Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 września 2015r. w S.

odwołania B. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 24 lipca 2014 r. Nr (...)

w sprawie B. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o wysokość renty

I. zmienia zaskarżoną decyzję częściowo w ten sposób, że ustala, że ubezpieczonej B. K. przysługuje prawo od dnia 1 lipca 2014 roku do stałej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy;

II. w pozostałym zakresie odwołanie oddala.

Sygn. akt IV U 1018/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 lipca 2014 r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., na podstawie art. 57 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wobec orzeczenia okresowej częściowej niezdolności do pracy, ponownie ustalił ubezpieczonej B. K. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy na czas określony od 1 lipca 2014 r. do 30 czerwca 2017 r.

Odwołanie od ww. decyzji złożyła ubezpieczona B. K., wnosząc o jej zmianę i przyznanie jej prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, bowiem przez okres dwóch lat stan jej zdrowia nie poprawił się, lecz znacznie pogorszył. W uzasadnieniu ubezpieczona zwróciła uwagę na chorobę nowotworową jelita grubego leczoną metodą naświetlania i chemioterapii, która wpłynęła na brak możliwości korzystania z pełnej rehabilitacji niezbędnej do leczenia schorzeń kręgosłupa i narządów ruchu. Nadto wnioskodawczyni wskazała, że przeszła trzy ostre zapalenia trzustki zakończone operacją, cierpi na nadciśnienie tętnicze i arytmię serca, a także pozostaje pod opieką lekarza psychiatry (odwołanie, k. 1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji. Wskazano, że ubezpieczona B. K. do dnia 30 czerwca 2014 r. pobierała rentę z tytułu okresowej całkowitej niezdolności do pracy, jednak orzeczeniem z dnia 16 lipca 2014 r., które było podstawą wydania zaskarżonej decyzji, Komisja Lekarska ZUS nie stwierdziła u ubezpieczonej całkowitej niezdolności do pracy, a jedynie częściową niezdolność do pracy do dnia 30 czerwca 2017 r. W ocenie organu rentowego odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, uzasadniających zmianę decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie, k. 2-3 akt sprawy).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawczyni B. K. dnia 2 czerwca 2014r. wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek, k. 21 akt rentowych). Składając powyższy wniosek ubezpieczona była w trakcie pobierania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, która została jej przyznana na mocy decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. do dnia 30 czerwca 2014 r. (decyzja z 06.07.2012 r., k. 18-19 akt rentowych).

Rozpoznając wniosek B. K. z dnia 2 czerwca 2014 r. organ rentowy skierował wnioskodawczynię na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 13 czerwca 2014r. ustalił, że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy do dnia 30 czerwca 2017 r., a jednocześnie nie jest całkowicie niezdolna do pracy (k. 23 akt rentowych).

Ubezpieczona złożyła sprzeciw od ww. orzeczenia Lekarza Orzecznika, zarzucając mu nieprawidłowe ustalenie stopnia niezdolności do pracy. Wobec złożenia sprzeciwu, wnioskodawczyni została skierowana na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z dnia 16 lipca 2014 r. ustaliła, że B. K. jest częściowo niezdolna do pracy do 30 czerwca 2017r. i nie jest całkowicie niezdolna do pracy (k. 27 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 24 lipca 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał ubezpieczonej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 1 lipca 2014r. do 30 czerwca 2017r. (k. 28 akt rentowych).

