oskarżony poślizgnął się na kostce betonowej i przewrócił , a następnie chwycił za nogi Ł. S. tak , że ten też sie przewrócił . Oskarżony zaczął go szarpać za ubranie , zadawał uderzenia w okolice tułowia, a następnie chwycił oburącz za szyję i dusił pokrzywdzonego , który bronił się , szarpał , obaj przemieszczali sie po podłożu. Żona oskarżonego zaczęła wzywać pomocy , pobiegła do budynku (...). W tym czasie do obu mężczyzn doszedł B. B. , który chwycił pokrzywdzonego za szyję i zaczął dusić , a następnie wspólnie z Ł. M. zadawali uderzenia pokrzywdzonemu w okolice barku i tułowia. Przybyli na miejsce M. O. i J. G. (2) wsadzili pokrzywdzonego do samochodu .

( zeznania Ł. S. , k. 12v-13 , k. 215-215v ; zeznania K. S. , k. 18 , 58v-59 ; zeznania E. G. (2) , k. 21 ; zeznania J. G. (2) , k. 82 ; zeznania E. G. (1) , k. 26)

W pewnym momencie do stojącego i podejmującego próby uspokojenia agresywnego mężczyzny , dobiegł oskarżony i uderzył go pięścią w twarz , na skutek czego M. O. upadł na betonową kostkę , uderzając głowa o podłoże , stracił przytomność. Obecni na miejscu , w tym J. G. (2) podjęli próby ułożenia go w pozycji bocznej i reanimacji. Po około pięciu minutach M. O. odzyskał przytomność. J. G. (2) pobiegł do stojącego auta po telefon i zadzwonił na pogotowie. Jednakże z uwagi na to , że O. się ocknął , podjęto decyzję , że szybciej będzie , jak E. G. (2) zawiezie obu pokrzywdzonych do szpitala.

(zeznania J. G. (2) , k. 82 ; zeznania S. G. , k. 86-86v; zeznania M. B. , k. 28 )

Na skutek przedmiotowego zdarzenia Ł. S. doznał obrażeń w postaci zestarzałego uszkodzenia prostownika D3 dłoni prawej i rany tłuczonej grzbietu dłoni prawej, które stanowią naruszenie czynności narządu ciała pokrzywdzonego trwające dłużej niż siedem dni , w myśl art. 157 par. 1 kk.

( opinia sądowo – lekarska , k. 94)

M. O. zaś doznał obrażeń ciała w postaci wstrząśnienia mózgu , stłuczenia lewego płata czołowego , złamania kości potylicznej , stłuczenia klatki piersiowej i stłuczenia głowy , które to obrażenia stanowią naruszenie czynności narządu ciała trwające dłużej niż siedem dni. Urazy powstałe na skutek upadku na kostkę betonową mogły narazić pokrzywdzonego na obrażenia w postaci krwiaka podtwardówkowego , który naraża na bezpośrednią utratę życia.

( opinia sądowo-lekarska , k. 56 , 259)

Oskarżony Ł. M. doznał obrażeń w postaci złamania kości nosowej bez przemieszczenia , skrzywienia przegrody nosowej , stanu po urazie głowy , które to obrażenia stanowią naruszenie czynności narządu ciała trwające nie dłużej niż siedem dni w myśl art. 157 par. 2 kk.

( opinia sądowo-lekarska , k.240)

Oskarżony Ł. M. posiada wykształcenie średnie , z zawodu kierowca , z tytułu zatrudnienia osiąga dochody ok. 1500 zł miesięcznie , bez majątku , żonaty , posiada na utrzymaniu córkę w wieku jednego roku , karany.

