Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lutego 2016 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku I Wydział Cywilny

w składzie :

Przewodniczący : SSR Aleksandra Konkel

Protokolant: Judyta Pukownik

po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2016 r. w Gdańsku

na rozprawie

sprawy z powództwa D. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko H. G.

o zapłatę

1.  umarza postępowanie co do kwoty 7.040,55 zł (siedem tysięcy czterdzieści złotych pięćdziesiąt pięć groszy)

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od D. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. na rzecz H. G. kwotę 2.417 zł (dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

IC 1366/15

UZASADNIENIE

Powód D. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. wniósł o nakazanie pozwanemu H. G. aby zapłacił powodowi kwotę 48.707,91 zł łącznie z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz koszty procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 21 maja 2003 roku pozwany zawarł z (...) Bankiem (...) S.A. umowę o kredyt nr (...) na kwotę 34.154,04 zł. W związku z brakiem spłaty zadłużenia pierwotny wierzyciel, działający ówcześnie pod (...) Bank S.A. wystawił w dniu 24 października 2005r. Bankowy Tytuł Egzekucyjny nr (...) , który postanowieniem Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 28 lipca 2011r. został opatrzony klauzulą wykonalności. W oparciu o wskazany tytuł toczyła się egzekucja przeciwko pozwanemu w sprawie(...) Komornika sądowego M. B., umorzona postanowieniem z dnia 18 maja 2012r. Umową sprzedaży wierzytelności z dnia 30 września 2011r. powód nabył wierzytelność wobec pozwanego. Na kwotę dochodzoną pozwem składa się kapitał w kwocie 16.707,91 zł oraz odsetki w kwocie 32.591,83 zł (naliczone przez poprzedniego wierzyciela w kwocie 27.483,26 zł oraz naliczone przez powoda po dacie nabycia wierzytelności – 5.108,57 zł).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 19 maja 2015 roku Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany zaskarżył nakaz zapłaty sprzeciwem – w całości – domagając się oddalenia powództwa w całości, na koszt powoda. Pozwany zakwestionował żądanie pozwu co do zasady i co do wysokości.

W piśmie procesowym stanowiącym odpowiedź na sprzeciw, strona powodowa wskazała, że pozwany uznał roszczenie, o czym świadczy skierowanie do powoda, pismem z dnia 6 sierpnia 2012r, wniosku o rozłożenie zadłużenia na raty. Jednocześnie, powód cofnął pozew o kwotę 7.040,55 zł z tytułu odsetek umownych za opóźnienie w spłacie, podtrzymując żądanie pozwu w pozostałym zakresie.

W piśmie z dnia 12 listopada 2015r. pozwany zakwestionował moc dowodową bankowego tytułu wykonawczego jako dokumentu mającego wykazać zasadność roszczeń powoda, zważywszy na stwierdzenie jego niekonstytucyjności przez Trybunał Konstytucyjny, wskazał na niedołączenie do pozwu regulaminu kredytowania sprzedaży ratalnej pojazdów stanowiącego integralną część zawartej przez pozwanego umowy kredytu, co uniemożliwia weryfikację zasadności roszczenia o odsetki, a nadto podniósł zarzut przedawnienia roszczenia.

Powód nie odniósł się do zarzutu przedawnienia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany H. G. zawarł w dniu 21 maja 2003 roku z (...) Bankiem (...) S.A. z siedzibą w K. umowę o kredyt złotowy nr (...) oprocentowanie zmienne. Kredyt udzielony został na okres od 21 maja 2003r. do 16 maja 2009r.

/dowód: umowa, k. 30-35/

Wobec niewywiązywania się pozwanego z zawartej umowy kredytu, dnia 24 października 2005 roku na podstawie ksiąg banku (...) S.A. w K., dawniej (...) Bank (...) S.A. w K. stwierdzono, że na dzień 24 października 2005r. figuruje w nich wymagalne zadłużenie dłużnika H. G. z tytułu umowy nr (...) z dnia 21 maja 2003 roku. Na zobowiązanie dłużnika składały się:

- kapitał w wysokości: 26.286,05 zł,

-

odsetki umowne za okres od 16.09.2005 do 24.10.2005 w wysokości 343,77 zł,

-

odsetki za opóźnienie w wysokości 19,55% od dnia 30.09.2005r. do dnia 24.10.2005r. w wysokości 512,85 zł.

/ dowód: (...), k. 36; odpis pełny z (...) Bank S.A., k.72-81/

Postanowieniem z dnia 30 maja 2006r. bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr (...) wydanemu przez (...) Bank S.A. w K. przeciwko H. G. nadana została klauzula wykonalności na rzecz tego banku. W oparciu o powyższy tytuł wykonawczy toczyła się egzekucja w sprawie (...). W jej toku wyegzekwowano od dłużnika i przekazano wierzycielowi kwotę 9.435,22 zł.

