Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Magdalena Balion - Hajduk

Sędzia SO Krystyna Hadryś (spr.)

SR (del.) Ewa Buczek – Fidyka

Protokolant Kamil Cieszkowski

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2015 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa B. P.

przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie (...) w K.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt II C 423/13

1.  zmienia zaskarżony wyrok o tyle tylko, że zasądzoną w punkcie 2 kwotę 200 zł obniża do kwoty 100 zł (sto złotych);

2.  oddala apelację w pozostałym zakresie;

3.  znosi wzajemnie pomiędzy stronami koszty postępowania apelacyjnego;

4.  nie obciąża powódki kosztami sądowymi w postępowaniu apelacyjnym.

SSR (del.) Ewa Buczek – Fidyka SSO Magdalena Balion - Hajduk SSO Krystyna Hadryś

III Ca 1531/15

UZASADNIENIE

Powódka B. P. wniosła o zasądzenie od pozwanego Skarbu Państwa na jej rzecz kwoty po 1.100 zł miesięcznie tytułem renty z uwagi na utratę zdolności do pracy w wyuczonym zawodzie płatnej do 10 dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami do dnia zapłaty, kwoty po 400 zł miesięcznie z tytułu renty w związku ze zwiększeniem potrzeb płatnej do 10 dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami do dnia zapłaty, kwoty 10. 000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesie dnia zapłaty . Ponadto domagała się zasądzenia od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu swojego żądania podała, że wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka (...) w R. z dnia13 września 2005r. w sprawie II C 195/04/5, Sąd zasądził na jej rzecz od Skarbu Państwa -Wojewody (...) kwotę 80.000zł oraz ustalił, że pozwany w przyszłości będzie ponosił odpowiedzialność za skutki zarażenia wirusem żółtaczki typu C. B. P. wskazała, że w okresie poprzedzającym zarażenie wirusem była aktywną zawodowo osobą. Pracowała m. in. w Spółdzielni (...) w R. na stanowisku sprzedawcy oraz kwiaciarni (...) w R.. Choroba spowodowała znaczne pogorszenie jej sytuacji majątkowej. Od 2004 r. otrzymuje rentę w kwocie 596,72 zł netto. W związku z orzeczeniem (...) ds. Orzekania o niepełnosprawności z dnia 20 września 2005 r. została zaliczona do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Dochodzona renta na podstawie art. 444 § 2 k.c. związana jest z częściową utratą zdolności do pracy oraz brakiem możliwych do uzyskania dochodów. Podkreśliła, że gdyby nie została zarażona to nadal mogłaby pracować i realizować się zawodowo, tymczasem zgodnie z zaświadczeniem wystawionym przez dr. n. med. A. R. występują całkowite przeciwwskazania do pracy w wyuczonym zawodzie, ze szczególnym uwzględnieniem pracy w handlu lub jako sprzedawca, a co za tym idzie wysokość dochodzonej renty uzasadniona jest całkowitą eliminacją z pracy w wyuczonej profesji. Ponadto podała, że w związku z przewlekłym zapaleniem wątroby typu „C" zmuszona jest przestrzegać restrykcyjnej diety wątrobowej z ograniczeniem potraw wysokosłodzonych. Miesięczny zakup odpowiedniej żywności zwiększa dodatkowo obciążenie rodzinnego budżetu o ok. 100 zł ponad koszty przeciętnego żywienia zdrowego człowieka. Podniosła także, że wystąpiły objawy charakterystyczne dla przewlekłego zapalenia wątroby typy C takie jak: zmniejszenie apetytu, permanentne zmęczenie, nudności, zażółcenie skóry, ogólne osłabienie organizmu, utraty masy ciała, stany depresyjne oraz zwiększenie plam bielactwa. Związane jest to z koniecznością specjalistycznych badań oraz wizyt u endokrynologa, hepatologa, psychiatry, neurologa, ginekologa, kardiologa oraz lekarza rodzinnego. Podała, że średni koszt regularnie zażywanych lekarstw, w związku z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C kształtuje się w granicach 476,60 zł, co daje kwotę miesięczną 422 zł za leki zażywane stale oraz kwotę 50 zł na środki na przemianę materii i leki przeciwbólowe zażywane w zależności od samopoczucia. Od początku roku była już dwukrotnie hospitalizowana, a także w okresie od 12 marca 2013r. do 15 marca 2013r. przebywała na Oddziale Obserwacyjno – Zakaźnym Szpitala (...) w R., gdzie przechodziła diagnostykę, niejednokrotnie bolesną.