Zespół biegłych lekarzy o specjalnościach onkolog, ortopeda, kardiolog, gastrolog, neurolog, chirurg naczyniowy i psychiatra w opinii sporządzonej na zlecenie Sądu, stwierdził u ubezpieczonej następujące schorzenia: raka kanału odbytu T2NoMo – w 2012 r. leczony radioterapią na obszar odbytu i regionalne węzły chłonne oraz chemioterapią; nadciśnienie tętnicze i zaburzenia rytmu serca; chorobę wieńcową; zaburzenia lipidowe; chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy; przewlekłe zapalenie śluzówki żołądka; stan po cholecystektomii z powodu kamicy żółciowej i ostrego zapalenia trzustki (przebyte 3 stany ostrego zapalenia trzustki); zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa i dyskopatię w odcinkach piersiowym i lędźwiowym; zespół bólowy kręgosłupa; przepuklinę pępkową wolną; żylaki lewej kończyny dolnej; torbiel szyszynki; organiczne zaburzenia depresyjne oraz otyłość. W ocenie biegłego lekarza kardiologa stopień zaawansowania schorzeń kardiologicznych w postaci nadciśnienia tętniczego, zaburzenia rytmu serca i choroby wieńcowej, a także ich przebieg u badanej nie powodują całkowitej niezdolności do pracy. Wymagają jedynie systematycznego leczenia i regularnego przyjmowania leków zalecanych przez kardiologa. Zaburzenia lipidowe i otyłość wymagają stosowania diety, a nadto wskazana jest próba redukcji wagi ciała. U badanej potwierdzono gastroskopową chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy ze współistniejącym przewlekłym zapaleniem błony śluzowej żołądka z okresowymi, typowymi zaostrzeniami choroby, wymagającymi oprócz stosowania diety wrzodowej, także przyjmowania leków. Choroba wrzodowa występuje u ubezpieczonej od 1982 r. Ubezpieczona systematycznie leczy się w Poradni Gastrologicznej i przyjmuje zapisane leki przeciwwrzodowe. Nadto w maju 2014 r. przebyła trzy rzuty ostrego zapalenia trzustki w przebiegu kamicy żółciowej oraz w okresie pooperacyjnym po cholecystektomii. W ocenie biegłego gastrologa schorzenia występujące u badanej, ich nasilenie i ich przebieg nie powodują całkowitej niezdolności do pracy. Jak wynika ze sporządzonej opinii u wnioskodawczyni występują zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatia kręgosłupa w odcinkach piersiowym i lędźwiowym z typowym zespołem bólowym kręgosłupa, z okresowymi zaostrzeniami dolegliwości bólowych. Występujące wypadanie dysków międzykręgowych powoduje ucisk i modelowanie rdzenia kręgowego, co w przyszłości może skutkować rozwojem mielopatii i poważnymi ubytkami neurologicznymi. Oceniany przez biegłych neurologa i ortopedę zakres zmian kręgosłupa w odcinkach piersiowym i lędźwiowym oraz stan neurologiczny, skutkują orzeczeniem u badanej trwałej częściowej niezdolności do pracy. Występująca u ubezpieczonej przepuklina pępkowa stanowi przeciwskazanie do dźwigania i ciężkiej pracy fizycznej, jednak nie skutkuje całkowitą niezdolnością do pracy, za to może decydować o częściowej niezdolności do pracy. Rozpoznana badaniem tomografii komputerowej torbiel szyszynki nie powoduje objawów neurologicznych i zaburzeń hormonalnych, a nadto wymaga dalszej obserwacji, jednak nie wpływa na orzekanie stopnia niezdolności do pracy. W ocenie biegłego chirurga naczyniowego, żylaki lewej kończyny dolnej nie powodują zakrzepicy ani niewydolności żylnej, a tym samym nie powodują niezdolności do pracy. Od 2000 r. ubezpieczona pozostaje pod stałą opieką Poradni Psychiatrycznej w S. z uwagi na stany depresyjne, zdefiniowane jako organiczne zaburzenia depresyjne. Zdaniem biegłego psychiatry stopień, nasilenie ww. schorzenia i dolegliwości nie skutkują całkowitą niezdolnością do pracy. Zespół biegłych lekarzy jako „zasadnicze” schorzenie występujące u ubezpieczonej B. K. wskazał rozpoznanego w 2012 roku raka płaskonabłonkowego/kolczystokomórkowego z owrzodzeniem kanału odbytu. Zgodnie z obowiązującymi standardami leczenia rak kanału odbytu został poddany teleradioterapii na obszar kanału odbytu i regionalnych węzłów chłonnych, a następnie zastosowano chemioterapię uzupełniającą w dwóch cyklach. Uzyskano remisję raka kanału odbytu, jednak w wyniku przeprowadzonego leczenia doszło do typowych powikłań zastosowanej radioterapii, które powodują duży dyskomfort, upośledzają ogólny komfort życia, wymagają noszenia podkładek, przebywania w pobliżu dostępnych ubikacji, utrudniają normalne wykonywanie pracy. Ze względu na osiągnięty dobry efekt leczenia pod względem onkologicznym, odroczono leczenie operacyjne do czasu ewentualnego rozwoju choroby/wznowy miejscowej. W przypadku przeprowadzenia leczenia operacyjnego konieczne będzie usunięcie odbytnicy i wyłonienie na stałe sztucznego odbytu. Orzeczeniem biegłego lekarza onkologa i zespołu biegłych sądowych, na podstawie badania lekarskiego oraz analizy dostępnej dokumentacji medycznej, u ubezpieczonej B. K. nie orzeczono całkowitej niezdolności do pracy. Obecny stopień nasilenia schorzeń badanej powoduje trwałą częściową niezdolność do pracy, która istnieje od czerwca 2014 r. (opinia biegłych sądowych, k. 16-18 akt sprawy).

