Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 września 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 września 2015r. w S.

odwołania M. F.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 4 lutego 2014 r. Nr (...)

w sprawie M. F.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o wysokość kapitału początkowego

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że wysokość kapitału początkowego M. F. na dzień 1 stycznia 1999r. wynosi 145 294,71 (sto czterdzieści pięć tysięcy dwieście dziewięćdziesiąt cztery złote siedemdziesiąt jeden groszy);

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz M. F. kwotę 60,00 (sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 354/14

UZASADNIENIE

Decyzją z 4 lutego 2014 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ponownie ustalił na dzień 1 stycznia 1999 r. kapitał początkowy M. F. wskazując, iż jego wartość wynosi 139 060,24 zł.

Odwołanie od w/w decyzji złożył M. F., który wniósł o ponowne ustalenie kapitału początkowego z uwzględnieniem lat 1981, 1982 oraz 1983. Zdaniem ubezpieczonego, podstawę do obliczenia wynagrodzenia osiąganego w roku 1981 powinny stanowić angaże. Wynagrodzenie uzyskane w latach: 1982-1983 organ rentowy powinien wyliczyć na podstawie kart wynagrodzeń, uwzględniając przy tym wszystkie składniki płac. Ponadto, M. F. wniósł o naliczenie kapitału początkowego z 10 lat kalendarzowych z okresu 1981-1990 (odwołanie k. 2).

W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu ZUS powołał się na argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji. W ocenie ZUS nie ma podstaw do uwzględnienia odwołania ubezpieczonego (odpowiedź na odwołanie k. 3-4).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 18 lutego 2002 r. M. F. złożył do (...) Oddział w S. wniosek o ustalenie kapitału początkowego (k. 1-2 akta ZUS). Wobec powyższego, organ rentowy wydał w dniu 27 września 2002 r. decyzję, w której ustalił wartość kapitału początkowego, w oparciu o przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1985 r. do 31 grudnia 1994 r., na kwotę 124 133,46 zł. Wyżej wymienioną decyzję zaskarżył ubezpieczony. Wobec powyższego wyrokiem zapadłym w dniu 4 czerwca 2004 r. w sprawie IV U 1511/02, Sąd Okręgowy w Siedlcach zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił kapitał początkowy M. F. na kwotę 132 725,45 zł. (odpis wyroku k. 77 akta ZUS).

W dniu 27 grudnia 2013 r. M. F. złożył do (...) Oddział w S. wniosek o ponowne ustalenie kapitału początkowego (k. 133 akt ZUS). Do wniosku ubezpieczony dołączył pozyskane z archiwum karty wynagrodzeń oraz lity płac (k. 137-197). Zaskarżoną decyzją z dnia 4 lutego 2014 r. organ rentowy ponownie ustalił wysokość kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r. na kwotę 139 060,24 zł, przyjmując do jego wyliczenia okresy składowe w wymiarze 25 lat, 8 miesięcy i 1 dnia. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych od 1 stycznia 1983 r. do 31 grudnia 1992 r. (decyzja k. 209-213 akta ZUS).

Biegła z zakresu księgowości, uwzględniając wszystkie składniki wynagrodzenia, stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne uzyskiwane przez M. F. zatrudnionego w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w latach 1982-1983 oraz rekompensatę z tytułu podwyżki cen artykułów żywnościowych, opału i energii, którą wlicza się do przychodu i ustaliła, obliczając wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego z 10 kolejnych lat, tj. od 1 stycznia 1981 r. do 31 grudnia 1990 r., wysokość kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r. na kwotę 145 294,71 zł (opinia k. 17-19).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie M. F. jest zasadne i podlega uwzględnieniu.

Stosownie do treści art. 173 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz.1440 ze zm.) dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy. Zgodnie zaś z treścią art. 174 ust. 2 przywołanej ustawy, przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

-okresy składkowe, o których mowa w art. 6,

-okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5,

-okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2 ustawy.

Artykuł 6 ust. 1 pkt 1 stanowi, iż okresami składkowymi są okresy ubezpieczenia.

Zgodnie z treścią § 1 uchwały Nr 24 Rady Ministrów z dnia 27 stycznia 1982 r. w sprawie rekompensat pieniężnych z tytułu wprowadzenia z dniem 1 lutego 1982 r. nowych cen detalicznych podstawowych artykułów żywnościowych, opału i energii (M.P. z dnia 28 stycznia 1982 r.) wprowadza się rekompensatę pieniężną z tytułu wprowadzenia z dniem 1 lutego 1982 r. nowych cen detalicznych podstawowych artykułów żywnościowych, opału i energii, określonych uchwałą nr 23 Rady Ministrów z dnia 27 stycznia 1982 r. w sprawie cen detalicznych podstawowych artykułów żywnościowych, opału i energii (Monitor Polski Nr 4, poz. 17), zwaną dalej "rekompensatą". Z kolei w § 2 ust. 1 pkt 1 przywołanej uchwały, rekompensata przysługuje: pracownikom zatrudnionym w uspołecznionych zakładach pracy, z wyłączeniem pracowników zatrudnionych za granicą,

Spór w niniejszej sprawie dotyczył jedynie wysokości ustalonego przez organ rentowy kapitału początkowego na datę 1 stycznia 1999 r.

Celem rozstrzygnięcia spornej okoliczności, Sąd postanowił dopuścić dowód z opinii biegłej z zakresu księgowości.

Biegła z zakresu księgowości przy obliczaniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego z kolejnych 10 lat kalendarzowych, od 1 stycznia 1981 r. do 31 grudnia 1990 r. uwzględniła wszystkie składniki wynagrodzenia uzyskiwane przez M. F. w latach 1982 i 1983 wynikające z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy i aktach organu rentowego oraz rekompensatę z tytułu podwyżki cen artykułów żywnościowych, opału i energii, którą wlicza się do przychodu do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego. W pozostałym zaś zakresie wysokość podstawy wymiaru kapitału początkowego została oparta według wyliczeń poczynionych przez organ rentowy. Biegła wyliczyła wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego na 113,02 % i ustaliła wartość kapitału początkowego ubezpieczonego na kwotę 145 294,71 zł (opinia uzupełniająca k. 44-47).

Sąd podzielił opinię biegłej w całej rozciągłości. Wskazać bowiem należy, iż biegła oparła swoje wyliczenia o dokumenty znajdujące się w aktach ZUS i aktach osobowych w postaci angaży, świadectw pracy, list płac i kart wynagrodzeń za poszczególne lata pracy. Podkreślić przy tym należy, iż opinia została sporządzona przez osobę posiadającą specjalistyczną wiedzę z zakresu księgowości. Opinia w ostatecznej wersji nie została również zakwestionowana przez żadną ze stron procesu. Zarówno ubezpieczony jak i organ rentowy w toku procesu uznali za prawidłowe wyliczenia biegłej z zakresu księgowości.

Orzeczenie o kosztach Sąd oparł na podstawie art. 98 § 1 i § 3 kpc w zw. z § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu w zw. z § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2015 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z dnia 31 lipca 2015 r.), który stanowi, iż do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.

Mając na uwadze powyższe okoliczności na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.