Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lutego 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Bielecka-Gąszcz

Protokolant: sekr. sąd. Anna Zuchora

po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2016 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W.

przeciwko K. P.

o zapłatę 5.623,46 zł

1.  zasądza od pozwanego K. P. na rzecz powoda (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W. kwotę 5.623,46 zł (pięć tysięcy sześćset dwadzieścia trzy złote i czterdzieści sześć groszy) wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym, począwszy od dnia 1 stycznia 2016 roku nie wyższymi od dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w stosunku rocznym, od kwoty 5.321,75 zł (pięć tysięcy trzysta dwadzieścia jeden złotych i siedemdziesiąt pięć groszy) od dnia 21 listopada 2014 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego K. P. na rzecz powoda (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W. kwotę 78,38 zł (siedemdziesiąt osiem złotych i trzydzieści osiem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 2293/15

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2015 roku powód (...) Bank (...) Spółka Akcyjna we W., reprezentowany przez pełnomocnika będącego pracownikiem tej jednostki, wytoczył w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko pozwanemu K. P. powództwo o zapłatę 5.623,46 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym od kwoty 5.321,75 zł od dnia 21 listopada 2014 roku do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że w dniu 10 marca 2014 roku udzielił pozwanemu kredytu nr (...) w łącznej kwocie 5.321,75 zł. Pozwany był zobowiązany do spłaty kredytu w miesięcznych ratach w wysokości podanej w umowie, lecz pomimo wezwań i monitów nie wywiązał się z obowiązku spłaty. W związku z tym, po upływie określonego terminu, do którego pozwany był zobowiązany uregulować zadłużenie, jego całość stała się wymagalna. Pomimo wezwania do zapłaty pozwany nie uregulował zadłużenia dochodzonego przedmiotowym powództwem. (pozew k. 2-4)

W dniu 30 marca 2015 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał przeciwko pozwanemu nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, który następnie utracił moc w całości na skutek wniesienia przez pozwanego sprzeciwu, zaś sprawa została przekazana do rozpoznania tutejszemu Sądowi.

W sprzeciwie pozwany nie zakwestionował zasadności ani wysokości dochodzonego roszczenia, jednakże powołał się na swoją trudną sytuację zarówno życiową, jak i finansową, stąd wniósł o rozłożenie zadłużenia na raty. (nakaz zapłaty k. 4v, sprzeciw k. 5, postanowienie k. 9)

Następnie powód uzupełnił braki formalne pozwu w postępowaniu uproszczonym w terminie. Pełnomocnik powoda podtrzymał powództwo w całości oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

Pełnomocnik powoda wskazał, że na roszczenie dochodzone niniejszym pozwem składają się: należność główna 5.321,75 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości 131,74 zł, opłaty i prowizje w wysokości 170 zł, a także dalsze odsetki naliczane od dnia 21 listopada 2014 roku do dnia zapłaty, obliczone od kwoty 5.321,75 zł według zmiennej stopy procentowej równej czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym.

W odpowiedzi na sprzeciw pełnomocnik powoda podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie i jednocześnie oświadczył, że nie wyraża zgody na rozłożenie zadłużenia na raty, wskazując, że zastosowanie w przedmiotowej sprawie przepisu art. 320 k.p.c. naruszyłoby słuszny interes powoda. Rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty powinno być bowiem uzasadnione jedynie szczególnymi przypadkami i chronić wierzyciela przed dalszymi stratami, czyniąc realnym dobrowolne wykonanie zobowiązania przez dłużnika. (pozew k. 13-14, odpowiedź na sprzeciw k. 30-31)

Na rozprawie w dniu 17 lutego 2016 roku pełnomocnik powoda ani pozwany nie stawili, zostali prawidłowo zawiadomieni o terminie rozprawy. (protokół rozprawy k. 35)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 marca 2014 roku pozwany K. P. zawarł z (...) Bank (...) Spółką Akcyjną we W. umowę kredytu nr (...), na mocy której otrzymał do dyspozycji określoną kwotę pieniężną, który to kredyt pozwany zobowiązał się spłacić zgodnie z harmonogramem spłaty, na warunkach i w terminach szczegółowo określonych w umowie.

Pozwany nie wywiązał się z obowiązku terminowej spłaty udzielonego mu kredytu. Pismem z dnia 23 lipca 2014 roku powód wypowiedział pozwanemu przedmiotową umowę, z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia oraz wezwał do spłaty zadłużenia, mimo tego pozwany do dnia wyrokowania nie uregulował dochodzonego przedmiotowym powództwem zadłużenia.

W dniu 20 listopada 2014 roku powód wystawił wyciąg z ksiąg banku, w którym wskazano, że na dzień wystawienia wyciągu, w księgach rachunkowych Banku figuruje zadłużenie pozwanego z tytułu powyższej umowy w łącznej kwocie 5.623,46 zł wraz z dalszymi odsetkami. (okoliczności bezsporne, pismo k. 20, wyciąg z ksiąg banku k. 21, wypowiedzenie umowy wraz z potwierdzeniem nadania przesyłki poleconej za potwierdzeniem odbioru k. 22-22a)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił jako bezsporny i na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, których prawdziwości nie kwestionowała żadna ze stron procesu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne i zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W przedmiotowej sprawie pozwany nie kwestionował zasadności ani wysokości dochodzonego roszczenia, zatem Sąd uznał, że okoliczności faktyczne stanowiące podstawę żądania pozwu nie były sporne między stronami.

Pozwany wprawdzie powołał się na swoją trudną sytuację życiową i finansową oraz wniósł o rozłożenie zadłużenia na raty, jednak nie złożył żadnych wniosków dowodowych celem wykazania tej sytuacji.

Mając powyższe na względzie, Sąd zasądził od pozwanego K. P. na rzecz powoda (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W. kwotę 5.623,46 zł wraz z umownymi odsetkami
w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym od kwoty 5.321,75 zł od dnia 21 listopada 2014 roku do dnia zapłaty, zgodnie z przepisami art. 481 § 1 i 2 k.c., art. 482 § 1 i 2 k.c. oraz art. 359 § 1, § 2 ¹ i 2 ² k.c., co było zgodne z żądaniem powoda.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw.

Powód wygrał proces w całości, a zatem należy mu się od pozwanego zwrot kosztów procesu w pełnej wysokości. Na koszty procesu poniesione przez stronę powodową złożyły się: opłata od pozwu 71 zł oraz dwie opłaty za notarialne poświadczenie odpisu pełnomocnictwa w łącznej wysokości 7,38 zł.

Z powyższych względów orzeczono, jak w sentencji.