Ubezpieczona B. K. z zawodu jest technikiem rolnikiem, ale pracowała na stanowisku pracownika biurowego - kasjera, zaś w okresie od 1 maja 2012 roku do 30 czerwca 2014 r. przebywała na rencie z tytułu całkowitej niezdolności do pracy (okoliczności bezsporne).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej B. K. zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 t.j.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ust. 1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania wnioskodawczyni od decyzji organu rentowego z dnia 24 lipca 2014 r. wymagało ustalenia, czy ubezpieczona po 30 czerwca 2014 roku w dalszym ciągu pozostaje osobą całkowicie niezdolną do pracy. Pozostałe przesłanki do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy zostały spełnione przez wnioskodawczynię, czego organ rentowy nie kwestionował.

Opinia biegłych lekarzy onkologa, ortopedy, kardiologa, gastrologa, neurologa, chirurga naczyniowego i psychiatry sporządzona w niniejszej sprawie dała podstawy do stwierdzenia, że ubezpieczona od czerwca 2014 r. jest trwale częściowo niezdolna do pracy i nie jest całkowicie niezdolna do pracy. Biegli lekarze po przeprowadzeniu badania przedmiotowego ubezpieczonej oraz analizie dokumentacji medycznej stwierdzili, że zakres zmian kręgosłupa w odcinku piersiowym i lędźwiowym, stan neurologiczny, przepuklina pępkowa w stopniu zaawansowania jak u badanej, a także rozpoznany u wnioskodawczyni rak kanału odbytu powodują trwałą częściową niezdolność do pracy. Niemniej jednak nie orzeczono u B. K. całkowitej niezdolności do pracy. Nadto w opinii wskazano, że w przypadku powstania nowych okoliczności – wznowy choroby nowotworowej lub pogorszenia stanu ogólnego z powodu zaostrzeń współistniejących chorób – ubezpieczona może zgłosić do organu rentowego wniosek o zweryfikowanie orzeczenia o niezdolności do pracy czy też wniosek o rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w przypadku, gdy stan zdrowia ubezpieczonej się pogorszy.

Analizując przedmiotową opinię biegłych lekarzy, Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy o specjalnościach odpowiadających schorzeniom ubezpieczonej, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji lekarskiej wnioskodawczyni i jej badaniem przedmiotowym. Opinia jest spójna i logiczna. Biegli lekarze wnikliwie zapoznali się z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, przebadali ubezpieczoną, a także sporządzili należycie uzasadnienie swojego stanowiska, co do orzeczonej trwałej częściowej niezdolności do pracy, wypowiadając się na temat każdego ze schorzeń występujących u ubezpieczonej. W bardzo obszernej opinii każdy z biegłych lekarzy wypowiedział się w zakresie swojej specjalności, dokonując oceny, czy dane schorzenia powodują całkowitą niezdolność do pracy. Zdaniem Sądu, opinia jest przekonywująca i zasługuje na walor wiarygodności. Żadna ze stron nie kwestionowała wniosków płynących ze sporządzonej w sprawie opinii, w tym organ rentowy nie zgłaszał uwag co do opinii biegłych.

Ubezpieczona B. K. miała przyznane prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy do 30 czerwca 2014 r. Za dowodem z opinii biegłych lekarzy, Sąd ustalił, że ubezpieczonej przysługuje od dnia 1 lipca 2014 r. prawo do stałej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił częściowo zaskarżoną decyzję uznając, że ubezpieczonej przysługuje prawo do stałej częściowej renty z tytułu niezdolności do pracy, a nie okresowej - jak to wskazał organ rentowy. W pozostałym zakresie Sąd oddalił odwołanie, uznając, że brak jest podstaw do przyznania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, bowiem biegli lekarze nie orzekli u wnioskodawczyni takiego stopnia niezdolności.