Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Katarzyna Antoniak

po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2015r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania W. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 6 marca 2015 r. (Nr (...)- (...) )

w sprawie W. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo W. D. do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 lutego 2015 roku do dnia 31 stycznia 2018 roku.

Sygn. akt: IV U 460/15 UZASADNIENIE

Decyzją z 6 marca 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił W. D. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 lutego 2015r. wskazując, że u ubezpieczonego nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył W. D. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska wskazał, że obecnie nic się nie zmieniło w stanie jego zdrowia. Jest w trakcie leczenia w Klinice (...) w W. i poprawa jaka nastąpiła ma charakter krótkotrwały, gdyż obecnie ma skutecznego leku pozwalającego na wyleczenie choroby, na która cierpi (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 25 lutego 2015r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2-3 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony W. D. do 31 stycznia 2015r. uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja z 11 lutego 2014r. o ustaleniu prawa do renty na okres do 31 stycznia 2015r. k.173 akt rentowych). W dniu 5 stycznia 2015r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.174 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 27 stycznia 2015r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 27 stycznia 2015r. k.178 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika ubezpieczony skierowany został na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 25 lutego 2015r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.20 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 25 lutego 2015r. k.182 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 6 marca 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (decyzja z 6 marca 2015r. k.183 akt rentowych).

Ubezpieczony ma 46 lat i wykształcenie zawodowe w zawodzie mechanik urządzeń kolejowych. Ubezpieczony nie pracował w wyuczonym zawodzie. Przez około 3 lata wykonywał zawód montera konstrukcji stalowych (świadectwa pracy z 31 lipca 1990r. i 30 listopada 1991r. k.4 i 6 akt rentowych). Od 1992r. ubezpieczony uprawniony był do renty inwalidzkiej trzeciej grupy, a następnie renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja z 30 marca 1992r. o przyznaniu renty inwalidzkiej trzeciej grupy k.16 akt rentowych).

Ubezpieczony cierpi na przewlekłą chorobę skóry w postaci łuszczycy plackowatej. Był wielokrotnie leczony ambulatoryjnie i w warunkach szpitalnych. Przyjmował wiele leków, w tym MTX, Cyklosporynę, PUVA terapię – każdorazowo bez poprawy. Aktualnie przeszedł kwalifikację do leczenia biologicznego i przyjmuje lek biologiczny – ustekimumab. Przejście kwalifikacji do leczenia biologicznego świadczy o ciężkości choroby ubezpieczonego. Obecnie badanie fizykalne nie wykazuje objawów łuszczycy, co jest związane z przyjmowanym lekiem biologicznym. Leczenie to jest bardzo kosztowne, trwa przez kilka tygodni i w przypadku, gdy podawanie leku nie będzie kontynuowane (docelowo do końca życia) dojdzie do ponownego masywnego wysiewu zmian łuszczycowych. Opisany stan zdrowia ubezpieczonego powoduje, że ubezpieczony jest nadal ,tj. po 31 stycznia 2015r. częściowo niezdolny do pracy, a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 3 lata, które upłyną z dniem 31 stycznia 2018r. (opinia biegłego dermatologa k.8-9 akt sprawy i uzupełniająca opinia biegłego dermatologa k.15 akt sprawy). Leczenie biologiczne odbywa się pod postacią iniekcji szczepionki co trzy miesiące. Po upływie okresu leczenia biologicznego objawy choroby powracają. W okresie tego leczenia ubezpieczony musi dbać o stan zdrowia, unikać czynników mogących wywołać infekcje, przeziębienie (wyjaśnienia ubezpieczonego k.26-26v – nagranie od minuty 1 do 13).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego W. D. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u ubezpieczonego istnieje w dalszym ciągu niezdolność do pracy, a jeżeli tak to jakiego stopnia. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalisty z zakresu medycyny. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłej dermatolog dała podstawy do ustalenia, że ubezpieczony jest nadal ,tj. od 1 lutego 2015r. osobą częściowo niezdolną do pracy, a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 31 stycznia 2018r. W złożonej opinii biegła nie podzieliła stanowiska organu rentowego, że z powodu ustąpienia objawów łuszczycy ubezpieczony nie jest już niezdolny do pracy. Biegła wskazała, że w związku z zastosowaniem leczenia biologicznego u ubezpieczonego ustąpiły rozległe zmiany skórne. Jednakże w ocenie biegłej okoliczność ta nie oznacza, że ubezpieczony odzyskał zdolność do pracy. Zakwalifikowanie ubezpieczonego do leczenia biologicznego świadczy o ciężkości choroby ubezpieczonego, a leczenie to ma ograniczony efekt ,tj. z chwilą jego zakończenia, które odbywa się cyklach, objawy choroby powracają i przybierają postać masywnego wysiewu zmian łuszczycowych (opinia i opinia uzupełniająca k.9 i 15 akt sprawy). Analizując powyższą opinię Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona wiarygodny dowód w sprawie. Opinię wydał specjalista z zakresu dermatologii poprzedzając ją analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem.

Sąd nie przychylił się do wniosku organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego dermatologa zgłoszonego w piśmie z 17 listopada 2015r. (k.21-22 akt sprawy). Wbrew twierdzeniom organu rentowego z opinii biegłej nie wynika, iż podstawą orzeczenia o dalszej częściowej niezdolności ubezpieczonego do pracy jest wyłącznie konieczność dalszego leczenia ubezpieczonego. W swojej opinii biegła zwróciła uwagę na to, że leczenie biologiczne odbywa się w cyklach (liczonych w tygodniach) i z chwilą jego zakończenia objawy łuszczycy powracają z takim samym nasileniem jak wcześniej. Uzyskany w trakcie terapii efekt nie ma zatem charakteru długotrwałego. Potwierdzają to wyjaśnienia ubezpieczonego, z których wynika, że aktualnie cykl leczenia zakończył się i aby ponownie otrzymać lek biologiczny musi przejść procedurę kwalifikacji do tego rodzaju leczenia. Nie można również pominąć charakteru leczenia biologicznego, które odbywa się w formie iniekcji, a jego skuteczność wymaga zachowania dobrego ogólnego stanu zdrowia, w tym unikania czynników wywołujących infekcje, przeziębienia. Co do twierdzeń organu rentowego, że w okresie renty ubezpieczony pracował w ochronie wskazać należy, że częściowa niezdolność do pracy odnosi się do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.