( dane o osobie oskarżonego , k. 213v ; dane o karalności , k. 243)

Oskarżony Ł. M. w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do dokonania zarzucanych mu czynów i wyjaśnił , iż był na zabawie sylwestrowej , która odbywała się 31.12.2014r. w budynku (...) w Ł. wraz z żoną P. i grupą znajomych. Wspólnie z nimi siedzieli W. W. z dziewczyną o imieniu A. , B. B. ze swoją dziewczyną o imieniu E. , byli jeszcze inni , których oskarżony zna z widzenia. Oskarżony spożywał alkohol , ciężko jest mu powiedzieć ile wypił. Na tej zabawie był również znajomy oskarżonego z pracy Ł. S. , w swoim towarzystwie. Ł. S. siedział przy tym samym stole lecz z drugiego końca. Odnośnie zajścia , faktycznie było tak , że na sali tanecznej zaczęli sie szarpać wspólnie , ale nie była to żadna bijatyka, nikt ich nie rozciągał , byli wypici i to było w formie żartów , po tym incydencie razem wypili przy stole wódkę. Oskarżony nie sądził , iż S. będzie miał o to pretensję. Odnośnie drugiego zdarzenia , to na zakończenie imprezy razem wychodzili z budynku (...) , S. wołał oskarżonego, aby wspólnie wtedy porozmawiali, oskarżony nie nakaniał S. do żadnej bójki , małżonka oskarżonego również była przy oskarżonym. Kiedy wyszli na dwór to z uwagi na to , że było bardzo ślisko , to oskarżony poślizgnął się i upadł na podłoże , wtedy S. upadł na niego specjalnie i zaczął oskarżonego bić rękoma po twarzy , szarpali się razem, oskarżony broniąc się złapał S. rękoma za szyję, zaczął go przyduszać , po chwili dobiegł do nich B. B. i ściągnął S. z oskarżonego , wtedy pojawiło sie mnóstwo osób, w tym A. z W. W. , żona oskarżonego , a także T. P. i M. M. , którzy przyjechali po oskarżonego. Oni siedzieli niedaleko , w samochodzie , oni nie reagowali , po całym zajściu wyszli z samochodu i doszli do oskarżonego. W wyniku tego zajścia oskarżony doznał obrażeń ciała w postaci złamania przegrody nosowej , bez przemieszczenia . Dodatkowo oskarżony wyjaśnił , iż słyszał o takim fakcie , że S. po zdarzeniu udał sie do K. i zażądał od niego , jako od organizatora należnych pieniędzy tytułem odszkodowania . Z tego co oskarżony wie , to K. nie chciał z nim rozmawiać. Odnośnie trzeciego z zarzucanych oskarżonemu czynów , to oskarżony wyjaśnił , iż wskazanych tam osób w ogóle nie zna , był pijany , pamięta , że po tym zdarzeniu stał ze S. wśród znajomych i małżonki , że udał sie do (...) umyć się , bowiem miał zakrwawioną twarz , kiedy do domu odjechał tego dokładnie nie pamięta , co do tego mężczyzny , to oskarżony nie wie , czy on się sam nie przewrócił albo ktoś inny mógł go uderzyć . Oskarżony wyjaśnił jeszcze , iż w czasie powrotu do domu chciał skontaktowac się ze S. telefonicznie ale on nie odbierał od niego telefonu. W toku postępowania sądowego oskarżony nie przyznał sie do dokonania zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień, potwierdzając jednocześnie treść tych składanych w toku postępowania przygotowawczego.