W odpowiedzi na złożony pozew pozwany wniósł o odrzucenie pozwu na podstawie art. 199 § 1 pkt. 2 k.p.c., ewentualnie o oddalenie powództwa w całości oraz zwrot kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany przyznał, że okolicznością bezsporną jest, że wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka (...) w R. z dnia 13 września 2005 r. w sprawie II C 195/04 na podstawie art. 189 k.c. ustalono odpowiedzialność Skarbu Państwa - Wojewody (...) za skutki zakażenia pozwanej wirusem HCV, mogące się ujawnić w przyszłości.

Zdaniem strony pozwanej w niniejszej sprawie mamy do czynienia z powagą rzeczy osądzonej, gdyż pomiędzy tymi samymi stronami i w tym samym przedmiocie zapadło już prawomocne orzeczenie Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 13 grudnia 2011 roku w sprawie I C 140/08 oraz w II instancji wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 2 lipca 2012 r. - sygn. akt III Ca 381/12. Pozwany podał, że powódka powołała się na te same schorzenia, które jej zdaniem są konsekwencją zakażenia HCV i leczenia Interferonem i R.. Tymczasem leczenie to miało miejsce 10 lat temu i nie było konieczności powtórzenia terapii, ponieważ w jej wyniku wyeliminowano z organizmu powódki czynnik chorobotwórczy. Pozwany podniósł, iż już Sąd Rejonowy w Rybniku w sprawie I C 140/08 ustalił, że powódka nie wykazała związku przyczynowego pomiędzy współistniejącymi u niej schorzeniami a zakażeniem HCV i dalszych związków przyczynowych, aktualnie zaś przywołuje te same twierdzenia faktyczne i analogiczne dowody.

Z ostrożności procesowej pozwany zarzucił brak podstaw do wypłaty renty w zw. ze zwiększeniem potrzeb, tak co do zasady jak i wysokości. Pozwany zakwestionował wyspecyfikowane w pozwie wydatki jako ponoszone bez związku z zakażeniem wirusem HCV, w związku z leczeniem innych schorzeń, których koszt według powódki wyniósł 476,60 zł na miesiąc, zaś koszty związane z przestrzeganiem diety określiła w wysokości 100 zł na miesiąc. Pozwany wskazał, że powódka przedstawiła zestawienie leków, zaświadczenia lekarskie, faktury za leki, kserokopie kartotek medycznych, historii choroby, jednakże załączone do pozwu kserokopie dotyczą w przeważającej części innych niż HCV schorzeń na które cierpi powódka. Podniósł także, że przedstawione kartoteki porad lekarskich dotyczą wizyt refundowanych przez NFZ, za które powódka nie płaciła, innych faktur i rachunków za prywatne wizyty nie przedstawiła. Pozwany zakwestionował także zasadność domagania się przyznania renty ze względu na specjalną dietę w związku z zapaleniem wątroby typu C. Ogólnie dostępną wiedza w tym zakresie jest, że dieta wątrobowa polega na spożywaniu gotowanych lekkostrawnych posiłków, chudych mięs, gotowanych owoców i warzyw, przygotowywaniu świeżych posiłków, podobnie jak w przypadku stosowania zwykłej zdrowej diety przez osoby nie cierpiące na wirusowe zapalenie wątroby. W ocenie pozwanego spożywanie chudych mięs, warzyw, owoców, dań lekkostrawnych, nie smażonych, czy pikantnych nie można uznać za specjalistyczną dietę, wymagającą ponadprzeciętnych nakładów finansowych. Z tych też względów pozwany zakwestionował zasadność rekompensaty kosztów suplementów diety, czy środków regulujących przemianę materii, czy środków o działaniu przeczyszczającym, takich jak: X., R., N., D., B., ponieważ nie pozostają one w adekwatnym związku przyczynowym zarówno z zarażeniem HCV jak i z zaleceniami odnośnie lekkostrawnej diety wątrobowej.

