Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 grudnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim I Wydział Cywilny

w osobie Sędziego Sądu Rejonowego Radosława Grzędy

Protokolant : p.o. stażysta Teresa Tryniecka

po rozpoznaniu 23 listopada 2015 r w O. na rozprawie,

sprawy z powództwa (...) Spółka z .o.o. w O.

przeciwko pozwanym S. N. , M. N. (1)

o zapłatę

I. oddala powództwo

II. zasądza od powoda (...) Spółka z o.o. w O. na rzecz pozwanego M. N. (1) kwotę 2417 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

/-/ R. G.

Sygn. akt I C 1280/15

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 20 kwietnia 2015r. powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. wniósł przeciwko S. N. i M. N. (1) o solidarne zasądzenie od pozwanych na rzecz powoda kwoty 10800,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 25 lutego 2014 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanych na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych i 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że nabył wierzytelność R. M. , wobec którego pozwani mieli zobowiązanie wynikające z faktu nieuregulowania należności za prace dotyczące remontu mieszkań. Powód poinformował pozwanych o przelewie wierzytelności i wezwał ich do uregulowania należności, czego pozwani nie uczynili. Pozwani nie kwestionują , iż z tytułu wykonanych prac należało cedentowi uiścić kwotę, której pozew dotyczy zarzucając ,że kwotę tę uiszczono cedentowi; faktowi uiszczenia tej kwoty zarówno cedent jak i powód zaprzeczyli, a fakt, iż na fakturze jako sposób zapłaty wskazano płatność gotówką w żadnej mierze nie oznacza, że płatności tej dokonano.

Pozwany M. N. (1) w odpowiedzi na pozew ( k 39 i n ) wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego M. N. (1) kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany wskazał ,że R. M. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) wykonywał zlecone przez pozwanego prace remontowe mieszkania na potwierdzenie czego wystawiał faktury VAT w tym także fakturę VAT nr (...) r z dnia 24 lutego 2014 r na kwotę w wysokości 10800 złotych . Każda z faktur VAT a więc również wystawionych przed i po 24 lutego 2014 r ( wbrew twierdzeniom powoda , iż faktura VAT z dnia 24.02.2014 była ostatnią wystawioną przez niego fakturą VAT ) regulowane były przez pozwanego gotówką – taki sposób zapłaty był w stosunkach między stronami wielokrotnie zastosowany. Również faktura VAT nr (...) r , której zapłaty dochodzi powód uregulowana została gotówką. Kwestią oczywistą jest ,że wystawiane dokumenty w postaci rachunków bądź faktur zawsze zawierają oznaczenia o sposobie zapłaty, który może być dwojaki : w formie przelewu bądź wpłaty gotówkowej . Adnotacja o sposobie zapłaty jako gotówka wskazuje ,że zapłata została fizycznie dokonana. Nadto w fakturze nie zamieszczono adnotacji o terminie zapłaty co wskazuje ,że kwoty przekazane zostały w dniu wystawienia faktury, bowiem R. M. nie zamieszczał adnotacji o jakimkolwiek innym terminie płatności, nie wskazał innego terminu zapłaty niż wynikający z dnia wystawienia rachunku. Podkreślenia wymaga fakt , iż strony dokonywały płatności gotówką również w ramach faktur VAT nr (...) z dnia 28.01.2013 r , (...) z dnia 22.03.2013, (...) z dnia 28.04.2014 gdzie bezspornym było ,że wpłaty gotówkowe dokonywano w dniu wystawienia faktury . Całkowicie nielogicznym byłoby wystawienie przez R. M. kolejnej faktury (...).04.2014 wpisując sposób zapłaty gotówka w przypadku gdy rzekomo nie zapłacono gotówką faktury sprzed dwóch miesięcy tj z dnia 24.02.2014 r.

Pozwany S. N. również wniósł o oddalenie powództwa popierając stanowisko pozwanego M. N. (1).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. M. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) wykonywał zlecone przez pozwanych prace remontowe mieszkań w O. przy ul. (...) na potwierdzenie czego wystawiał faktury VAT w tym także fakturę VAT nr (...) r z dnia 24 lutego 2014 r na kwotę w wysokości 10800 złotych objętą niniejszym pozwem . Umowa była zawarta ustnie.

Dowód: faktura z 24.02.2014 – k. 16, oświadczenie – k. 17

Każda z faktur VAT wystawionych przez cedenta i to zarówno przed i po 24 lutego 2014 regulowane były przez pozwanych gotówką – taki sposób zapłaty był w stosunkach między stronami wielokrotnie zastosowany.