Dokonując oceny wyjaśnień oskarżonego przez pryzmat zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego , to stwierdzić należy , iż w kwestii przedmiotowo istotnej stanowią one realizację przyjętej przez oskarżonego linii obrony. Odnośnie pierwszego z zarzucanych oskarżonemu czynów wskazac należy , iż bagatelizuje on to zdarzenie , traktując go jako żart. Jak wyjaśnił oskarżony , nie przypuszczał on nawet , że pokrzywdzony złoży w tej kwestii zawiadomienie do organów ścigania. Tak też , za oskarżonym , zdarzenie to ocenia jego żona P. M. . Wskazuje ona w swoich zeznaniach , iż zachowanie oskarżonego, to była „taka zwykła zabawa , podczas której mąż dla żartów przewrócił na podłogę kolegę“.Stanowisko świadka M. z punktu widzenia roli procesowej jej męża jest jak najbardziej zrozumiałe , ale akeptacji zyskać rzecz jasna nie może. W tym zakresie Sąd uznał za wiarygodne zeznania pokrzywdzonego Ł. S. , który odmiennie opisuje przebieg zdarzenia , jak i dokonuje innej jego oceny , z pewnościa nie w kategoriach żartu. Trudno bowiem , co należy przyznac pokrzywdzonemu , za żart uznać takie zachowanie oskarżonego , na skutek którego doszło do chwilowej utraty świadomości przez pokrzywdzonego , podduszanego przez oskarżonego. Tak zaprezentowane stanowisko pokrzywdzonego znajduje potwierdzenie w wiarygodnych , w ocenie Sądu zeznaniach świadków , którzy obserwowali to zdarzenie , tj. K. S. , E. G. (2) , E. G. (1), J. G. (2) czy też S. G.. Pośrednio fakt ten potwierdza rownież w swoich zeznaniach M. O. czy W. W. , którzy widzieli leżących na parkiecie oskarżonego i Ł. S.. Zeznania tych świadków , co do zasady spójne tworzą logiczną całość , choć i w nich znalazła sie pewna niespójność. A mianowicie pokrzywdzony Ł. S. twierdzi , iż oskarżony podszedł do niego od przodu , jedną z rąk objął go za szyję , a nastepnie przewrócił na podłogę. Z kolei K. S. , E. G. (2) , E. G. (1) stwierdziły , iż oskarżony skoczył na pokrzywdzonego od tyłu , a następnie zaczął go dusić. Z kolei świadek J. G. (2) zeznał , iż oskarżony podszedł do pokrzywdzonego od tyłu , złapał go oburącz za szyję, przewrócił na podłogę i zaczął go podduszać rękoma. Wskazując na te rozbieżności mieć na uwadze należy , iż do zdarzenia doszło w trakcie trwania zabawy sylwestrowej , zarówno pokrzywdzony , jak i świadkowie tańczyli , każdy też mógł inaczej przemiotowe zdarzenie zaobserwowac. Nie można wykluczyć , iż faktycznie w pierwszym momencie oskarżony znajdował się z tyłu pokrzywdzonego , a następnie przemieścił sie tak , że był do niego przodem. W toku postępowania sądowego pokrzywdzony stwierdził bowiem , że oskarżony „rzucił“ sie na niego .Niezależnie od powyższego zachowanie oskarżonego doprowadziło do podduszenia pokrzywdzonego i upadku mężczyzn na ziemię , a Sąd przebieg zdarzenia ostatecznie przyjął za pokrzywdzonym uznając , iz składając zeznania w tej kwestii bezpośrednio po zdarzeniu ( w dniu 2 stycznia 2015r) najlepiej wtedy pamiętał jego przebieg. Odnośnie drugiego z czynów zarzucanych oskarżonemu , wskazał on na okoliczność , iż to nie on , a pokrzywdzony chciał doprowadzić do konfrontacji. Stanowisko oskarżonego w tej kwestii nie wydaje się być logicznym , bowiem pokrzywdzony S. w tym czasie szykował sie do wyjścia i stojąc wraz z żoną oczekiwał na transport do domu. Nie miał zatem ani zamiaru , ani tym bardziej powodu aby chcieć rozmawiać z oskarżonym , zwłaszcza po wcześniejszym incydencie w sali tanecznej. I wreszcie oskarżony wskazuje , iż faktycznie przewrócił się na śliskiej kostce , ale to pokrzywdzony upadł na niego specjalnie , a następnie zaczął go bić. Takie twierdzenie oskarżonego , jest w ocenie Sądu pozbawione logiki. Gdyby bowiem pokrzywdzony faktycznie chciał bić się z oskarżonym , to z pewnością uczyniłby to wcześniej , a nie czekał na zdarzenie ( przyszłe i niepewne) , podczas którego oskarżony sam sie przewrócił. Zresztą wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie nie znajdują potwierdzenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Sąd również w tym zakresie uznał za wiarygodne zeznania pokrzywdzonego Ł. S. , który stwierdził , iż po wyjściu z budynku oskarżony przewrócił sie na betonowa śliską kostkę i podciął pokrzywdzonego , a następnie zaczął go bić i dusić. Tak zaprezentowana wersja zdarzenia znajduje potwierdzenie w wiarygodnych ,zdaniem Sądu , w tym zakresie zeznaniach świadków K. S. , E. G. (2) , które były naocznymi świadkami zachowania oskarżonego. Działanie oskarżonego , które pokrzywdzony określił mianem „podcięcia“ , świadkowie doprecyzowali , zgodnie zeznając , iz nie było to przypadkowe działanie oskarżonego spowodowane upadkiem na śliskiej powierzchni , a polegało na złapaniu pokrzywdzonego za nogi i spowodowaniu tym samym jego upadku na podłoże. Co więcej , żona oskarżonego, wychodzaca przecież wspólnie z nim z imprezy w zeznaniach swoich zeznaniach nie potwierdziła wersji zaprezentowanej przez oskarżonego , a mianowicie , że to pokrzywdzony specjalnie przewrócił sie na oskarżonego , stwierdzając , iż oskarżony się przewrócił i wówczas musiał zawadzić pokrzywdzonego - tak w toku postępowania przygotowawczego , aby w toku postępowania sądowego stwierdzić , iż oskarżony przewracając się złapał pokrzywdzonego za nogę i razem sie przewrócili. Tak więc

w tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego uznać należy za niewiarygodne. Fakt stwierdzonych u oskarżonego obrażeń nie znajduje potwierdzenia dla wersji zdarzenia przez niego przyjętej. Z zeznań pokrzywdzonego S. wynika bowiem , że bronił sie przed działaniem oskarżonego , obaj tarzali sie po ziemi , a zatem wówczas mogło dojść do powstania tychże obrażeń , które same w sobie nie świadczą przecież o tym , że to pokrzywdzony S. był agresorem.

I wreszcie , odnośnie trzeciego z zarzucanych oskarżonemu czynów, to stwierdził on , że nie zna osoby o nazwisku O. , że był pijany i zdarzenia nie pamięta. Mimo tak zaprezentowanego stanowiska oskarżonego wskazać należy , iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje na negatywne jego zachowanie podjęte w stosunku do M. O.. Podnieść należy , iż bezpośrednio po zdarzeniu do którego doszło pomiędzy oskarżonym a S. , M. O. był tym , który umieścił S. w samochodzie , jak równiez starał się opanować mocno zaognioną tym zdarzeniem wówczas sytuację.Tak więc zasadniczo stał się obiektem agresji m.in. oskarżonego , który chciał się dostać do auta, w którym siedział S.. Oskarżony w pewnym momencie podszedł do O. i uderzył go , powodując jego upadek na podłoże. Wynika to wprost z wiarygodnych , w ocenie Sądu zeznań K. S. , E. G. (2) , E. G. (1) , J. G. (2) , czy też M. O.. Wskazać należy tu jedynie , iż świadek O. , jak i E. G. (1) twierdzą , że pokrzywdzony został uderzony pięścią w głowę , zaś pozostali , że został uderzony w twarz. M. O. w zasadzie niewiele pamięta z przebiegu zdarzenia , bo bezpośrednio po uderzeniu przewrócił się i stracił przytomność , zaś zapewne mówiąc o głowie , miał na myśli tę właśnie część jaka jest twarz , zaś E. G. (1) na rozprawie sprecyzowała , że chodziło tu o uderzenie w twarz. Ta wersja znajduje potwierdzenie chociażby w wiarygodnych zeznaniach świadka M. B. , lekarza który opisując obrażenia , których doznał O. ( pacjent po urazie głowy) , wskazał , iż miał on również obrzek prawej gałęzi żuchwy , co wskazuje , że pokrzywdzony został uderzony właśnie w tę część głowy ( a nie w lewy policzek jak twierdziła świadek E. G. (1)).