Odnosząc się do żądania przyznania zadośćuczynienia pozwana zakwestionowała ją zarówno co do zasady jak i z ostrożności procesowej co do jej wysokości. Podała, że zadośćuczynienie na podstawie art. 445 k.c. w kwocie 80.000zł zostało już zasądzone w powołanym wyżej orzeczeniu i suma ta została powódce wypłacona przez Skarb Państwa w całości. Zdaniem pozwanego powódka w żaden sposób nie wykazała ujawnienia się nowej krzywdy. Również powództwo w zakresie zasądzenia na rzecz powódki kwoty 1100 zł/ m-c tytułem renty z uwagi na utratę zdolności do pracy w wyuczonym zawodzie w ocenie powoda jest bezzasadne. Powódka jest niezdolna do pracy tylko w pewnym zakresie. Wskazał, że może wykonywać inny zawód niż wyuczony podajając jednocześnie, że w latach 2005-2007 zatrudniona była jako stróż - portier, uzyskując dochody ok. 500 zł/ m-c brutto. Przed zakażeniem pracowała w kwiaciarni, jako sprzedawczyni i uzyskiwała dochód miesięczny brutto w kwocie 490 zł. Podniósł, że powódka wskazuje, że mogłaby osiągać zarobki w wysokości 1100 zł/mc, fakt ten nie został poparty dowodami, a nawet uprawdopodobniony, zatem twierdzeniom powódki nie towarzyszy przytoczenie jakichkolwiek faktów, które czyniłyby jej roszczenie zasadnym.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Rybniku zasądził od pozwanego Skarbu Państwa- Wojewody (...) w K. na rzecz powódki B. P. rentę z tytułu częściowej utraty zdolności do pracy w wyuczonym zawodzie w wysokości 640 zł miesięcznie za okres od sierpnia 2012r. do wydania orzeczenia, płatną w terminie do 10 dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w terminie płatności; zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę po 200 zł w tytułu renty w związku ze zwiększeniem potrzeb, płatnej w terminie do 10 dni każdego miesiąca, począwszy od miesiąca uprawomocnienia się wyroku wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w terminie płatności; w pozostałym zakresie powództwo oddalił i nie obciążył powódki kosztami postępowania.

Orzeczenie to poprzedził ustaleniem, że wyrokiem z dnia 13 września 2005 r. Sąd Okręgowy w Gliwicach, Ośrodek (...) w R. zasądził od pozwanego Skarbu Państwa - Wojewody (...) w K. na rzecz powódki kwotę 80.000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 13 września 2005 r. Sąd ustalił, że pozwany w przyszłości będzie odpowiadał za skutki zarażenia powódki wirusem żółtaczki typu C. Oddalając powództwo w pozostałym zakresie. Powódka w okresie od 1 września 1990 r. do 1 września 2002 r. zatrudniona była w kwiaciarni (...) w R. na stanowisku sprzedawcy. W okresie od 1 września 1977 r. do 31 lipca 1990 r. zatrudniona była w Spółdzielni (...) w R. na stanowisku sprzedawcy. Decyzją o waloryzacji renty z dnia 1 marca 2012 r. nr I (...) przyznano powódce z tytułu częściowej niezdolności do pracy kwotę 654,82 zł. Decyzją o ponownym ustaleniu renty z dnia 24 sierpnia 2012 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych w W. Oddział w R. ustalił powódce rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy do 31 sierpnia 2014 r.