/okoliczność bezsporna, nadto: karta rozliczeniowa, k.155-158; zaświadczenie o dokonanych wpłatach, k.159-160; zaświadczenie, k.161-162/

Postanowieniem z dnia 28 lipca 2011r. bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr (...) wydanemu przez (...) Bank S.A. w K. przeciwko H. G. nadana została klauzula wykonalności na rzecz wierzyciela (...) Bank S.A. w W.. W oparciu o powyższy tytuł wykonawczy toczyła się egzekucja w sprawie (...).

/ dowód: postanowienie, k.37-38/

W dniu 30 września 2011r. pomiędzy (...) Bank S.A. w W., będącym następcą prawnym (...) Bank S.A. w K., a D. Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym w W. zawarta została warunkowa umowa sprzedaży wierzytelności. W §4 umowy zawarto oświadczenie, że pod warunkiem zawieszającym łącznego spełnienia się warunków określonych w §5 bank sprzedaje a nabywca kupuje pakiet wierzytelności wymienionych w załączniku nr 1,2,3,4 do umowy wraz z zabezpieczeniami i wszelkie inne prawa przysługujące zbywcy związane z wierzytelnościami i zabezpieczeniami, w tym odsetki.

/ dowód: warunkowa umowa sprzedaży wierzytelności wraz z aneksami i wyciągiem z listy wierzytelności – załącznika nr 4, k.8-25; odpis pełny z (...) Bank S.A., k.57-67/

Pismem z dnia 13 czerwca 2012r. powód zawiadomił pozwanego o cesji zaś pismem z dnia 21 czerwca 2013r. wezwał go do zapłaty kwoty 45.906,81 zł.

/ dowód : pisma z dnia 13.06.2012r. oraz 21.06.2013r. wraz z dowodami doręczenia, k.26-29/

Sąd zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie złożonych do akt sprawy dokumentów, których autentyczność i wiarygodność nie była przez strony kwestionowana, również Sąd nie znalazł podstaw do podważenia ich wiarygodności i mocy dowodowej.

Zważywszy, że powód cofnął powództwo co do kwoty 7.040,55 zł, w punkcie 1 sentencji Sąd postępowanie w tym zakresie umorzył. W myśl bowiem art. 203 § 1 kpc pozew może być cofnięty bez zgody pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeśli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku. Zgodnie natomiast z treścią art. 355 § 1 kpc, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeśli powód cofnął pozew ze skutkiem prawnym.

W niniejszej sprawie zgoda pozwanego na cofnięcie pozwu nie była wymagana, bowiem cofnięcie pozwu nastąpiło przed rozpoczęciem rozprawy, a brak było podstaw do przyjęcia, iż cofnięcie pozwu byłoby sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzało do obejścia prawa.

W przedmiotowej sprawie bezspornym pomiędzy stronami był fakt, iż pozwany zawarł z poprzednikiem prawnym powoda umowę o kredyt złotowy nr (...) w dniu 21 maja 2003r. Spór sprowadzał się do ustalenia, czy świadczenie z tytułu umowy uległo już przedawnieniu, a jeżeli nie, to w jakiej wysokości przysługuje powodowi.

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 6 kc, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przepis ten określa reguły dowodzenia, tj. przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Zaprzeczenie dokonane przez stronę procesową powoduje, że istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności stają się sporne i muszą być udowodnione. W razie ich nieudowodnienia Sąd oceni je na niekorzyść strony, na której spoczywał ciężar dowodu, chyba że miał możność przekonać się o prawdziwości tych twierdzeń na innej podstawie (orzeczenie SN z 28.04.1975 r., sygn. akt III CRN 26/75).

Powód wywodził swoje roszczenie z zawartej umowy o przelew wierzytelności (art. 509 kc). Zważyć należy zatem, iż z mocy art. 513 § 1 kc dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie. Dokonując analizy relacji pomiędzy dłużnikiem a cesjonariuszem nie należy tracić z pola widzenia, że w drodze cesji cesjonariusz może nabyć tylko tyle praw, ile miał cedent, co oznacza, że nie może żądać od dłużnika świadczenia w większym rozmiarze niż mógł żądać cedent. Co więcej, sytuacja prawna dłużnika, na skutek przelewu, nie może ulec pogorszeniu względem tej, jaką dłużnik miał przed przelewem. Z wierzytelnością po przelewie pozostają zatem związane wszystkie zarzuty dłużnika, które mogły być podnoszone w stosunku do poprzedniego wierzyciela (cedenta).

Zdaniem Sądu, pozwany skutecznie podniósł w niniejszej sprawie zarzut przedawnienia.

Stosownie do treści 118 kc, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Bieg przedawnienia, zgodnie z normą wyrażoną przepisem art. 120 § 1 kc, rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

Za termin wymagalności świadczenia, w okolicznościach sprawy niniejszej, uznać należy najpóźniej dzień wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego, to jest 24 października 2005r., bowiem w tej dacie wierzyciel pierwotny domagał się od pozwanego zapłaty całej niespłaconej należności z tytułu kredytu. Owemu tytułowi, zgodnie z twierdzeniem powoda udowodnionym złożonymi do akt dokumentami, w dniu 28 lipca 2011r. została nadana klauzula wykonalności.