Niewątpliwie , analizując przebieg przedmiotowych zdarzeń , mieć należy na uwadze fakt , iż miały ono charakter niezwykle dynamiczny. Z tego też zapewne powodu , każdy z jego uczestników , inaczej je zapamiętał i skupił się na tym jego fragmencie , którego był bezpośrednim uczestnikiem , czy też obserwatorem. Stąd też zapewne fakt , iż różnią się one w szczegółach , nie mających istotnego znaczenia dla ustaleń poczynionych przez Sąd. Oprócz wyżej wskazanych i opisanych, na wiarę zasługują zeznania świadka P. K. , P. G. , L. K. , J. G. (1) , W. W. , E. R. ( w części dotyczącej oskarżonego M.) , T. P. , M. M..

W ocenie Sądu brak jest podstaw do uznania za wiarygodne zeznań świadka P. M. w zakresie , w jakim wskazuje , iż oskarżony nie mógł być sprawcą pobicia M. O. , bowiem cały czas był w jej obecności i w obecności T. P. i W. W.. Zeznania tych dwóch świadków nie potwierdzają wersji świadka M.. Pierwszy twierdzi , że nie widział żadnego zdarzenia , a drugi , że takiego zdarzenia nie pamięta , co rzecz jasna nie jest jednoznaczne ze stwierdzeniem , iż do takiego zdarzenia nie doszło. Tym bardziej , iż fakt jego wystąpienia i udziału w nim oskarżonego wynika wprost ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Uznać zatem należy , iż P. M. , będąca żoną oskarżonego składa zeznania takiej treści, które mają na celu „ zniwelowanie” jednoznacznie negatywnych dla oskarżonego skutków.

Nie budziły zastrzeżeń Sądu dowody zgromadzone w toku postępowania w postaci dokumentów, które stanowiły dla Sądu w pełni wiarygodne i niekwestionowane źródła dowodowe. Czynności procesowe zostały wykonane zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Dokumenty powyższe, jako dokumenty urzędowe mają walor wiarygodności. Brak jest również do kwestionowania treści opinii biegłego lekarza , zarówno pisemnych , jak i ustanej złożonej w toku postępowania sadowego. Opinie te są logiczne , spójne wewnętrznie i nie pozostają w sprzeczności ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd zważył , co następuje:

Oskarżonemu Ł. M. można skutecznie przypisać czyn polegający na tym , iż w dniu 1 stycznia 2015 roku działając wspólnie i w porozumieniu z B. B. wziął udział w pobiciu Ł. S. w ten sposób , że przewrócił go na betonową kostkę , zaczął szarpać za ubranie i zadawać uderzenia rękoma w okolice tułowia , a nadto chwycił go rękoma za szyję i dusił , swoim ciałem przyciskał pokrzywdzonego leżąc na nim , a następnie wspólnie zadawali uderzenia rękoma i pięściami w okolice barku , powodując u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci zestarzałego uszkodzenia prostownika D3 , dłoni prawej , rany tłuczonej grzbietu dłoni prawej , stanowiące naruszenie czynności narządu ciała trwające dłużej niż 7 , w myśl art. 157 par. 1 kk. Działaniem swoim oskarżony wyczerpał dyspozycję art. 158 par. 1 kk i art. 157 par. 1 kk w zw. z art. 11 par. 2 kk

Art. 158 par. 1 kk i jest to typ podstawowy przestępstwa ,który określa odpowiedzialność za udział w bójce i pobiciu nie tylko w sytuacji , gdy czyny takie narażają człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub doznania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu , lecz również wtedy , gdy narażają one człowieka już tylko na bezpośrednie niebezpieczeństwo naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia trwającego dłużej niż siedem dni. Udział w pobiciu , oznacza działanie co najmniej dwóch lub więcej osób na jedna lub więcej osób , a więc jednocześnie takie działanie polegające na naruszeniu nietykalności cielesnej co najmniej o takim natężeniu , że stwarza ono bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia , ciężkiego uszczerbku na zdrowiu lub naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia ( por. wyrok SN z 21.03.1983r. IIKR 48/83 , OSPiKA 1984r. , Nr 3). Kwalifikacja z art. 158 par. 1 kk jest wynikiem ustalenia , który z uczestników zajścia zadał cios pociągający za sobą skutki decydujące o kwalifikacji prawnej ( wyrok. SA w Łodzi z 12.10.00 , IIAKa 181/00 , Prok. I Pr. 2001 , Nr 6 poz. 22). Jeżeli nie można dokonać tego rodzaju ustaleń przyjmuje się , iż obaj sprawcy odpowiadają z art. 158 par. 1 kk. W przedmiotowej sprawie niewątpliwie doszło do zdarzenia jakim było pobicie. Ustalono , w toku niniejszego postępowania , iż obaj oskarżeni brali w niej czynny udział. Ustalono też ponad wszelką wątpliwość , iż działanie ich spowodowało u pokrzywdzonego obrażenia ciała trwające dłużej niż siedem dni ,co wyczerpuje dyspozycję art. 157 par. 1 kk.