W dniu 25 lutego 2013 roku dr n. med. A. R. wystawiła zaświadczenie, w którym między innymi stwierdziła, że powódka przewlekle choruje na wirusowe zapalenie wątroby typu C, stan po terapii interferonem i rybawiryną. Niedomykalność zastawki mitralnej, niedoczynność tarczycy, zaburzenia depresyjne, przewlekła niewydolność żylna, obrzęki podudzia. Lekarz zalecił oszczędny tryb życia wraz z przeciwwskazaniem do pracy w wyuczonym zawodzie w handlu jako sprzedawca. Powódka w związku z zakażeniem żółtaczką była poddana leczeniu w (...) dr n. med. I. O.. W maju 2011r. powódka została poddana badaniu przez lekarza psychiatrę, w ramach opinii zleconej przez Sąd do sprawy I C 140 /08.W opinii tej biegły stwierdził, że rozpoznaje u B. P. zaburzenia adaptacyjne o obrazie klinicznym zespołu depresyjnego. Biegły podkreślał, że zaburzenia mają związek przyczynowo - skutkowy z zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu B oraz z objawami ubocznymi leczenia interferonem. Na wniosek powódki została w sprawie przeprowadzona opinia biegłego z zakresu dietetyki i poradnictwa żywieniowego. Biegła stwierdziła ,że żywienie chorych z przewlekłą chorobą wątroby w okresie wyrównania jest zbliżone do żywienia podstawowego. Dieta powinna być lekkostrawna, urozmaicona, z dużym ograniczeniem potraw smażonych i bezwzględną eliminacją alkoholu. Biegła zaproponowała przykładowy jadłospis na 3 dni, wskazując że zaproponowana dieta jest normokaloryczną, uwzględniającą dzienną podaż energii 2000kal. Podała, że koszt jadłospisu każdego dnia jest inny, ale zbliżony dzięki czemu można wywnioskować iż miesięczny koszt żywienia będzie wynosił ok. 450 zł. Biegła padała, że dieta w przewlekłym zapaleniu wątroby typu C nie jest związana z dodatkowymi kosztami finansowymi związanymi z zakupem specjalnych produktów żywnościowych. Powódka poza lekkostrawną dietą stosuje różne środki farmaceutyczne wspomagające trawienie, zapobiegające zaparciom oraz wzdęciom, np. E., E. Forte, H.. Na leki, które wpływają na funkcjonowanie układu pokarmowego powódka wydaje miesięcznie ok. 200zł. Ponadto zażywa inne leki związane z chorobą serca, bielactwem. Ogólnie na leki wydaje miesięcznie ok. 350zł. Aktualnie powódka ma zaburzenia pamięci i nastroje depresyjne. Leczy się na depresję w Przychodni Zdrowia Psychicznego w C.. Pierwszy raz w swoim życiu zapadła na depresję w okresie kiedy była leczona Interferonem i to leczenie trwa nadal. Renta, która została przyznana powódce była rentą okresową, obecnie ten okres kiedy otrzymywała rentę się skończył i trwa postępowanie przed Zakładem Ubezpieczeń Społecznych. Aktualnie nowa decyzja została już wydana, ale nie jest prawomocna. Renta została przyznana B. P. na kolejne 2 lata.

Powódka nie jest w stanie podjąć pracy zawodowej jako sprzedawca, albowiem zawód ten wymaga aktywności polegającej na rozmowie z klientem, liczeniem. Powódka odczuwa dolegliwości bólowe nóg. Posiada także orzeczenie lekarskie, które nie pozwala jej pracować w wyuczonym zawodzie sprzedawcy. Ostatnio wątrobę miała badaną w styczniu 2014 r. Była to biopsja wątroby i wyniki badania okazały się podwyższone w stosunku do ostatniego badania. Powódka stale pozostaje pod kontrola lekarza hepatologa dr O., endokrynologa dr M., neurologa dr B. i psychiatry dr K.. Ostatnio zaczęła także chodzić do reumatologa. Ponadto chodzi do lekarza rodzinnego dr (...) albo dr W.. B. P. na leki średnio miesięcznie wydaję około 300-350 zł, a ponadto na leki przeciwbólowe i związane z zatwardzeniem około 100 zł. Koszt miesięczny leków na przemianę materii jest różny oscyluje w granicach 40-50 zł miesięcznie. Powódka raz do roku jest hospitalizowana w szpitalu w R., gdzie przeprowadzane są badania kontrolne. Raz na dwa lata jest także badana w szpitalu w R. pod kątem niedomykalności zastawki serca i tarczycy. Przed zachorowaniem powódka pracowała jako sprzedawca w kwiaciarni. Wtedy oficjalnie pracowała na niepełny etat, chociaż w praktyce pracowała na cały etat. Otrzymując połowę wynagrodzenia „na czarno" . Pracowała także jako portier już po stwierdzeniu zachorowania. Musiała się jednak z tej pracy zwolnić z uwagi na depresje z nasiloną płaczliwością. Ponadto charakter pracy wymagał chodzenia na obchody, a tego się bała. Na bielactwo chorowała wcześniej, zanim zaraziła się wirusem typu C. Najniższe wynagrodzenie za cały etat pracy w zawodzie sprzedawcy wynosi 1.600 zł brutto.

