Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie III Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Maciej Jabłoński

Protokolant: stażysta Joanna Zmysłowska

Prokurator: Dariusz Tałałaj

po rozpoznaniu w dniach 03.11.2015 r., 10.02.2016 r. oraz 11.03.2016 r.

R. K. ur. (...) w W., s. J. i J.

oskarżonego o to, że:

w okresie od miesiąca(...) roku do dnia (...) roku w W. uporczywie uchylał się od płacenia alimentów na rzecz swojej małoletniej córki D. K., czym naraził ją na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych,

tj. o czyn z art. 209 § 1 k.k.

o r z e k a:

I.  oskarżonego R. K. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu, przy czym przyjmuje, iż okres niealimentacji trwał do dnia (...) roku i za to, na podstawie 209 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 k.k., 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary zawiesza na okres 3 (trzech) lat tytułem próby;

III.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 3 k.k. zobowiązuje oskarżonego do wykonywania obowiązku alimentacyjnego w stosunku do córki D. K.;

IV.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata D. G. wynagrodzenie za obronę oskarżonego z urzędu 1512 złotych plus podatek VAT;

V.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od opłaty, a koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

III K 660/14

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sad ustalił następujący stan faktyczny:

R. K. jest ojcem córki P., z której matką I. N. zawarł w dniu (...) ugodę sądową w zakresie obowiązku alimentacyjnego. Zgodnie z nią zobowiązał się do łożenia na utrzymanie córki w kwocie (...) zł miesięcznie. Od początku oskarżony nie wykonywał przyjętego dobrowolnie na siebie obowiązku, sporadycznie robiąc córce jedynie drobne upominki. I. N. od końca (...)usiłowała uzyskać pieniądze w drodze egzekucji komorniczej która okazała się całkowicie nieskuteczna. Od (...) korzystała ze świadczeń funduszu alimentacyjnego. Oskarżony nie jest osoba niepełnosprawną, a swoją postawę motywował chorobą alkoholową i wynikającym z niej brakiem środków finansowych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: wyjaśnień oskarżonego (k- 51,199), zeznań świadka I. N. (k- 37,111-112) oraz dokumentów zaliczonych do materiału dowodowego według wykazu na k- 337.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, gdyż są one zgodne z zeznaniami świadka i wiarygodne także, co do kwestii dorywczych źródeł utrzymania, korelują także z wynikami wywiadu kuratora sądowego oraz dokumentami zgromadzonymi w sprawie.

Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom świadka z uwagi na ich spójność z pozostałym materiałem dowodowym, wewnętrzną spoistość i logikę.

Sąd zważył, co następuje:

Wina oskarżonego nie budzi wątpliwości. Wszystkie dowody ( w tym również wyjaśnienia oskarżonego, który konsekwentnie przyznawał się do winy) nie pozostawiają wątpliwości, co do tego, że oskarżony miał zobowiązanie alimentacyjne, był go w pełni świadomy, ale go nie wykonywał. Jest też oczywiste, że był w stanie to robić. Potrafił znaleźć źródła utrzymania (jak sam wskazywał dorywcze), potrafił także zapewnić sobie stały dostęp do alkoholu na który, jak też sam wskazał przeznaczał wszystkie pieniądze. Skoro oskarżony był w stanie zdobywać pieniądze i wydawać je na rzecz obojętną dla kwestii biologicznych ( to znaczy taką jaka nie była oskarżonemu niezbędna do życia) to mógł je przeznaczyć na spłatę swoich zobowiązań alimentacyjnych choćby w części. Skoro tak nie robił to znaczy, że przedkładał przyjemności doznawane w wyniku stanu upojenia nad potrzeby swojej córki. Było to zatem świadome kierowanie środków finansowych na inne cele niż alimenty i to cele nie będące żadną życiową koniecznością. Taka sytuacja decyzyjna odpowiada pojęciu uchylania się od obowiązku alimentacyjnego, czyli świadomej z niego rezygnacji przy posiadaniu faktycznych możliwości jego realizacji choćby w niepełnym wymiarze. Postawa oskarżonego była nad wyraz konsekwentna gdyż trwała do dnia pozbawienia wolności czyli do(...) roku, która to data wynika z karty karnej (k- 190 błędnie wskazanej jako k- 81) a zatem odpowiada pojęciu uporczywości. Wobec zeznań świadka, z których wynika, że pracowała z przerwami za niewielkie wynagrodzenie a z braku pieniędzy nie płaciła nawet za mieszkanie, zaś wsparcie od funduszu alimentacyjnego uznawała za istotną zmianę swojej sytuacji materialnej jako matki dziecka, należy uznać, że zachowanie oskarżonego naraziło jego córkę na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych.

Tym samym oskarżony zachowaniem swoim wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 209 § 1 kk.

Sąd wymierzając oskarżonemu karę wziął pod uwagę zarówno wyjątkowo długi okres nie alimentacji, jak i naganne powody jego zachowania czyli przedkładanie potrzeby picia alkoholu nad potrzeby swojego dziecka. W takiej sytuacji kara jednego roku pozbawienia wolności i tak jest karą umiarkowaną. Sąd widział możliwość jej zawieszenia a to z uwagi na postawę oskarżonego w zakresie swojego czynu i nadzieję, że nałożenie obowiązku realizowania powinności alimentacyjnych jako warunku zawieszenia wykonania kary zmotywuje oskarżonego do podjęcia wysiłków finansowych w tym kierunku.

Wobec powyższego należało orzec jak w sentencji wyroku.