Podzielić należy również pogląd , iż oskarżony Ł. M. dopuścił się czynu polegającego na tym , iż w dniu 1 stycznia 2015r. w Ł. , woj. (...) naruszył nietykalność cielesną Ł. S. w ten sposób , że podszedł do niego w trakcie tańca w sali tanecznej (...) i jednocześnie chwycił go ręką za szyję , a następnie zaczął go przyduszać zaciskając przedramię na szyi i przewracając na podłogę , czym wyczerpał dyspozycję art. 217 par. 1 kk.

Odpowiedzialności z art. 217 par. 1 kk określa odpowiedzialność za naruszenie nietykalności cielesnej, przy czym zachowanie sprawcy obejmuje tutaj wszelkie możliwe rodzaje ingerencji sprawcy w nietykalność cielesną człowieka , wszelkie zachowanie , przez które ciało pokrzywdzonego doznaje „dotyku” ze strony sprawcy. Może to być np. szarpanie , popychanie , ciągnięcie za włosy , kopanie czy też uciskanie. ( por. komentarz do KK , Beck , 2004 , pod red. A. Wąska). Niewątpliwie w realiach niniejszej sprawy doszło do takiego zachowania oskarżonego , które stanowiło ingerencję w nietykalność cielesna pokrzywdzonego , poprzez jego przyduszanie zaciskanym na szyi pokrzywdzonego przedramieniem.

Również , co nie budzi wątpliwości , zachowanie oskarżonego polegające na tym , iż w dniu 1 stycznia 2015r. uderzył M. O. pięścią w głowę , w wyniku czego pokrzywdzony upadł na podłoże betonowej kostki doznając obrażeń w postaci wstrząśnienia mózgu , stłuczenia lewego płata czołowego , złamania kości potylicznej , stłuczenia klatki piersiowej , stłuczenia głowy , które to obrażenia naruszyły czynności narządu ciała pokrzywdzonego trwające niż siedem dni i wyczerpuje dyspozycję art. 157 par. 1 kk. Nadto , zachowanie oskarżonego naraziło pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w myśl art. 160 par. 1 kk.

Odpowiedzialności z art. 157 par. 1 kk podlega ten , kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwające dłużej niż siedem dni , niebędące równocześnie ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu w rozumieniu art. 156 par. 1 kk i oznacza takie oddziaływanie na organizm , które zakłócają jego normalne funkcjonowanie. Tak też należy ocenić zachowanie oskarżonego , który poprzez swoje działanie polegające na uderzeniu pokrzywdzonego pięścią w głowę spowodował u niego szereg obrażeń , w tym tak istotnych dla funkcjonowania organizmu ludzkiego , jakim są obrażenia głowy. Te właśnie obrażenia stały się punktem wyjścia dla oceny zachowania oskarżonego również pod kątem zakwalifikowania jego działania z art. 160 par. 1 kk , czy stworzenia przez niego takiej sytuacji faktycznej , w której istnieje bezpośrednie niebezpieczeństwo grożące realnie nastąpieniem skutku w postaci śmierci lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu człowiek.( por. komentarz do KK , Beck , 2004 , pod red. A. Wąska). Z opinii biegłego lekarza sądowego, złożonej ustnie przed Sądem wynika , iż doznane przez pokrzywdzonego M. O. urazy głowy spowodowane w dalszej kolejności upadkiem na kostkę betonową mogły narazić pokrzywdzonego na obrażenia w postaci krwiaka podtwardówkowego , który naraża na bezpośrednia utratę życia. Uraz taki wymaga pilnej interwencji neurochirurgicznej ratującej życie. A zatem , w ocenie Sądu , zasadnym jest również przypisanie oskarżonemu popełnienia czynu z art. 160 par. 1 kk.