W tak ustalonym stanie faktycznym, Sąd Rejonowy uznał powództwo za częściowo zasadne. Wskazał, że powództwo należało uwzględnić w części. W ocenie Sądu powódka wykazała związek przyczynowy pomiędzy zakażeniem wirusem wątroby typu C, a występującą u niej depresją, rozchwianiem nastroju i trudnością w komunikowaniu się z innymi ludźmi. Jeśli chodzi o rentę z tytułu utraty zdolności do pracy w wyuczonym zawodzie Sąd Rejonowy zasądził na rzecz powódki rentę w wysokości 640zł miesięcznie za okres od sierpnia 2012r. do wydania orzeczenia, płatną w terminie do 10 dnia każdego miesiąca, przyjmując, że powódka wykazała co najmniej częściową niezdolność do pracy. Ustalając wysokość miesięcznej renty z tytułu utraconych zarobków od sierpnia 2012r. sąd przyjął do rozliczeń płacę minimalną, pomniejszając ją o należności wypłacane z tytułu renty z ZUS. Sąd Rejonowy przyjął, że gdyby nie zakażenie żółtaczką i następstwa jej leczenia powódka osiągałaby co najmniej zarobki odpowiadające najniższemu wynagrodzeniu krajowemu. W związku z powyższym Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 640 zł tytułem renty wyrównawczej, przy czym kwotę tą ustalił jako różnicę pomiędzy najniższym wynagrodzeniem a wysokością renty, którą powódka miała ustaloną do czerwca 2013r. ( 1.296 netto zł - 654,82 zł= 640,18 netto). Oprócz renty wyrównawczej Sąd pierwszej instancji zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 200 zł miesięcznie z tytułu zwiększonych potrzeb przyjmując, że utrzymanie prawidłowej diety lekkostrawnej i zakup leków poprawiających jakość funkcjonowania układu trawiennego powódki został wykazany fakturami z apteki co do kwoty 200 zł miesięcznie. Ponadto Sąd uznał, że doświadczenie życiowe wskazuje, że spełnianie wymogów zakupu drobiowego mięsa, cielęciny, ryb, świeżych warzyw i owoców, które pozwalają na realizowanie zdrowej lekkostrawnej diety, musi zwiększyć koszty żywienia powódki. W tym zakresie Sąd krytycznie odniósł się do opinii biegłej dietetyka, gdyż zauważył, że biegła wyliczyła koszty zdrowej diety powódki, w taki sposób jak przy żywieniu zbiorowym a wnioskiem z takich obliczeń było, że dieta powódki nie odbiega kosztowo od innej przeciętnej diety. Tymczasem analiza składników poszczególnych posiłków wskazuje, że skoro powódka np. ma zużyć 15g kukurydzy konserwowej-1 łyżka to do ceny posiłku nie należy wliczyć ceny 1 łyżki kukurydzy tylko wartość całego opakowania. Podobnie jeśli chodzi o zakup leków poprawiających trawienie, to jeżeli leki te poprawiają komfort funkcjonowania powódki, którego sprawność została naruszona przez zakażenie wirusowym zapaleniem wątroby, to pozwany powinien pokryć koszty zakupu takich leków, tym bardziej, że są zakupywane na zlecenie lekarza specjalisty chorób zakaźnych, a nie samowolnie przez powódkę. Sąd Rejonowy oddalił roszczenie powódki w zakresie żądania wyższych kwot renty wyrównawczej oraz w zakresie renty z tytułu zwiększonych potrzeb a także oddalił żądanie co do zapłaty kwoty 10.000 zł z tytułu zadośćuczynienia, uznając że po orzeczeniu zadośćuczynienia w kwocie 80.000 zł, wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 13 września 2005r. nie zaszły żadne istotne okoliczności, które wpływałyby na zwiększenie krzywdy powódki, za którą mogłaby sie domagać dodatkowego zadośćuczynienia. O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł pozwany zaskarżając go w części , co do punktu 2 . Zarzucił: naruszenie przepisów prawa procesowego, a to art. 233 k.p.c. poprzez błędną ocenę materiału dowodowego, tj. opinii biegłej z zakresu dietetyki, w której wskazała ona, że lekkostrawna dieta nie wymaga ponoszenia przez powódkę zwiększonych kosztów, gdy powódka nie kwestionowała opinii, a Sąd wyciągnął w sposób nielogiczny wnioski przeciwne; błędne dokonanie ustaleń faktycznych poprzez przyjęcie, że leki poprawiające trawienie zleca powódce specjalista chorób zakaźnych i dowolne uznanie, że leki te poprawiają funkcjonowanie powódki i na tej podstawie obciążył pozwanego kosztami zakupu bliżej nie sprecyzowanych leków; a to art. 328 k.p.c. poprzez niewskazanie dowodów, na których Sąd oparł swoje ustalenia faktyczne, że leki poprawiające trawienie były jej zlecane przez lekarza specjalistę oraz że poprawiają one komfort funkcjonowania powódki, jak i nie sprecyzowanie w oparciu o jakie dowody Sąd ustalił, które konkretnie leki poprawiają trawienie i brak wskazania sposobu ustalenia kosztów ich zakupu. Ponadto zarzucił naruszenie prawa materialnego, a to art.444 § 2 k.c., w zw. z art.415 k.c. o art. 361 § 2 k.c. poprzez zasądzenie na rzecz powódki renty z tytułu zwiększonych potrzeb w kwocie po 200 zł miesięcznie, podczas gdy lekkostrawna dieta stanowi jedynie sposób przygotowywania i spożywani posiłków, a związek przyczynowo- skutkowy między występowaniem innych schorzeń u powódki i przebytym przez nią HCV nie został udowodniony; a to art. 6 k.c. przez przyjęcie, że pozwany ma pokryć koszt zakupu leków poprawiających trawienie, mimo że powódka na nie wykazała, że leki przyjmuje w związku z przebytym wirusowym zapaleniem wątroby.