Również faktura VAT nr (...) r , której zapłaty dochodzi powód uregulowana została gotówką. W fakturze nie zamieszczono adnotacji o terminie zapłaty. Strony dokonywały płatności gotówką również w ramach faktur VAT nr (...) z dnia 28.01.2013 r , (...) z dnia 22.03.2013, (...) z dnia 28.04.2014 . Pozwani płacili gotówką a pracownicy cedenta nie skarżyli się ,że są jakieś zaległości z płatnościami. M. W. widział jak raz S. N. wręczał pieniądze R. M.

Dowód; zeznania pozwanych – k. 91- płyta k. 94, faktura (...) –k. 44, faktura (...) – k. 45, faktura z 28.04.2014 – k. 46, zeznania świadka M. N. (2)- k. 81 ( nagranie 00:17:16- płyta CD- k.84) zeznania świadka M. W. - k. 81 ( nagranie 00:26:38- płyta CD- k.84)

R. M. na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 14 stycznia 2015 r sprzedał powodowi wierzytelność wynikającą z faktu rzekomego nieuregulowania przez pozwanych należności za usługę budowlaną. Powód wystosował do pozwanych wezwanie do zapłaty wraz z zawiadomieniem o sprzedaży wierzytelności.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności . k. 7-11, wezwanie do zapłaty wraz z zawiadomieniem o sprzedaży wierzytelności k. 12-15, wezwanie – k. 18, zawiadomienie – k.23-25 ).

Powyższych ustaleń faktycznych sąd dokonał w oparciu o przedłożone dokumenty, zeznania pozwanego, którym Sąd dał wiarę .Oceniając zeznania pozwanych Sąd nie znalazł żadnych okoliczności mogących podważyć ich wiarygodność w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia sprawy.

Zgodnie z utrwaloną w doktrynie i orzecznictwie wykładnią art. 233 § 1 k.p.c., kryteria oceny wiarygodności i mocy dowodów grupuje się następująco: 1) doświadczenie życiowe, 2) inne źródła wiedzy, 3) poprawność logiczna i 4) prawdopodobieństwo wersji.

Ramy swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 KPC) wyznaczone są wymaganiami prawa procesowego, doświadczenia życiowego oraz regułami logicznego myślenia, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i ważąc ich moc oraz wiarygodność, odnosi je do pozostałego materiału dowodowego.

Sąd przeprowadził dowód z zeznań świadków R. M., K. J., Ł. D., M. N. (2), M. W., G. S..

Należy jednak wskazać, że K. J., Ł. D., G. S. nic nie wiedzieli o rozliczeniach pomiędzy stronami. Zeznania tych osób nie wnoszą nic do sprawy , ponieważ świadkowie ww nie posiadali żadnej wiedzy na temat rozliczeń pomiędzy stronami.

Świadek M. N. (2) wskazał ,że pozwani płacili gotówką a pracownicy cedenta nie skarżyli się ,że są jakieś zaległości z płatnościami. Świadek M. W. widział jak raz S. N. wręczał pieniądze R. M. . Zeznania tych świadków w zakresie rozliczeń sąd uznał za wiarygodne , ponieważ znajdują one potwierdzenie w zeznaniach pozwanych

W zakresie nie dokonana zapłaty za wykonaną pracę w kwocie 10800,00 zł Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka -cedenta R. M. , albowiem stoją one w całkowitej opozycji do zeznań pozwanych. Zeznania te w świetle zasad doświadczenia życiowego budzą wątpliwości. Nie sposób przyjąć , aby świadek pozostawił pozwanym fakturą zawierającą sformułowanie ,że płatność nastąpiła gotówką nie otrzymując zapłaty . Poza zeznaniami świadka cedenta R. M. nie zostało wykazane przez powoda w inny sposób, aby pozwani nie zapłacili spornej kwoty .

Sąd zważył, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Z kolei § 2 cytowanego artykułu stanowi,
że wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa,
w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Zaś przepis art. 513 § 1 k.c. stanowi, że dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie.

Powód nabył wierzytelność dotyczącą żądania od pozwanych zapłaty za wykonanie prac polegających na remoncie mieszkań.

W niniejszej sprawie spór dotyczył kwestii uregulowania części należności za wykonane prace w kwocie 10800,00 zł wynikającą z faktury z dnia 24.02.2014 nr (...)

Strona powodowa opierała swoje powództwo na twierdzeniach cedenta R. M. zawartych w oświadczeniu z dnia 14 stycznia 2015 r (k. 17) oraz na jego zeznaniach.

Z kolei strona pozwana wskazała, że kwota, której strona powodowa wskutek nabycia wierzytelności dochodzi od pozwanych została uiszczona przez pozwanych w dniu 24.02.2014 tj. w dniu wystawienia i otrzymania faktury na wskazaną kwotę.