Rozważając kwestię odpowiedzialności karnej oskarżonego należy rozstrzygnąć, czy jego zachowania miały charakter zawiniony. W ocenie Sądu jest to oczywiste, bowiem nie zachodziły w sprawie żadne okoliczności, które można byłoby rozpatrywać w kategoriach kontratypu, mogącego wyłączyć winę oskarżonego. Miał on możliwość zachowania się z poszanowaniem obowiązujących przepisów prawa, a pomimo to przepisy te naruszył.

Oskarżony podejmował swoje działania samodzielnie , ale też wspólnie i w porozumieniu z inną osobą , polegające na stosowaniu przemocy wobec pokrzywdzonych powodując u pokrzywdzonych szereg obrażeń, skutkujących procesem ich dość długiego leczenia i ich cierpieniem .

W oparciu o powyższe ustalenia i rozważania Sąd uznał, że oskarżony dopuścił się przypisanych mu czynów zabronionych charakteryzujących się znacznym stopniem społecznej szkodliwości i podlega za nie odpowiedzialności karnej.

Orzekając o karze , Sad uznał , iż zasadnym jest wymierzenie wobec oskarżonego za czyn wyczerpujący dyspozycje art. 158 par. 1 kk i art. 157 par. 1 kk w zw. z art. 11 par. 2 kk karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd uznał również za zasadne wymierzenie oskarżonemu za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 217 par. 1 kk karę 2 miesięcy pozbawienia wolności , zaś za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 157 par. 1 kk i art. 160 par. 1 kk w zw. z art. 11 par. 2 kk karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Jednocześnie , Sad orzekł wobec oskarżonego łączną karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu tylko orzeczenie wobec oskarżonego kar pozbawienia wolności jest w stanie spełnić w stosunku do niego cel wychowawczy uświadamiając mu naganność jego zachowania i nieopłacalność naruszania norm prawnych. Nadto orzeczona kara zrealizuje potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, należycie spełni cele prewencji indywidualnej, jak i ogólnej oraz dostatecznie uświadomi oskarżonemu, że popełnianie przestępstw się nie opłaca.

Rozważając o karze Sąd doszedł do przekonania , iż istnieją podstawy do zawieszenia wykonania wobec oskarżonego orzeczonej łącznej kary pozbawienia wolności .Podstawową przesłanką stosowania warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary jest przekonanie Sądu, że takie orzeczenie kary jest wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Zawieszając wykonanie kary, Sąd bierze pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa. W realiach niniejszej sprawy istnieją podstaw do przyjęcia pozytywnej prognozy kryminologicznej w stosunku do oskarżonego .Oskarżony był już co prawda uprzednio karany , ale zachowaniem swoim naruszył inne dobro prawnie chronione. Nadto oskarżony prowadzi ustabilizowany tryb życia, pracuje w charakterze kierowcy , założył rodzinę.

Podnieść należy , iż orzekając co do osoby oskarżonego , zastosował ustawę w brzmieniu przed 1 lipca 2015 roku , co ma o tyle istotne znaczenie , iż pozwoliło na ponowne orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania , pomimo uprzedniego skazanie oskarżonego na karę właśnie tego rodzaju.

Z uwagi na charakter czynów , jakich dopuścił się oskarżony i następstw jakie one spowodowały , Sąd , na podstawie art. 46 par. 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego na rzecz pokrzywdzonych nawiązki w kwocie po 2000 złotych.

O kosztach postepowania Sąd orzekł na podstawie art. 627 kpk , nakładając na oskarżonego obowiązek ich uiszczenia w całości.