Wniósł o zmianę wyroku poprzez oddalenie powództwa w zaskarżonej części i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu, ewentualnie o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji z uwzględnieniem kosztów postępowania w II instancji jako części kosztów procesu według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje.

Apelacja pozwanego zasługiwała na częściowe uwzględnienie.

Wprawdzie większość ustaleń faktycznych poczynionych przez Sad pierwszej instancji jest prawidłowa i zasługuje na aprobatę, jednak niezbędna jest ich korekta, która w konsekwencji musiała prowadzić do odmiennych wniosków w zakresie kwoty należnej powodowi.

Na uwzględnienie częściowo zasługuje zarzut nieprawidłowego zastosowania przez Sąd pierwszej instancji przepisu art. 233 k.p.c. W ocenie Sądu Odwoławczego racje ma skarżący podnosząc, iż nie można mówić o swobodnej ocenie materiału dowodowego w zakresie ustaleń Sądu pierwszej instancji jeśli chodzi o wydatki powódki związane ze stosowaniem diety lekkostrawnej. Sąd drugiej instancji uznał, że dokonując prawidłowej oceny zgromadzonego materiału dowodowego nie było podstaw do przyjęcia, iżby stosowanie diety lekkostrawnej przez powódkę wiązało się z dodatkowymi wydatkami w kwocie 100 zł miesięcznie. Z opinii biegłej sądowej wynika jednoznacznie, że okoliczności związane z żywieniem w zakresie diety lekkostrawnej są zbliżone do żywienia podstawowego i przykładowo podany przez biegłą jadłospisy poszczególnych posiłków wskazuje, że dieta zalecana powódce składa się produktów które są używane w przeciętnym gospodarstwie domowym przy normalnym odżywianiu i korzystaniu z towarów spożywczych.