Zważywszy, że na tle wskazanych twierdzeń i dowodów zaoferowanych przez powoda pozwany podniósł zarzut przedawnienia, rzeczą powoda było wykazać, w myśl określonych w art.6 kc reguł rozkładu ciężaru dowodu, że pomiędzy datą wystawienia (...) a datą opatrzenia go klauzulą wykonalności doszło do przerwania biegu przedawnienia. Jakkolwiek powód w piśmie z dnia 2 grudnia 2015r. ustosunkował się do zarzutów i twierdzeń podniesionych przez stronę pozwaną, w żaden sposób nie odniósł się do twierdzenia pozwanego, że roszczenie powoda uległo przedawnieniu, ani nie zaoferował jakichkolwiek dowodów mających wykazać niezasadność stanowiska strony pozwanej. W konsekwencji, w myśl art. 230 kpc, fakt ten Sąd uznał za przyznany. Zważywszy zatem na trzyletni okres przedawnienia należności z tytułu kredytu, liczony od dnia wystawienia (...) należało uznać, iż termin przedawnienia upłynął w dniu 24 października 2008r.

Okoliczność, że przeciwko pozwanemu toczyła się egzekucja w sprawie (...) na co zresztą powód w ogóle nie wskazywał w kontekście podniesionego zarzutu przedawnienia, w żaden sposób nie przemawia za uznaniem zarzutu przedawnienia za niezasadny. Podkreślenia wymaga przy tym, iż to na powodzie spoczywał ciężar wykazania bezskuteczności tegoż zarzutu.

W uchwale Sądu Najwyższego wydanej w dniu 19 lutego 2015 r. w sprawie III CZP 103/14 czytamy, że umorzenie postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela - banku, prowadzącego egzekucję na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego klauzulą wykonalności - niweczy skutki przerwy biegu przedawnienia spowodowane złożeniem wniosku o wszczęcie egzekucji.

Wskazać należy, iż przeciwko H. G. toczyło się postępowanie egzekucyjne w sprawie (...), w toku której została wyegzekwowana kwota 9.435,22 zł. Egzekucja ta toczyła się w oparciu o tożsamy bankowy tytuł egzekucyjny, ale opatrzony klauzulą wykonalności na podstawie postanowienia z dnia 30 maja 2006r. wydanego w sprawie (...) Zaznaczyć należy w tym miejscu, że powód ani nie wyjaśnił – w kontekście podniesionego zarzutu przedawnienia – jaka jest relacja pomiędzy tytułami egzekucyjnymi opartymi na tym samym (...) ani nie wykazał, że wcześniejsza egzekucja została umorzona z innej przyczyny niż wniosek wierzyciela. Należy zaś stwierdzić, iż owa wcześniejsza egzekucja nie została zakończona, skoro nie wyegzekwowano całości należności, jak też nie została umorzona z uwagi na jej bezskuteczność, bowiem – co wynika ze złożonych kopii dokumentów – kwoty były egzekwowane od dłużnika. Co najważniejsze zaś, z twierdzeń samego powoda wynika, że egzekucja w sprawie KM 2529/11 nie była kontynuacją postępowania w sprawie (...) Powód wskazał bowiem, że na podstawie tytułu wykonawczego, to jest (...) opatrzonego klauzulą wykonalności na podstawie postanowienia z dnia 28 lipca 2011r., złożył wniosek o wszczęcie egzekucji. Zasadną zatem jawi się konstatacja, że umorzenie egzekucji nastąpiło z uwagi na wniosek wierzyciela. Powyższe zaś zniweczyło skutek w postaci przerwy biegu przedawnienia.

Powód nie podjął jakiejkolwiek próby wyjaśnienia powyższych kwestii, jakkolwiek kilkakrotnie miał możliwość ustosunkowania się do stanowiska procesowego pozwanego. W konsekwencji nie zdołał wykazać, że dochodzone pozwem roszczenie nie uległo przedawnieniu, a to wobec przerwania biegu okresu przedawnienia.

Stosownie do art. 117§ 2 kc po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne. Powód nie wykazał natomiast aby pozwany złożył oświadczenie o zrzeczeniu się zarzutu przedawnienia, a nawet nie powoływał się na taką okoliczność.

Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności, na mocy art. 117 § 2 kc oddalono powództwo w pozostałym zakresie, o czym orzeczono w punkcie 2 sentencji.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie 3 wyroku na podstawie art. 98§1 i 3 kpc w zw. z art. 99 kpc i 108 § 1 kpc, kosztami postępowania obciążając powoda jako stronę w całości przegrywającą spór.

ZARZĄDZENIE

1.  (...) (...)

2.  (...)