Sąd dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego uwzględnił fakt, że zbywca wierzytelności jest profesjonalistą prowadzącym działalność gospodarczą, świadczył on usługę na rzecz osoby fizycznej, to też po stronie profesjonalisty leżały wyższe standardy dochowania staranności i udokumentowania swojego stanowiska. Przedstawione przez powoda dowody, tj. faktury potwierdzają, że praktyką firmy (...) było to, iż przy każdej fakturze , w którym sposób zapłaty wpisywany był jako gotówka, płatność następowała tego samego dnia.

Z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika ,że każda z faktur VAT a więc również wystawionych przed i po 24 lutego 2014 r ( wbrew twierdzeniom powoda , iż faktura VAT z dnia 24.02.2014 była ostatnią wystawioną przez niego fakturą VAT ) regulowane były przez pozwanego gotówką – taki sposób zapłaty był w stosunkach między stronami wielokrotnie zastosowany. Również faktura VAT nr (...) r , której zapłaty dochodzi powód uregulowana została gotówką. Kwestią oczywistą jest ,że wystawiane dokumenty w postaci rachunków bądź faktur zawsze zawierają oznaczenia o sposobie zapłaty, który może być dwojaki : w formie przelewu bądź wpłaty gotówkowej . Adnotacja o sposobie zapłaty jako gotówka wskazuje ,że zapłata została fizycznie dokonana. Nadto w fakturze nie zamieszczono adnotacji o terminie zapłaty co wskazuje ,że kwoty przekazane zostały w dniu wystawienia faktury, bowiem R. M. nie zamieszczał adnotacji o jakimkolwiek innym terminie płatności, nie wskazał innego terminu zapłaty niż wynikający z dnia wystawienia rachunku. Podkreślenia wymaga fakt , iż strony dokonywały płatności gotówką również w ramach faktur VAT nr (...) z dnia 28.01.2013 r , (...) z dnia 22.03.2013, (...) z dnia 28.04.2014 gdzie bezspornym było ,że wpłaty gotówkowe dokonywano w dniu wystawienia faktury . Całkowicie nielogicznym byłoby wystawienie przez R. M. kolejnej faktury (...).04.2014 wpisując sposób zapłaty gotówka w przypadku gdyby rzekomo nie zapłacono gotówką faktury sprzed dwóch miesięcy tj z dnia 24.02.2014 r..

Pozwani po otrzymaniu faktury (...) i zapoznaniu się z jej treścią mogli być przekonani, że rzeczona faktura stanowi dla nich także potwierdzenie dokonania zapłaty kwoty 10800,00 zł. W istocie przedmiotowa faktura stanowi potwierdzenie dokonania zapłaty przez pozwanych . Doświadczenie życiowe w tym również zaobserwowana w życiu codziennym przez Przewodniczącego praktyka wystawiania faktur i rachunków przez przedsiębiorców wskazuje, że jeżeli rachunek czy też faktura zawiera stwierdzenie sposób zapłaty gotówka a nie ma odroczonego terminu płatności to należność została uiszczona. Samo wystawienie takiego rachunku, faktury wskazuje na dokonaną zapłatę i z tego względu w pełni wiarygodne są zeznania pozwanego w tym zakresie. Przy ocenie tych zeznań sąd brał również pod uwagę iż dla pozwanych ,, ale również dla innej osoby – konsumenta nie są znane regulaminy , ustalenia czy też praktyka obowiązująca u danego przedsiębiorcy . Regułą jest natomiast to ,że wystawienie faktury z stwierdzeniem sposób zapłaty gotówka oznacza ,że należność została uregulowana , jeżeli faktura , rachunek nie zawiera odroczonego terminu płatności; terminu płatności innego niż data wystawienia rachunku.

Skoro strona powodowa nie wykazała, aby kwota wskazana na fakturze nr (...) z dnia 24 lutego 2014 r. nie została przez pozwanych uiszczona, to powództwo jako bezzasadne należało oddalić, o czym Sąd orzekł w pkt. I sentencji wyroku.

O kosztach postępowania zawartych w pkt. II sentencji wyroku, Sąd orzekł
na podstawie art. 98 k.p.c. Sąd zasądził od powoda, jako strony, która przegrała proces na rzecz pozwanego M. N. (1) , który niniejszy proces wygrał kwotę 2417,00 zł Wskazana suma obejmuje kwotę 2400,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego na podstawie § 6 pkt 3) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. 2013 r., Nr 490) oraz kwotę 17 zł tytułem uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

/-/ SSR Radosław Grzęda