Ponadto Sąd Odwoławczy uznał, że należy zwrócić uwagę, że powódka zamieszkuje wraz mężem i synem, prowadząc wraz z nimi wspólne gospodarstwo domowe, a okoliczności mające wskazywać na wyłączne spożywanie niektórych produktów żywnościowych jedynie przez powódkę nie zostały przez nią wykazane, ponadto nie kwestionowała ona opinii biegłej w zakresie przedstawionej propozycji jadłospisu, na który składają się dania sporządzane z powszechnie używanych produktów, a które mogą być spożywane również przez pozostałych członków rodziny w ramach zaspokajania swoich potrzeb żywieniowych. Podnoszone więc przez powódkę argumenty, że nie może ona spożyć całej puszki kukurydzy nie mogą stanowić argumentu, w oparciu zasady doświadczenia życiowego i logiki określone w art. 233 k.p.c., w zakresie przedstawionego jadłospisu i sytuacji rodzinnej powódki, pozwalającego na uznanie, iżby naruszało to możliwość zaspokojenia jej potrzeb i zmuszało do dodatkowych wydatków. Reasumując w ocenie Sądu Odwoławczego zarzuty pozwanego co do zasądzenia dodatkowego 100 zł miesięcznie na tzw. dietę lekkostrawną są zasadne, a argumenty podniesione przez powódkę nie mogą wpływać na uwzględnienie jej żądania co do wysokości dodatkowej renty orzeczonej w pkt 2. zaskarżonego orzeczenia.

Odnosząc się natomiast do zarzutu pozwanego dotyczącego wydatków na leki powódki, nie sposób podzielić twierdzenia pozwanego, iż strona powodowa nie wykazała tych okoliczności co do wysokości i potrzeby nabywania stosownych leków. Podkreślenia wymaga, iż w toku postępowania pierwszoinstancyjngo pozwany nie kwestionował dokumentów przedstawionych przez powódkę, a to orzeczeń lekarskich i rachunków z nabycie leków, jak i nie kwestionował zeznań powódki, która podała ze leki wydaje miesięcznie ok. 300-350 zł. Jeśli zaś chodzi o same leki regulujące przemianę materii, powódka wskazała, że jest to kwota ok. 40-50 zł miesięcznie, a wskazane przez nią koszty podlegały dalszej ocenie Sądu Rejonowego w oparciu o zaświadczenia lekarskie, zeznania powódki i okoliczności wynikające z samego rodzaju schorzenia. Biorąc pod uwagę wskazane okoliczności, Sąd pierwszej instancji trafnie uznał, że uzasadnioną kwotą, która powinna zabezpieczyć powódkę w stopniu odpowiednim co do kosztów leków umożliwiających jej względnie komfortowe zmaganie się ze schorzeniem, za które odpowiada pozwany jest kwota 100 zł miesięcznie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Odwoławczy uwzględniając zarzuty strony pozwanej co do dodatkowych wydatków na wyżywienie strony powodowej, oddalił zarzuty pozwanego co do niewykazania konieczności i wysokości ponoszonych wydatków na leki regulujące trawienie, uznając że pozostają one w związku przyczynowo-skutkowym ze schorzeniem, za które odpowiada pozwany, a powódka wykazała swoje twierdzenia w myśl art. 6 k.c.

Mając na względzie powyższe argumenty, Sąd Okręgowy w oparciu o art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok w zakresie pkt. 2 jak w sentencji, na mocy art. 385 k.p.c. oddalając apelację w pozostałej części jako nieuzasadnioną. O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono w oparciu o art. 100 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c. znosząc pomiędzy stronami koszty postępowania apelacyjnego, a na podstawie art. 102 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c. nie obciążono powódki kosztami sądowymi w postępowaniu apelacyjnym, mając na uwadze charakter sprawy i jej sytuację majątkową.

SSR(del.) Ewa Buczek – Fidyka SSO Magdalena Balion – Hajduk SSO Krystyna Hadryś